Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το τέλος της αθωότητας της ΑΕΚ

AEK-APOLLON-7-1

Υπάρχουν κάποια παιχνίδια που δεν αντιλαμβάνεσαι την σημασία τους, παρά μόνο όταν γίνουν παρελθόν. Κάποιες στιγμές που σου φαίνονται φυσιολογικές, αλλά θα κάνεις χρόνια να τις ξαναδείς. Κάποια πρόσωπα που τα έχεις συνηθίσει, τα έχεις αγαπήσει, αλλά χάνονται, τα μισείς, τα αποκαθηλώνεις. Ήταν η 15 Μαΐου του 1996 όταν η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον Απόλλωνα Αθηνών στον τελικό του κυπέλλου της περίοδου 1995-96. Η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά κατάφερε να χάσει τον τίτλο εκείνης της χρονιάς με το περίφημο γκολ του Μπορέλι να είναι το καθοριστικό. Κι όμως, τελείωσε το πρωτάθλημα με 15 γκολ περισσότερα από τον Παναθηναϊκό και μια ομάδα που χάριζε θέαμα.

Το απόγευμα εκείνης της Τετάρτης, η ΑΕΚ κατέβηκε με μια εντεκάδα που ξεχείλιζε από ποιότητα έχοντας μέσα Σαβέβσκι, Μπατίστα, Κετσπάγια, Σαμπανάτζοβιτς, Μανωλά και αλλαγή τον Χρήστο Κωστή. Τον μικρόκοσμο τότε της ΑΕΚ όμως περισσότερο απασχολούσε το θέμα Μπάγεβιτς, παρά το ίδιο το κύπελλο. Οι φήμες ότι ο αγαπημένος πρίγκιπας θα φύγει ήταν έντονες, ο αθώος κόσμος της ΑΕΚ πίστευε ότι μπορούσε να μεταπείσει τον Ντούσαν, αλλά κανείς δεν ήξερε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ήδη δώσει τα χέρια με τον εχθρό, είχε ήδη πειστεί να φύγει. Η περίφημη δήλωση “αν πάρουμε το κύπελλο θα μείνω” πήγαινε από στόμα σε στόμα και το κατακίτρινο ΟΑΚΑ μετατράπηκε σε μια εκδήλωση αγάπης προς τον άνθρωπο που λίγους μήνες μετά θα γινόταν ο πιο μισητός αντίπαλος και μια διαδήλωση αντίθεσης στον Μιχάλη Τροχανά. Ο οπαδός της ΑΕΚ ήταν ο απατημένος σύζυγος που αρνείται να πιστέψει εκτός κι αν έρθει το χαρτί του διαζυγίου.

Ο ιστορικός τελικός με τον πολύ καλό τότε Απόλλωνα του Μπάρνιακ και του Ντέμη ήταν το κύκνειο άσμα της ΑΕΚ των 90s. Όχι ότι η ομάδα διαλύθηκε. Έστω και με τον Ραβούση ήταν πολύ καλή και την επόμενη σεζόν, αλλά και αργότερα με τον Ντουμιτρίου, αλλά οι αλλαγές πολλές, το κλίμα διαφορετικό και η εσωστρέφεια έντονη. Ήταν όμως ένα τέλος εποχής, το τέλος της αθωότητας, η βάναυση επιστροφή στην πραγματικότητα, εκεί που τα είδωλα και οι σημαίες εμφανίζουν ανθρώπινες αδυναμίες και δεν είναι οι θεοί που λατρεύεις. Η αρχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού, το ξεκίνημα της παράγκας, η νέα αρχή του Μπάγεβιτς. Το εντυπωσιακό 7-1 της ΑΕΚ την στιγμή που το έβλεπες ήταν απλά ακόμα ένα σόου μιας ομάδας που είχε το μαγικό αριστερό του Τσιάρτα, τα κορυφαία τότε μπακ Κασάπη-Μπορμπόκη και μια ομάδα με ταλέντο σε όλους σχεδόν τους παίκτες. Από τους 14 που έπαιξαν σε εκείνο το ματς μόνο ο Βλάχος και ο Βάϊος δεν ήταν ποιοτικοί ποδοσφαιριστές. Με τον καιρό όμως να περνάει και να ξέρεις τι ακολούθησε, πιστεύεις ότι δεν ήταν απλά ακόμα μια παράσταση, ήταν το ιδανικό φινάλε όπου όλα έγιναν στην εντέλεια όπως και στην τελευταία σκηνή (spoiler alert) του καταπληκτικού Whiplash με τη διαφορά ότι εκείνη η ΑΕΚ δεν ήταν απλά ένα σόλο, αλλά μια ολόκληρη τζαζ μπάντα με πολλούς καλλιτέχνες, η καλύτερη (για μένα) που έβγαλε η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΑΕΚ, ελληνικό ποδόσφαιρο, Ιστορίες για το τζάκι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος του Ολυμπιακού;

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τα περιοριστικά μέτρα που αποφάσισαν ανακριτής και εισαγγελέας για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, είναι γεγονός πως υπάρχει προβληματισμός στις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Αν και ο κ. Ευάγγελος Μαρινάκης δηλώνει πως θα παραμείνει πρόεδρος της ομάδας, δεν είναι κακό να γίνεται και λίγο σκάουτινγκ. Έτσι λοιπόν, για μια ακόμα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η μέρα που ο Πελέ σταμάτησε έναν πόλεμο

Το διάστημα 1967-1970 στη Νιγηρία μαινόταν ένας αδυσώπητος εμφύλιος. Οι κάτοικοι της περιοχής της Μπιάφρα ζητούσαν την ανεξαρτησία τους, η κυβέρνηση της χώρας δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να χάσει μια έκταση γεμάτη πετρέλαιο και το αποτέλεσμα ήταν ένας πόλεμος στον οποίο, όπως πάντα, ενεπλάκησαν κι άλλες χώρες και ο οποίος υπολογίζεται ότι με τον […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

6 σχόλια σχετικά με το “Το τέλος της αθωότητας της ΑΕΚ”

  1. Ο/Η The Stig λέει:

    ΕΤ-1 και Δημήτρης Χατζηγεωργίου στο ρεπορτάζ στο τέλος του αγώνα. Κλαίω από τη νοσταλγία.

    Οι ΑΕΚτζήδες τέτοια μπάλα θέλουμε να ξαναδούμε. Ούτε πρωταθλήματα, ούτε παρασκήνια, ούτε μάχες για τα συμφέροντα των λαμογιών. Απλή, αδιαμφησβήτητη υπεροχή, ώστε κάθε “αλλόθρησκος” να μην μπορεί παρά να την παραδεχτεί.

    Αν δεν το καταφέρουν αυτό, από του χρόνου κιόλας, η διοίκηση αυτή -και ο υποβιβασμός- θα μείνουν στην ιστορία ως φιάσκο.

    Και το γηπεδικό δεν μετράει. Ας παίξουμε τέτοια μπάλα και ας είναι είτε στο ΟΑΚΑ, είτε στη Φιλαδέλφεια. Και στην τελική εμείς δεν θέλουμε ούτε κουρεία στο γήπεδο, ούτε χαμάμ, ούτε μοναστήρια και πυρσούς. Ας κάνουν το καινούργιο καρμπόν με το παλιό.

  2. Ο/Η panagos λέει:

    “Από τους 14 που έπαιξαν σε εκείνο το ματς μόνο ο Βλάχος και ο Βάϊος δεν ήταν ποιοτικοί ποδοσφαιριστές.”

    Θα πεσει φωτια να σε καψει…

  3. Ο/Η Elaith λέει:

    To κακό είναι ότι κανείς στην Ελλάδα δεν παραδέχεται κάτι εύκολα πλέον. Όλα πρέπει να μειώνονται. Οπότε θα πρέπει να αλλάξει όλη η ελληνική οπαδική νοοτροπία για να γίνει αυτό.
    Κατά τα άλλα συμφωνώ, πλην του γηπεδικού που το θεωρώ άκρως σημαντικό για την ομάδα. Δεν το αντέχω το ΟΑΚΑ.

    @Πανάγο είσαι φαν του Βάγιου;

  4. Ο/Η panagos λέει:

    Και ποιος δεν ειναι?

  5. Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    αχαχαχαχαχαχχχ, ΘΕΟΣ…

  6. Ο/Η charlie λέει:

    αχαχαχαχαχαχχχ, ΘΕΟΣ…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *