Ταμπούρι στην έδρα σου

Πολλοί λένε ότι οι τίτλοι κρίνονται στα εκτός έδρας παιχνίδια. Εκεί που θα ταξιδέψει ο οπαδός για να σταθεί δίπλα στην ομάδα του που δοκιμάζεται σε ένα αφιλόξενο και σχετικά άγνωστο γήπεδο. Εκεί φαίνονται οι ομάδες που μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα. Οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουν ότι αυτή η άποψη, εκτός από μία θεωρία είχε γίνει και πραγματικότητα πριν τριάντα χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η αγγλική ομοσπονδία για να δώσει μια βοήθεια στις ομάδες που έπαιζαν μπάλα, που έπαιζαν για τη νίκη, αποφάσισε να τις “πριμοδοτήσει”. Έτσι, από το 1981 τα πρωταθλήματα άρχισαν να παίζονται με τρεις βαθμούς για τη νίκη και έναν για την ισοπαλία. Σύστημα που αργότερα ήρθε και στην Ελλάδα και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Δεν ξέρω κατά πόσο βοήθησε, να πω την αλήθεια συνεχίζουμε και σήμερα να έχουμε αμυντικές ομάδες και αγώνες που οι δυο αντίπαλοι προτιμούν ένα Χ, πάντως θεωρητικά το κίνητρο των τριών βαθμών αποτελεί μια καλή ιδέα ώστε να δούμε λίγη παραπάνω μπάλα. Τουλάχιστον για τις ομάδες πρωταθλητισμού το κίνητρο είναι τεράστιο.

Αυτό όμως που δεν είναι γνωστό, είναι ότι στην Αγγλία το πήγαν ένα βήμα παραπάνω. Στην Alliance Premier League, την τελευταία εθνική κατηγορία της Αγγλίας, την αντίστοιχη σημερινή Conference ή απλά National League αποφάσισαν να δώσουν κι άλλα κίνητρα για να βλέπουμε πιο ανοιχτά παιχνίδια. Στο πρωτάθλημα που αγγίζει τα όρια του ποδοσφαιρικού καλτ και για τους αγγλόφιλους είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο, φάνηκαν πολύ προοδευτικοί. Μπουχτισμένοι με τις ομάδες που στα εκτός έδρας ταμπουρώνονταν πίσω, αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι εξωτικό που θα ταίριαζε περισσότερο σε πρωτάθλημα Λατινικής Αμερικής. Έτσι, πέρασε ο κανονισμός ότι η νίκη στα εκτός έδρας δίνει τρεις βαθμούς, ενώ η εντός έδρας νίκη μόλις δύο, κάτι που ξεκίνησε να ισχύει από τη σεζόν 1983-84.

Βρείτε τον Βίνι

Την πρώτη σεζόν το πρωτάθλημα το πήρε η Μέιντστόουν με το εκτός έδρας ρεκόρ 11-5-5. Την αμέσως επόμενη χρονιά η Γουίλντστοουν με το νεαρό Βίνι Τζόουνς βγήκε πρώτη με το θλιβερό 8-8-5 εντός έδρας, χάρη ακριβώς στο καλό εκτός έδρας ρεκόρ της. Το τραγικό ήταν ότι και τις δυο χρονιές η 2η ομάδα ήταν η ίδια, η Νανίτον, η οποία θα έπρεπε να είχε βγει πρώτη αν οι βαθμολογίες ήταν “κανονικές” και ειδικά το 1985 θα είχε πάρει το πρωτάθλημα με 4 βαθμούς διαφορά από την παρέα του Βίνι, μια που εντός ήταν αήττητη με 13-8-0. Δεν ξέρω αν έμειναν ικανοποιημένοι ή όχι οι Άγγλοι και αν τελικά βλέπαμε ομάδες να μάχονται για τη νίκη ή τελικά είχαμε αντιστροφή με τους γηπεδούχους να ταμπουρώνεται. Το πείραμα πάντως κράτησε μέχρι και το 1987 και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, όπως και πολλές άλλες ιδέες που έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν, μένοντας ξεχασμένο. Μέχρι να το ακούσουμε καμιά μέρα σαν ιδέα από τον Πλατινί…

Σχετικά κείμενα:
Όταν έκαναν το πλάγιο με τα πόδια
Όταν το τέρμα έπιανε την μπάλα