Ο χειρότερος κηπουρός της Αγγλίας
Υπήρχε μια εποχή στο αγγλικό ποδόσφαιρο που ο σεκιουριτάς δεν σου έκανε παρατήρηση αν σηκωνόσουν όρθιος, που τα εισιτήρια δεν κόστιζαν μισό μισθό, που τα γήπεδα δεν ήταν τόσο ασφαλή και καινούρια, που συχνά οι αγώνες μετατρέπονταν σε λασπομαχίες. Σε ένα τέτοιο γήπεδο έγινε ένα ματς τον Απρίλιο του 1977, στο Μπέιζμπολ Γκράουντ την ιστορική έδρα της Ντέρμπι Κάουντι που ήταν από τα καλύτερα χωράφια της εποχής, γήπεδο που μπροστά του κάτι δικοί μας Κορυδαλλοί και Ζωσιμάδες μοιάζουν με σαλόνια στο Μπάκιγχαμ. Η έδρα της Ντέρμπι ήταν γεμάτη λακκούβες κάνοντας την μπάλα να αναπηδά συνέχεια, το χορτάρι φαλακρό σε πολλά σημεία και η λάσπη το έπνιγε. Ένα ποδόσφαιρο της δύναμης, βγαλμένο από τις αλάνες.
Η Ντέρμπι αντιμετώπιζε τη Σίτι και έκανε πολύ καλή εμφάνιση κερδίζοντας με 3-0, όταν και ο θρυλικός Άρτσι Γκέμιλ (σύνδεση με AC/DC και Trainspotting) έκανε επέλαση στην περιοχή και ανατράπηκε. Πέναλτι. Την μπάλα πήρε ο Ντέιλι για να την στήσει. Μόνο που υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα. Δεν ήξερε πού να τη στήσει. Το σημείο του πέναλτι είχε εξαφανιστεί κάτω από την λάσπη. Σαν να παίζαμε στη γειτονιά μας, ο τερματοφύλακας της Σίτι Τζο Κόριγκαν άρχισε να μετράει βήματα (πάλι καλά που δεν έβαλε δυο πέτρες για δοκάρια), χωρίς πάντως να πείσει τον διαιτητή.
Όπως σε αρχαία ελληνική θεατρική παράσταση, έτσι και στο Μπέιζμπολ Γκράουντ είχαμε έναν εκ μηχανής θεό να εμφανίζεται. Ο Μπομπ Σμιθ, ο ιστορικός κηπουρός του γηπέδου που από το 1964 ως 1984 φρόντιζε το γήπεδο, μπήκε ντυμένος με παντελόνι, σακάκι και γραβάτα, λες και ήρθε από γεύμα με τη βασίλισσα. Στα χέρια του κράδαινε τα μαγικά του όπλα. Μια μεζούρα, έναν κουβά μπογιά και μια ευμεγέθη βούρτσα. Το σημείο του πέναλτι μετρήθηκε, βάφτηκε ξανά με ιεροτελεστία και το 4-0 έγινε πραγματικότητα.
Σε τέλεια κατάσταση το “χορτάρι”
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, “καλά ρε φίλε, τι ιστορικός κηπουρός, 20 χρόνια δεν μπόρεσε να στρώσει λίγο χορτάρι”. Η αλήθεια είναι η εξής: Ο Μπομπ Σμιθ ήταν από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του Μπράιαν Κλαφ, ο οποίος των θεωρούσε σημαντικό στέλεχος της Ντέρμπι. Το γήπεδο ήταν όντως προβληματικό. Ο ίδιος είχε πει ότι λίγο νερό να έριχνες στο έδαφος, γινόταν πηχτό λες και ήταν αλεύρι και του είχαν πει ότι αν καταφέρει να κρατήσει το χορτάρι για ένα μήνα, θα είναι επιτυχημένος. Ο παμπόνηρος Κλαφ όμως είδε ότι το βρεγμένο γήπεδο ταίριαζε στο στιλ της ομάδας του και δεν είχε καμία διάθεση για να βελτιωθεί. Το κακό γήπεδο από μειονέκτημα έγινε πλεονέκτημα της Ντέρμπι που είχε προσαρμοστεί στις ειδικές συνθήκες και δύσκολα έχανε. “Πριν τα μεγάλα παιχνίδια πλημμυρίζαμε το γήπεδο πάντα. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήταν έτσι στα ματς της πρώτης ομάδας, ενώ ήταν στεγνό σε αυτά της δεύτερης” λέει ο Σμιθ που συμπληρώνει: “Ο Κλαφ μου έδωσε μετάλλιο του πρωταθλητή, μου είπε ότι είχα προσφέρει περισσότερα από τον Ρόι ΜακΦάρλαντ και τον Κέβιν Χέκτορ”.
Δεν είναι τόσο υπερβολικά τα λόγια του Κλαφ πάντως. Πριν ένα ματς με την Μπενφίκα, ο Κλαφ κι οι συνεργάτες του είπαν στο Σμιθ ότι το γήπεδο ήταν αρκετά μαλακό και ότι έπρεπε να το πλημμυρίσει. Ο ίδιος είπε ότι δεν είναι δυνατό γιατί μόλις είχε βάλει ένα νέο σύστημα αποστράγγισης για να μην κρατάει τα νερά. Δεν έπεισε κανέναν, του είπαν να βρει λύση. Τελικά αναγκάστηκε να βουλώσει ο ίδιος το καινούριο σύστημα, το γήπεδο να είναι στην ιδεατή κατάσταση και η Ντέρμπι να κερδίζει με 3-0 την ομάδα του Εουσέμπιο. Η Μπενφίκα διαμαρτυρήθηκε για το γήπεδο, όπως το ίδιο έκανε λίγους μήνες αργότερα κι η Γιουβέντους που μάλιστα έκανε και επίσημη καταγγελία στην ΟΥΕΦΑ για την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου. Ο Μπομπ Σμιθ έφυγε από την Ντέρμπι το 1984, καθώς εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου απολύθηκε μαζί με άλλους υπαλλήλους. Τα κατορθώματά του όμως πέρασαν στην ιστορία μαζί με το γήπεδο που δεν υπάρχει πια, μέρος του μύθου της Ντέρμπι εκείνων ετών.
ATVs Star Soccer
A proper 1970s clip from 1975.
Look at the state of the pitch at the Baseball Ground, a proper pitch, proper players and a proper commentator with the great voice of Hugh Johns.
Jimmy Greenhoff’s diving header wins the game v Derby. @FootballArchive pic.twitter.com/MNkU4YijFD— TV Football 1968-92 (@1968Tv) January 30, 2020
5 σχόλια σχετικά με το “Ο χειρότερος κηπουρός της Αγγλίας”
Συμπληρώνω:
http://www.sombrero.gr/2015/03/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%84%cf%8c%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%ac%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%ad/
…και το φορτίο της κληρονομιάς του φοβερού άνωθεν αναφερόμενου κηπουρού ανέλαβε να σηκώσει ο μέγας Σιμεόνε, αφήνοντας απότιστο το γήπεδο για καμμιά βδομάδα πριν το μάτς της Αθλέτι με την Μπαρτσελόνα. Έτσι, οι χορεύτριες της μπάρτσας σκόνταφταν στην μπάλα, κάθε φορά που πήγαιναν να κάνουν κοντρόλ σταμάταγαν μισό μέτρο μετά από αυτήν, και κάθε φορά που πήγαιναν να τρέξουν γύριζαν πίσω να την μαζέψουν.
και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Νταρμπυ Καουντι σ αγαπω! Κριαρι γιια παντα!
Υπάρχουν και χειρότερα, φίλοι μου.
Τελικός Κυπέλλου Αγγλίας 1970 στο Γουέμπλεϊ ανάμεσα στη Λιντς του Ντον Ρίβι και την Τσέλσι του Ντέιβ Σέξτον:
http://i.ytimg.com/vi/GwDH5hHDQKM/0.jpg
Καμαρώστε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο αγωνιστικός χώρος, μία εβδομάδα αφότου έλαβε χώρα εκεί το Horse of the Year Show. Κάτω αριστερά στη φωτό, μπορείτε να θαυμάσετε και τα περιστέρια να κόβουν βόλτες στο (ο Θεός να το κάνει) γρασίδι κατά τη διάρκεια του τελικού.
Για την ιστορία, ο τελικός έληξε 2-2. Λόγω της τραγικής πλέον κατάστασης στην οποία βρισκόταν ο αγωνιστικός χώρος του Γουέμπλεϊ μετά και από τον πρώτο τελικό, αποφασίστηκε ο επαναληπτικός να διεξαχθεί στο Ολντ Τράφορντ. Το βαρύτιμο τρόπαιο κατέκτησε η Τσέλσι, επικρατώντας με 2-1 της Λιντς στον επαναληπτικό.
Ένα χρόνο μετά, η Τσέλσι κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, καταβάλλοντας (ξανά) σε επαναληπτικό τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1. Και οι δύο τελικοί ανάμεσα σε Τσέλσι και Ρεάλ διεξήχθησαν στο (παλιό) Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο πρώτος τελικός είχε λήξει 1-1.
επικο αρθρο! παντως μου φαινεται οτι κατι τετοια κανουνε εδω και χρονια στους Ζωσιμαδες