Ρετρό-κουίζ νο37

Ήταν Μάης του 2002 όταν τα “κριάρια” με αστέρια τους Κικλάτζε και Ραβανέλι άφηναν τα σαλόνια για την Τσάμπιονσιπ βυθίζοντας στο πένθος το κοινό του Πράιντ Παρκ. Μερικά χρόνια αργότερα (επίτηδες δεν γράφω ποια ήταν η χρονιά) η ομάδα δεν είχε τους αστέρες του παρελθόντος (αν και είχαμε Ρόμπι Σάβατζ και Κένι Μίλλερ σε μέτρια σεζόν) αλλά ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία με τους μπουκμέικερς να τη δίνουν πρώτο φαβορί για να πέσει και πάλι. Η ομάδα που έφτιαξε ο Μπίλι Ντέιβις (και που έριξε ο Πολ Τζούελ) τους δικαίωσε και τερμάτισε τελευταία με 11 βαθμούς σε 38 παιχνίδια. Μία νίκη και 29 ήττες δεν το λες και καλή συγκομιδή σίγουρα. Οι μέρες που η ομάδα είχε στον πάγκο τον Μπράιαν Κλαφ και έκανε πορείες στην Ευρώπη φάνταζαν ως όνειρο θερινής νυκτός και η νέα πραγματικότητα ήταν σκληρή όπως η Λαίδη Μάκβεθ στο αριστούργημα του Σαίξπηρ. Σκληρός ήταν και ο κεντρικός μέσος της παραπάνω φωτογραφίας. Όχι όσο η Λαίδη βέβαια.

Ξεκίνησε σε μεγάλη ομάδα του Νησιού αλλά ο τότε προπονητής της δεν έδειξε να συγκινείται με το ταλέντο του δίνοντας τον δεξιά και αριστερά σε μικρομεσαίες ομάδες της Αγγλίας, καταλήγοντας ως παίκτης-ασανσέρ ανάμεσα σε Πρέμιερ Λιγκ και Τσάμπιονσιπ (κάτι που συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας). To 2009 ως παίκτης της Γουλβς είχε σκοράρει το νικητήριο τέρμα των “λύκων” κόντρα στην Τότεναμ στο Μολινό, με τη μπάλα να αλλάζει πόδια 17 φορές πριν αναπαυθεί στα δίχτυα του Εουρελιο Γκόμεζ (το τίκι-τάκα της Μπάρτσα είχε επηρεάσει ακόμα και τον Μικ Μακάρθι εκείνα τα χρόνια). Άγγλος διεθνής κάποτε – για ένα φεγγάρι – και παρτενέρ τη χρονιά της Πρέμιερ Λιγκ του Ματ Όκλει, σε μια ομάδα που έπαιζε με σέντερ φορ το θεούλη Στήβι Χάουαρντ (δόξα και τιμή στον μεγάλο αρχηγό και αρχί-κριάρι της ομάδας) και που σκόραρε με το σταγονόμετρο. Τα θυμήθηκα και συγκινήθηκα.

Ποιος είναι λοιπόν ο παίκτης της φωτογραφίας;