Μπίζνες ας Γιούζουαλ

Η εβδομάδα που πέρασε είχε πολύ Ισπανία. Από τη μία η εκπληκτική εμφάνιση της Ρεάλ Μαδρίτης κόντρα στην Κάντιθ, που κατέληξε σε νίκη των Μπλάνκος με 1-3, η οποία βέβαια δε θα καταγραφεί στα πρακτικά διότι κανείς από τους 200 υπαλλήλους του συλλόγου δε θυμήθηκε να πει στον Μπενίτεθ ότι ο Τσερίσεφ ήταν τιμωρημένος, και από την άλλη η πρόσληψη του Γκάρυ του Νέβιλ ως προπονητή από τη Βαλένθια. Και επειδή για το πρώτο έχει γίνει όλη η πλάκα και το τρολάρισμα που αρμόζει στη περίσταση και κυρίως στον ερασιτεχνισμό που έδειξε ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, πάμε να μιλήσουμε για το άλλο.

Ο Γκάρυ Νέβιλ είναι ένα πραγματικό τοτέμ του ποδοσφαίρου. Αρκετά κακομούτσουνος για να τρομάζει, όχι τόσο ταλαντούχος για να γίνει ίνδαλμα, πολύ αφοσιωμένος όμως και πιστός στο σύλλογο που τον ανέδειξε ώστε να γίνει αρχηγός και έμβλημά του. Είναι εκείνος ο καλούτσικος, αλλά όχι άριστος, μαθητής που πέφτει σε μια τάξη (εκείνη του 1992) που έχει μερικές διάνοιες που τραβάνε όλη την τάξη προς τα πάνω.

Ο Γκάρυ Νέβιλ ήταν ένας τίμιος παίχτης που τα έδινε όλα για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Επειδή δεν είχε ποτέ την τεχνική ενός Ντάνι Άλβες, το μυαλό ενός Λαμ, τη δύναμη ενός Τουράμ ή την τακτική ενός Μαλντίνι, έμαθε τη θέση καλά. Όλοι όσοι έπαιξαν αντίπαλοί του έλεγαν ότι κανείς δεν ξέρει τη θέση του δεξιού μπακ καλύτερα από αυτόν. Γεννήθηκε ποδοσφαιρικά στο Μάντσεστερ, έζησε όλη του την καριέρα εκεί και τελείωσε εκεί πέρα.

Μετά κατηφόριζε στο Λονδίνο σε κάθε αγωνιστική για να κάνει σχολιασμό για λογαριασμό του Σκάι Σπορς. Να πούμε ότι τα σχόλιά του ήταν από συμπαθή και πάνω και τέλος πάντων έδειξε να βλέπει μπάλα. Παράλληλα ήταν και βοηθός του Ρόι Χόγκσον στον πάγκο της εθνικής Αγγλίας, θέση που εγγυάται συλλογή μεταλλίων αποτυχίας.

Τώρα πως στον κόκκινο διάβολο αυτός ο τύπος ήταν ο καταλληλότερος να αναλάβει τον πάγκο της Βαλένθια μόνο ο πρόεδρος Λιμ (για του οποίου τη σχέση με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα έχουμε ξαναπεί) το ξέρει. Δηλαδή όταν ο συμπαθής Πορτογάλος Νούνο Άγιο Πνεύμα (ναι, αυτό σημαίνει το Εσπίριτου Σάντου) δεν την πάλεψε με πρωτάθλημα και Τσου Λου και έφυγε, η λύση ήταν ένας τύπος, που όση μπάλα και αν ξέρει, δεν έχει καμία προπονητική εμπειρία ως πρώτος προπονητής και καμία επαφή με την Ισπανία;

Συγγνώμη, το διορθώνω το τελευταίο, έχει παίξει τόσες φορές ως παίχτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Ισπανία και είχε γυρίσει και μια διαφήμιση που ο Μπέκαμ στέλνει σ’αυτόν και τον Γκίγκς MMS από την ηλιόλουστη Μαδρίτη, όταν ο ποπ σταρ του ποδοσφαίρου έγινε Γκαλάκτικο. Ο Γκάρυ δε μιλάει Ισπανικά, δε γνωρίζει τη Βαλένθια και ανάθεμα κι αν ξέρει δύο παίχτες της.

Δεν έχω ιδέα αν ο Γκάρυ Νέβιλ θα πετύχει στη Βαλένθια, όμως η επιλογή του για άλλη μια φορά δείχνει ότι η αγωνιστική λογική δε συμβαδίζει με τις μπίζνες του ποδοσφαίρου. Ο Λιμ είναι ένας επιχειρηματίας που προμοτάρει το μπραντ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Ασία και έχει αγοράσει τη Βαλένθια, επειδή δεν τον άφησαν να επενδύσει στην Αγγλία. Επειδή η Βαλένθια δεν έχει το εμπορικό εκτόπισμα της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρσελόνα εκείνο που σκέφτηκε είναι να κάνει εισαγωγή εμπορικής αξίας από τη Γιουνάιτεντ. Ο πρώην αρχηγός Γκάρυ Νέβιλ θα φέρει την αναγκαία αναγνωρισιμότητα ώστε η νυχτερίδα να αρχίσει να πουλάει στην Ασία παρέα με το διάβολο. Και αν αυτό μοιάζει κάπως λογικό, κάποιος πρέπει να εξηγήσει στους Λιμ αυτού του κόσμου πως στον αθλητισμό η εμπορική αξία σχετίζεται όχι μόνο με το μπραντ, αλλά κυρίως με τις επιτυχίες. Μια Βαλένθια μόνιμα εκτός Ευρώπης είναι ένας πύργος με νυχτερίδες κρεμασμένες ανάποδα.