Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Δευτέρα του Ντιέγκο Κόστα

Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 9.15. Ο 27χρονος Ντιέγκο Κόστα σχεδόν πετάχτηκε από το κρεβάτι. Το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς είχε φτάσει. Περίμενε αυτή τη μέρα να ξημερώσει εδώ και αρκετό καιρό. Η περίοδος της προετοιμασίας είναι η χειρότερη του. Τρέξιμο, τακτική, γυμναστήριο, ομιλίες, πασούλες και «ήρεμα παιδιά με τα τάκλιν, μη χτυπήσει κανένας». Αν ήθελε τέτοια ζωή γινόταν και λογιστής.

Φόρεσε τις παντόφλες του, ίσιωσε το καδράκι με την ατάκα του Βινς Λομπάρντι («Άμα η νίκη δεν είναι το παν, γιατί κρατάνε σκορ;») που κρέμεται πάνω από το κρεβάτι του και κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα. Εκεί, επεξεργάστηκε για λίγο τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ένιωσε έκπληξη με αυτό που αντίκρισε. Ένιωθε πιο φρέσκος και ανανεωμένος από ποτέ. Τόσο φρέσκος που κάποιος που δεν ξέρει την πραγματική του ηλικία μπορεί και να τον έκανε και 32 χρονών. Χαμογέλασε αλλά μόνο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Τα χαμόγελα είναι για τους φλούφληδες και για τους παρουσιαστές της τηλεόρασης.

Γύρισε στο δωμάτιο του με σκοπό να ντυθεί αλλά κοντοστάθηκε στο κομοδίνο κοιτώντας τη φωτογραφία ενός χαριτωμένου γιορκσάιρ τεριέ που τον κοιτούσε με το πιο αθώο βλέμμα στην ιστορία αυτού του πλανήτη. Για μια στιγμή κάτι έσπασε μέσα του. Πριν τα μάτια του γίνουν υγρά, γύρισε με πείσμα το βλέμμα του προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θυμήθηκε τα λάστιχα της Πόρσε πάνω στο μικροσκοπικό σώμα του και ασυναίσθητα έσφιξε τις γροθιές και στράβωσε το στόμα. Αμέσως μετά θυμήθηκε ότι αυτός οδηγούσε την Πόρσε. Τα μάτια του έκλεισαν απογοητευμένα με δύναμη, οι γροθιές του χαλάρωσαν, δυο νέες μικρές ρυτίδες εμφανίστηκαν στο πρόσωπο του. Πλέον έμοιαζε με 35χρονο που έχει μόλις γυρίσει από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Με τα πόδια.

diegocosta3

Άνοιξε το ψυγείο ψάχνοντας κάτι να τσιμπήσει. Εστίασε πρώτα στο ράφι που βρισκόταν το ζελέ, πλησίασε το δάχτυλο, το ακούμπησε ελαφρά και σπατάλησε τα υπόλοιπα δυο λεπτά χαζεύοντας το να τρέμει μπροστά του. Χαμογέλασε ξανά φευγαλέα. Ένα δευτερόλεπτο μετά ήταν πάλι τσατισμένος. Δεν ήξερε το λόγο. Έκλεισε την πόρτα του ψυγείου και παρέμεινε εκεί, όρθιος και ακίνητος, για πέντε λεπτά προσπαθώντας να θυμηθεί γιατί είναι τσατισμένος. Δεν τα κατάφερε. Ένιωσε κουρασμένος από την προσπάθεια. Αποφάσισε να βγει μια βόλτα. Πριν ανοίξει την εξώπορτα έριξε μια ακόμα ματιά στον καθρέφτη του. Τώρα ναι, αναγνώριζε πλήρως τον εαυτό του. Είχε πλέον τη γνώριμη ταλαιπωρημένη και τσατισμένη μάπα την οποία κουβαλάει υπομονετικά εδώ και 36 χρόνια.

Στα αποδυτήρια του Στάμφορντ Μπριτζ αργά το απόγευμα έμαθε ότι θα ξεκινήσει βασικός. Βγήκε για προθέρμανση, τσέκαρε με προσοχή τους παίκτες της Γουέστ Χαμ και ένιωσε θυμωμένος. Προσπάθησε να θυμηθεί γιατί είναι θυμωμένος και με ποιον απ’όλους. Μήπως παλιότερα είχε μαλώσει με κάποιον από αυτούς; Μήπως είχε μαλώσει με όλους αυτούς; Δεν κατάφερε να θυμηθεί. Τσατίστηκε που δεν τα κατάφερε. Έπεισε τον εαυτό του να το ξεχάσει και να αφοσιωθεί στο ματς. Μια ακόμα μάχη ξεκινούσε, μια μάχη που έπρεπε να κερδίσει με κάθε δυνατό τρόπο.

Στο 19ο λεπτό ο Όσκαρ έπεσε στην περιοχή. Ο Ντιέγκο δεν είδε καθαρά τη φάση αλλά κάπου βαθιά μέσα του ήξερε πως είναι πέναλτι. Ο διαιτητής είδε βουτιά. Ο Βραζιλοισπανός διαμαρτυρήθηκε. Ο διαιτητής του έβγαλε αμέσως κάρτα. (Κάποιοι κακεντρεχείς θα πούνε ότι η πρώτη του κάρτα για φέτος άργησε 19 ολόκληρα λεπτά, άρα μπορείς να το αποκαλέσεις και επιτυχία.) Οι νέοι κανονισμοί της Πρέμιερ Λιγκ δίνουν το δικαίωμα στον διαιτητή να τιμωρήσει έναν παίκτη αν αυτός αντιδράσει σε κάποια απόφαση του. Ο Ντιέγκο Κόστα δεν διάβασε τους νέους κανονισμούς, είναι 38 χρονών ποδοσφαιριστής, δεν γίνεται να ασχολείται με τέτοια θέματα. Αν ήθελε να διαβάζει μεγάλα δυσανάγνωστα κείμενα γινόταν και δικηγόρος.

 diegocosta5

Στο 67ο λεπτό και με το σκορ στο 1-0 ο τερματοφύλακας της Γουέστ Χαμ προσπάθησε να αποφύγει την πίεση του και να διώξει τη μπάλα. Ο Ντιέγκο δεν το σκέφτηκε πολύ και έπεσε για τάκλιν. Δεν βρήκε μπάλα. Δεν βρήκε παπούτσι. Δεν βρήκε αστράγαλο. Βρήκε λίγο παραπάνω. Δεν είναι και κάνας γιατρός για να ξέρει πως λέγεται το κάθε σημείο του ποδιού. Ο τερματοφύλακας σωριάστηκε στο έδαφος από τον πόνο. Οι παίκτες της Γουέστ Χαμ ζήτησαν κάρτα. Ο διαιτητής είδε το ταλαιπωρημένο πρόσωπο του 39χρονου Ντιέγκο που φώναζε χωρίς να ανοίξει το στόμα του «έλα μωρέ, συμβαίνουν αυτά, άντρες είμαστε, θα ρίξουμε και καμιά κλωτσά παραπάνω» και αποφάσισε να τον κρατήσει στο παιχνίδι.

Στο ίντερνετ χιλιάδες άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του πλανήτη πληκτρολογούσαν λεξούλες που κάποιος θα μπορούσε να τοποθετήσει πολύ ψηλά στην «Κλίμακα μπινελικιών του Γιάννη Ιωαννίδη». Κάποιοι ευέξαπτοι χρήστες τον αποκάλεσαν “τσόγλανο μπάσταρδο!!!”, κάποιοι άλλοι, πιο ευγενικοί και θιασώτες της πολιτικής ορθότητας, τον χαρακτήρισαν “τσόγλανο μπάσταρδο”, παραλείποντας τα θαυμαστικά.

diegocosta4

Το θέμα όμως είναι πως μετά από 67 λεπτά άνευρου και ανελέητα χαλαρού αγώνα, στον οποίο είχε ελάχιστη συμμετοχή ως τότε, ένιωσε επιτέλους ζωντανός. Ένα λεπτό πριν λήξει το παιχνίδι, δέχτηκε τη μπάλα λίγο έξω από την περιοχή, γύρισε μέτωπο προς αυτή και με ένα δεξί συρτό σουτ στη γωνία έδωσε στην Τσέλσι τους πρώτους τρεις βαθμούς της. Στο τέλος του αγώνα όλο το γήπεδο τον αποθέωσε, φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του.

Ο 42χρονος Ντιέγκο Κόστα γύρισε σπίτι μετά τα μεσάνυχτα, εξουθενωμένος αλλά ικανοποιημένος. Μια ακόμα μάχη είχε δοθεί και είχε κερδηθεί. Πριν πέσει στο κρεβάτι έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Φαινόταν πραγματικά πολύ ταλαιπωρημένος. Μια νέα ρυτίδα είχε εμφανιστεί στο αριστερό ζυγωματικό του. Σκέφτηκε για λίγο να χαμογελάσει στον εαυτό του για να τον επιβραβεύσει άλλα με ένα νοητό τάκλιν έδιωξε αμέσως τη φλώρικη ιδέα από το μυαλό του. Τα χαμόγελα είναι για τα μοντέλα και τον Ροναλντίνιο. Ξάπλωσε σκεπτόμενος την επόμενη μάχη και εκείνη την καταραμένη Πόρσε που πάτησε το αγαπημένο του σκυλί. Μετά θυμήθηκε ότι αυτός ήταν ο οδηγός. Αποκοιμήθηκε θυμωμένος με τον εαυτό του.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Κιλιάν Μμπαπέ ή πώς να είσαι σοβαρός στα 17 σου χρόνια

«Τι λες, Τιερί; Ο Κιλιάν Μμπαπέ σου θυμίζει τον εαυτό σου; Είναι ο νέος Ανρί;» Η ερώτηση μοιάζει λογική για όσους θυμούνται τον επιθετικό της Άρσεναλ στην ίδια ηλικία: ίδια ομάδα, ίδια θέση, ίδιες δηλητηριώδεις προελάσεις, ίδια ευστοχία, ίδιο πονηρό βλέμμα. «Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις. Πρέπει να γίνει ο Μμπαπέ». Η αρχή της απάντησης […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αν ο Ντιέγκο Σιμεόνε σου πει ότι σε συγχώρεσε, μην τον πιστέψεις

Ήταν ένα σημαντικό παιχνίδι στο Σαν Μαμές στις 8 Δεκεμβρίου του 1996. Η τοπική Αθλέτικ και η Ατλέτικο Μαδρίτης, σε ένα κακό αγωνιστικό χώρο έδιναν μάχη σε ένα πρωτάθλημα που κατέληξαν κι οι δύο να κερδίζουν την έξοδό τους στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Μόλις στο 5ο λεπτό, η μπάλα φεύγει προς το πλάγιο. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

6 σχόλια σχετικά με το “Η Δευτέρα του Ντιέγκο Κόστα”

  1. Ο/Η Nikos Lioliopoulos λέει:

    Σε μεγαλα κεφια ο αρθρογραφος!

  2. Ο/Η Μούρης λέει:

    “Σκέφτηκε για λίγο να χαμογελάσει στον εαυτό του για να τον επιβραβεύσει άλλα με ένα νοητό τάκλιν έδιωξε αμέσως τη φλώρικη ιδέα από το μυαλό του.”…

    Πολύ γέλιο ρε΄συ,να΄σαι καλά.

  3. Ο/Η balkou λέει:

    Κλάμα…

  4. Ο/Η kunmyking λέει:

    Θεϊκό. Περιμένουμε την περιγραφή της ημερας και αλλων παικτών.

  5. Ο/Η SuperNas λέει:

    Ίσως ότι καλύτερο έχω διαβάσει τώρα τελευταία.
    Αυτό – και Προυστ.

  6. Ο/Η joe λέει:

    Δεύτερη φορα που το διαβάζω και γελάω όπως την πρώτη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *