Ο τελικός των εφτά ωρών

Όλοι γνωρίζουν για την μεγάλη ποδοσφαιρική κόντρα Βραζιλίας-Αργεντινής. Αυτό που πολλοί όμως δεν γνωρίζουν είναι ότι αρχικά το “κλάσικο” του Ριο ντε λα Πλάτα μεταξύ Ουρουγουάης και Αργεντινής ήταν ο αγώνας με την μεγαλύτερη σημασία στη Ν. Αμερική. Η κόντρα μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής δημιουργήθηκε κυρίως από τη δεκαετία του 1920 και έπειτα και ένας από τους σημαντικότερους λόγους ήταν ο περιβόητος τελικός του Κόπα Αμέρικα του 1946, που τότε λεγόταν ακόμα Καμπεονάτο Σουνταμερικάνο και έγινε στην Αργεντινή. Έξι ομάδες πήραν μέρος σε εκείνη τη διοργάνωση, σε ένα μίνι πρωτάθλημα ενός γύρου. Έτσι όπως τα έφερε η μοίρα, το τελευταίο ματς ήταν το Αργεντινή-Βραζιλία με τους γηπεδούχους να έχουν 4 νίκες σε 4 παιχνίδια και τη Βραζιλία 3 νίκες και μια ισοπαλία, οπότε και με το σύστημα των δύο βαθμών ο αγώνας ήταν ένας πραγματικός τελικός.

Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη τεταμένη καθώς στο Κόπα Ρόκα (που μπορεί να εξηγήσουμε άλλη φορά τι ήταν) λίγους μήνες πιο πριν, o Βραζιλιάνος Αντεμίρ είχε σπάσει το πόδι του Αργεντίνου Μπαταλιέρο. Οι εφημερίδες της χώρας είχαν ξεσηκώσει τον κόσμο κατηγορώντας τους Βραζιλιάνους για το σκληρό τους παιχνίδι και είχε δημιουργηθεί ένα άκρως εχθρικό κλίμα για την Βραζιλία του Ελένο ντε Φρέιτας. Ο αστικός μύθος λέει ότι οι μικροπωλητές έξω από το Μονουμεντάλ πουλούσαν άγουρα αχλάδια στον κόσμο ώστε να μπορεί να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά αν πετύχουν κάποιον Βραζιλιάνο. Μια μέρα πριν τον αγώνα, ο Αντεμίρ επισκέφτηκε τον Μπαταλιέρο σε ένδειξη μεταμέλειας και ο τελευταίος εμφανίστηκε χαμογελαστός σαν να είχε ξεχάσει το γεγονός. Φάνηκε όμως ότι το χαμόγελο ήταν για το θεαθήναι, καθώς την επομένη ο Μπαταλιέρο έκανε με το πόδι στον γύψο τον γύρο του γηπέδου για να αποθεωθεί σχεδόν ως ήρωας πολέμου από τον κόσμο. Οι Βραζιλιάνοι υποστηρίζουν ότι κάποιος πλησίασε τον επιθετικό Τσίκο και του είπε “καλύτερα να μην βγείτε έξω, θα σας σκοτώσουμε“, για να απαντήσει αυτός ηρωικά ότι δεν μασάνε. Σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει το κλίμα, ο αρχηγός και ίνδαλμα των Αργεντίνων Χοσέ Σαλομόν έδωσε μια ανθοδέσμη στον αρχηγό της Βραζιλίας πριν την έναρξη που ήταν προγραμματισμένη στις 3 το μεσημέρι.

Ο Σαλομόν, ένα από τα καλύτερα μπακ που έβγαλε ποτέ η Αργεντινή

Αυτά όμως ξεχάστηκαν γρήγορα και στο 30′ έγινε η φάση που σημάδεψε τον αγώνα. Ο Σαλομόν πήγε με δύναμη σε μια διεκδίκηση και ο Βραζιλιάνος επιθετικός Ζαΐρ σήκωσε ψηλά και επικίνδυνα το πόδι του. Ο αρχηγός της Αργεντινής έπεσε κάτω σφαδάζοντας, μια που το χτύπημα είχε ως αποτέλεσμα διπλό κάταγμα κνήμης και περόνης, κόβοντας την καριέρα του σπουδαίου αμυντικού. Ο Αργεντίνος ντε λα Μάτα αμέσως επιτέθηκε στον Ζαΐρ, ο Τσίκο πήγε να προστατέψει τον συμπαίκτη του και χτύπησε με τη σειρά του τον ντε λα Μάτα, αλλά γρήγορα βρέθηκε ανάμεσα σε έναν τσούρμο Αργεντίνων που τον έκανε σάκο του μποξ. Ένας μεγάλος αριθμός οπαδών μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και έγινε το έλα να δεις με τους αστυνομικούς να βαράνε και αυτοί όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Οι Βραζιλιάνοι φυγαδεύτηκαν στα αποδυτήρια και τελικά το παιχνίδι ξανάρχισε μια ώρα και ένα τέταρτο περίπου αργότερα (με τους φιλοξενούμενους να μην θέλουν αρχικά να παίξουν), αλλά χωρίς τους ντα Μάτα-Τσίκο που αποβλήθηκαν. Οι Αργεντίνοι σημείωσαν δυο γκολ με τον Μέντες και το ματς έγινε ξανά ροντέο προς το τέλος, όταν κατά το 70ο λεπτό ο Βραζιλιάνος προπονητής αποφάσισε είτε λόγω άγνοιας κινδύνου, είτε (μάλλον) για να προκαλέσει κι άλλο, να βάλει τον Αντεμίρ. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ματς έγινε ξανά ροντέο πολύ σύντομα με μπουνιές και κλωτσιές μεταξύ των παικτών.

Η ομάδα της Αργεντινής λίγο πριν τον ιστορικό αγώνα

Ο Ουρουγουανός διαιτητής (βάλανε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα) Βαλεντίνι αποφάσισε να διακόψει και πάλι το ματς μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και οι παίκτες αποχώρησαν πάλι. Μόνο που τα πνεύματα δεν ηρεμούσαν με τίποτα και από τις 5 το απόγευμα περίπου που έγινε η νέα διακοπή χρειάστηκε να περάσουν τρεις ώρες για να έχουμε επανέναρξη. Τελικά το παιχνίδι συνεχίστηκε, παίχτηκαν τα τελευταία 20 λεπτά και τελείωσε σύμφωνα με τις διηγήσεις της εποχής στις 22.00, ένας τελικός που κράτησε περίπου 7 ώρες και βρήκε την Αργεντινή πρωταθλήτρια Ν. Αμερικής.

Όταν ο θρυλικός προπονητής της Αργεντινής Γκιγιέρμο Στάμπιλε πέτυχε τον θύτη Ζαΐρ στα αποδυτήρια του είπε: “Τι έκανες; έσπασες το πόδι του καλύτερου αμυντικού μας”, για να πάρει την απάντηση του αμετανόητου Βραζιλιάνου: “οι καλύτεροι αμυντικοί σας είναι ο ντε Ζόρζι κι ο Βαλούσι”. Μετά τον αγώνα, ο επιθετικός (και λίγο μποξέρ στον τελικό) Τσίκο αποφάσισε να πάει να δει τους γονείς του που ζούσαν στα σύνορα Αργεντινής-Βραζιλίας. Ο κίνδυνος ήταν όμως τόσο μεγάλος που πήγε μέχρι τα σύνορα με συνοδεία 12 στρατιωτών της Αργεντινής για να μην υπάρξει πρόβλημα. Όταν έφτασε στην πόλη του, οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα. Τριάντα χρόνια αργότερα παραδεχόταν ότι το ρεκόρ του με εννιά αποβολές στα δέκα ματς που έπαιξε απέναντι σε συλλόγους και την εθνική της Αργεντινής ήταν δίκαιο και με ειλικρίνεια δήλωσε: “Ξέρεις κάτι; Τους μισούσα τους Αργεντινούς“. Βραζιλία και Αργεντινή δεν συναντήθηκαν ξανά για δέκα ολόκληρα χρόνια μετά από εκείνον τον αγώνα, ενώ πιο πριν έπαιζαν μέχρι και τρία ματς κάθε χρόνο και η έχθρα έφτασε στο απόγειό της δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά “κλάσικο” σε επίπεδο εθνικών ομάδων.