Marvellous
“I’ve always wanted to be happy, so I decided to be”. Αυτή είναι η απλοϊκή φιλοσοφία ζωής του Νιλ Μπόλντγουιν και σε αυτή βασίζεται η ταινία Marvellous που αποτελεί τη βιογραφία του. Η σκηνοθεσία είναι του Τζούλιαν Φαρίνο που έχει σκηνοθετήσει κάποια επεισόδια από καλές σειρές όπως τα Office, Entourage και Rome (και λιγότερο καλές όπως το Sex and the City), αλλά αυτό που ξεχωρίζει στην ταινία είναι ο πρωταγωνιστής Τόμπι Τζόουνς που είναι εκπληκτικός στον ρόλο του (πραγματικού προσώπου) Νιλ. Ένας άνθρωπος με μαθησιακές δυσκολίες που με την ειλικρίνειά του και το να κυνηγάει και να ζητάει αυτά που θέλει, κατάφερε να κάνει πιο γεμάτη ζωή από πολύ πιο έξυπνους ανθρώπους. Μια ζωή για την οποία ο καθένας θα μπορούσε να καυχιέται.
Ο Νιλ είναι κάτι σαν ένας αληθινός Φόρεστ Γκαμπ, ένας άνθρωπος που δούλεψε ως κλόουν, μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει φίλο τον Γκάρι Λίνεκερ (και ένα σωρό άλλους διάσημους), τιμήθηκε από το πανεπιστήμιο Κιλ, γνώρισε κάθε επίσκοπο της αγγλικανικής εκκλησίας, έφτιαξε την δική του ομάδα στην οποία είναι πρόεδρος/προπονητής/παίκτης και κυρίως και πάνω από όλα δούλεψε σαν φροντιστής στην αγαπημένη του Στόουκ Σίτι και αγαπήθηκε από τους συνοπαδούς του. Η ταινία είναι τόσο αστεία, όσο και συγκινητική, γλυκιά χωρίς όμως να γίνεται ιδιαίτερα γλυκανάλατη σαν χολιγουντιανή παραγωγή, κάτι που πάντα αποτελεί μεγάλο συν για τους ανθρώπους που τη γύρισαν. Ο Νιλ Μπόλντγουιν έχει πάντα ένα σχέδιο, είναι πάντα αισιόδοξος, δεν προβληματίζεται από τις αναποδιές της ζωής, βάζει στόχους, ζητάει από τους ανθρώπους πράγματα και στο τέλος είναι αυτός που τους μαθαίνει για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για μια χαμηλού κόστους τηλεταινία του BBC, είναι για μένα μια από τις πιο αξιόλογες του 2014, μια χρονιά με λίγες καλές και πολλές υπερβολικά υπερτιμημένες ταινίες. Και πόσο υπέροχο ότι είναι μια ποδοσφαιρική ταινία που μπορείς άνετα να τη δεις με γυναίκα και να μην γκρινιάξει. Μιλάμε για win-win κατάσταση από όποια πλευρά και αν το δεις.