Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

H κατάρα του Τσάμπιονς Λιγκ για τους Βραζιλιάνους

Το περασμένο Σάββατο η Μπαρτσελόνα του Λουίς Ενρίκε κατέκτησε το 5ο Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της. Αστέρι της ομάδας, δίπλα στους Σουάρεζ, Ινιέστα και Μέσι, και ο Βραζιλιάνος “μάγος” Νεϊμάρ. Ένα αυθεντικό Βραζιλιάνικο ταλέντο, ακατέργαστο όσο πρέπει για να μας χαρίζει μοναδικές στιγμές εντός γηπέδου αλλά και όσο επιβάλλεται (στο σύγχρονο ποδόσφαιρο) για να μπορεί να μπει σε τακτικές και πολυδιάστατα συστήματα. Μεγάλος μάγκας ο Ενρίκε σίγουρα, και μεγάλοι μάγκες και όλοι αυτοί οι αστέρες που μπόρεσαν να συνεργαστούν αρμονικά, φτάνοντας τελικά στο τρεμπλ. Απόλαυση να τους βλέπεις όλους μαζί στο γήπεδο. Ομάδα όνειρο. Παραστάσεις βγαλμένες μέσα απ’ το καλύτερο “Ποδοσφαιρικό Παραμύθι”. Βέβαια σε όλα αυτά – μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ για Μπάρτσα και Νεϊμάρ – οι “ψαγμένοι” φίλοι της Σελεσάο άρχισαν να νιώθουν λιγάκι άβολα. Τι εννοώ θα το καταλάβετε παρακάτω.

neymar-cropped_1ufirubqht3ks12xz16g7b3zh3

Μετά το Μιλλένιουμ όσα αστέρια της Σελέσαο κατέκτησαν την κούπα με τα μεγάλα αυτιά έβαλαν ουσιαστικά “τέλος” στις μεγάλες τους εμφανίσεις, απ’ την αμέσως επόμενη – μάλιστα – σεζόν. Ο Ριβάλντο το 2003 (είχε πάει στη Μίλαν το 2002 ως ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του κόσμου). Ο Ροναλντίνιο το 2006 (με διαφορά τότε ο κορυφαίος του πλανήτη) και φυσικά ο Κακά το 2007 (ο παίκτης ήταν με διαφορά απ’ το δεύτερο ο καλύτερος παίκτης του κόσμου εκείνη τη σεζόν). Όλοι τους εκείνη την περίοδο ήταν τα αστέρια της Σελεσάο. Οι παίκτες που είχαν το “10” και αυτοί που περίμενε ένας ολόκληρος λαός – απ’ αυτούς – τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για το Νεϊμάρ, εννοείται. Πάνω στις πλάτες του παίκτη της Μπάρτσα ακουμπά – για να μην πω έχει ανέβει – ποδοσφαιρικά ένα ολόκληρο έθνος. Ο Ρονάλντο “ο φαινόμενος”, “ο κανονικός”, “ο αυθεντικός” δεν κατάφερε – δυστυχώς – να κατακτήσει ποτέ την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ας τα δούμε όμως απ’ την αρχή.

Ο Ρίμπο το 2002 κατέκτησε το Μουντιάλ και άφησε τη Βαρκελώνη για το μοδάτο Μιλάνο. Εκεί στη Μίλαν του Ανσελότι βρήκε μερικούς απ’ τους σπουδαιότερους παίκτες του πλανήτη. Μαλντίνι, Νέστα, Ρούι Κόστα, Πίρλο, Ζέντορφ και φυσικά το Ουκρανικό πολυβόλο που άκουει στο όνομα Αντρέι Σεφτσένκο. Στο 4-3-1-2 του Καρλίτο το “10” το είχε κλειδώσει ο Πορτογάλος μαέστρος και τις δύο θέσεις της επίθεσης ο Ουκρανός φονιάς με την Ιταλική αλεπού – και αγαπημένο παιδί του Ανσελότι – Πίπο Ινζάγκι. Κάτι η 6η αίσθηση, κάτι το γεγονός πως είχε γεννηθεί οφσαϊντ, κάτι πως έπαιζε στην τρύπα καλύτερα και από παίκτη του γκολφ, κάτι πως είναι Ιταλός, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα τον είχαν κάνει πιο βασικό και απ’ τον Χέντερσον στην περσινή Λίβερπουλ. Ο Ρίμπο κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ απ’ τον πάγκο, μετρώντας λίγες συμμετοχές, κάτι που τον έστειλε δανεικό στην Κρουζέιρο πριν αρχίσει ένα ανελέητο road trip, χειρότερο και απ’ αυτό του Κέρουακ στο βιβλίο του “Ο δρόμος”.  Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Τουρκία, Βραζιλία και όπου αλλού κυλούσε μπάλα ο άλλοτε “μάγος” έδινε το παρόν. Για χρήματα και δόξα(;). Ένα αστέρι που ξενέρωνε μέρα με τη μέρα τους φανατικούς του φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε όλα αυτά άφησε και μερικά “φέσια” σε διάφορους ταξιτζήδες στο Φάληρο.

362099_heroa

Ακολούθησε ο Ροναλντίνιο το 2006. Και αυτός στη Μπάρτσα. Και αυτός πήγε στο Μιλάνο αργότερα. Όχι δεν ήρθε Ελλάδα μιας και τελικά οι υποσχέσεις του Βλάσση του Τσάκα αποδείχθηκαν φρούδες. Τι μας είχες κάνει βρε Αλ Σαούντ; O Ρόνι που λέτε το 2006 έφτασε στην κατάκτηση του ΤσουΛου στο Παρίσι όντας ως ο κορυφαίος του πλανήτη. Απ’ την επόμενη σεζόν άρχισε να φοράει κορδέλα (είχε ζηλέψει απ’ το Λε Μπρον), να γίνεται πάρτυ-άνιμαλ και να αφήνει κοιλιά, εκτός του ταλέντου του. Η βαρεμάρα και η αδιαφορία τον έστειλαν στην Πρωτεύουσα της μόδας (το Μιλάνο ντε) αλλά αυτός έπαιρνε το ιδιωτικό τζετ του Σίλβιο για να έρθει να βρει το Σεφερλή και να πάνε παρέα στο Βέρτη (αληθινή ιστορία). Είχε αρχίσει να χάνεται κάθε μέτρο και τα δείγματα ταλέντου ήταν τόσο σπάνια πια όσο τα σπριντ του Σίνισα του Μιχάιλοβιτς την τελευταία του σεζόν στην Ίντερ. Η επιστροφή στη Βραζιλία μας χάρισε κάποιες σπάνιες στιγμές ομορφιάς αλλά πλέον ήταν γεγονός. Ο Ρόνι ήταν πρώην top παίκτης απ’ τα 28 του χρόνια. Δυστυχώς.

10-11-2009 Ronaldinho and Markos Seferlis partying at Akroama. Athens, Attica, Greece, Europe Tom Daskalakis/IML Image Group

Το 2007 ήταν η χρονιά του Ρικάρντο του Κακά. Αυτά που έκανε ο παίκτης της Μίλαν εκείνη τη σεζόν θα τα διηγούμαστε για χρόνια. Πραγματικά κέρδισε ένα Πρωταθλητριών μόνος του. Απέκλεισε την Σέλτικ μόνος. Συνέχισε με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και τα ξεφτιλίκια σε κορυφαίους αμυντικούς της εποχής και φυσικά διέλυσε το κορυφαίο κέντρο εκείνης της χρονιάς στον Τελικό της Αθήνας. Οι Τζέραρντ, Μασκεράνο και Αλόνσο αυτό ακριβώς ήταν το 2007 και είδαν το αδύνατο παιδάκι με το αγγελικό πρόσωπο να τους διαλύει στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Τεράστιος ο Κακά στη μέρα του. Επιπέδου Ζιντάν, Κρόιφ και Λάουντρουπ μαζί. Ακολούθησε η Ρεάλ των Γκαλάκτικος με το Βραζιλιάνο όμως να μην έχει καμία σχέση με το κλίμα των Μαδριλένων. Κάτι το γεγονός πως είναι ταπεινός, κάτι οι τραυματισμοί, ο παίκτης δεν έκανε σπουδαία πράγματα στην Ισπανία. Από εκεί μάλιστα άρχισε μια φθήνουσα πορεία που συνεχίζεται – δυστυχώς – και στις μέρες μας. Πλέον ο παίκτης βγάζει το “ψωμί” του στο Ορλάντο για το πρωτάθλημα του MLS.

Kaka-ricardo-kaka

O επόμενος Βραζιλιάνος που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ – ως αστέρι της Σελεσάο – είναι ο παίκτης που έγραψα στον πρόλογο. Ειλικρινά εύχομαι να μη συνεχιστεί αυτή η “κατάρα” και ο παίκτης της Μπάρτσα να συνεχίσει σε κορυφαίο επίπεδο για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα. Απ’ την άλλη βέβαια ακολουθεί ο Κουτίνιο και αν αρχίσει η κατιούσα για το Νεϊμάρ, λογικά, θα κερδίσει και η Λίβερπουλ το Έκτο τα επόμενα χρόνια.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Champions League

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η τελευταία έξοδος του Γιουπ Χάινκες

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Αμερικανών τουριστών μπαίνει σ’ένα ασανσέρ σ’ένα ξενοδοχείο του Μονάχου. Όση ώρα ο σύζυγος προσπαθεί να χωρέσει τις βαλίτσες τους, η κυρία παρατηρεί τον ηλικιωμένο Γερμανό που στέκεται στο βάθος του ασανσέρ. Βλέποντας ότι κρατάει στα χέρια του μια σακούλα με το σήμα της Μπάγερν, χαμογελάει και τον ρωτάει: “Είστε οπαδός της Μπάγερν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Being a Klopptimist

Μια από τις πιο φρέσκες παρουσίες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια είναι ο Γιούργκεν Κλοπ. Εκτός από ένας εξαιρετικός προπονητής που φτιάχνει ομάδες με φαινομενικά μέτρια ρόστερ (οι παίκτες των οποίων στη συνέχεια κάνουν λίμιτ-απ στην αγορά), είναι και ένας άνθρωπος περιβόλι. Ένας τύπος που λατρεύει να κάνει πλάκα, λατρεύει να κερδίζει τα φώτα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “H κατάρα του Τσάμπιονς Λιγκ για τους Βραζιλιάνους”

  1. Ο/Η balkou λέει:

    Ο Ρόνι έκανε 2 καλές σεζόν στη Βραζιλία στην Ατλέτικο όταν επέστρεψε. Ο Ρίμπο τέλειωσε με το που πήγε στη Μίλαν κι όχι μετά το CL.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *