Ο τελικός που κρίθηκε από τα γάντια

Η δεκαετία του 1970 ήταν μια αρκετά καλή περίοδος για την Ατλέτικο Μαδρίτης καθώς έφτασε τρεις φορές στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και μια φορά στον τελικό του Πρωταθλητριών. Ο τελικός αυτός είχε αρκετές ιδιαιτερότητες και άφησε μεγάλα τραύματα στους Ισπανούς. Ήταν το 1974 όταν στο Χέιζελ των Βρυξελλών οι Μαδριλένοι συναντούσαν την Μπάγερν. Η σκληροτράχηλη ομάδα των ροχιμπλάνκος που γενικά βαρούσε στο ψαχνό (θυμίζοντας αρκετά την σημερινή του Σιμεόνε) έπρεπε να ξεπεράσει το τελευταίο και δυσκολότερο εμπόδιο, καθώς οι αντίπαλοι είχαν μορφές όπως ο Σεπ Μάιερ, ο Γκερτ Μίλερ, ο Ούλι Χένες και φυσικά ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. Το παιχνίδι έληξε μετά από ενενήντα λεπτά ισόπαλο χωρίς σκορ και οι ομάδες πήγαν στην παράταση.

Στο 114′ η Ατλέτι κέρδισε ένα φάουλ σε αρκετά καλή θέση. Ο θρυλικός Λουίς Αραγονές ανέλαβε την εκτέλεση και με ένα υπέροχο χτύπημα άνοιξε το σκορ. Ο 14χρονος τότε Γκάρι Λίνεκερ αν παρακολουθούσε τον αγώνα στο σπίτι του στο Λέστερ θα είχε μια πρώτη επαφή με το κλασσικό του χιλιοειπωμένο ρητό για τους Γερμανούς. Η Ατλέτικο ήθελε μόλις 6 λεπτά για να κρατήσει αυτή την τεράστια νίκη και το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο. Εδώ ξεκινάει ένας αστικός μύθος που δεν επιβεβαιώνεται, αλλά είναι τόσο ωραίος που πρέπει να τον πούμε.

Με δευτερόλεπτα να απομένουν για την λήξη, η Μπάγερν κέρδισε ένα πλάγιο. Ο Κάιζερ το εκτέλεσε και την μπάλα πήρε ο Χανς-Γιοργκ Σβάρτσενμπεκ (ελέγχομαι για την προφορά) που όπως και το όνομά του αποκαλύπτει, δεν ήταν και ο πιο ντελικάτος ποδοσφαιριστής. Οι συμπαίκτες του περίμεναν μια πάσα (ο Μπράιτνερ μονολογούσε “μην σουτάρεις, μην σουτάρεις”), αλλά ο Χανς έπιασε ένα ξερό σουτ, δυνατό μεν αλλά και λόγω απόστασης όχι το καλύτερο δυνατό. Στο τέρμα της Ατλέτικο ήταν ο Μιγκέλ Ρέινα (πατέρας του Πέπε) και όταν ανοίγει το πλάνο και εμφανίζεται κι αυτός, δεν μπορεί να πιάσει το σουτ. Η Μπάγερν ισοφαρίζει το σκορ στην τελευταία φάση του αγώνα. Οι Ισπανοί, σίγουροι για τη νίκη τους, δεν μπορούν να το πιστέψουν. Αυτό που έχει προκύψει ως ιστορία από τον αγώνα είναι ότι ο Ρέινα δεν έπιασε το σουτ για έναν πολύ αστείο λόγο. Με το ματς να θέλει δευτερόλεπτα, είχε βγάλει τα γάντια του για να τα δώσει σε έναν φωτογράφο που βρισκόταν δίπλα στο τέρμα καθώς πίστευε ότι όλα είχαν τελειώσει.

Η ιστορία δεν επιβεβαιώνεται από τον ίδιο και το βίντεο δεν μπορεί να μας βοηθήσει ιδιαίτερα, αλλά είναι τόσο κωμική που αξίζει να αναφερθεί. Την υποστηρίζει άλλωστε ο τότε προπονητής της Ατλέτικο, ο Αργεντινός Χουάν Κάρλος “Τότο” Λορένσο. “Έμενε ένα λεπτό και είχαμε κερδίσει φάουλ, το χτύπησε ο Γκάρατε και η μπάλα πήγε στα χέρια του Μάιερ. Την σούταρε με δύναμη και ο “Κάτσο” Χερέδια την έδιωξε μακριά. Βγήκε πλάγιο, το χτύπησε ο Μπεκενμπάουερ και την έδωσε στον Σβάρτσενμπεκ, έναν άγαρμπο αμυντικό. Όπως ήταν άσχετος, δεν ήξερε τι να κάνει με την μπάλα και την σούταρε προς το τέρμα. Ξέρετε τι έκανε ο Ρέινα; Έδινε τα γάντια του σε έναν φωτογράφο της Μάρκα. Μπήκε γκολ. Ο Βιθέντε Καλντερόν ήθελε να μας σκοτώσει στα αποδυτήρια.” Ο Ρέινα αρνείται την ιστορία και λέει ότι απλά είχε πολλά σώματα μπροστά του και κακή οπτική και φαίνεται αρκετά πιθανό.

Για κακή τύχη της Ατλέτικο δεν υπήρχαν πέναλτι και το ματς θα επαναλαμβανόταν. Η ΟΥΕΦΑ που δοκίμαζε λύσεις για την περίπτωση της ισοπαλίας, αποφάσισε να το ορίσει δύο μέρες αργότερα και οι Ισπανοί κουρασμένοι τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά από το φιάσκο του… μπάζερ μπίτερ, υπέκυψαν στην ανωτερότητα των Γερμανών. Ο Ρέινα έπαιξε βασικός και πάλι και δέχτηκε τέσσερα γκολ. Άγνωστο αν τελικά τα πράγματα έγιναν έτσι ή απλά οι Γερμανοί ήταν… Γερμανοί και γι’ αυτό ισοφάρισαν. Ο αστικός μύθος πάντως συνεχίζει λέγοντας ότι ο γιος Πέπε Ρέινα το έχει συνήθειο να απομακρύνει τους φωτογράφους από την εστία. Ήταν η φορά που η Ατλέτικο έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην κούπα μέχρι τους πρόσφατους τελικούς με τη Ρεάλ.