Σβήνει το Κόκκινο Αστέρι

Λίγο πιο βόρεια από το τελευταίο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού, υπάρχει μια γειτονιά εργατική, το Σεντ Ουέν. Εκεί έχει την έδρα της ο Ρεντ Σταρ, ναι καλά διαβάζετε, Ρεντ Σταρ, όχι Κρουά Ρούς, όχι Ερυθρός Αστέρας. Είναι ο μοναδικός σύλλογος στη Γαλλία που έχει αγγλικό όνομα και μπορεί σήμερα να μη λέει πολλά στο ευρύ κοινό, όμως αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους και πιο ιστορικούς συλλόγους της Γαλλίας.

Η ιστορία ξεκινάει το 1897, οπόταν ο Ζιλ Ριμέ (ναι ο γνωστός, αυτός που έφτιαξε το Μουντιάλ) με τον αδερφό του και δύο φίλους του ιδρύουν το σύλλογο Ρεντ Σταρ. Η αρχική έδρα τοποθετείται στη Μεντόν, ενώ το ποδοσφαιρικό τμήμα πάει στο 15^ο διαμέρισμα του Παρισιού. Από το 1909 όμως και μετά μεταφέρεται στο προάστιο Σεντ Ουέν, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Υπάρχει ένας γενικότερος θρύλος γύρω απ’ την ονομασία. Οι δύο επικρατέστερες θεωρίες είναι ότι το κόκκινο αστέρι, όπως και το αγγλικό όνομα είναι προς τιμήν του Μπάφαλο Μπιλ. Η άλλη ότι ήθελαν να δείξουν τις κουμουνιστικές καταβολές. Το πράσινο περίβλημα στο κόκκινο αστέρι συμβολίζει τα χρώματα του συγκεκριμένου προαστίου.

Ο σύλλογος έχει κατακτήσει πέντε κύπελλα Γαλλίας και τις δεκαετίες του 1940 και 1950 ήταν τόσο σπουδαίος που ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, όταν έχτιζε το μύθο της ως βασίλισσα, έκλεινε φιλικά με το Ρεντ Σταρ και το θεωρούσε τιμή. Επίσης σε μια περίοδο που τα υπερατλαντικά ταξίδια δεν ήταν εύκολα, οι Πενιαρόλ και Μπόκα Τζούνιορς είχαν ταξιδέψει στη Γαλλία για να παίξουν μαζί του.

Το όνομα του Ρεντ Σταρ ήταν τόσο γνωστό που είχε φέρει το 1940 έναν σπουδαίο Αργεντίνο παίχτη για πρώτη φορά στην Ευρώπη, τον Ελένιο Ερέρα. Ο μετέπειτα σπουδαίος προπονητής του κατενάτσιο γνώρισε το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εκεί. Πριν τον πόλεμο ήταν ο σύλλογος που είχε τους περισσότερους διεθνείς στη εθνική Γαλλίας, αλλά και μετά, όταν άρχισε η παρακμή του συνέχισε να αποτελεί μια μήτρα παραγωγής παιχτών. Από το Σάφετ Σούσιτς, τον Ρότζερ Μάγκνουσον και τον Τόνι Κασκαρίνο στους πιο σύγχρονους Ντιαμπί, Λασανά Ντιαρά, Σοφιάν Φεγκουλί, Μούσα Σισοκό, Αλεξάντρ Σογκ, που ξεκίνησαν από το Βόρειο Παρίσι.

Το Σεντ Ουέν είναι μια λαϊκή, εργατική περιοχή που ο Ντε Γκωλ χαρακτήριζε «κόκκινο προάστιο». Οι σοσιαλιστές κέρδιζαν παραδοσιακά εκεί και η ομάδα αντηχούσε αυτό το χαρακτήρα. Έξω από το γήπεδο υπάρχει ένα μνημείο προς τιμήν του Ρίνο Ντελά Νέγκρα, επιθετικού του Ρεντ Σταρ από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 που δολοφονήθηκε από τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944. Στο μνημείο καταθέτουν στεφάνι κάθε χρόνο από οπαδοί, μέχρι ανώτεροι πολιτικοί αξιωματούχοι. Πέρα από αυτό, ήταν ο πρώτος σύλλογος που έντυσε με την ίδια φανέλα έναν Ρώσο (Αλεξάντρ Μπούμπνωφ) και έναν Αμερικανό (Ούγο Πέρεζ) ποδοσφαιριστή αμέσως μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου το 1991. Σήμερα οι εξέδρες είναι γεμάτες από πολλές «αντί» ομάδες.

Εκπληκτικό στην ιστορία του Ρεντ Σταρ είναι ότι από το 1909 μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει έδρα και παραμένει πιστός στο αγγλικής αρχιτεκτονικής γήπεδό του, το Μποέρ. Το γήπεδο όμως είναι και το μεγάλο πρόβλημα του συλλόγου αυτή τη στιγμή. Οι οπαδοί δε θέλουν να φύγουν από το Μποέρ, η διοίκηση θέλει να το αλλάξει διότι δεν πληρεί τα κριτήρια για τη Λιγκ Ντε για την οποία διεκδικεί την άνοδο η ομάδα και ο δήμος, πρώτη φορά στην ιστορία με δεξιό δήμαρχο, αντιδρά και μπλοκάρει οποιαδήποτε ανακατασκευή του γηπέδου. Τη Δευτέρα η διοίκηση της ομάδας έστειλε ανοιχτή επιστολή στο δήμαρχο για την ανακατασκευή του γηπέδου που κολλάει στη γραφειοκρατεία.

Οι οπαδοί του Ρεντ Σταρ είναι τόσο ρομαντικοί που στο ματς κόντρα στην Σεντ Ετιέν για τους 16 του κυπέλλου Γαλλίας που δεν έγινε στο Μποέρ, αλλά στο Ζαν Μπουίν της FC Paris, οι περισσότεροι δεν πήγαν. Πήγε όμως ο Πρόεδρος. Ο Ολάντ δηλώνει οπαδός του Ρεντ Σταρ καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί κοντά. Η διοίκηση της ομάδας έχει βρει στον Πρόεδρο έναν σύμμαχο στη μάχη της με το δήμο. Άλλωστε εκείνα που δε θέλει να κάνει η διοίκηση είναι α) να μετακομίσει, β) ο δήμος να πληρώσει τις ανακατασκευές, τις αναλαμβάνει όλες εκείνη, γ) να πληρώσει ένα πρόστιμο που δε θα της επιτρέπει να είναι ανταγωνιστική στη Λιγκ Ντε και δ) να χάσει στα χαρτιά μιαν άνοδο που θα έχει κερδίσει στον αγωνιστικό χώρο. Άλλωστε θα είναι κρίμα να κοπεί η επιστροφή ενός τόσο σημαντικού συλλόγου από το γινάτι ενός δημάρχου.