Το Παράπονο του Μαδριλένου
Όχι δεν είμαι εγώ ο Μαδριλένος. Εγώ είμαι με τους άλλους, της Βαρκελώνης, αλλά επειδή βρέθηκα στη Μαδρίτη για άσχετους λόγους, είπα να γράψω για τον καημό των Μαδριλένων για όσα συμβαίνουν στην άσπρη πλευρά της Μαδρίτης.
Οι τελευταίες δηλώσεις του Κριστιάνο απλώς έκαναν τον «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» οργανισμό της Ρεάλ Μαδρίτης ακόμα πιο ασθενή. Ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά που πρωταγωνιστές δεν είναι μόνο οι παίχτες, οι προπονητές και οι οπαδοί, αλλά όλος ο κόσμος γύρω από τη Ρεάλ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά, κυρίως ιεραρχική.
Στην εντός έδρας ήττα από την Ατλέτικο οι οπαδοί ήξεραν ποιον να στοχοποιήσουν. «Φλορεντίνο Διμισιόν» φώναζαν και μάλιστα τόσο δυνατά που κανείς δεν μπορούσε να πει ότι δεν τους άκουσε ή ότι ήταν μια «φασαριόζικη μειοψηφία». Το χειρότερο για τον «Μίδα» είναι ότι το κατάλαβε και το πιο πειθήνιο σε αυτόν κομμάτι, οι αθλητικές εφημερίδες της Μαδρίτης.
Οι αθλητικές εφημερίδες στην Ισπανία γενικά στηρίζουν τις διοικήσεις των ομάδων μέχρι θανάτου. Όμως στη Μαδρίτη δεν μπορούν πια να παίζουν το κορόιδο. Η αφορμή είναι οι αποδοκιμασίες στον Πέρεθ, αλλά τα αίτια είναι η κακή πορεία και εικόνα της ομάδας, ειδικά όταν οι αντίπαλοι πετάνε.
Το παράπονο ξεκινάει από τις επιλογές της διοίκησης. Μετά το προηγούμενο κλάσικο που η Ρεάλ Μαδρίτης έχασε 0-4 μέσα στο Μπερναμπέου άρχισαν τα πρώτα παράπονα στην (τρομακτικά προεδρική) Μάρκα. Έγραφαν οι συντάκτες ότι δεν είναι μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης σύλλογος με προβλήματα, όλοι έχουν:
«Δείτε για παράδειγμα τη Μπαρσελόνα: η εφορία κυνηγάει 3 παίχτες αστέρια της ομάδας (Μέσι, Νεϋμάρ, Μαστσεράνο), το σκάνδαλο της μεταγραφής του Νεϋμάρ ανάγκασε σε παραίτηση έναν πρόεδρο και οδήγησε σε έκτακτες εκλογές με πολύ μεγάλη πόλωση, η ασθένεια και ο θάνατος του Βιλανόβα, οι αποτυχημένες μεταγραφές και η παραίτηση Θουμπιθαρέτα, τα προβλήματα της διοίκησης με τη δικαιοσύνη. Όμως πέρα από όλα αυτά, η ομάδα κάνει τη δουλειά της, έχει το παιχνίδι της και αγωνιστικά όχι μόνο συνεχίζει, αλλά προοδεύει. Στη Μαδρίτη έχουμε πάρει 3 προπονητές που κύριο χαρακτηριστικό είχαν ότι του ενός το παιχνίδι δεν είχε καμία σχέση με του προηγούμενου. Αλλάζουμε σχεδόν κάθε χρονιά έναν κομβικό παίχτη για να πάρουμε κάποιο νέο διαμάντι. Μέχρι να φτιαχτεί η ομάδα, το πρωτάθλημα έχει ήδη χαθεί».
Το γεγονός ότι η διοίκηση Πέρεθ δεν ακολουθεί ποδοσφαιρική λογική δε θα ήταν τόσο πρόβλημα αν η ομάδα κατακτούσε τίτλους. Όμως οι μονάδες της Μαδρίτης έρχονται συνήθως δεύτερες πίσω από το σύνολο της Μπαρσελόνα και όσο κλείνουν οι διαφορές στους πρωτεύοντες τίτλους (πρωταθλήματα, Τσάμπιονς Λιγκ) το πρόβλημα γιγαντώνεται. Στους δευτερεύοντες η Μπάρσα είναι ήδη αρκετά μπροστά, αλλά δεν ενδιαφέρει. Η Ρεάλ Μαδρίτης ως οργανισμός δεν αντέχει να έρχεται δεύτερη.
Το παράπονο συνεχίζεται με τη διοικητική αλαζονεία. Ο Πέρεθ έχει φροντίσει εδώ και μερικά χρόνια να αλλάξει το καταστατικό για τις εκλογές του συλλόγου, όπως και τα κριτήρια για τους υποψηφίους και τα μέλη. Το κυριότερο είναι ότι για να μπορέσει κάποιος να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του συλλόγου θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 συνεχόμενα χρόνια μέλος. Όπως έγραψε η (πιο ακραία) Ας: «Ούτε ο Σαντιάγο Μπερναμπέου δεν πληρούσε τα κριτήρια». Ένας όμιλος οπαδών κατέθεσε προσφυγή κατά του καταστατικού, αλλά έχασε την υπόθεση. Πλέον, οι εφημερίδες της Μαδρίτης χαρακτηρίζουν τη διοίκηση «Φλορεντινάτο», που δεν είναι τόσο ευφάνταστο όσο το «Ντεμοτεχνείο», αλλά δείχνει το τι συμβαίνει.
Εδώ και καιρό οι οπαδοί δείχνουν ως κύριο υπαίτιο τον Πέρεθ για τα δεινά της ομάδας. Η επιλογή Ζιντάν ήταν υψηλού ρίσκου και ήταν αναμενόμενο να λειτουργήσει ως ασπίδα προς τη διοίκηση, αλλά κράτησε λίγο. Η ομάδα είναι άνω-κάτω με τον Κριστιάνο να κάνει δηλώσεις κατά των συμπαιχτών του και να μπαίνει με τη σειρά του στο μάτι του κόσμου. Το ρόστερ είναι κακοφτιαγμένο και η ομάδα δεν αποδίδει. Η επιλογή να φύγει ο Αντσελότι ακόμα δεν έχει χωνευτεί. Η ομάδα είναι πρακτικά εκτός τίτλων, με μοναδικό όνειρο την ονθέσιμα (ενδέκατο), που παραμένει για να σιγοκαίει τη φλόγα. Ο μαδριλένικος τύπος προτείνει εκλογές. Πάντα κατ’ αναλογία του τι έκανε η Μπαρσελόνα μετά το θρυλικό πια περυσινό παιχνίδι στο Ανοέτα κόντρα στη Ρεάλ Σοθιεδάδ, που άλλαξε τη χρονιά στη Βαρκελώνη. Όμως οι εκλογές θα γίνουν, αν γίνουν, με τα κριτήρια του «Φλορεντινάτου».
Το ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είναι συνεχώς πρωταθλήτρια στα κέρδη δε λέει κάτι στους οπαδούς. Θέλουν τίτλους, ειδικά οι συγκεκριμένοι. Ο σύλλογος έχει μότο το «Οι τίτλοι μας κάνουν ευγενείς». Ο Πέρεθ θα έπρεπε να ξέρει ότι στον αθλητισμό είναι οι επιτυχίες που εγγυώνται μελλοντικά κέρδη. Ο ίδιος εφαρμόζει το «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Την ίδια ώρα στη Βαρκελώνη τυπώνουν αυτά τα μπλουζάκια:
Μετάφραση από τα Καταλανικά: «Το ποδόσφαιρο σου επιστρέφει ό,τι του δίνεις. Η δόξα είναι δική μας».
