Τι είδα(με) την πρώτη αγωνιστική του Γιούρο

Η πρώτη αγωνιστική αποτελεί παρελθόν στο Γιούρο 2016 και ήδη κάποια πράγματα έχουν αρχίσει να φαίνονται ξεκάθαρα. Το τοπίο δεν ήταν και ιδιαίτερα θολό για τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Τι είδα -και πως- σε αυτά τα πρώτα 12 παιχνίδια θα τα διαβάσετε παρακάτω. Άλλοι θα συμφωνήσουν, άλλοι θα διαφωνήσουν (σας το επιτρέπω) και αυτή είναι η ουσία. Για ποδόσφαιρο μιλάμε άλλωστε και θα ήταν βαρετό να συμφωνούμε όλη την ώρα. Ας πάμε λοιπόν στα σημαντικά.

1ος Όμιλος με Γαλλία, Ελβετία, Ρουμανία και Αλβανία. Εδώ υπάρχει αδιαφιλονίκητο φαβορί ομίλου και δεν είναι άλλο απ’ τους Γάλλους. Έγραψα πριν μέρες πως δεν θεωρώ τους Γάλλους φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης και η απόδοσή τους στο εναρκτήριο παιχνίδι με τους Ρουμάνους θεωρώ πως με δικαίωσε. Άσχετα αν ήρθε η νίκη, η ομάδα του Ντεσάμπ δεν έπεισε ιδιαίτερα και θεωρώ πως δεν μπορεί να έχει μεγάλη βελτίωση στη συνέχεια της διοργάνωσης. Υπάρχουν τρία εξαιρετικά χαφ αλλά με ελάχιστη συμμετοχή στο δημιουργικό κομμάτι. Τα στόπερ δεν βοηθούν (και δεν ξέρουν πως να το κάνουν) στην ανάπτυξη της ομάδας και τα πλάγια μπακ δεν γίνεται να αντέξουν μέχρι το τον Ιούλιο σε υψηλούς ρυθμούς. Υπάρχει και ο Ζιρού που ναι μεν είναι καλός επιθετικός αλλά δεν είναι ούτε Τρεζεγκέ, ούτε Ανρί, ούτε Μπενζεμά. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’ το Δημητράκη τον Παγιέτ και αυτό δεν είναι σίγουρα καλό για τους τρικολόρ. Ο πλέι-μέικερ της Γουέστ Χαμ είναι εξαιρετικός παίκτης σίγουρα (αυτός άλλωστε ευθύνεται για το “τρίποντo” κόντρα στους Ρουμάνους ως άλλος Σπανούλης) αλλά όσοι τον παρακολουθούν τακτικά στην Πρέμιερ Λιγκ, θα γνωρίζουν πως δεν έχει καμία σταθερότητα στην απόδοσή του. Αυτό σε συνδυασμό με το εκρηκτικό του χαρακτήρα του τον κάνουν ως μη ικανό να ηγηθεί των Γάλλων, όσο κι αν διαθέτει σπάνιο ποδοσφαιρικό dna. Καλά καταλάβατε. Οι Γάλλοι δεν θα κερδίσουν το τρόπαιο.

Οι Ελβετοί και οι Ρουμάνοι είναι ικανοί για ζημιές αλλά -δυστυχώς- δεν έχουν τον παίκτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο Σακίρι δείχνει σκασμένος για τους Ελβετούς και οι Ρουμάνοι δεν έχουν κάποιον που να μπορεί να κάνει τη διαφορά στην επίθεση με μια προσωπική ενέργεια ή ακόμα και να ολοκληρώσει μια ωραία ομαδική. Σκληρές ομάδες και οι δύο, αλλά όχι για σπουδαία πράγματα. Οι Ρουμάνοι πάντως με εντυπωσίασαν κόντρα στους Γάλλους και αν είχε μπει νωρίτερα ο Γκάμπριελ Τόρχε (Ελληνικοί σύλλογοι δε τον βλέπουν αυτόν;) ίσως να είχαμε ζήσει μια μεγάλη έκπληξη (;) στην πρεμιέρα, καθώς ο παίκτης διαθέτει την έκρηξη και την τεχνική για να χτυπήσει σε αντεπιθέσεις. Οι Αλβανοί από την άλλη θα το παλέψουν μέχρι το τέλος αλλά στερούνται καλών επιθετικών και καλών στόπερ, εκτός της απειρίας τους. (Έχασαν και τον αρχηγό τους με κόκκινη κάρτα στην πρεμιέρα). Ειλικρινά περιμένω με αγωνία το σημερινό Ρουμανία-Ελβετία. Η πρωτιά του ομίλου -λογικά- έχει κλειδώσει ήδη για τους Γάλλους και περιμένουμε τον δεύτερο (ίσως και τον τρίτο).

2ος Όμιλος με Αγγλία, Ουαλία, Σλοβακία, Ρωσία. Δεν θα ξεκινήσω με τους αγαπημένους μου Άγγλους αλλά με τους Ουαλούς. Η ομάδα του Κρις Κόλεμαν επικράτησε των Σλοβάκων με 2-1 και παίζει κόντρα στους Άγγλους για δύο αποτελέσματα (ίσως και τρία). Μου αρέσει πολύ η Ουαλία. Δεν το κρύβω, Πάρα πολύ για την ακρίβεια. Μπορεί να μην έχει βάθος στον πάγκο της αλλά διαθέτει 13-14 παίκτες που αν αντέξουν από τραυματισμούς και κούραση ίσως καταφέρουν μεγάλα πράγματα. Βάλτε και τον τεράστιο Γκάρεθ Μπέιλ και είναι πιο εύκολο να με καταλάβετε. Οι Άγγλοι τώρα, έχουν καλό ρόστερ. Με άφθονο ταλέντο και πολύ φρεσκάδα αλλά η γκάφα υπάρχει για τα καλά στο αίμα τους και δύσκολα θα τους αφήσει και σε αυτό το τουρνουά. Το ζήσαμε (ξανά) με τους κάκιστους Ρώσους και μακάρι να μη το ζήσουμε και μετά τους ομίλους. Αν η Αγγλία δεν περάσει από αυτό τον όμιλο θα μιλάμε για το φιάσκο της δεκαετίας. Απλά και ρεαλιστικά. Η Ρωσία με απογοήτευσε, το ίδιο και η Σλοβακία. Η πρώτη δείχνει σαν ομάδα τουριστών που τους νοιάζει πως θα περάσουν καλά πριν επιστρέψουν σπίτι τους και η δεύτερη σαν πανκ συγκρότημα τρίτης κατηγορίας της σκηνής της Φρανκφούρτης. Μεσιέ Χότζσον σας παρακαλώ σταματήστε να βάζετε τον Κέιν να εκτελεί τα κόρνερ. Για το δικό σας και το δικό μας καλό. Σλοβάκοι κουρευτείτε σαν άνθρωποι.

3ος Όμιλος με Γερμανία, Β.Ιρλανδία, Πολωνία, Ουκρανία. Ευχάριστη έκπληξη η Ουκρανία και ας έχασε από τους μέτριους Γερμανούς με 2-0. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος παιχνιδιού τους και αν διέθεταν ένα σέντερ φορ επιπέδου θα μιλάγαμε για άλλη ομάδα. Έβλεπα τον Σεφτσένκο στον πάγκο και δάκρυζε η ψυχή μου. Που είναι αυτοί οι παικταράδες ρε γαμώτο; Οι Γερμανοί άλλη κλάση σίγουρα αλλά πολύ συντηρητικοί στο παιχνίδι τους. Ελάχιστα ανεβάσματα από τους πλάγιους μπακ, χωρίς σέντερ φορ περιοχής και διστακτικοί στο επιθετικό transition. Καμία σχέση με την ομάδα που είχαμε θαυμάσει στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις. Αλλαγή τακτικής; Κούραση πρωτοκλασάτων παικτών; Κάτι άλλο; Θα το μάθουμε στην πορεία. Η Πολωνία είναι ικανή για μεγάλα πράγματα -θυμηθείτε το-μιας και διαθέτει ένα άκρως ποιοτικό ρόστερ και οι φίλοι μου οι Β.Ιρλανδοί απλά συμπληρώνουν το υπέροχο τοπίο αυτού του ομίλου (λείπει και ο λατρεμένος Κρις Μπρουντ της Γουέστ Μπρομ και με έπιασε μια στεναχώρια). Την τελευταία αγωνιστική το Ουκρανία-Πολωνία θα κρίνει τη δεύτερη θέση σε μια αναμέτρηση που δεν χάνεται για κανένα λόγο. (Εκτός κι αν πέσει παντόφλα). Αν οι Γερμανοί μπορούν να κατακτήσουν το Γιούρο; Εννοείται πως ναι και ας έβγαλαν ένα σωρό προβλήματα στην πρεμιέρα τους. Τα έχει πει και ο Γκάρι ο Λίνεκερ άλλωστε και εγώ τον εμπιστεύομαι τον Γκάρι.

4ος Όμιλος με Ισπανία, Τσεχία, Τουρκία, Κροατία. Μπορούν οι Ισπανοί να φτάσουν σε τρίτη σερί κατάκτηση; Με αυτά που μας έδειξαν κόντρα στο τείχος που είχαν στήσει οι Τσέχοι, ναι. Σίγουρα ναι. Από την άλλη δεν μπορεί να γίνει επειδή κάποιες ανώτερες ποδοσφαιρικές “δυνάμεις” θα το αποτρέψουν. Τέλειος συνδυασμός ταλέντου και εμπειρίας οι Ισπανοί και με μια τετράδα στην άμυνα που μπορεί να κάνει και παιχνίδι (μεγάλο προσόν αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο). Απολαυστικοί οι Ράμος και Πικέ ως “κρυφοί φορ” στα τελευταία λεπτά κόντρα στους Τσέχους. Σπουδαία ομάδα και πλήρης σε όλες τις θέσεις. Πιο κάτω οι Κροάτες σίγουρα, αλλά με ένα ρόστερ που σφύζει από ποιότητα και είναι ικανό για μεγάλα πράγματα (και αυτό) αν έχει και την τύχη με το μέρος του. Ο κλεφτοπόλεμος των Τσέχων κόντρα στους Ισπανούς με απογοήτευσε αλλά τον κατανοώ απόλυτα. Τα έχω κάνει και εγώ αυτά όταν έπαιζα μπαλίτσα και τα σέβομαι, αλλά δεν είναι ωραίες -ποδοσφαιρικές- εικόνες. Η Τουρκία στα μάτια μου δείχνει εντελώς ανισόρροπη. Ο Τερίμ διαθέτει κάποιους εξαιρετικούς μπαλαδόρους αλλά τους συμπληρώνει με παίκτες που δεν τους βοηθούν να ανέβουν επίπεδο, κάτι που φαίνεται στο παιχνίδι τους. Αν αυτή η Τουρκία πάρει βαθμό από τους Ισπανούς θα μιλάμε για θαύμα. Κλείνω με μια ρητορική ερώτηση “Που έχει χαθεί το ταλέντο των Τσέχων στο σύγχρονο ποδόσφαιρο”.

5ος Όμιλος με Ιταλία, Βέλγιο, Ιρλανδία και Σουηδία. Ομάδα με τον τσαμπουκά των Ιταλών δεν βρίσκεις εύκολα στο παγκόσμιο στερέωμα. Ακόμα και σε αυτή τη διοργάνωση, με ένα σωρό απουσίες ποιοτικών παικτών και δείχνουν ικανοί για μετάλλιο. Απέναντι στους -γεμάτο ταλέντο- Βέλγους έκαναν πλάκα. Σαν να έπαιζε ένα παιδάκι δημοτικού με εξαιρετική τεχνική κόντρα σε ένα παιδί λυκείου με όχι και τόσο καλή τεχνική κατάρτιση. Αλλά αυτό είναι το Ιταλικό ποδόσφαιρο. Το πάθος, η φανέλα, το “εγώ” κάτω από το “εμείς” για το συνολικό καλό. Δεν τους περίμενα τόσο καλούς και μακάρι να συνεχίσουν έτσι. “Η Ιταλία είναι αρρώστια” μου έλεγε φίλος χθες. Συμφωνώ απόλυτα κι ας μην είμαι φαν των Ιταλών. Άσε που έχουν και Πελέ. Το Βέλγιο απογοητευτικό και φλύαρο. Ακούγαμε τα”νιαουρίσματα” τους απέναντι στις πολεμικές ιαχές των Ιταλών. Διαθέτουν παίκτες με σπάνια τεχνική αλλά δίχως αυτό το τσαγανό που χρειάζεται μια ομάδα για την υπέρβαση. Γι’ αυτό και δεν θα καταφέρουν κάτι σπουδαίο ούτε σε αυτό το τουρνουά. Οι Σουηδοί από την άλλη είχαν ενδιαφέρον. Στην κερκίδα. Ο κουρασμένος Ζλάταν ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα αλλά δεν υπάρχει άλλος παίκτης ανάλογης ποιότητας (έστω προσωπικότητας). Οι Ιρλανδοί από την άλλη, τρελοί και αγαπημένοι, θα πουλήσουν δύσκολα το τομάρι τους αλλά θα δυσκολευτούν και μάλλον θα επιστρέψουν στο νησί τους μετά τη φάση των ομίλων. Για τους τελευταίους μακάρι να κάνω λάθος, ειλικρινά. Να συμπληρώσω πως ο “Γουέσλι Χούλαχαν είναι παιχτούρα” το θεωρώ περιττό.

6ος Όμιλος με Πορτογαλία, Ισλανδία, Ουγγαρία και Αυστρία. Περίεργα ξεκίνησε ο τελευταίος όμιλος. Πολύ περίεργα. Στα χαρτιά η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος και του Κριστιάνο Ρονάλντο είναι το φαβορί για την πρωτιά αν και δεν το έδειξε κόντρα στους Ισλανδούς του Λάγκερμπακ. Τυχαίο; Καθόλου κατά την ταπεινή μου άποψη. Η Πορτογαλία παίζει δίχως κλασικό επιθετικό και με ομάδες όπως η Ισλανδία -ομάδες δηλαδή που δεν σε αφήνουν να βρεις χώρους- θα έχει πρόβλημα. Τι είδαμε. Την Πορτογαλία να σεντράρει περισσότερο κι από τη Στόουκ του Πιούλις. Να έχει καλή κυκλοφορία αλλά και πολλά προβλήματα στο κέντρο της άμυνας. Ξέροντας -οι Έλληνες- πολύ καλά τον Σάντος, κάπως έτσι τους περιμέναμε. Όποιος περιμένει να δει “διαστημικό” ποδόσφαιρο από δαύτους είναι βαθιά νυχτωμένος, ας μη γελιόμαστε. Η ισοπαλία με τους πρωτάρηδες Ισλανδούς χτύπησε σίγουρα το πρώτο καμπανάκι αλλά αυτή η Πορτογαλία μπορεί να κάνει πορεία. Κάτι μου λέει πως στα νοκ άουτ θα μας παρουσιάσουν τον ορισμό του βαρετού ποδοσφαίρου. Η Ισλανδία από την άλλη είναι μια τυπική Σκανδιναβική ομάδα. Οργανωμένη και σκληρή που κάνει τα βασικά άψογα, χωρίς να διαθέτει βάθος και σπουδαία ποιότητα. Η Ουγγαρία έκανε το πρώτο μεγάλο “μπαμ” του Γιούρο αλλά κάτι μου λέει πως αυτό θα είναι και το τελευταίο της. Οι Αυστριακοί από την άλλη κατάλαβαν πως μόνο με κάποια μεγάλα ονόματα (και το ταλέντο τους) δεν μπορείς να προχωρήσεις σε τέτοιες διοργανώσεις. Την επόμενη αγωνιστική παίζουν με τους Πορτογάλους σε ένα πρόωρο τελικό γι’ αυτούς, που αν χαθεί, θα χαθεί και το όνειρο των νοκ άουτ. Τους βλέπω από τώρα να τσεκάρουν τα εισιτήρια της επιστροφής.

Η διοργάνωση πάντως έχει ξεκινήσει καλά. Και υπάρχουν ήδη πολλές δυνατές συγκινήσεις και αρκετά όμορφα τέρματα. Ας καθίσουμε αναπαυτικά και ας το απολαύσουμε.