Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια βροχερή μέρα συνάντησα το είδωλό μου

Ο καιρός ήταν μουντός και έβρεχε στο Μπουένος Άιρες όταν ο μικρός Ελίας Πεδερνέρα μαζί με φίλους του επισκέφτηκαν το Μονουμεντάλ. Οι μικροί είναι παίκτες της Ρίβερ Πλέιτ ντε Αρεσίφες, μιας θυγατρικής της κανονικής Ρίβερ και είχαν την ευκαιρία να κάνουν ένα τουρ στο ιστορικό στάδιο, αλλά να δουν και τα ινδάλματά τους στην προπόνηση. Ο προετοιμασμένος Ελίας (της κλάσης του 2005) είχε μαζί του μια φανέλα της Ρίβερ και πάνω της υπέγραψαν κάποιοι από τους αγαπημένους του παίκτες. Η ημέρα έμοιαζε ιδανική για ένα παιδάκι που ίσως δεν θα είχε ξανά την ευκαιρία να δει από τόσο κοντά όλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές.

Πάνω στην αναμπουμπούλα όμως, ο μικρός Ελίας κάπου άφησε την υπογεγραμμένη φανέλα και την έχασε. Κατάλαβε ότι θα γύριζε στην πόλη του χωρίς αυτή και έβαλε τα κλάματα. Κλάματα που δεν σταματούσαν όσο κι αν οι άνθρωποι της ομάδας του προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν. Έψαξαν, αλλά δεν βρήκαν τη φανέλα. Ούτε καν όταν ζήτησαν από μερικούς παίκτες της Ρίβερ να βγουν φωτογραφία μαζί του, δεν χαμογέλασε ο Ελίας. Σε τέτοιες καταστάσεις όμως, χρειάζονται οι προσωπικότητες. Ο τεράστιος (όχι σε ύψος, αλλά σε καρδιά όπως έχουμε δει) Αντρές ντ’ Αλεσάντρο είδε τον μικρό και όταν ο Ελίας του είπε τι είχε συμβεί, τον πήρε αγκαλιά σαν να ήταν το παιδί του, του έπιασε κουβέντα και πήγαν μαζί μέχρι τα αποδυτήρια. Ζήτησε από τον φροντιστή μια φανέλα, ο Ελίας τη φόρεσε και φεύγοντας όταν τον ρώτησαν πώς νιώθει χαμογέλασε επιτέλους (και μετά βέβαια δάκρυσε και πάλι, αυτή τη φορά από χαρά). Οι πιθανότητες να μην κοιμήθηκε το βράδυ με τη φανέλα είναι απειροελάχιστες.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μαζί στην κορυφή, μαζί και στον πάτο

Απρίλιος του 1909. Τα τρία αδέρφια Λεάο, με επικεφαλής τον 28χρονο δημοσιογράφο Ενρίκε, οργανώνουν μια συνάντηση σε μια περιοχή του Πόρτο Αλέγκρε στην οποία μένουν κυρίως φοιτητές και μετανάστες. Σκοπός της συγκέντρωσης είναι η δημιουργία μιας νέας ποδοσφαιρικής ομάδας. Στην πόλη υπάρχει ήδη μια ομάδα, η Γκρέμιο, αλλά ελάχιστοι μπορούν να παίξουν εκεί καθώς, άτυπα, πρόκειται […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ωδή στον Ροζέριο Σένι

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2011 η Σάο Πάουλο υποδεχόταν στο Μορουμπί την Ατλέτικο Μινέιρο. Το παιχνίδι ήταν ουσιαστικά μια γιορτή για τους γηπεδούχους καθώς ο Ροζέριο Σένι, αρχηγός και ‘σημαία’ της Σάο Πάουλο, συμπλήρωνε 1000 συμμετοχές με τη φανέλα της. Επειδή γιορτή χωρίς μουσική είναι σαν ποδόσφαιρο χωρίς μπάλα από τα ηχεία του γηπέδου πριν την έναρξη του […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *