Διατηρώντας το Χέβυ Μέταλ των Μίντλαντς Ζωντανό

Τα αγγλικά Μίντλαντς είναι ένας πολύ βαρετός τόπος. Οι μικρές βιομηχανικές πόλεις, εργατικές στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν να σου προσφέρουν πολλά. Γι’αυτό το λόγο οι άνθρωποι έχουν σαν κύρια διέξοδο το ποδόσφαιρο. Πολλές ιστορικές ομάδες έχουν την έδρα τους στην κεντρική Αγγλία, μέσα στα δάση, την ομίχλη και τη βροχή. Από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, τη Ντέρμπυ Κάουντυ μέχρι την Μίντλεσμπρο, ο σύλλογος δεν είναι απλώς μέρος του «κομιούνιτυ», αλλά αρκετές φορές η ίδια η κοινωνία.

Η Μπόρο εδώ και 117 χρόνια είναι ο σύλλογος των μεταλλουργών. Η πόλη ήταν από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, μαζί με το Μπέρμιγκχαμ, τα κέντρα κατασκευής σιδήρου, χαλκού, ατσαλιού και γενικότερα ό,τι σκληρού μετάλλου κυκλοφορούσε στη Βρετανία. Αντίθετα με το Μπέρμιγκχαμ βέβαια δεν μπόρεσαν να βγάλουν χέβυ μέταλ μουσικούς επιπέδου Μπλακ Σάμπαθ ή Τζούντας Πριστ, αλλά όλος ο κόσμος ήταν με τη Μπόρο, ή μάλλον καλύτερα ήταν η Μπόρο.

Πλέον στο Μίντλεσμπρο έχει απομείνει μονάχα μία βιομηχανία μετάλλου, η Ρέντκαρ, και αυτή απειλείται με κλείσιμο από τους ιδιοκτήτες. Η Μπόρο δεν έμεινε αμέτοχη σε αυτήν την προοπτική. Αγκάλιασε την καμπάνια των εργαζομένων με τίτλο «Save Our Steel» (SOS) και από το παιχνίδι κόντρα στη Λιντς στις 27 Σεπτεμβρίου και μετά, σε κάθε ματς οι παίχτες βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο φορώντας μπλουζάκια με το συγκεκριμένο σύνθημα.

Και δεν είναι μόνο οι παίχτες που συμμετέχουν ενεργά στην καμπάνια για τη διάσωση της τελευταίας μεταλλουργίας του Τίσαϊντ. Ο προπονητής της ομάδας, Αϊτόρ Καράνκα, αν και Βάσκος δήλωσε μετά το παιχνίδι με τη Λιντς ότι «παρόλο που είμαι μόνο 22 μήνες εδώ, έχω καταλάβει πόσο σημαντική είναι η βιομηχανία αυτή για την πόλη, για τον κόσμο και για τους φιλάθλους μας». Παλιοί παίχτες της Μπόρο μιλούν ανοιχτά εκφράζοντας την υποστήριξή τους στους μεταλλεργάτες με πιο σπουδαίο παράδειγμα τον Γκάιθκα Μενδιέτα, ένα τεράστιο Βάσκο που αγωνίστηκε στο σύλλογο και αφού κρέμασε τα παπούτσια του έμεινε μόνιμα στο Μίντλεσμπρο. Ο Μενδιέτα δουλεύει ως σχολιαστής του ισπανικού πρωταθλήματος στην αγγλική τηλεόραση και πάντα μιλάει για τη Μπόρο και για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη με τις μεταλλουργίες.

Ακόμα περισσότερο προσπάθησε να πιέσει ο πρόεδρος του συλλόγου, Στιβ Γκίμπσον, εξαιρετικά δημοφιλής στον κόσμο της Μπόρο, που έστειλε ανοιχτή επιστολή στη Βρετανική κυβέρνηση, ζητώντας της να παρέμβει ώστε να μην κλείσει η τελευταία μεταλλουργία και «να παραμείνει ζωντανό ό,τι έχει απομείνει από το πνεύμα και την ψυχή του Τίσαϊντ». Ο Πρόεδρος μαζί με άλλα μέλη της διοίκησης αλλά και της οικογενείας του πηγαίνουν και μιλάνε σε συγκεντρώσεις των εργαζομένων, σε συλλαλητήρια και μαζώξεις σωματείων και ενώσεων.

Το κλείσιμο της τελευταίας μεταλλοβιομηχανίας θα κλείσει μια παράδοση 170 ετών στην περιοχή που έμαθε να ζει και να δουλεύει κάτω από τους ήχους του λιωμένου μετάλλου. Το ατσάλι ήταν αυτό που δημιούργησε και το σύλλογο της Μπόρο, καθώς ήταν οι μεταλλεργάτες αυτοί που τον δημιούργησαν. Τώρα έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου ο σύλλογος να τους το ξεπληρώσει. Τιμώντας τη βρετανική παράδοση που θέλει τους συλλόγους να σέβονται και να ταυτίζονται με τους οπαδούς τους, συμμετέχει ενεργά σε αυτό που ζητά η κοινότητα της πόλης. Σε τέτοιο βαθμό που ζητούν από τους οπαδούς στις κερκίδες να ανάβουν τα κινητά τους όταν πέφτει το βράδυ ώστε να θυμίζουν τους φακούς στις κάσκες των μεταλλεργατών.