Τα πάχη μου τα κάλλη μου

Ζούμε σε έναν κόσμο που από την μία αναδεικνύει αποστεωμένα πρότυπα ομορφιάς και υπερμουσκουλιασμένα σώματα με χημικά σκευάσματα ως κάτι υγιεινό, ενώ παράλληλα τα ποσοστά παχυσαρκίας σπάνε ρεκόρ. Ίσως άλλωστε αυτός ο αέναος αγώνας μεταξύ του φαγητού, του φωτογραφικού food porn και της Ελλάδας που η επιχειρηματικότητα είναι το μπαρ και η ταβέρνα απέναντι στα γυμναστήρια να είναι το μεγαλύτερο σύγχρονο ντέρμπι. Φυσικά, το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι γενικό φαινόμενο στον “πολιτισμένο” κόσμο και η αντιμετώπισή του καθόλου εύκολη. Στην Αγγλία πάντως κάποιοι πιστεύουν ότι η λύση είναι η μπάλα.

Ο 37χρονος Άντριου Σάναχαν (οπαδός της Στόουκ) βαρέθηκε να προσπαθεί να χάσει βάρος με τρόπους που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε γυναίκες ή σε ΟΥΚάδες και έτσι έβαλε σε πλάνο το “Man V Fat”, το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα των… χοντρών. “Ο κόσμος νομίζει ότι για να χάσεις βάρος πρέπει να τρέξεις μαραθώνιο ή να κάνεις κάποιο άλλο δύσκολο άθλημα. Το 67% των ανδρών είναι υπέρβαρο και πολλοί ντρέπονται για το πώς έχουν γίνει με αποτέλεσμα να παρατούν το ποδόσφαιρο”. Οι ομάδες υποστήριξης ατόμων με προβλήματα παχυσαρκίας είναι γεμάτες γυναίκες στην Αγγλία και οι άντρες νιώθουν ξεκρέμαστοι. Όχι πια.

Στο Man V Fat έχεις την δυνατότητα να παίξεις μπάλα, χωρίς όλους αυτούς τους αντιπαθητικούς αδύνατους, γρήγορους με πλεμόνια αντιπάλους. Δεν κάνουμε πλάκα. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν αυστηρά μόνο όσοι έχουν Δείκτη Μάζας Σώματος πάνω από 30 και ο στόχος είναι, εκτός φυσικά από το να διασκεδάσουν, να καταφέρουν να χάσουν βάρος μαζί με τους συμπαίκτες τους. Με λίγα λόγια αν δείτε κάποιον να αγωνίζεται και στο πρωτάθλημα του χρόνου, σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο καλός (στη δίαιτα). Οι ομάδες παίρνουν βαθμούς τόσο με νίκες, όσο και με το βάρος που έχουν χάσει μετά από κάθε αγώνα (!!) με αποτέλεσμα το κίνητρο να είναι μεγαλύτερο για λίγο τρέξιμο. Και επειδή βέβαια δεν αρκεί μόνο η μπάλα, το Man V Fat έχει γίνει μια κοινότητα αλληλοβοήθειας ουσιαστικά, με σάιτ που έχει συμβουλές για τα πολλά μέλη, με οργάνωση από ειδικούς και με την οικονομική συμμετοχή των τοπικών αρχών. Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν ομάδες με ονόματα όπως Μπυροκοιλιές United, Φοίνικας XXXL από Άγγλους που ξέρουν να αυτοσαρκάζονται, αλλά τουλάχιστον έχουν και την ψυχική δύναμη να αλλάξουν τη ζωή τους. Όπως άλλωστε έκανε κι ο Άντριου που δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς) δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημά του, μια που κατάφερε να χάσει περίπου 30 κιλά. Κατάφερε όμως να κινητοποιήσει τόσο κόσμο, να φέρει χρήματα (ακόμα και από τον Τζίμι Όλιβερ) και σίγουρα θα είναι περήφανος για το έργο που ξεκίνησε. Γιατί καλό το φαΐ, ακόμα καλύτερη όμως η υγεία και ο αθλητισμός.