Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η ηλεκτρική καρέκλα της Αργεντινής

Όταν κάθε καλοκαίρι φτάνεις στην πηγή και δεν πίνεις νερό, η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ειδικά σε μια εθνική ομάδα, που δεν έχει δυνατότητα μεταγραφών, αυτό που αλλάζει είναι ο προπονητής. Ακόμα κι αν δεν φταίει. Στην Αργεντινή που παράγει πολύ καλούς προπονητές (έξι ομάδες στη φάση των “8” του Κόπα Αμέρικα είχαν προπονητές από την Αργεντινή) με πολλούς από αυτούς (Ποκ(τσ)ετίνο, Σαμπάολι, Σιμεόνε) να έχουν περάσει στην Ευρώπη, οι λύσεις για την ανάληψη της εθνικής ήταν πολλές. Η τελική επιλογή τού σχετικά άγνωστου εκτός Αμερικής Εντγκάρντο Μπάουσα παραξένεψε πολλούς. Ποιος είναι λοιπόν ο νέος εκλέκτορας της αλμπισελέστε;

Γεννημένος σε μια κωμόπολη της Αργεντινής, ο Μπάουσα έχει το παρατσούκλι “patón”, σε ελεύθερη μετάφραση ο “ποδαράς”, μια που ο ύψους 1.89 κόουτς φοράει παπούτσι νούμερο 47. Στα 13 του έκανε κοπάνα και πήγε να δοκιμαστεί στην αγαπημένη του ομάδα, τη Ροσάριο Σεντράλ, σύλλογο στον οποίο ο πατέρας του είχε φτάσει μέχρι τη β΄ομάδα. Περίπου 500 παιδιά δοκιμάστηκαν, χωρισμένα με βάση τη θέση που έπαιζαν. Όταν έγινε η ερώτηση “ποιος παίζει αμυντικό χαφ;” πάνω από 50 σήκωσαν το χέρι. Αυτή ήταν κι η θέση του μικρού Μπάουσα που από τότε όμως έδειξε να ξέρει να προσαρμόζεται στις δυσκολίες. Δεν σήκωσε χέρι βλέποντας πόση ζήτηση είχε η θέση και όταν έφτασε η ώρα των στόπερ αποφάσισε να δοκιμαστεί εκεί με μικρότερο ανταγωνισμό. Επιλέχθηκε τελικά και έκανε καριέρα ως κεντρικός αμυντικός, γράφοντας πάνω από 300 παιχνίδια με την Σεντράλ. Ήταν ένας αμυντικός που πατούσε περιοχή και σκόραρε πολύ, με κεφαλιές με σουτ, με πέναλτι και κατέχει μερικά σημαντικά ρεκόρ. 2ος σκόρερ όλων των εποχών της Σεντράλ στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (από το 1939 και μετά) πίσω μόνο από τον Κέμπες και 4ος κεντρικός αμυντικός στον κόσμο με τα περισσότερα γκολ πίσω τους Κούμαν, Πασαρέλα και Ιέρο. Επίσης, πρώτος σκόρερ της ομάδας του στην ιστορία των τοπικών ντέρμπι με τη Νιούελς.


Ο χαμένος θείος του Φελαϊνί (εδώ με κάποιον που μοιάζει στον Λάκη Παπαϊωάννου)

Έντονα πολιτικοποιημένος, μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος της χώρας είχε ασχοληθεί και με τα κοινά στην περιοχή του, κατεβαίνοντας υποψήφιος σε μη εκλόγιμη θέση. “Συνεχίζω να έχω τις ίδιες πολιτικές ιδέες, αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει. Σήμερα το μόνο αριστερό μπακ-χαφ είναι ο Φιντέλ Κάστρο. Όλοι οι υπόλοιποι εκτελούν τα πέναλτι προς τα δεξιά” έχει δηλώσει με χιούμορ σε παλιότερη συνέντευξή του. Θαυμαστής του Νέλσον Μαντέλα, τις λίγες ώρες που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο του αρέσει να διαβάζει βιβλία και δηλώνει στενοχωρημένος που τα παιδιά πλέον δεν το κάνουν.

Στα νώτα του Ντιέγκο

Χωρίς πολλές εμφανίσεις στην εθνική Αργεντινής, πρόλαβε να δουλέψει όμως τόσο με τον Μενότι, όσο και με τον Μπιλάρδο και να πάρει στοιχεία τους. Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε από την αγαπημένη του Σεντράλ και εκτός από την Αργεντινή, προπόνησε και στο Εκουαδόρ, το Περού, τη Σ. Αραβία και την Βραζιλία. Σε αρκετές κατέκτησε πρωταθλήματα, αλλά το μεγάλο του επίτευγμα είναι άλλο. Είναι ο πρώτος προπονητής που κατάφερε να φτάσει στα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες με τέσσερις διαφορετικές ομάδες (Ροσάριο Σεντράλ, Λίγκα ντε Κίτο, Σαν Λορένσο και Σάο Πάολο) και με τις δυο από αυτές (Λίγκα και Σαν Λορένσο) έφτασε μέχρι την κούπα γράφοντας ιστορία στους δυο συλλόγους.

Ο ιστορικός τελικός Λιμπερταδορες 2008 της LDU με τη Φλουμινένσε
(ο Μπάουσα το κατέκτησε με βασικό τον γνωστό μας από την Ξάνθη Νταμιάν Μάνσο)

Οι ομάδες του δεν σε μαγεύουν με το ποδόσφαιρό τους. Τον κατηγορούν συχνά ότι είναι σχετικά αμυντικογενής ή ότι δεν του αρέσει η φαντασία. Ο ίδιος όμως έχει τη δική του φιλοσοφία: “Το να παίζεις καλά, είναι να έχεις ισορροπία στο παιχνίδι σου. Να ξέρεις να αμύνεσαι, να ξέρεις να επιτίθεσαι” γράφει στο βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος γι’ αυτόν με το όνομα “Η μέθοδος Μπάουσα”. Προσπαθεί να προσαρμόζεται στις ανάγκες της ομάδας, όπως έκανε π.χ. στην Σάο Πάολο για να χωρέσει ο Γκάνσο.  Έχει παίξει με 4-4-2, 4-1-4-1, 4-4-1-1, 4-2-3-1, δεν φοβάται να αλλάξει σχήμα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Στο Εκουαδόρ που είναι πλέον θρύλος μετά το Λιμπερταδόρες, έπαιζε με 3-5-2. Θυμίζει τον Μπιέλσα στην αφοσίωσή του στο ποδόσφαιρο, η ζωή του είναι σπίτι-προπονητικό κέντρο και πολλή βιντεοθεραπεία με αγώνες. Λάτρης του ιταλικού ποδοσφαίρου, έχει μεγάλο προσόν του να διαβάζει καλά τον αντίπαλο και θεωρεί ότι ένας παίκτης που δεν σκέφτεται μέσα στο γήπεδο, είναι ένας μέτριος παίκτης.

Η πρώτη του δουλειά όταν ανέλαβε την Αργεντινή, ήταν να μεταπείσει τον Λιονέλ Μέσι. Φρόντισε με τις αρχικές του δηλώσεις να μεταβιβάσει την ευθύνη της κακής εμφάνισης στο ότι ο Τάτα Μαρτίνο δεν τον εκμεταλλεύτηκε σωστά. Τον συνάντησε, του μίλησε και τελικά ο Μέσι πείστηκε και επέστρεψε. Για καλό ή κακό, θα δούμε στην πορεία. Η Αργεντινή δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Μέσι και καλείται ξανά να βρεθεί ο θαυματοποιός που θα τον κάνει να παίζει καλά, όπως κάνει στην Ισπανία. Σύμφωνα με τον “ελ πατόν”, το πρόβλημα του Λιονέλ στην εθνική είναι ότι δεν έχει τα μπακ που είχε στην Μπάρτσα, όπως Ζόρντι Άλμπα και Ντάνι Άλβες. Ούτε τους πασέρ που έχει εκεί. Εγκλωβίζεται στην επίθεση ως “ψευτό-9”, κλεισμένος από ένα σωρό παίκτες και δεν μπορεί να προσφέρει. Απ’ ότι διαφαίνεται, ο Μέσι στο (μάλλον) 4-2-3-1 του Μπάουσα θα γυρίζει αρκετά πιο πίσω για να πάρει μπάλα και πιθανότατα θα γίνει περισσότερο δημιουργός, ανοίγοντας χώρους και μοιράζοντας. Μια ακόμα θεωρία για να λύσει το αιώνιο πρόβλημα “Μέσι και εθνική Αργεντινής”.

Πέρα όμως από τον Μέσι, ο Μπάουσα αναλαμβάνει την Αργεντινή στη χειρότερή της στιγμή. Με τρεις συνεχόμενους χαμένους τελικούς, τρία μαύρα καλοκαίρια για τη χώρα. Μια φουρνιά παγκόσμιων σταρ που δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τίποτα σε εθνικό επίπεδο, σε μια ηλικία που πιθανότατα για πολλούς από τους παίκτες θα αρχίσει η κάμψη λόγω ηλικίας. Ήδη οι γκρίνιες άρχισαν από το κοινό, που δεν έχει πλέον καθόλου υπομονή, για πολλές από τις κλήσεις του Μπάουσα. Η επιστροφή του ντε Μιτσέλις, έστω και για τον πάγκο, κλήσεις παικτών όπως ο Λούκας Μπίλια και γενικά οι λίγες σχετικές αλλαγές (Ντιμπάλα, Πράτο, Μας, Μπουφαρίνι) που δείχνουν ότι δεν θα αλλάξει ο κορμός. Η λογική λέει ότι όταν φτάνεις σε τρεις τελικούς σερί και χάνεις στα πέναλτι ή στην παράταση, μάλλον το υλικό είναι σχετικά καλό. Πολλοί όμως στο μυαλό του κόσμου είναι καμμένα χαρτιά. Ο Μπάουσα έχει τον δύσκολο ρόλο να πείσει τον κόσμο ότι με αυτόν θα υπάρξει διαφορά, όσο και τους παίκτες να κάνουν ακόμα μια προσπάθεια  και να αποτινάξουν την ταμπέλα των loser.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Μουντιάλ 2018, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Νταντά: Το Θαύμα της θέλησης

Η Ολλανδία έχει τον Κρόιφ, η Βραζιλία έχει τον Νταντά Μαραβίγια [=Θαύμα]. Για να εξηγούμαστε: δε μιλάμε για ποδοσφαιρικό ταλέντο και χάρη, διότι αυτά, όσο τα είχε σε αφθονία ο αέρινος Γιόχαν, τόσο έλειπαν από τον πεισματάρη Βραζιλιάνο· εκείνο όμως που τους ενώνει είναι οι εύστοχες ή, εν πάση περιπτώσει, οι διασκεδαστικές ατάκες και μια […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η ανάσταση του Ντάνι Ινγκς

26 Μαΐου 2018. Η αποστολή της Λίβερπουλ βρίσκεται στο ξενοδοχείο της στο Κίεβο περιμένοντας την αναχώρηση για το γήπεδο που θα διεξαχθεί ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Όλοι γύρω από την ομάδα γνωρίζουν ποια θα είναι η βασική ενδεκάδα, καθώς και ποιοι θα βρεθούν στον πάγκο. Το μοναδικό ερωτηματικό αφορά τον αναπληρωματικό επιθετικό, αφού ο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *