Ωδή στον Χένρικ Λάρσον
Είναι ο κορυφαίος Σουηδός ποδοσφαιριστής των τελευταίων 25 ετών και – ίσως – ο εξυπνότερος επιθετικός όσα χρόνια με θυμάμαι να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Ένας “μαέστρος” εντός των τεσσάρων γραμμών. Ένας σεσημασμένος “φονιάς” που έσπερνε τον τρόμο σε όλους τους αντίπαλους τερματοφύλακες και αμυντικούς. Μια ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα που όσοι τον πρόλαβαν να αγωνίζεται έχουν μόνο καλά λόγια να πουν. Ένας γεννημένος νικητής που στη μέρα του δεν έχανε – χωρίς υπέρπροσπάθεια – από κανένα. Φυσικά και μιλάω για τον ένα και μοναδικό. Το σπουδαίο Χένρικ Λάρσον.
Το παιδάκι που γεννήθηκε το 1971 στο Σκουάνε (ένα προάστιο του Χέλσινμποργκ) από μητέρα Σουηδή και πατέρα απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι (εξού και τα χαρακτηριστικά του) κατάφερε να εκμεταλλευτεί το σπάνιο ταλέντο του, να ξεπεράσει τα σύνορα της Σουηδίας και να κατακτήσει τίτλους σε πέντε διαφορετικές χώρες. Μαγεύοντας, εννοείται, όλους τους φίλους της στρογγυλής θεάς με τις περίτεχνες ενέργειες του. Αφού πήρε το όνομα της μητέρας του (για να μην πολυασχολούνται με την καταγωγή του στο σχολείο) ξετίναξε τα δίχτυα στη Σουηδία με τις φανέλες των Χόγκαμποργκς και Χέλσινμποργκ (σαν μάχη του Lord Of The Rings ακούγεται αυτό) και πήρε μεταγραφή στην Ολλανδική Φέγενορντ. Στην τρυφερή ηλικία των 22. Η προσαρμογή στο Ολλανδικό ποδόσφαιρο δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση για το νεαρό. Όπως και το να κλέψεις το πρωτάθλημα απ’ τον Άγιαξ εκείνα τα χρόνια, οφ κορς. Τόσο ο Βίλεμ Φαν Χάνεγκεμ όσο και ο Άρι Χααν δεν μπόρεσαν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό του Σουηδού με το Λάρσον να ζητά τελικά μεταγραφή το 1997 για να αρχίσει και πάλι ν’ αναπνέει ποδοσφαιρικά. Ο Χααν δέχθηκε το αίτημα του και έτσι ο Λάρσον έφυγε το καλοκαίρι του ’97 για τη Σκωτία και τη Σέλτικ με το ποσό των 650.000 λιρών. Οι φίλοι της Φέγενορντ θα τον θυμούνται πάντα για τη φοβερή του εμφάνιση στο 2-4 επί του Άγιαξ το ’95 αλλά και για κάποιες στιγμές μαγείας με τη φανέλα της ομάδα τους. Εκτός των αναμνήσεων και των “πτυχίων” πάνω στο “Ολλανδικό ποδοσφαρικό μοντέλο” (και όχι μόνο) ο Λάρσον έφερε μαζί του στη Γλασκώβη και δύο κύπελλα Ολλανδίας μαζί με μερικά, σπάνιας ομορφιάς, τέρματα που είχε σκοράρει στα γήπεδα της χώρας του Κρόιφ, του Ρέμπραντ και του Βαν Γκογκ. Αυτοί οι τρεις είναι και οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της χώρας (και με αυτή τη σειρά παρακαλώ) αλλά αυτό θα το αναλύσουμε άλλη μέρα. Πάμε παρακάτω.
Ο ίδιος δεν το γνώριζε τότε, αλλά οι σεζόν στην Ολλανδία τον είχαν βοηθήσει στο να εξελιχθεί ποδοσφαιρικά και να ξεκίνησει την ονειρική του πορεία με τη φανέλα της Σέλτικ για 7 ολόκληρα χρόνια. Όσο κι αν αυτή άρχισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ο Χένρικ Λάρσον δεν μπόρεσε να αποφύγει το πεπρωμένο. Η μοίρα είχε γράψει μεγάλες στγμές δόξας μετά από αυτό το πάντρεμα και για τους δύο. Και αυτό συνέβη. Οι φίλοι των Καθολικών είδαν το Σουηδό με το ξανθό ράστα μαλλί να κάνει τραγικό λάθος στο ντεμπούτο του – κόντρα στη Χιμπέρνιαν – πασάρωντας τη μπάλα στον Τσικ Τσάρνλει για το γκολ που έφερε την ήττα με 2-1. Επίσης στο Ευρωπαϊκό του ντεμπούτο ο Λάρσον σκόραρε αυτογκόλ βάζοντας δύσκολα στην ομάδα του. Το καλό ήταν πως γνώριζε – όπως και οι φανς της Σέλτικ – ποιος είναι και τι ήταν ικανός να καταφέρει. Από εκείνη τη στιγμή έσβησε τις κακές αναμνήσεις του – πρόσφατου – παρελθόντος και ξεκίνησε μια ερωτική σχέση με τα δίχτυα που εξελίχθηκε σε λατρεία από τους φίλους της Σέλτικ (και όχι μόνο). Ο Λάρσον και η Σέλτικ άλλωστε απέκτησαν πολλούς φίλους εκείνη την περίοδο χάρις στην παρουσία του Σουηδού στράικερ.
Αυτή η αγάπη γιγαντώθηκε αλλά και δοκιμάστηκε κι απ’ τις δύο πλευρές μετά την 22η Οκτωβρίου του 1999. Ο Λάρσον είδε εκείνη την μαύρη μέρα το αριστερό του πόδι να γίνεται κομμάτια σε ένα μαρκάρισμα του Σερζ Μπλανκ της Λυόν, με τις πρώτες εκτιμήσεις να μιλούν ακόμη και για πρόωρο τέλος της καριέρας του. Η Σέλτικ πρόσφερε νέο συμβόλαιο στον παίκτη και ο ίδιος επέστρεψε στο τέλος της χρονιάς δυνατός – και με ξυρισμένο κεφάλι πλέον – δείχνοντας εκτός της ποδοσφαιρικής του αρτιότητας και τη δύναμη της μαχητικής του ψυχής. Την επόμενη σεζόν μάλιστα οδήγησε τη Σέλτικ στο νταμπλ, κερδίζοντας και το χρυσό παπούτσι της Ευρώπης με τα 35 του τέρματα. Σε 37 συμμετοχές. Ήταν γεγονός. Ο σοβαρός τραυματισμός του άνηκε πλέον στο παρελθόν. Η Μπαρτσελόνα προσέγγισε τον παίκτη εκείνο το καλοκαίρι με τον ίδιο να τιμά το συμβόλαιο του και να μένει στη Γλασκώβη δείχνοντας – με τον καλύτερο τρόπο – το σεβασμό του στην ομάδα και τους φανς που του στάθηκαν πραγματικά στη δυσκολότερη στιγμή της καριέρας του. Με την εξαιρετική Σέλτικ του Μάρτιν Ο’Νίλ και έχοντας άξιους συμπαραστάτες τους Πωλ Λάμπερτ και Κρις Σάτον έφτασε μια ανάσα κι απ’το Κύπελλο Ουέφα του 2003 όταν και γνώρισε την ήττα απ’ την Πόρτο του Μουρίνιο στον τελικό της Σεβίλλης. Ο Λάρσον είχε σκοράρει δύο φοβερά γκολ στο παιχνίδι αλλά οι Σκοτσέζοι είχαν ηττηθεί, δυστυχώς, με 3-2 στην παράταση.
Τρία χρόνια αργότερα με δύο μαγικές ασίστ θα χάριζε στη Μπαρτσελόνα το δεύτερο της Πρωταθλητριών κόντρα στην Άρσεναλ στο Παρίσι αγγίζοντας και κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης. Μάλιστα ο ηττημένος Τιερί Ανρί είχε δηλώσει πως δίχως το Λάρσον η Μπάρτσα δε θα είχε καταφέρει να κερδίσει το σπουδαιότερο διασυλλογικό τρόπαιο, λέγοντας ουσιαστικά πως αυτός ήταν ο πραγματικός mvp του τελικού και όχι ο Ροναλντίνιο ή ο Ετό. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Σουηδός επιθετικός σκόραρε 15 τέρματα κόντρα στη μισητή Ρεϊντζερς στα ντέρμπι της Γλασκώβης. Σε μερικά εξ αυτών έχοντας αντίπαλο τον καλό του φίλο, απ’ τα χρόνια στη Φέγενορντ, Ζιοβάνι Φαν Μπρόκχορστ. Η μοίρα μάλιστα τα έφερε έτσι ώστε να σηκώσουν μαζί με τη Μπαρτσελόνα το Τσάμπιονς Λιγκ. Συνολικά με τη φανέλα της Σέλτικ σκόραρε 242 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις κάτι που όπως είναι φυσικό τον έχει αναγάγει σε θρύλο για τη σπουδαία ομάδα της Γλασκώβης.
Ο “γάμος” με τους Καταλανούς μπορεί να άργησε αλλά όταν ήρθε μας χάρισε μοναδικές στιγμές. Εκτός του Τσάμπιονς Λιγκ με τους μπλαουγκράνα ο Λάρσον πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Ισπανίας και ένα σούπερ Καπ κόντρα στη φοβερή και τρομερή εκείνα τα χρόνια Μπέτις του “δικού μας” Λορέντζο Σέρα Φερέρ. Ο Λάρσον αγωνίστηκε με την εθνική της χώρας του απ’ το 1993 κα πήρε μέρος στο Μουντιάλ των Η.Π.Α το ’94 (κερδίζοντας μάλιστα και την 3η θέση). Τελευταία του παρουσία το Euro του 2008. Συνολικά σκόραρε 37 τέρματα με τη φανέλα της Σουηδίας, με μερικά απ’ αυτά μάλιστα να θεωρούνται στα ωραιότερα τέρματα που έχουμε δει σε διεθνείς διοργανώσεις όπως αυτό κόντρα στη Βουλγαρία το 2004. Μάλιστα είναι ο παίκτης που το 2007 για πάρτη του άλλαξαν (για λίγο) οι κανονισμοί της Πρέμιερ Λιγκ για τους παίκτες που έχουν δικαίωμα στο μετάλλιο του πρωταθλητή. Μέχρι την προηγούμενη χρονιά το όριο ήταν οι 10 συμμετοχές (πλέον είναι οι 5) Ο Λάρσον είχε αγωνιστεί δανεικός στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ για τρεις μήνες απ’ τη Χέλσινμποργκ στα 36 του χρόνια αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό του Ολντ Τράφορντ και στον Σερ Άλεξ Φεργκιουσον μετρώντας 7 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Μάλιστα ο “τσίχλας” είχε κάνει τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσει τον παίκτη μέχρι το Μάη αλλά ο Λάρσον είχε φερθεί για ακόμα μία φορά ως κύριος τιμώντας το συμβόλαιο που είχε με την ομάδα της πόλης του και απορρίπτοντας την πρόταση μιας εκ των κορυφαίων ομάδων του πλανήτη. Το ήθος του άλλωστε είναι κάτι που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ κι από κανένα.
Για την ιστορία ο Λάρσον κατέκτησε με τη Χέλσινμποργκ το κύπελλο Σουηδίας το 2006 κόντρα στη Γκέφλε, αγωνιζόμενος μάλιστα και στα 90 λεπτά της αναμέτρησης. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος της καριέρας του στη γεννέτειρα του και ολοκλήρωσε μια καριέρα πλούσια σε τίτλους και προσωπικές διακρίσεις με τον καλύτερο τρόπο. Στις μέρες μας ο Χένρικ Λάρσον είναι προπονητής της Χέλσινμποργκ και μάλιστα έχει την τύχη να έχει παίκτη και το γιο του Τζόρνταν. Ο μικρός πριν λίγες μέρες σκόραρε αυτό το καταπληκτικό γκολ φέρνοντας στο μυαλό όλων το σπουδαίο πατέρα του. Ευχή μου είναι ο νεαρός να είναι τόσο καλός και ακόμα καλύτερος απ’ τον πατέρα του μιας και είναι ωραίο να υπάρχει για ακόμα 20 χρόνια ένας Λάρσον. Αν δε γίνει, δεν πειράζει. Θα κλείνουμε τα μάτια και θα θυμόμαστε το σπουδαίο Χένρικ. Να πασάρει τέλεια. Να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο. Να οργανώνει το παιχνίδι σα δεκάρι. Να δίνει έμπνευση σε συμπαίκτες, προπονητές και φιλάθλους. Να μαγεύει με κάθε του κίνηση εντός του αγωνιστικού χώρου. Να προσπαθεί να κουμαντάρει τα τεράστια χέρια του και φυσικά να μην προκαλεί ποτέ και να χαίρεται το ποδόσφαιρο. Για όλα αυτά και για ακόμα τόσα σε ευχαριστούμε τεράστιε Χένρικ Λάρσον.
3 σχόλια σχετικά με το “Ωδή στον Χένρικ Λάρσον”
Προσωπικη αδυναμια μου και λατρεια απο το Μουντιαλ του 94 οταν ολοκληρωσε την Σουηδικη τετραδα-φωτια με Μπρολιν-Νταλιν-Κενεθ Αντερσον.
Ατελειωτο respect.Συγκρισεις με διαφορες ψηλομυτες ντιβες του παροντος δεν τον αγγιζουν καν.
Μου στερησες ενα champions league και εκανες ηρωα τον μπελεττι αλλα ησουν μεγαλη ποδοσφαιρικη μορφαρα ρε χενρικ,απο τους λιγους ρομαντικους-αντισταρ του ποδοσφαιρου
Σπάνια ποδοσφαιρική κλάση, τεχνική αρτιότητα και μοναδική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα που δεν έλαβε την παγκόσμια αναγνώριση που του άξιζε επειδή έπαιζε στη σέλτικ. Δεν πειράζει όμως, αυτοί που αγαπούν το ποδόσφαιρο ξέρουν τη θέση του ανάμεσα στους μεγάλους αυτού του αθλήματος. Το 2006 χάρηκα για το CL της μπαρτσα μόνο και μόνο επειδή ο λάρσον έδειξε την κλάση του ακόμα και σε αυτούς που ασχολούνται επιφανειακά με το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς στις μέρες μας ακόμα και να έβγαινε παίχτης αυτού του επιπέδου θα έπαιρνε αμέσως μεταγραφή σε μπαρτσα, ρεαλ, μπαγερν κτλπ.