Όταν η Γιουνάιτεντ κατέβηκε στο Μόναχο με 12
Ήταν 18 Απριλίου του 2001 όταν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου η Μπάγερν υποδεχόταν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τα προημιτελικά του Champions League. Οι Γερμανοί με ένα γκολ του Πάουλο Σέρζιο είχαν κερδίσει με 0-1 στο Ολντ Τράφορντ και η ομάδα του Σερ Άλεξ είχε το δύσκολο έργο να κάνει την ανατροπή. Ο τελικός της Βαρκελώνης ήταν πολύ πρόσφατος, το κάζο της Μπάγερν δεν είχε ξεχαστεί μόλις πριν δυο χρόνια πριν. Πιθανότατα ο Φέργκιουσον να τους έδειξε το βίντεο του αγώνα, να τους μίλησε για τον πόλεμο, να πέταξε κανένα παπούτσι σε κανένα κεφάλι για να τους αφυπνίσει.
Οι παίκτες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, το σεντόνι κουνήθηκε και πήγαν για την καθιερωμένη φωτογραφία. Θα μπορούσε να γίνει κουίζ για αυτή την εικόνα, να ρωτάμε “ποιος ποδοσφαιριστής είναι δίπλα στον Άντι Κόουλ” και αρκετοί απλά θα έψαχναν. Ο Ρόι Κιν όμως ήταν πολύ πιο παρατηρητικός. Διαπίστωσε ότι οι παίκτες ήταν 12 και ανάμεσά τους μια άγνωστη φιγούρα που είχε σταθεί μαζί τους. Αρκετοί από τους υπόλοιπους δεν το κατάλαβαν ή δεν έδωσαν σημασία (εξαίρεση ο Γκάρι Νέβιλ). Ο Κιν όμως απαθανατίστηκε να κοιτάει όχι τον φακό του φωτογράφου, αλλά αυτόν τον άγνωστο τύπο.
Οι Άγγλοι δαιμόνιοι ρεπόρτερς έψαξαν την ταυτότητα του φαρσέρ και τελικά την βρήκαν. Ο άνεργος Καρλ Πάουερ (με το παρατσούκλι Fat Neck) σχεδίαζε για περίπου δύο χρόνια κάτι τέτοιο. Μπήκε μαζί με ένα τηλεοπτικό συνεργείο στο γήπεδο και στη συνέχεια πήγε και άλλαξε φορώντας την εκτός έδρας εμφάνιση της Γιουνάιτεντ.
Καταπληκτικό φορ-χαντ και διπλή ευκαιρία για μπρέικ
Ο Καρλ Πάουερ δεν ήταν… one-hit wonder. Στο πλούσιο παλμαρέ του έχει καταφέρει να μπει με την ομάδα κρίκετ της Αγγλίας σε αγώνα κραδαίνοντας ένα μπαστούνι, να χορέψει τον χορό χάκα στη Ρώμη σε αγώνα ράγκμπι, να μπει σε αγώνα στο κεντρικό κορτ του Γουίμπλεντον και να ανέβει στο πόντιουμ των νικητών λίγο πριν τον Σουμάχερ στο Σίλβερστόουν. Είναι φίλους με μουσικούς και μάλιστα οι Black Grape (συνέχεια του γκρουπ Happy Mondays) έγραψαν ένα τραγούδι προς τιμήν του.
Φανατικός οπαδός της Γιουνάιτεντ ο Πάουερ, αποβλήθηκε δια παντός από το Όλντ Τράφορντ όταν μαζί με την παρέα του μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με φανέλες της ομάδας. Μια κανονική εντεκάδα παικτών της Γιουνάιτεντ που μπήκε να κάνει αναπαράσταση του γκολ του Ντιέγκο Φορλάν απέναντι στην Λίβερπουλ με την γκάφα του Ντούντεκ. Αποθεώθηκαν από τους συνοπαδούς τους και πήγαν στη γωνία των Σκάουζερς για να τους κοροϊδέψουν. Ήταν το κύκνειο άσμα του Πάουερ στο αγαπημένο του γήπεδο που το βλέπει πλέον από φωτογραφία. Ο Πάουερ ασχολείται πλέον με τα δισκογραφικά, συνεχίζει να κάνει φάρσες, αλλά η ιστορική είσοδός του στο Μόναχο (σε ένα ματς που τελικά η Γιουνάιτεντ έχασε με 2-1 και αποκλείστηκε) τον έκανε διάσημο. Πιθανότατα είναι αυτή που ενέπνευσε και τον Ρεμί Γκαϊγιάρ να κάνει το παρακάτω όργιο στον τελικό του κυπέλλου Γαλλίας το 2002.
4 σχόλια σχετικά με το “Όταν η Γιουνάιτεντ κατέβηκε στο Μόναχο με 12”
Ήμουν 10 χρονών όταν έγινε το σκηνικό και ακόμα θυμάμαι τη φωτογραφία στην εφημερίδα που έφεραν σπίτι οι γονείς μου την επόμενη μέρα. Θεούλης και αυτός, θεούλης και ο Ρεμί (ο άνθρωπος που μας έκανε να χαρούμε με το πρωτάθλημα της Μονπελιέ).
Ο Ρεμί Γκαϊγιάρ εχει κανει το ιδιο σε παιχνιδι βολεϊ μεταξυ Ελλαδας και Γαλλιας, οπου γκαριζει τον εθνικο υμνο και ανταλλασει χειραψια με τον Κουρνετα, αν δεν κανω λαθος. https://www.youtube.com/watch?v=s0X3me9I_BM.
Το είχα ξεχάσει αυτό το έπος.
Αν και γενικά από ένα σημείο και μετά με κουράζουν οι κατά συρροή φαρσέρ, οι συγκεκριμένες ήταν καλές.
Κι εγω θυμάμαι ολοκαθαρα την φωτογραφία, 15 χρόνια μετά σαν να ήταν χθες.
Στον “Αθλο” της Ελευθεροτυπίας, την μεθεπόμενη Δευτέρα μετά το σκηνικό. Ούτε το ματς θυμάμαι, ούτε τα γκολ, αυτόν τον τύπο όμως τον θυμάμαι.