Ο ήρωας της Γαλλίας που θα μπορούσε να είναι αντίπαλος της
Λίγο καιρό πριν ξεκινούσαμε ένα κείμενο για την πεισματάρα Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε με αυτόν τον πρόλογο:
Τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του ο Αντουάν Γκριεζμάν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να προσελκύσει τα βλέμματα κάποιας επαγγελματικής ομάδας ώστε να μπορέσει να φύγει από τη μικρή Γαλλική πόλη Μακόν, στην οποία ζούσε από τη μέρα που γεννήθηκε. Δυστυχώς γι’αυτόν όλα τα δοκιμαστικά στα οποία συμμετείχε κατέληγαν με το ίδιο ακριβώς πόρισμα: πολύ κοντός και ασθενικός. Αν εκείνη την εποχή (λίγο πριν το καλοκαίρι του 2005, όταν και τελικά τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι της Ρεάλ Σοσιεδάδ και έπεισαν τους γονείς του να τον αφήσουν να μετακομίσει στο ονειρικό Σαν Σεμπαστιάν για να δοκιμάσει την τύχη του) κάποιος του έλεγε ότι μετά από μερικά χρόνια θα είναι ο μεγάλος σταρ μιας εκ των πιο σκληροτράχηλων ομάδων στην Ευρώπη το πιθανότερο είναι πως ο Γάλλος θα έβαζε τα γέλια. To ποδόσφαιρο όμως είναι όμορφο γιατί είναι γεμάτο τέτοιες “αστείες” ιστορίες.
Πέντε μήνες αργότερα τα δεδομένα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Η Ατλέτικο κατάφερε να φτάσει σε έναν ακόμα τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, αποκλείοντας με τη σειρά τα δυο μεγαλύτερα φαβορί της διοργάνωσης, και να χάσει ξανά από τη Ρεάλ Μαδρίτης (των Πορτογάλων Ρονάλντο και Πέπε) στις λεπτομέρειες. Μια από αυτές τις λεπτομέρειες ήταν και το πέναλτι που έστειλε στο δοκάρι ο Αντουάν Γκριεζμάν, ένα πέναλτι που, όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος, λογικά θα αργήσει να ξεχάσει. Το «θα αργήσει να ξεχάσει» όμως απέχει πάρα πολύ από το «θα του κόψει τα φτερά», και γι’αυτό δεν χρειαζόταν να δούμε τον βραχύσωμο Γάλλο να αναλαμβάνει την ευθύνη και να ευστοχεί στο κρίσιμο πέναλτι με τη Γερμανία στον πρόσφατο ημιτελικό, για να το καταλάβουμε. Όπως γράφαμε και στον πρόλογο του παλιού κειμένου, πριν καν βρει το δρόμο του στο ποδόσφαιρο ο Γκριεζμάν έμαθε για τα καλά τι εστί αποτυχία.
Εφτά δοκιμές με Γαλλικές ομάδες, εφτά απορρίψεις. Αναμφίβολα αυτό είναι ένα πολύ κακό στατιστικό για το ξεκίνημα μιας καριέρας. Έπρεπε να βάλει το χέρι της η Τύχη, να ξεκλέψει λίγο χρόνο από μια επίσκεψη σε ένα κοντινό σπίτι φίλων ένας Ισπανός σκάουτερ της Ρεάλ Σοσιεδάδ για να δει έναν αγώνα ακαδημιών και τελικά να ανακαλύψει ότι ο κοντοπίθαρος εκείνος πιτσιρικάς, που όλοι οι άλλοι απέρριπταν, έχει τα προσόντα για να εξελιχθεί σε κάτι μεγάλο.
Την πορεία του από εκεί και μετά την ξέρει πλέον όλη η Ευρώπη. Ο «πολύ κοντός και ασθενικός για να παίξει σπουδαία μπάλα» μικρός έκανε ένα πολύ αξιόλογο πέρασμα από τη Σοσιεδάδ, στην οποία δούλεψε όλα του τα ελαττώματα και τις αδυναμίες («βελτίωσε τόσο πολύ τα άλματα του και τις κεφαλιές του που φτάσαμε να τον χρησιμοποιούμε ακόμα και για να διώχνει τη μπάλα στα κόρνερ των αντιπάλων» θυμάται ο Ουρουγουανός Μάρτιν Λασάρτε, προπονητής του στη Ρεάλ Σοσιεδάδ για δυο χρόνια), από εκεί βρέθηκε στην πιο ζόρικη και Λατινοαμερικάνικη ομάδα της Ευρώπης, προσαρμόστηκε κάτι παραπάνω από τέλεια στο ιδιαίτερο στυλ παιχνιδιού της (αν και, όπως δηλώνει και ο ίδιος, τις πρώτες εβδομάδες προετοιμασίας με τον ‘Τσόλο’ «πάλευα για να αναπνεύσω και τα πόδια μου ήταν πάρα πολύ βαριά»), έπεσε για τάκλιν πιο πολλές φορές από τους περισσότερους επιθετικούς του κόσμου, σκόραρε 57 γκολ μέσα σε δυο χρόνια (κάμποσα εκ των οποίων με κεφαλιά), κέρδισε με το σπαθί του θέση βασικού στην εθνική Γαλλίας και σήμερα, μια μέρα πριν ολοκληρωθεί το τουρνουά, φιγουράρει στην πρώτη θέση των σκόρερ ενός Euro με 6 γκολ (χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να σπαταλήσει 50 ευκαιρίες για να τα πετύχει, όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε στη Γαλλία και τώρα αποτελεί τον σύμβουλο του) και είναι πλέον – απόλυτα δικαιολογημένα – o μεγάλος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης και το πιο ‘ζεστό’ όνομα στην Ευρώπη.
(Κάπου εδώ αξίζει να αναφερθεί και μια μικρή ιστορία που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες: Τον Γενάρη του 2014 όταν η Φούλαμ έψαχνε επιθετικό για να τη βοηθήσει να παραμείνει στην Πρέμιερ Λιγκ, οι άνθρωποι της προσέγγισαν τη Σοσιεδάδ για τον Γκριεζμάν. Οι Βάσκοι φάνηκαν θετικοί στο ενδεχόμενο πώλησης του και όρισαν την τιμή του στα 12 εκατομμύρια λίρες. Οι Άγγλοι έκριναν υπερβολικό το ποσό, διέκοψαν τις συζητήσεις και έστρεψαν το ενδιαφέρον τους σε άλλες λύσεις. Λίγες μέρες μετά ανακοίνωσαν τον νέο τους επιθετικό, τον οποίο απέκτησαν αντί 12 εκατομμυρίων λιρών. Το όνομα του; Κώστας Μήτρογλου.)
Όλα αυτά αποτελούν όμως παρελθόν. Απόψε το βράδυ ο Αντουάν Γκριεζμάν θα βγει στο Σταντ Ντε Φρανς για το σημαντικότερο παιχνίδι της καριέρας του έως τώρα, ξέροντας ότι μια ολόκληρη χώρα βασίζεται κατά κύριο λόγο σ’αυτόν. Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι της ιστορίας όμως (κλασικό σημείο που κάνεις μια παύση και σκέφτεσαι «πως τα φέρνει η ρουφιάνα η ζωή μερικές φορές») είναι πως αυτή η χώρα θα μπορούσε να είναι η Πορτογαλία!
Τον Νοέμβριο του 2012 ο Γκριεζμάν και τέσσερις ακόμα πιτσιρικάδες πιάστηκαν να διασκεδάζουν ως αργά, το βράδυ πριν από προπόνηση της U-21 της Γαλλίας. Η τιμωρία τους ήταν άμεση από την Ομοσπονδία: ένας χρόνος εκτός εθνικών ομάδων. Κάπου εκεί ο ενοχλημένος Αντουάν άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να δώσει μια ευκαιρία στην δεύτερη εθνική ομάδα που τον διεκδικούσε, την Πορτογαλία. Το σόι της μητέρας του είναι από την Πορτογαλία, ο παππούς του ήταν ποδοσφαιριστής της Πάσος Φερέιρα, πριν τελικά μετακομίσει στο Μακόν στη Γαλλία το 1957 («θα τον σκέφτομαι όταν βγω στο γήπεδο στον τελικό» αποκάλυψε ο ίδιος αυτές τις μέρες), ο αδερφός του παίζει μπάλα σε μια ομάδα Πορτογάλων μεταναστών που ζούνε μόνιμα στο Μακόν ενώ ο ίδιος ο Αντουάν περνούσε μικρός όλα του τα καλοκαίρια στο σπίτι των παππούδων, στα βόρεια της Πορτογαλίας. Οι δεσμοί με τη χώρα υπήρχαν και υπάρχουν και με το παραπάνω.
Για καλή τύχη της Γαλλίας όμως, ο πατέρας του τον βοήθησε να αποδεχθεί το λάθος του και να παραμείνει στους ‘τρικολόρ’ και έτσι σήμερα το βράδυ ο Αντουάν Γκριεζμάν θα βγει στον αγωνιστικό χώρο εκπροσωπώντας τη χώρα του Ζινεντίν Ζιντάν. Του παίκτη που θαύμαζε τόσο πολύ που μια φορά μετά από αγώνα του Ζιζού στο ‘Ανοέτα’ ο 16χρονος τότε Γκριεζμάν τον ακολούθησε στο τούνελ για να του ζητήσει το παντελόνι του. Ο Ζιντάν δεν του χάλασε το χατίρι και το παντελόνι-«θησαυρός», όπως το αποκαλεί ο Γκριεζμάν, κοσμεί πλέον τη συλλογή του νέου μεγάλου αστεριού της Γαλλίας, του παίκτη για τον οποίο ο Λασάρτε είπε κάποτε: «Μοιάζει με άγγελο, με αυτά τα μπλε μάτια, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας διάβολος».
