To ρεκόρ που έγινε εφιάλτης
Οι στατιστικές πληροφορίες στον αθλητισμό περνούν πλέον συνέχεια μπροστά από τα μάτια των θεατών και οι σπίκερς έχουν ένα σωρό ρεκόρ τόσο σημαντικά, όσο και αδιάφορα που τα γνωρίζουν και πολύ συχνά τα γνωρίζουν κι οι παίκτες. Στο ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο συχνό αυτό το φαινόμενο. Τα στατιστικά είναι αρκετά πιο απλοϊκά και συνήθως πλην των σκόρερ και κάποιων σερί δεν έχουν και τόση σημασία. Ένα από τα νούμερα όμως που γενικά μετράνε οι ειδικοί έχει να κάνει με τους τερματοφύλακες και το αγχωτικό “πόσα λεπτά έχουν να δεχτούν γκολ”, λες και είναι πάντα μόνο δική τους ευθύνη ένα γκολ (ή δικό τους κατόρθωμα το να μην μπει ένα γκολ).
Κάπως έτσι στις 14 Φεβρουαρίου του 2015, ένας πολύ γνωστός μας, ο Σεμπαστιάν Σάχα, έζησε μια ημέρα που του έμεινε αξέχαστη για τους λάθους τελικά λόγους. Υπερασπιζόμενος την εστία της Ράσινγκ Κλουμπ, ο Σάχα είχε κατεβάσει τα ρολά σε αρκετά ματς και έφτασε να απειλεί το ρεκόρ του συλλόγου από το μακρινό 1966 και τον τερματοφύλακα Αγκουστίν Σέχας. Ο Σάχα έπρεπε να ξεπεράσει το ρεκόρ των 586 λεπτών και του απέμεναν ελάχιστα λεπτά στον αγώνα της Ράσινγκ με την Ροσάριο Σεντράλ. Όλος ο κόσμος το περίμενε, οι σπίκερ το ήξεραν, η διοίκηση το ήξερε. Τα τρία λεπτά που χρειάζονταν πέρασαν και ο “Τσίνο” Σάχα δεν δέχτηκε το γκολ σε ένα παιχνίδι κέντρου μέχρι εκείνη την στιγμή. Ο σχολιαστής της τηλεόρασης σταμάτησε την περιγραφή για να το ανακοινώσει και μαζί με τον συνάδελφό του άρχισαν να πλέκουν το εγκώμιο του Αργεντινού τερματοφύλακα. Την ίδια στιγμή ο κόσμος στο “Ελ Σιλίντρο” τον αποθέωνε, ενώ η διοίκηση έβγαζε στις οθόνες των διαφημιστικών πινακίδων το απίστευτο ρεκόρ των 587 λεπτών. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η γιορτή εξελίχθηκε σε φιάσκο.
Η μπάλα γύρισε στα πόδια του τιμώμενου προσώπου κι αυτός ίσως επηρεασμένος από το όλο κλίμα την έδιωξε χαμηλά και κοντά, κάνοντάς τη δώρο στους αντιπάλους. Η Σεντράλ αποδέχθηκε το δώρο, ο Μπαριέντος έδωσε στον πιτσιρικά Σέρβι και αυτός κρέμασε τον Σάχα που όπως ήταν λογικό βρισκόταν εκτός εστίας. Το παιχνίδι κρίθηκε από αυτό το γκολ και η Ράσινγκ έχασε ένα σερί έξι νικών στο πρωτάθλημα και ένα σερί εννιά αγώνων χωρίς ήττα. Τουλάχιστον, θα πει κανείς, ο Σάχα μπόρεσε έστω και γι’ αυτό το λεπτό παραπάνω να περηφανεύεται για το ρεκόρ του. Παρά την γκέλα και παρά την ήττα. Μόνο που τελικά η ημέρα του Αγιού Βαλεντίνου του 2015 δεν είχε καθόλου αγάπη για τον Σάχα. Οι αριθμολάγνοι έψαξαν και βρήκαν ότι ο Σέχας είχε ακόμα 80 λεπτά χωρίς γκολ από δυο αγώνες το 1965 (το προηγούμενο πρωτάθλημα από αυτό του ρεκόρ του) όταν είχε συμπληρώσει 49 λεπτά χωρίς γκολ σε ένα ματς και αργότερα μπήκε για ακόμα 31 λεπτά. Συνεπώς το ρεκόρ του (έστω και όχι συνεχόμενο, αφήνουμε τους στατιστικολόγους να βγάλουν άκρη) ήταν 666 λεπτά χωρίς γκολ (άντε να μην πήγε την επομένη του αγώνα στην εκκλησία ο Σάχα). Ένα ρεκόρ που τελικά ο καημένος ο Σεμπαστιάν δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ…
4 σχόλια σχετικά με το “To ρεκόρ που έγινε εφιάλτης”
Εφιάλτης είναι γενικώς…
Ενταξει δεν ειναι τοσο τραγικη η φαση, απλα ηταν πολυ ατυχος, στο οτι ειχε δυο αντιπαλους μπροστα, ο ενας εκοψε, ο αλλος σουταρε.
Αμα δεν σε θελει…
Εννοείται η φάση δεν είναι τόσο τραγική, αλλά είναι το τάιμινγκ
Την ώρα που τον αποθεώνουν οι σπίκερς και οι πινακίδες τρώει το γκολ.
Το γκολ με το οποίο χάνει και τελικά δεν έκανε ούτε ρεκόρ.
Μένω στη Λίμα και οι ώρες εδώ βολεύουν.Το έβλεπα ζωντανά το ματς.Θυμάμαι με είχε πιάσει σπαστικό γέλιο με τη γκάφα του αυτή.Κακά τα ψέματα,έχει την απόλυτη ευθύνη.Εδώ διαφωνούμε Elaith,ήταν τραγικό αυτό που έκανε.Δεν μπορείς να κρεμάς έτσι την ομάδα σου.Να πω πως δεν το λέω επειδή είμαι οπαδός της Σεντράλ που όντως ισχύει..