Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Τις πταίει για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Britain Football Soccer - Watford v Manchester United - Premier League - Vicarage Road - 18/9/16 Manchester United's Wayne Rooney looks dejected after Watford's Troy Deeney scores their third goal Reuters / Eddie Keogh Livepic EDITORIAL USE ONLY. No use with unauthorized audio, video, data, fixture lists, club/league logos or "live" services. Online in-match use limited to 45 images, no video emulation. No use in betting, games or single club/league/player publications. Please contact your account representative for further details.

Θεωρώ τον Μουρίνιο ξεπερασμένο και στάσιμο προπονητή. Το είχα γράψει και πέρυσι στις αρχές της σεζόν όταν η δική του Τσέλσι είχε κάνει ένα κάκιστο ξεκίνημα που τελικά οδήγησε και στην απόλυσή του από τον πάγκο των “μπλε” για δεύτερη φορά. Επίσης δεν τον θεωρούσα -κάτι που φυσικά ισχύει ακόμα- ως τον κατάλληλο για τον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μιας και το στυλ του δεν συνάδει με το προφίλ της τεράστιας αυτής ομάδας. Το είχα γράψει τον περασμένο Μάη, όταν ο Πορτογάλος δεν είχε ανακοινωθεί ακόμα από τους “κόκκινους” του Μάντσεστερ αλλά όλοι γνωρίζαμε ότι αυτός ο “γάμος” δεν υπήρχε περίπτωση να μην γίνει. Εφτά επίσημα παιχνίδια μετά την έναρξη της φετινής σεζόν (5 για το πρωτάθλημα και από ένα σε Community Shield και Γιουρόπα Λιγκ) η Γιουνάιτεντ συνεχίζει να δείχνει “άρρωστη”. Δεν παρουσιάζει καλό ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει ή όταν το κάνει δεν γίνεται εύκολα και, το χειρότερο, φαίνεται εγκλωβισμένη στο σύστημα του προπονητή της. Αυτό το 4-2-3-1 που ο Μουρίνιο παρουσιάζει χρόνια τώρα, δίχως καμία εξέλιξη. Ένα σύστημα που όπως το δουλεύει ο ίδιος και με τους παίκτες που χρησιμοποιεί είναι εύκολο πλέον να αντιμετωπιστεί. Τουλάχιστον αυτό έχουμε δει στην έναρξη και της φετινής σεζόν. Το ποδόσφαιρο συνεχώς εξελίσσεται. Ο Μουρίνιο όχι.

Το χειρότερο, σε όλα τα παραπάνω, είναι πως για να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα έχουν δαπανηθεί πολλές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ και πως ο Πορτογάλος ήδη ζητά και άλλους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Έχει γραφτεί έντονα το όνομα του “δεκαριού” της Ρεάλ Μαδρίτης, Χάμες Ροντρίγκεζ για τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη. Όλα αυτά παραμένουν φήμες, αν και είναι σίγουρο πως θα γίνουν κι άλλες προσθήκες (και αφαιρέσεις). Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα φρέσκα γεγονότα. Την Κυριακή η Γιουνάιτεντ γνώρισε την ήττα (τρίτη σερί σε διάστημα μίας εβδομάδας) από τη Γουότφορντ του Βάλτερ Ματσάρι. Προσωπικά περίμενα ένα δύσκολο απόγευμα για την ομάδα του Πορτογάλου αλλά τόσο δύσκολο, για κανένα λόγο. Το Ιταλικό 3-5-2 του Ματσάρι κόντρα στο 4-2-3-1  του Πορτογάλου με απόλυτο νικητή τον πρώτο. Σε αυτή την αναμέτρηση φάνηκαν ξεκάθαρα όλα -μα όλα- τα προβλήματα του Πορτογάλου και της ομάδας του. Τονίζω πάντα ότι αυτός έχει το μεγαλύτερο μερίδιο για την τραγική εικόνα της ομάδας του. Για να δούμε όμως τι έχω εγώ διακρίνει.

Ο Ζλάταν και η μοναξιά της επίθεσης

Leicester-City-v-Manchester-United-The-FA-Community-Shield

Ο Ιμπραίμοβιτς είναι ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ανάμεσα στους κορυφαίους των τελευταίων 20 ετών και με σπάνια τεχνική που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ο Ζλάταν των 35 ετών όμως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στη μοναξιά της κορυφής στο σύστημα του Πορτογάλου. Στο δύσκολο (και σκληρό) Αγγλικό ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεται μόνος ανάμεσα σε τρεις μουτζαχεντίν κεντρικούς αμυντικούς και με στήριγμα τον αργό Ρούνεϊ, συν δύο κεντρικά χαφ που δείχνουν -επίσης- δυσκολία να τον βοηθήσουν αλλά και να συνεννοηθούν. Ο Σεμπάστιαν Πρεντλ της Γουότφορντ “έσβησε” κυριολεκτικά τον Σουηδό (κάτι που είχε λογική με τον τρόπο που παρατάχτηκαν οι δύο ομάδες). “Μα έχει σκοράρει ήδη 4 τέρματα” θα πει κάποιος και δεν θα έχει άδικο. Η ποιότητα του είναι τέτοια που το μισό λάθος θα το μετατρέψει σε γκολ αλλά δεν μπορεί να προσφέρει (σχεδόν) τίποτα στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας (που εννοείται ξεκινά και τελειώνει με το πρέσινγκ των επιθετικών της κάθε ομάδας) κάτι που επηρεάζει και το επιθετικό δικό του παιχνίδι (μιας και δεν διαθέτει την έκρηξη του παρελθόντος και δεν μπορεί να βρει χώρους για να σουτάρει κόντρα στους γρήγορους αμυντικούς της Πρέμιερ Λιγκ). Και στα 5 παιχνίδια της Γιουνάιτεντ για το πρωτάθλημα οι κεντρικοί αμυντικοί των αντιπάλων έβγαιναν -σχεδόν- σε όλες τις φάσεις πρώτοι στη μπάλα από τον Σουηδό. Είναι γνωστό πως στην Πρέμιερ Λιγκ δεν υπάρχει δευτερόλεπτο για σκέψη. Αν αργήσεις, χάθηκες. Ο Ζλάταν φαντάζει ακριβώς αυτό μέχρι στιγμής. Χαμένος.

Ο άφαντος Πογκμπά

a.espncdn.com

Ο Γάλλος κεντρικός μέσος είναι ο ακριβότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ο άνθρωπος που πολλοί φίλοι της ομάδας περίμεναν ως τον μεσσία που θα τους οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας του DAB. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει τίποτα ούτε από αυτόν. Φυσικά και δεν ευθύνεται αποκλειστικά αυτός. Διαθέτει σίγουρα τεράστιο ταλέντο και πολλές δυνατότητες εξέλιξης αλλά εγκλωβίζεται και αυτός στο σύστημα του Μουρίνιο. Αν ρίξουμε μια ματιά στις εξαιρετικές εμφανίσεις του Γάλλου με τη φανέλα της Γιούβε θα διαπιστώσουμε πως η θέση που έπαιζε στο Τορίνο απέχει κατά πολύ από αυτή του τυπικού κεντρικού χαφ, όπως ο ρόλος δηλαδή που έχει στη Μάντσεστερ. Ο Πογκμπά έχοντας πίσω του τον μαέστρο Αντρέα Πίρλο και δίπλα του (ως εσωτερικό μέσο) τον “σκύλο” Αρτούρο Βιντάλ είχε απόλυτη ελευθερία στις κινήσεις του έτσι ώστε να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του, σε ένα πιο εύκολο πρωτάθλημα από την Πρέμιερ Λιγκ. Στη Γιουνάιτεντ ο ρόλος του είναι διπλός και ισορροπημένος ανάμεσα στο αμυντικό και το δημιουργικό κομμάτι, έχοντας δίπλα του, όχι κάποιον σπουδαίο αρτίστα ή ένα καθαρά αμυντικό παίκτη αλλά τον Φελαϊνί. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό το έχουν καταλάβει ακόμα και τα δίχτυα στο Όλντ Τράφορντ. Το ίδιο (πάνω-κάτω) το είδαμε να λειτουργεί αρνητικά και στην εθνική Γαλλίας το καλοκαίρι. Η κατάσταση δυσκολεύει πολύ περισσότερο όταν ο Πογκμπά υψώνει τα μάτια και βλέπει μπροστά του τον Ρούνεϊ. Ίσως έχει φτάσει η ώρα να αλλάξει θέση και να ανέβει πολλά μέτρα στο γήπεδο, ξέροντας όμως πως πίσω του θα υπάρχει ένας (ή και δύο) καθαροί αμυντικοί μέσοι που θα τον βοηθήσουν να ξεδιπλώσει τις επιθετικές (κυρίως) του αρετές. Ποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό; Σίγουρα ο ένας είναι ο Κάρικ που μπορεί να παίξει το ρόλο του deep lying play maker ακριβώς μπροστά από τους δύο στόπερ. Ένας Κάρικ που αραχνιάζει στον πάγκο σαν ξεχασμένη λατέρνα σε παλιατζίδικο.

Οι πλάγιοι μπακ και οι βοήθειες στο κέντρο της άμυνας

57b2fea3a8560dc135000004

Στα χρόνια του Μουρίνιο στην Αγγλία, οι Σο και Βαλένσια είναι σίγουρα οι δύο πιο επιθετικοί πλάγιοι μπακ που είχε ποτέ ο Πορτογάλος. Κάτι που φυσικά λειτουργεί αρνητικά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Σε συνδυασμό πάντα με τους εξτρέμ που έχουν μπροστά τους. Ούτε ο Ράσφορντ, ούτε ο Μαρσιάλ, ούτε ο Λίντγκαρντ, ούτε ο Μικχιταριάν είναι λάτρεις της άμυνας. Το στυλ παιχνιδιού της Γιουνάιτεντ τους αφαιρεί τα συνεχόμενα ανεβάσματα αλλά τους φέρνει συνεχώς πιο κοντά στους δύο -μέτριους- στόπερ. Κανένας εκ των δύο εννοείται πως δεν μπορεί να “κλείσει” στην άμυνα ως τρίτος στόπερ, κάτι που βλέπαμε συνεχώς στις ομάδες του Μουρίνιο με πλάγιους μπακ όπως ο Ιβάνοβιτς, ο Φερέιρα και ο Γκαλάς, κάτι που αποδυναμώνει κατά πολύ την άμυνα και σε συνθήκες πίεσης με ομάδα που παίζει με την μπάλα στο χόρτο (όπως η Σίτι και η Λίβερπουλ) αλλά και με αυτές που χρησιμοποιούν μακρινές μπαλιές με τη μπάλα στα σύννεφα (Γουότφορντ και Χαλ). Λύση πρέπει να βρεθεί και εδώ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ίσως ο Ματέο Νταρμιάν να είναι μια καλύτερη λύση για το δεξί άκρο της άμυνας στο μέλλον. Αν και ο Μουρίνιο είναι ικανός να χρησιμοποιήσει εκεί και τον Σμόλινγκ, ακόμα και τον Φιλ τον Τζόουνς με μηδενικά επιθετικά ανεβάσματα.

Θα μου πείτε αρκετοί πως είμαι ισοπεδωτικός. Πως βρίσκω και γράφω μόνο τα αρνητικά της σπουδαίας ομάδας του Μάντσεστερ. Πως αν ήθελα θα μπορούσα να βρω και θετικά. Στα θετικά είναι σίγουρα πως με την εικόνα που παρουσιάζει στο γήπεδο, αυτό της προβλέψιμης και προβληματικής, βρίσκεται μόνο στο -6 από τη συμπολίτισσα Σίτι του Γκουαρντιόλα, ενώ θα μπορούσε να βρίσκεται ήδη στο -8 (τουλάχιστον). Μιας Σίτι που χάρις στον προπονητή της παρουσιάζει εξαιρετικό και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η Γιουνάιτεντ μπορεί σίγουρα να βελτιωθεί καθώς διαθέτει μεγάλη ποιότητα αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να αλλάξουν πρόσωπα και καταστάσεις στην εντεκάδα. Αυτό είναι 100% σίγουρο. Αλλιώς προβλέπω να μας παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό, προς το καλύτερο πάντα, πρόσωπο με άλλο προπονητή στον  πάγκο. Να μου το θυμηθείτε.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

we love 1-1-8, Αγγλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το πρώτο κρύο στο γήπεδο

Κάπως έτσι νιώθεις για πρώτη φορά στη ζωή σου “άντρας”. Arsenal v Everton: Remember the days when you’d go to the football in the middle of winter and your dad would kneel down and tighten up your new scarf? (Photograph: Michael Regan/Getty Images) Πηγή: Guardian

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι μάχες του Ντιέγκο Κόστα

Ψάχνοντας στο ίντερνετ κάτι για να σκοτώσω την ώρα μου το απόγευμα του Σαββάτου έπεσα σε ένα ανέλπιστα καλό stream του Σάντερλαντ-Τσέλσι, το οποίο βρισκόταν λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Στηριζόμενος στη πανάρχαια κινέζικη παροιμία “μην αφήνεις ποτέ να πηγαίνει ανεκμετάλλευτο ένα stream με αγγλική περιγραφή που δεν κολλάει” και με δεδομένο ότι […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

20 σχόλια σχετικά με το “Τις πταίει για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ”

  1. Ο/Η ShamrockD λέει:

    Φιλικά, δεν είσαι ισοπεδωτικός αλλα κομπλεξικός με τον Μourinho, που ποτέ δεν σου άρεσε και απλά βρήκες αφορμή τα τελευταία χρόνια που όντως ο Jose κάνει κακές χρονιές. Εδώ (με βάση το προηγούμενο άρθρο σου) δεν βρήκες τίποτα θετικό απο το πέρασμα του απο την Real, όπου το 11/12 έχει κάνει μια απο τις καλύτερες σεζόν στην ιστορία της Real ενώ είχε κόντρα την καλύτερη Barca της ιστορίας.

    Έτσι δεν μπορούσες να περιμένεις και έγραψες απο Σεπτέμβρη μήνα, οτι θα παρουσίαζε καλύτερο πρόσωπο με άλλο προπονητή η United. Προφανώς όσο παρουσίασε με LVG & Moyes.

    Το site είναι φοβερό και το διαβάζω χρόνια, αλλά είναι να κρίμα να το υποβαθμίζετε με μονόπατα άρθρα, όπως με τα αποθεωτικά άρθρα για την τέχνη ποδοσφαίρου του Pep (που εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια μετά τις … επιτυχίες του με την Μπαγερν στην Ευρώπη.

  2. Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    Φαντάζομαι πως θα έχεις δει όλα τα φετινά ματς της Γιουνάιτεντ, όπως κι εγώ (χωρίς να την υποστηρίζω). Αν σε αυτά έχεις διαπιστώσει ότι ο Ζλάταν δεν μπορεί να σταθεί μόνος του μπροστά, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν είμαι φαν του (ακριβώς το αντίθετο), αλλά υπάρχουν ματς που παίζει μόνος του. Ακόμη και με τη Γουότφορντ εκείνος κάνει όλη την κίνηση για να μπει το γκολ.
    Από εκεί και πέρα, το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων είναι το δίδυμο Πογκμπά-Φελαϊνί. Δεν μπορούν να παίξουν μαζί γιατί δεν μπορεί να συμπληρώσει ο ένας τον άλλον (μεταξύ μας ο Φελαϊνί γενικά δεν μπορεί σε τέτοιο επίπεδο…). Η λύση είναι πολύ απλή. Βάζεις τον Σναϊντερλίν για να τρέχει σαν σκύλος και δίνεις ελευθερίες στον Πογκμπά για να πατάει περιοχή και να βγάλει όλα του τα καλά στοιχεία. Είναι ο ορισμός του box to box παίκτη, οπότε σε καμία περίπτωση δεν τον πας πιο μπροστά.
    Για τα δύο πλάγια μπακ συμφωνώ, ειδικά αυτό με τον Βαλένσια δεν έχει λογική από τη στιγμή που υπάρχει στο ρόστερ ο Νταρμιάν. Όσο για τη θέση πίσω από τον φορ, πήρε τον Μχιταριάν. Είναι αστείο να λέμε ότι θα αποκτηθεί άλλος χωρίς καν να τον έχουμε δει, όπως είναι αστείο να προτιμούσε ως τώρα τον Ρούνεϊ ο Μουρίνιο. Ωστόσο, στην Αγγλία λένε ότι θα τον παρκάρει τον Ρούνεϊ. Και αν ο Αρμένιος δεν είναι στο 100% για το ματς με τη Λέστερ, δοκιμάζεις και το 4-3-3 με Σναϊντερλίν-Πογκμπά-Ερέρα. Σκάνδαλο να μένουν ο πρώτος και ο τρίτος έξω για να παίζει ο Φελαϊνί.

  3. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockD
    Φίλε μου καλέ ο Μουρίνιο μου άρεσε μέχρι πριν 10 χρόνια. Όταν όντως είχε φέρει νέα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Επίσης γράφω -σε παλιό κείμενο- πως με την Ίντερ είχε παρουσιάσει μια εξαιρετική σε τακτικά θέματα ομάδα (100% δική του) που έφτασε σε ένα μυθικό τρεμπλ το 2010.

    Σε μια ομάδα όπως η United που είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί παίζοντας και όμορφο ποδόσφαιρο δεν ταιριάζει το στυλ του. Αυτό έγραψα και αυτό δείχνει και η ομάδα μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω. Κατά την γνώμη μου, αν συνεχίσει με το ίδιο πλάνο και τα ίδια πρόσωπα σε αυτό δεν θα βγάλει χρονιά ή αν τη βγάλει θα το κάνει έχοντας στο τέλος ακόμα μία αποτυχία.

    Σίγουρα στη United θα ταίριαζε περισσότερο ο σύγχρονος Πεπ ή ο Κλοπ αφού το θίγεις. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Ακόμα και ένας προπονητής όπως ο Κούμαν ή ο Ποκετίνο που και σύγχρονοι είναι και σίγουρα θα έβαζαν το ego τους κάτω από το ΤΕΡΑΣΤΙΟ όνομα της United. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα κάνει ο Πορτογάλος. Έχουμε 2016 και πρέπει να το καταλάβετε αρκετοί. Ο Μουρίνιο είναι ξεπερασμένος, όπως είναι και ο Φαλ Χααλ, όπως είναι και ο Καπέλο και ένα σωρό άλλοι προπονητές των 90s.

    Το “κομπλεξικός” δεν το σχολιάζω. Επίσης αν θεωρείς πως κείμενα σαν το παραπάνω ρίχνουν το επίπεδο του σάιτ θα σε παραπέμψω στη δήλωση που είχε κάνει ο Καντονά μετά το κουνγκ-φου χτύπημα. Λογικά είσαι φίλος της United και θα τη θυμάσαι.

  4. Ο/Η Antoine Griezmann λέει:

    Αγαπητέ ShamrockD, εσύ είσαι ευχαριστημένος από το ποδόσφαιρο που παίζει η Γιουνάιτεντ; Συμφωνείς με τις επιλογές του Μουρίνιο σε πρόσωπα και τακτική; Πιστεύεις ότι η ομάδα έχει περιθώριο βελτίωσης αν συνεχίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Πόσες μεταγραφές χρειάζεται ο «κορυφαίος» προπονητής σε ολόκληρο τον κόσμο για να παρουσιάσει η Γιουνάιτεντ καλύτερο πρόσωπο;

    Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Γαργαντούα. Όμως, συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τις απόψεις που έχει για το ποδόσφαιρο, θεωρώ ότι γράφει με τρόπο που κερδίζει την προσοχή του αναγνώστη και του αναγνωρίζω ότι δεν φοβάται να πει αυτό που πιστεύει.

    Επίσης, εκτιμώ το γεγονός ότι ο Γαργαντούας μπαίνει στον κόπο να γράψει κάποια πράγματα που ξέρω πολύ καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα διαβάσω σε άλλο ελληνικό αθλητικό σάιτ. Όχι για να βγάλει λεφτά, για να κερδίσει δημοσιότητα και για να εξυπηρετήσει συμφέροντα. Αλλά επειδή αγαπάει το ποδόσφαιρο και επειδή του αρέσει να γράφει για αυτό που αγαπάει. Όπως όλα τα παιδιά του Sombrero.

    ΥΓ:
    Αν θέλεις να είσαι δίκαιος απέναντι στον Γκουαρντιόλα, δεν πρέπει να αναγνωρίσεις τη συμβολή του στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 2014 από την Γερμανία, όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού;

  5. Ο/Η Antoine Griezmann λέει:

    Νιώθω ότι ο Ζοζέ Μουρίνιο βρίσκεται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν ο Ελένιο Ερέρα όταν έφυγε από την Ίντερ το 1968 για να πάει στην Ρόμα.

    Ο Ερέρα έφυγε από την Ίντερ (βλ. Τσέλσι) έχοντας κατακτήσει σχεδόν τα πάντα, αφήνοντας όμως πίσω του μια ομάδα σε πτώση, εξαντλημένη από την αυταρχική του προσωπικότητα: την με κάθε κόστος πίεση για αποτελέσματα, την εμμονική προσήλωση στο «πλάνο», την δημιουργία τεχνητών κρίσεων «για να ανάβουν τα αίματα» κτλ.

    Πήγε στη Ρόμα με τυμπανοκρουσίες, όχι απλά ως ο «κορυφαίος» και πλέον ακριβοπληρωμένος προπονητής στον κόσμο, αλλά ως ένας αληθινός (αν και ήδη αμφιλεγόμενος) σούπερσταρ.

    Η Ρόμα (βλ. Γιουνάιτεντ) εκείνη την εποχή βρισκόταν για κάποια χρόνια μακριά από την κορυφή της βαθμολογίας. Ανάμεσα στους οπαδούς των Τζαλορόσι, υπήρχε ένας διάχυτος ενθουσιασμός ότι ο Ερέρα ήταν ο Μεσσίας που θα έφτιαχνε από το μηδέν μια καινούρια ομάδα που θα σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της. Οι αμφισβητίες του Ερέρα, αν και ήδη αρκετοί, αντιμετωπίζονταν είτε ως «εχθροί» είτε ως «γραφικοί».

    Την συνέχεια, τόσο για την Ρόμα όσο και για την Ίντερ, μπορεί να την φανταστεί ο καθένας. Όμως, την αφήνω να την γράψει κάποιος με περισσότερο χρόνο (λέμε, τώρα) και ταλέντο από εμένα. Δόξα τω Θεώ, ως προς το δεύτερο, η συντακτική ομάδα του Sombrero διαθέτει και με το παραπάνω.

  6. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Antoine Griezmann
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έγραψες πράγματα που ισχύουν για μένα στο 100% δίχως να με έχεις γνωρίσει. Σε αυτή τη χώρα υπάρχει μια τάση να θεωρούμε το ποδόσφαιρο “αστροφυσική”, να φοβόμαστε να γράψουμε ή να πούμε τη γνώμη μας μήπως και πέσουμε έξω και μας χαρακτηρίσει μετά κάποιος “άμπαλους” ή “άσχετους” ή “Θεούς” αν έχουμε πέσει “μέσα”.

    Το ποδόσφαιρο για μένα (και το μπάσκετ που παρακολουθώ επίσης φανατικά) δεν είναι κάτι για να περνάει απλά η ώρα αλλά δεν είναι και κάτι που θα κάτσω να σκάσω γι’ αυτό μιας και ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι. Με τις τακτικές του, τις κλεψιές του, τις ομορφιές και τις ασχήμιες του.

    Έχουμε φτάσει -δυστυχώς- σε μια εποχή που αν κάνεις αρνητική κριτική σε κάτι που δεν είναι αρεστή σε κάποιους, αυτόματα θεωρείσαι κομπλεξικός με αυτόν.Το καταλαβαίνεις αν καθίσεις μπροστά στο pc και διαβάσεις κάποιον διάλογο σε κάποιο μεγάλο αθλητικό σάιτ μετά από ένα ντέρμπτι Μπάρτσα-Ρεάλ ή Λίβερπουλ-Μαν Γιου.

    Επίσης δεν γράφω σε αυτό το σάιτ ούτε για να το παίξω “ξερόλας”, ούτε για να μου λέτε “μπράβο”. Δεν είμαι προπονητής και σίγουρα όταν γράφω για τεχνικά και τακτικά θέματα θα κάνω και λάθη (σκεφτείτε ότι κάνουν τραγικά λάθη ώρες-ώρες κορυφαίοι προπονητές) Όποιος διαφωνεί ή συμφωνεί μπορεί να το κάνει πάντα με κόσμιο τρόπο και σοβαρά επιχείρηματα.

    Για να κλείσω το θέμα, υπάρχουν τρία κείμενα για τον Μουρίνιο. Όποιος θέλει ας τα διαβάσει, ας δει τις ημερομηνίες που αυτά γράφτηκαν, ας δει τι έγινε μετά αναλυτικά στις ομάδες του Πορτογάλου κι ας μου πει αν έχω γράψει “μπαρούφες” ή αν έπεσα μέσα ή έξω. Τώρα αν σε κάποιους αρέσει η φετινή Μαν Γιου και θεωρούν πως όλα λειτουργούν ρολόι και ο Μουρίνιο είναι εξαιρετικός (μέχρι στιγμής) μάλλον δεν έχουν δει ούτε τη Γιουνάιτεντ του παρελθόντος (απ΄το 2011 και πίσω), ούτε φυσικά την Τσέλσι του Μουρίνιο της περιόδου 2004/2005 και 2005/2006.

  7. Ο/Η Psilous λέει:

    gargaduaaas αλλά ΚΑΙ Antoine Griezmann…..respect!
    Το άρθρο καταρχάς είναι άψογο.Λέει όλη την αλήθεια για τον Ζοζέ και την ομάδα της Μαντσεστερ.Και τα λέει ωραία όπως πάντα. Αλλά και τα σχόλια/απάντηση στον φίλο Shamrock D είναι κομ ιλ φο. Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με αυτά που γράψατε πιο πάνω.

    Δυστυχώς το “είδος” σας σπανίζει πολύ εδώ στην χώρα μας.
    Και φυσικά στα διάφορα σάιτς
    Το υγειές ποδοσφαιρικό(και όχι μόνο) μυαλό και η υγειής (απολαυστική) πένα.
    Je suis Sombrero με τα μπούνια! χαχαχα καλά να είστε,παίδες!

  8. Ο/Η Antoine Griezmann λέει:

    @Psilous:

    Σ’ ευχαριστώ πολύ, φίλε μου. Το Sombrero δεν τροφοδοτεί την οπαδική ψυχοπάθεια. Απευθύνεται σε άλλο κοινό. Ανάλογοι είναι και οι συντάκτες του.

    Είναι λιγότερο κακό κάποιος να υποστηρίζει τον Μουρίνιο απ’ ό,τι να τρέχει πίσω από τον κάθε λούμπεν απατεώνα στο όνομα μιας φανέλας.

    Να είσαι κι εσύ καλά.

  9. Ο/Η ShamrockD λέει:

    Δεν είχα ενεργοποιήσει τις ειδοποιήσεις μέσω e-mail και έτσι δυστυχώς άργησα να απαντήσω.

    Ίσως να δεχόμουν οτι είμαι υπερβολικός με το “κομπλεξικός” αν διάβαζα μόνο αυτό το άρθρο αλλά διάβασα και τα προηγούμενο που παρέθεσες σχετικά με γραφόμενα σου για τον Mourinho οπότε συνεχίζω να το πιστεύω.

    -Συνεχίζεις να αγνοείς/υποβαθμίζεις το πέρασμα του απο την Real, που ουσιαστικά άλλαξε το σύγχρονο status qwo της Real, την επανέφερε με την μία στις κούπες, στα ημιτελικά του Ch.L, και μετά την σφαλιάρα του 5-0 απο τον Πεπ, είχε τουλάχιστον ίσες νίκες/ήττες με την καλύτερη Μπαρτσελόνα της ιστορίας, και στο μεταξύ έκανε την πιο παραγωγική σεζόν στην ιστορία της Real ( ο “ξεπερασμένος προπονητής του πούλμαν”. Αν θεωρείς οτι αυτά ήταν λίγα, μπορείς, εγώ που ήμουν και φίλος της Real και είχα απηυδήσει απο ις σφαλιάρες απο Μπάρτσα και στην Ευρώπη τα βλέπω διαφορετικά. Το ίδο ακριβώς σχόλιο επιμένεις να το αγνοείς, και σε αυτό το άρθρο που στο ανέφερα και σε άλλο που στο είχε επισημάνει και άλλος αναγνώστης στο προηγούμενο άρθρο σου.

    -Δεν νομίζω να ανέφερα πουθενά οτι η η φετινή Manchester φυσάει, αλλά είναι απίστευτο να βγάζεις τέτοιο άθρο απο την 4η αγωνιστική! Συγγνώμη τι ομάδα ακριβώς παρέλαβε ο Mourinho, ξέρετε? Έχετε δει καθόλου United τα τελευταία χρόνια? Μιλάμε για ομάδα με μονίμως λάθος επιλογές στους προπονητές, λάθος μεταγραφές, παίκτες με τραγική ψυχολογία που έρχονται και αποδίδουν ούτε το 50% της αξίας τους, κίνητρο μηδενικό, με νοοτροπία .. Λίβερπουλ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το 90% των οπαδών της United ήθελαν με τρέλα τον Jose. Γιατί? Γιατί πρωταρχικός στόχος είναι να διορθωθούν τα παραπάνω, να γίνουν στοχευμένες κινήσεις, να δημιουργηθεί μια ομάδα που ξέρει τι θέλει και ΚΥΡΙΩΣ να επιστρέψουμε στις επιτυχίες. Δεν θέλω να γίνω Άρσεναλ και να βλεπω ωραία μπαλίτσα με τον Pochettino, θέλω να επιστρέψω στο πρωταθλημα, να αλλάξει η ψυχολογία, να φύγει αν θέλετε και το φάντασμα του Ferguson και να μπει η ομάδα σε νέα εποχή. Μετά καλοδεχούμενο το καλό και ωραίο ποδόσφαιρο και τα πάντα. Αλλά αυτό που χρειάζεται αυτή την στιγμή η United μόνο ο Mourinho μπορεί να της το προσφέρει. Και φυσικά και το κίνητρο είναι μεγάλο και για τον ίδιο, για να ξαναδείξει οτι είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη χτίζοντας κάτι καινούριο μεγάλο. Ο γάμος ήταν ιδανικός, οπότε όταν διαβάζω τέτοιου είδους άρθρα απο Σεπτέμβρη μήνα για έναν προπονητή που θα στηριχτεί 2 χρόνια τουλάχιστον και δικαίως τι να πω.

    – Απορία το έχω, έχετε την εντύπωση οτι αν η United είχε προσλάβει τον Klopp, τον Guardiola, τον Ancelotti, θα παρουσίαζε κάτι πολύ καλύτερο απο τόσο νωρίς? Το setup των ποδοσφαιριστών της, η κατάσταση που επικρατούσε στην ομάδα και όλα τα προβλήματα εντός και εκτός ( Rooney) νομίζετε οτι λύνονται τόσο εύκολα? Απο την 2η χρονιά θα δείξει ο Mou αν ήταν λάθος η σωστή επιλογή.
    Για να κλείσω, ο Pep πήγε σε μια ομάδα που τον προετοίμαζε χρόνια, απο τον Μπεγκιρισταιν μέχρι το setup ποδοσφαιριστών και στυλ παιχνιδιού, ο Klopp το ίδιο του ταίριαζαν όλοι οι παίκτες, εξού και οι λίγες μεταγραφές, ακόμα και ο Conte ταιριάζει με το σκληρό προφιλ της Chelsea. Ο Mourinho πρέπει να ξαναχτίσει απο την αρχή γιατί η ομάδα ήταν ψυχολογικό και αγωνιστικό χάος χωρίς ταυτότητα.

  10. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockD
    Δεν είχα σκοπό να σου απαντήσω απλά επειδή εγώ έχω ενεργοποιήσει τις ειδοποιήσεις στο mail άρχισε να χτυπάει το κινητό. Θα σταθώ σε μία σου φράση “… κίνητρο μηδενικό, με νοοτροπία .. Λίβερπουλ” για να πιάσουμε τη λεξη “κομπλεξικός”. Βαριεμαι να τσακώνομαι κάτω από άρθρα αθλητικών σάιτ και δεν θα το κάνω ούτε τώρα, αφού από ότι κατάλαβα δεν θα αλλάξεις γνώμη (και καλά θα κάνεις). Συνέχισε να με διαβάζεις και θα δούμε ποιος θα δικαιωθεί στο τέλος της σεζόν.

    Δεν προλαβαίνω να σου απαντήσω σε όλα. Η γνώμη μου υπάρχει γραμμένη σε προηγούμενα κείμενα και για Μου και για Κλοπ και για Πεπ.

    Αυτά και καλή δύναμη να έχεις για να βλέπεις την ομάδα σου. Θα τη χρειαστείς…

  11. Ο/Η Antoine Griezmann λέει:

    Αγαπητέ ShamrockD,

    Το status μιας ομάδας σαν τη Ρεάλ είναι δεδομένο. Ρεάλ υπάρχει και μετά τον Μουρίνιο και μάλιστα πιο επιτυχημένη διεθνώς απ’ ό,τι με αυτόν στον πάγκο. Αν εννοείς ότι ο Μουρίνιο είναι καλύτερος προπονητής από τον Κεϊρόζ, τον Λουξεμπούργκο, τον Καπέλο ή τον Σούστερ, τότε ναι, είναι. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πολλά και σίγουρα δεν σημαίνει ότι ο Μουρίνιο είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Με την ευκαιρία, ως προπονητής της Ρεάλ, ο Μουρίνιο δεν κατέκτησε περισσότερα πρωταθλήματα από τον Καπέλο ή τον Σούστερ. Αυτό δεν το λες, ακριβώς, επιτυχία.

    Γράφεις ότι ο Μουρίνιο «είχε τουλάχιστον ίσες νίκες/ήττες με την καλύτερη Μπαρτσελόνα της Ιστορίας». Σε ποιαν, ακριβώς, Μπαρτσελόνα αναφέρεσαι; Θεωρείς ότι η ομάδα του Βιλανόβα ήταν στο ίδιο επίπεδο με την ομάδα του Γκουαρντιόλα; Στις δύο πρώτες σεζόν της θητείας του στη Ρεάλ, όταν ο Μουρίνιο είχε απέναντί του την Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα, το ρεκόρ του ήταν μόλις 2 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες. Οι κερδισμένοι τίτλοι ήταν 2 για τον Μουρίνιο και 4 για τον Γκουαρντιόλα.

    Οι (περίπου) «ίσες νίκες/ήττες» του Μουρίνιο για τις οποίες γράφεις, φαίνονται τέτοιες επειδή οι περισσότερες από αυτές επιτεύχθηκαν εναντίον της Μπαρτσελόνα του Βιλανόβα, η οποία σαφώς δεν ήταν «η καλύτερη Μπαρτσελόνα της Ιστορίας». Πάντως, έστω και η αποδυναμωμένη Μπαρτσελόνα του Βιλανόβα, φάνηκε ικανή να πάρει το πρωτάθλημα με 15 βαθμούς διαφορά από τον Special On(c)e.

    Όσο για το ρεκόρ των 121 γκολ που πέτυχε η Ρεάλ το 2011-12, να σου θυμίσω ότι η διαφορά της 2ης από την 3η ομάδα εκείνη τη σεζόν ήταν 30 βαθμοί. Ήταν η εποχή που Μπαρτσελόνα και Ρεάλ έπαιζαν μόνες τους και οι άλλες ομάδες ήταν απλοί σάκοι του μποξ. Καμία σχέση με εποχές στις οποίες ομάδες όπως η Λα Κορούνια, η Βαλένθια ή στις μέρες μας η Ατλέτικο Μαδρίτης διεκδικούσαν με αξιώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις κατάφερναν να κερδίσουν το πρωτάθλημα.

    Ο Γαργαντούας δεν μίλησε για «πούλμαν». Αν και λάτρης του δημιουργικού ποδοσφαίρου, ο Γαργαντούας ξέρει να εκτιμά την αποτελεσματική άμυνα, ως απαραίτητη αφετηρία και προϋπόθεση του επιθετικού παιχνιδιού. Γι’ αυτό και γράφει ότι ο Μουρίνιο πολεμάει με το ζόρι να προσαρμόσει τους πλάγιους μπακ της Γιουνάιτεντ στο δικό του «προκάτ» αμυντικό σύστημα, που όμως δεν τους ταιριάζει.

    Ο Γαργαντούας δεν περίμενε την 4η ή την 5η αγωνιστική της φετινής σεζόν για να εκφέρει άποψη για τον Μουρίνιο. Εδώ και χρόνια ο Γαργαντούας υποστηρίζει ότι ο Μουρίνιο έχει πάψει να εξελίσσεται ως προπονητής και ότι έχει μείνει προσκολλημένος σε μια «συνταγή» που κάποτε ήταν αποτελεσματική, αλλά πλέον δεν αποδίδει.

    Τα υπόλοιπα που γράφεις, ότι δηλαδή «αυτό που χρειάζεται αυτήν τη στιγμή η Γιουνάιτεντ, μόνο ο Μουρίνιο μπορεί να της το προσφέρει» και ότι «ο γάμος ήταν ιδανικός», είναι απλά η δική σου άποψη. Αν έχεις δίκιο ή όχι, θα φανεί στην πορεία. Η αγωνιστική εικόνα και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της Γιουνάιτεντ φαίνεται να δικαιώνουν τον Γαργαντούα.

    Το ότι οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ ήθελαν τον Μουρίνιο, δεν σημαίνει πολλά. Και ο ελληνικός λαός ήθελε τον Τσίπρα. Ο πνιγμένος πολεμάει να πιαστεί από κάπου. Έστω και από τα μαλλιά του. Η αποκαθήλωση παίρνει λίγο χρόνο. Μέχρι να νιώσεις τη διαφορά στην τσέπη σου ή στον βαθμολογικό πίνακα.

    Και για να απαντήσω στο τελευταίο σου ερώτημα:
    Πιστεύω ότι, αν η Γιουνάιτεντ είχε προσλάβει «τον Αντσελότι, τον Γκουαρντιόλα ή τον Κλοπ», δεν θα εξακολουθούσε να είναι ένα «ψυχολογικό και αγωνιστικό χάος, χωρίς ταυτότητα», όπως συμβαίνει με τον Μουρίνιο.

    Να είσαι καλά

    ΥΓ:
    Είναι δύσκολο να πεις την άποψή σου, χωρίς να προσβάλεις τον συνομιλητή σου; Νομίζεις ότι όποιος έχει γνώμη αντίθετη από τη δική σου είναι, σώνει και καλά, εχθρός σου; Μήπως έτσι χάνεις το δίκιο σου, ακόμα και όταν αυτό είναι με το μέρος σου; Που, στην προκειμένη περίπτωση, μόλις σου ανέπτυξα τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι δεν είναι.

  12. Ο/Η ShamrockD λέει:

    Θα αρχίσω απο το τέλος. Δεν θεωρώ οτι προσέβαλλα κανένα, η θεωρώ εχθρό μου κανέναν, δεν ξέρω που προέκυψε αυτό. ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ όμως βγαίνει και κάνει κριτική σε προπονητές απο την 4η αγωνιστική,κάτι το οποίο δεν στερείται λογικής και αυτό δεν είναι θέμας διαφορετικής άποψης αλλά αντικειμενικότητας, είναι προφανώς αρνητικά προκατειλλημένος και δεν σκέφτεται καθαρά. Απλά βρήκε το πάτημα να γράψει κάτι που το περίμενε καιρό. Και αυτό δείχνει κομπλεξισμό. Fact, ειδικά αν το συνδέσουμε με την υπάρχουσα άποψη του για τον Μουρινιο απο προηγούμενα άρθρα.

    Επίσης δεν καταλαβαίνω την υπερασπιστική γραμμή για τον gargadua, όπου δεν ήθελε καν ο ίδιος να υπερασπιστεί τις απόψεις του, αλλά anyway.

    Πάμε τώρα:

    Σε κάθε παράγραφο σου, με τα διαφορετικά θέματα υπάρχει μια επιλεκτική ματιά στα πράγματα, κάτι που οδηγεί στο να έχεις την συγκεκριμένη άποχη για τον Mourinho.

    – Η Real ναι φυσικά υπήρχε και μετά τον Mourinho, κατακτώντας επιτέλους το Ch.L. Βέβαια για να γίνει αυτό έπρεπε κάποιος να της ξαναδώσει προσωπικότητα και να της αφαιρέσει το κόμπλεξ όπου δεν πέρναγε ούτε καν τους 16. Όποτε μετά τους 3 συνεχόμενους ημιτελικούς, είναι λογικό και επόμενο κάποια στιγμή να γίνει το επόμενο βήμα. “Επιλεκτικότητα στο να αγνοούμε ποιος βοήθησε την Real να επανέλθει στην elite της Ευρώπης”.

    Μου ανέφερες φυσικά οτι μετά τον Mourinho η Real ήταν πιο επιτυχημένη διεθνώς. Στα εγχώρια όμως μήπως έχει να πάρει πρωτάθλημα εδώ και 4 χρόνια? Δηλαδή απο τον Mourinho? Κάτι που δείχνει ότι εν τέλει δεν είναι καθόλου εύκολο να πάρεις πρωτάθλημα όταν έχεις μια τετοια Μπαρτσελόνα, πόσο μάλλον όταν είχες ακόμα καλύτερη απέναντι, αυτή του Guardiola, γιατί κόντρα σε αυτή το πήρε το πρωτάθλημα + ένα κύπελο. “Επιλεκτικότητα οτι δεν αναφέρθηκαν καθόλου τα εγχώρια, πλην φυσικά της 3ης κακής σεζόν, που ξέρεις οτι μόνο αγωνιστικοί δεν ήταν οι λόγοι, αλλά τα κατεστραμμένα αποδυτήρια λόγω της παραγκώνισης του Iker”.

    Για το ρεκορ των γκολ, κάθε χρόνο παίζουν μόνες τους η Μπαρτσελόνα και η Ρεαλ,όχι μόνο τότε. Η άνοδος της Ατλέτικο τι σχέση έχει με το ρεκορ των γκολ των 2 ομάδων? Όλες οι υπόλοιπες έχουν σχέση που ήταν αποδυναμωμένες και εξακολουθούν να είναι λόγω των εσόδων των αιωνίων (άλλο θέμα αυτό), αυτές θα διαμορφώσουν το πρωτάθλημα. Όχι η άνοδος μια 3ης ομάδας. Αλλά όπως συνέβαινε και επι Μourinho, έτσι συνέβαινε και επι Ancelotti και επι Zidane. Παρόλα αυτά ο αμυντικογενής, συντηρητικός και στερημένος απο νέες ιδέες Πορτογάλος κατάφερε να κάνει την πιο παραγωγική σεζον στην ιστορία της Real,και καλύτερης απο την Barcelona του Guardiola εκείνης της σεζόν που έπαιζε με τους ίδιους αντιπάλους. Και με ρόστερ υποδεέστερο του τωρινού, μην πιάσω μια μια τις θέσεις. Κάτι που δείχνει οτι γενικά δεν έχετε καταλάβει τον Mourinho. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται τις απαιτήσεις κάθε ομάδας. Στην Real σεβάστηκε τον επιθετικό χαρακτήρα της ομάδας και προσπάθησε να το φτιάξει στα μέτρα του.

    Όσον αφορά τις νίκες πιθανόν να έχεις και δίκιο, να μοιράστηκαν με την χρονιά του Βιλανόβα, αλλά για πες μου τι κατάφερε η Real αμέσως μετά με τον Ancelotti (που θα ήταν … καλύτερη επιλογή για την United) τα επόμενα χρόνια κόντρα στην μεγάλη αντίπαλο της. 2 νίκες, 0 πρωταθλήματα και 1 κύπελο σε διάστημα δύο ετών απέναντι σε μια εξαιρετική μεν αλλά οχι διαστημική Barca όπως ήταν με Pep, αλλά και με καλύτερο roster στα χέρια του. Σε διάστημα 2 ετών του Mourinho είχαμε 2 νίκες, 1 πρωτάθλημα, 1 κύπελο και ρεκορ συγκομιδής γκολ στην ιστορία της Real. Και μάλιστα παραλαμβάνοντας μια Real της φάπας και στην Ευρώπη και στα classico, κάτι που το αγνοείτε επιδεικτικά. Άλλο να έχεις να χτίσεις και αυτό, και άλλο να παραλαμβάνεις μια ομάδα που κόντραρε στα ίσα την καλύτερη Barca, της ιστορίας. Εκτός και αν πιστεύετε οτι ήταν κάτι τόσο εύκολα και έπρεπε να κάνει πολλά παραπάνω. ” Επιλεκτικότητα ξαναλέω στο πως μεταφράζουμε όσα νούμερα μας βολεύουν, καθώς και τις γύρω καταστάσεις όπως ποια ομάδα έχουμε απέναντι, ρόστερ, τις συνθήκες που βρίσκει ο κάθε προπονητής κ.ο.κ.”

    – Οτι ο γάμος είναι ιδανικός, δεν είναι μόνο δική μου άποψη, αλλά του μεγαλύτερου μέρους των φίλων της United απο όσα εισπράττω και απο ξένα fora που κυκλοφορώ. Συγγνώμη, αλλα προφανώς θα δώσω μεγαλύτερο βάρος σε κάποιους που βλέπουν ποια είναι τα θέματα της ομάδας και τι χρειάζεται, απο άλλους που απλά βλέπουν περιστασιακά συγκεκριμένα ματς, κοιτάνε αποτελέσματα κ.ο.κ.

    Τα περι δικαιώσεων θα τα αφήσω ασχολίαστα, ειλικρινά δεν γίνεται να διαβάζω περι δικαιώσεων απο 4η αγωνιστική στο ποδόσφαιρο, και μάλιστα σε ένα πρωτάθλημα όπως το άγγλικο, και με τα ριζικά προβλήματα που έχει η United, που δεν λύνονται απο την μια μέρα στην άλλη. Δεν μπορώ καν να μπω σε τέτοια συζήτηση, μου φαίνεται άστείο, όσο πιο ευγενικά μπορώ να το θέσω.

    Όσον αφορά το τελευταίο. Ο Ancelotti έχει συνηθίσει περισσότερο να διαχειρίζεται ομάδες με μεγάλους παίκτες παρά να χτίζει ομάδες και τακτική, όποτε δεν θα τον προτιμούσα. Ο Guardiola, το στυλ που θέλει να παίξει μπορούσε να το βρει μόνο στην City, ή την Arsenal, η ManU δεν μπορεί με το setup της να εξυπηρετήσει στυλ κατοχή,ήδη απέτυχε παταγωδώς η απόπειρα απο τον LVG. O Klopp ήταν η μοναδική άλλη ισάξια λύση, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος.

    Τέλος έμαθα οτι η United απο Σεπτέμβρη μήνα, είναι ενα ψυχολογικό και αγωνιστικό χάος με τον Mourinho. Μάλιστα.

    ΥΓ: Όπως είπε και ο gargaduas θα δείξει ο χρόνος φυσικά. Αλλά ο χρόνος έδειξε και στην πορεία του Guardiola στην Bayern, ότι στην Ευρώπη δεν έκανε τίποτα παραπάνω, τίποτα ισάξιο με τον προκάτοχο του, αλλά αντιθέτως πήγε την Βayern βήματα πίσω στην Ευρώπη με τα ξεγυμνώματα της στου ημιτελικούς Ch.L. Αλλά ναι, πήρε πρωταθλήματα με τριγωνομετρικά υπερδιαστημικά τρικ που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι κοινοι θνητοί στο ανταγωνιστικότατο πρωτάθλημα της Bundesligas (που κάνει πλάκα στο θέμα θεάματος και ο πρωτάρης Tuchel με την 2 σκάλες κάτω σε υλικό Dortmund). Και για να το πάω εκεί που θέλω, δεν είδα λοιπόν κάποιο άρθρο απο τον gargadua να κοιτάει σφαιρικά και αντικειμενικά το θέμα του προπονητή Guardiola, αντιθέτως ανέβαζε άρθρα περι της τέχνης του ποδοσφαίρου του την τελευταία σεζόν του. Για άλλη μια φορά, η άποψη μεγάλης μερίδας των οπαδών της Bayern που είχαν απηυδήσει, θα με καλύψει. ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ λοιπόν σε συγκεκριμένα άρθρα, για συγκεκριμένους πορπονητές, οπότε αυτό δεν είναι απλά θέμα διαφορετικών απόψεων αλλά στρουθοκαμηλισμού και κομπλεξισμού. Και εγώ ο ίδιος είπα οτι ανησυχώ για τον Mourinho π.χ, για το αν θα καταφέρει να επανέλθει στο επίπεδο που ήταν και για αυτό χρειάζεται και ο ίδιος την United όσο τον χρειάζεται και αυτή. Σε αυτό το blog απο τον συγκεκριμένο χρήστη, βλέπουμε επιτηδευμένα μονομερή άρθρα για όσα σχολίασα παραπάνω.

  13. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockD
    Με αυτά που γράφεις αναιρείς ο ίδιος αυτά που θες να πεις. Γράφεις για τον Γκουαρδιόλα και τις “αποτυχίες” του στην Ευρώπη στους ημιτελικούς. Με την ίδια λογική ο Μουρίνιο είχε αποτυχημένο πέρασμα από την Τσέλσι μιας και το 2005 αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ (με δύο φορές καλύτερη ομάδα από τους κόκκινους) και την επόμενη από τη Μπάρτσα στους 16 παρουσιάζοντας αισχρό αμυντικά ποδόσφαιρο.

    Με την ίδια λογική -επειδή στέκεσαι σε τίτλους και αριθμούς και όχι σε τακτικά θέματα- ο Μπενίτεθ ήταν κάποτε ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο ή είναι ακόμα(πρωτάθλημα με Βαλένθια, Ουέφα με Βαλένθια, Τσου Λου με Λίβερπουλ, ξανά τελικό το 2007 και φυσικά το Γιουρόπα το 2013 με τσέλσι. ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ. Και ξέρεις γιατί. Γιατί επιτυχίες και αποτυχίες έχουν όλοι όσοι διαχειρίζονται ρόστερ μεγάλων ομάδων. Όπως όλοι οι top προπονητές που υπάρχουν τα τελευταία 15-20 χρόνια στην Ευρώπη.

    Ο Μουρίνιο για 4-5 χρόνια ίσως ήταν ο κορυφαίος αλλά όχι, πλέον δεν είναι ούτε στο top-5. O ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ προπονητής είναι -κυρίως- αυτός που φέρνει ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ. Αυτός ήταν ο Μίχελς, ο Λομπανόφσκι (που δεν κέρδισε ποτέ Πρωταθλητριών), ο Κρόιφ (που έφαγε ΤΕΣΣΕΡΑ από τη Μίλαν το 1994, ο Αρίγκο Σάκι, ο Φέργκιουσον και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ΦΥΣΙΚΑ ο Γκουαρδιόλα.

    Ακόμα και το 4-2-3-1 που θεωρείται από πολλούς πως έφερε νέα επανάσταση στο ποδόσφαιρο από το 2000 και μετά ο Μου το διδάχτηκε από τον Ρόμπσον τα χρόνια του στη Μπάρτσα. Ο Πορτογάλος απλά το πήγε ένα βήμα παραπέρα στο αμυντικό του κομμάτι. Συνηθίζει μάλιστα να εφαρμόζει ακριβώς το ίδιο τρικ που έκανε ο Ρόμπσον με τι αλλαγές των δύο εξτρέμ μετά το 20λέπτο.

    Για τα παιχνίδια της Μαν Γιου που παρακολουθώ, απλά να σου αναφέρω πως τα βλέπω ΟΛΑ (κι ας υποστηρίζω Λίβερπουλ) εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό και έχω άποψη. Γράφω κυρίως για Αγγλικό ποδόσφαιρο γιατί αυτό παρακολουθώ φανατικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν παρακολυθώ και τα υπόλοιπα μεγάλα πρωταθλήματα. Πίστεψέ με γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις για την Μαν Γιου πολύ καλυτερα από πολλούς “φίλους” της και αν θες να μάθεις πολλά για αυτή μπορείς να με ρωτήσεις και με προσωπικό mail.

    Επίσης αν ρίξεις μια ματιά στα κείμενά μου θα δεις πως έχω “κράξει” αρκετά τη Λίβερπουλ στο παρελθόν, όπως και τον Ρότζερς, ακόμα και τον Τζέραρντ όπως και ότι έχω γράψει αρκετά κείμενα για τη Μαν Γιου (και θα συνεχίσω να γράφω) επειδή είναι μια κορυφαία ομάδα.

    Τα περί κομπλεξισμού και στρουθοκαμηλισμου θα τα συμπληρώσω λοιπόν με τον στρουκτουραλισμό.

    Θεωρείς πως ο Μουρίνιο είναι ένας προπονητής που εξελίσσεται συνεχώς και εγώ πως έχει μείνει στάσιμος και πως δεν είναι ο κατάλληλος για την Μαν Γιου. Αυτή είναι η ουσία. Δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε περισσότερο, ούτε να το αναλύσούμε. Ποιος έχει δίκιο ή άδικο θα το μάθουμε κατά τη διάρκεια της σεζόν λοιπόν.

  14. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockD

    Επίσης για να κλείσω οριστικά το θέμα. Αν υπάρχει ένας προπονητής που έχει αναπτύξει τέλεια την αμυντική τακτική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο -χωρίς όμως να παρουσιάζει “κακό” ποδόσφαιρο- αυτός δεν είναι αλλος από τον Σιμεόνε. Προσωπικά χαίρομαι να βλέπω τη δική του Ατλέτικο. Αυτά.

  15. Ο/Η ShamrockD λέει:

    – Δεν αναιρώ κάτι.Οι απαιτήσεις στην Chelsea και οι απαιτήσεις στην Bayern ήταν απολύτως διαφορετικές. Η μια ομάδα τότε χτίστηκε πρώτη φορά με πρωταρχικό στόχο να μπει στις top ομάδες κυρίως στην Αγγλία και δευτερευόντως στην Ευρώπη όπως και έγινε. Η Bayern ήταν ήδη στις top, και στην ακόμα πιο πάνω σκάλα μάλιστα και προερχόταν απο 2 τελικούς Ch.L. σε 3 χρόνια. Δεν υπάρχει σχέση στην δυναμική των ομάδων και στα requirements απο τον κάθε προπονητή. Ο ένας έκανε το κάτι παραπάνω, ο άλλος όχι.

    – Ο Βenitez μιας που τον ανέφερες, είναι το χαρακτηριστικό προφιλ του ξεπερασμένου προπονητή που δεν έχει τίποτα να δώσει πλέον. Προφανώς και ήταν πάρα πολύ καλός προπονητής στο παρελθόν για αυτό είχε και αυτές τις επιτυχίες, δεν καταλαβαίνω την μανία να χαρακτηρίσουμε κάποιον κορυφαίο.

    – Για σένα κορυφαίος είναι αυτός που περιέγραψες. Για μένα είναι αυτός που μπορεί να πετύχει αδιανόητα πράγματα και να ανεβάσει την ομάδα μια-δυο σκάλες πάνω απο το αγωνιστικό επίπεδο της με την δικιά του προσωπικότητα. Το να πάρει Ch.L. η Πόρτο η Ίντερ ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Το να πάει 2 τελικούς Ch.L. η Ατέτικο και να πάρει πρωτάθλημα κόντρα σε Ρεαλ και Μπάρτσα ομοίως. Το να πάει τελικο Ch.L η Dortmund ( που δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε) και να κοντράρει στα ίσα την αχτύπητη Bayern ομοίως είναι κάτι αξιοθαύμαστο.

    =Δεν λέω προφανώς οτι το να διαχειρίζεσαι μεγάλες ομάδες και να προσπαθείς να τις βελτιώνεις είναι εύκολο, αλλά αν έχεις παίξει Football Manager και αναλαμβάνεις τέτοιες ομάδες, ποια η χαρά του παιχνιδιού, είναι cheat. Η μαγκιά είναι να χτίσεις απο την αρχή, για αυτό και εγώ αυτοι είναι που σέβομαι περισσότερο.

    -Τέλος δεν είπα κάπου οτι ο Μοurinho εξελίσσεται διαρκώς, είπα οτι προσαρμόζεται όπου και αν πάει, δεν θα επιβάλλει κάποιο συγκεκριμένο στυλ απαραίτητα. Αν έχεις δει όπως είπες Manchester φέτος και συγκρίνεις με τα προηγούμενα χρόνια, ήδη έχει εμφανιστεί σε κάποια ματς αυτό το intensity που έχω να το δω απο εποχή Ferguson. Το μόνο που χρειάζεται πέρα απο χρόνο, είναι να αντικατσταθεί επιτέλους σιγά σιγά όλη η “σαβούρα” που έχει μαζευτεί στην ομάδα τα τελευταία χρόνια, με στοεχευμένες καλές μεταγραφές όπως του καλοκαιριού.

    ΥΓ: Αναρωτιέμαι ποιος ήταν ο κατάλληλος για την United. Ο Klopp ήταν ήδη στην Liverpool, ο Guardiola εδω και χρόνια είχε σκοπό να πάει στην City, ο Ancelotti είχε συμφωνήσει 1 χρόνο πριν με την Bayern. Ήταν λοιπόν μεγαλύτερο ρίσκο να πάρεις τον ελεύθερο και πιο πετυχημένο προπονητή της σύγχρονης ιστορία, 53 χρονών επειδή είχε για πρώτη φορά στην καριέρα του 2 κακές άτιτλες σεζόν απο το να ρισκάρεις με τον Simeone το στυλ ποδοσφαίρου που παίζει είναι διαφορετικό, η με τον Pochettino που μπορεί θα μπορούσε να πνιγεί στις απαιτήσεις τις μεγάλης ομάδας? Ακόμα και δεν θεωρείς ιδανικό τον γάμο, δεν υπήρχε άλλη καταλληλότερη επιλογή την συγκεκριμένη περίοδο.

  16. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockD
    θεωρώ ιδανικότερο τον Ποκετίνο, ναι. Σήμερα κατάπιε τον Πεπ και πέρσι παραλίγο να πάρει πρωτάθλημα με την Τότεναμ. Μην ξεχνάμε επίσης τη δική του Σαουθάμπτον.

    Διάβαζα δηλώσεις προπονητών πριν λίγο. Ο Πεπ έλεγε για τα χάλια της ομάδας του σήμερα, δίνοντας συγχαρητήρια στον αντίπαλο για το παιχνίδι του και ο Μουρίνιο πως το ματς κόντρα στη Στόουκ θα έπρεπε να είχε λήξει 5-0 ή 6-0. Μεσοβδόμαδα του έφταιγε ο Φαρίας, πέρυσι η Καρνέιρο.

    Πίσω από τέτοιες δηλώσεις μπορείς να δεις κάποιον που έχει χάσει το “παιχνίδι”.

  17. Ο/Η ShamrockD λέει:

    Το παραλίγο απο το λίγο έχει μεγάλη διαφορά. Και ο Rodgers έκανε ωραία δουλειά στην Swansea, και παραλίγο να το πάρει με την Liverpool, και τώρα βολοδέρνει στην Celtic. Η United δεν μπορούσε να ρισκάρει πάλι με αδοκίμαστο προπονητή σε μεγάλη ομάδα. Τελεία.

    O Μourinho σε όλη του την καρίερα κυνηγούσε ας πούμε “φανταστικούς εχθρούς”, καθώς έτσι συσπείρωνε και την ομάδα του. Βέβαια πλέον το αναγάγουμε στο ότι έχασε το παιχνίδι επειδή είναι λιγότερο επιτυχημένος (δηλαδή έμεινε 2 χρόνια χωρίς κούπα.

    Το ματς όντως έπρεπε να λήξει απο 5-1 και άνω, γιατί ή United ήταν όντως πολύ καλή, και άρχισε να θυμίζει το intensity της παλιάς ομάδας, αλλα μέσα στο ποδόσφαιρο είναι και τέτοιου είδους στραβές, δεν καταλαβαίνω τι έπρεπε να πει για να ικανοποιήσει και τους εχθρούς του. Και δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται η παλιά United φέτος, όσοι όντως ακολουθούν χρόνια την ομάδα καταλαβαίνουν πότε τους γεμίζει μια εμφάνιση. Προφανώς όμως χρειάζεται χρόνος, γιατί όταν μια ομάδα μάθει να παίζει διαφορετικό ποδόσφαιρο (κατοχής με LVG) δεν είναι εύκολο να μάθει αλλιώς, αν και ήδη φαίνονται στοιχεία. Βλέπω και τον Ancelotti που ζορίζεται στην Bayern.

    Θα μπορούσα να πω οτι ο χρόνος θα δείξει ποιος έχει δίκιο, αλλα δεν θα το κάνω γιατί μου έχεις επιβεβαιώσει τα αρχικά μου συμπεράσματα. Έχεις κρίνει τον Mourinho πριν καν δεις, και με το βήμα που σου δίνεται σε ένα πολύ συμπαθές site, βγάζεις τα απωθημένα σου πριν καν καλά καλά κλείσει Σεπτέμβριος. Ακόμα και δίκιο να αποδειχτεί οτι είχες, το χάνεις, γιατί το να λες όλα αυτά απο τις πρώτες αγωνιστικές στερείται ποδοσφαιρικής λογικής. Για αυτό και απενεργοποιώ τις ειδοποιήσεις μου, γιατί δεν συζητάς ποδοσφαιρικά,απλά αντιπαθείς έναν προπονητή,συμπαθείς έναν άλλον και βάση αυτού, προκατειλλημένα, ανεβάζεις άρθρα και σχολιάζεις. Τέλος.

  18. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @ShamrockR

    Έχουμε ήδη δει 7 αγωνιστικές στην Αγγλία. Είναι νωρίς -πόσο μάλλον όταν μιλάμε για Αγγλία- αλλά μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για προπονητές που παρακολουθούμε από την αρχή της καριέρας τους. Προσωπικά τον Μουρίνιο τον θυμάμαι ακόμα και ως βοηθό του Ρόμπσον στη Μπάρτσα. Θεωρώ πως μπορώ να έχω άποψη.

    Απ’ την άλλη ποτέ δεν έγραψα πως δεν υπήρξε επιτυχημένος και -για πολλούς- ίσως και ο κορυφαίος για μερικές σεζόν. Έχει κατακτήσει τα πάντα άλλωστε, απλά θεωρώ πως από τα τελευταία χρόνια έχει παραμείνει στάσιμος και δείχνει να μην μπορεί να ακολουθήσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο που αλλάζει και εξελίσσεται διαρκώς. Λόγω των παραπάνω δεν τον θεωρώ κατάλληλο για τον πάγκο της τεράστιας ομάδας του Μάντσεστερ.

    Υ: Το πρόβλημά σου απ’ ότι κατάλαβα δεν είναι με τις “αναλύσεις” μου αλλά με εμένα προσωπικά. Χωρίς να με ξέρεις κιόλας. Αν ήμουν hater του Ζοσέ, πίστεψέ με, δε θα τον παρακολουθούσα, ούτε θα έδινα χρήματα για τα βιβλία του, ούτε θα καθόμουν να σου απαντάω. Έχω κι άλλες δουλειές να κάνω.

    Να ‘σαι καλά.

  19. Ο/Η Κολτσονέρο Τζαλορόσο λέει:

    Μπαμ! Τελικά ο «γάμος» Γιουνάιτεντ και Μουρίνιο ήταν πετυχημένος ή όχι;

    Φαινόταν το πράγμα από την πρώτη στιγμή και μπράβο σε όσους είχαν το θάρρος να πουν την αλήθεια, χωρίς να επηρεάζονται από την προπαγάνδα των media και τον φανατισμό των fanboys.

    ΥΓ1: Με αφορμή το τελευταίο άρθρο του Γαργαντούα (28/12/2018) και τις πρόσφατες εξελίξεις, θέλησα να ξαναθυμηθούμε έναν διάλογο από τα – όχι και τόσο – παλιά.

    ΥΓ2: Καλή χρονιά.

  20. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Κολτσονέρο Τζαλορόσο

    Καλημέρα. Ευτυχώς τα γραπτά μένουν. Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια. Υγεία και καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *