Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Κόπα Αμέρικα 2001: Το πιο ό,τι να’ναι τουρνουά της ιστορίας

1 Ιουλίου 2001. Η Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Νοτίου Αμερικής (γνωστή και ως CONMEBOL, ή πιο λαϊκά “η UEFA της Ν. Αμερικής”) ανακοινώνει ότι το Κόπα Αμέρικα της Κολομβίας ακυρώνεται για λόγους ασφαλείας. Η ακύρωση ενός μεγάλου τουρνουά εθνικών ομάδων είναι από μόνη της ένα σοκαριστικό νέο αλλά η συγκεκριμένη απόφαση αποκτάει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις σοκ, δεδομένου ότι η πρώτη σέντρα της διοργάνωσης είχε προγραμματιστεί για τις 11 Ιουλίου, 10 μόλις μέρες μετά! Και κάπως έτσι ξεκίνησε το… πανηγύρι που εξελίχθηκε στο πιο “ό,τι να’ναι μεγάλο τουρνουά στην ιστορία του ποδοσφαίρου”.

Για να ακριβολογούμε πάντως, η αρχή είχε γίνει καιρό πριν και πιο συγκεκριμένα τη μέρα που ανατέθηκε η διοργάνωση στην Κολομβία. Μια χώρα η οποία δεν είχε καταφέρει ακόμα να μειώσει τη δύναμη των καρτέλ και των διάφορων παραστρατιωτικών οργανώσεων που έκαναν ό,τι ήθελαν στο εσωτερικό της, σε έναν άτυπο εγχώριο πόλεμο που μετρούσε κάθε χρόνο εκατοντάδες αθώα θύματα. Οι όποιες ανησυχίες για την ασφάλεια των ομάδων αυξήθηκαν ραγδαία τους τελευταίους μήνες πριν την έναρξη του τουρνουά όταν η μεγαλύτερη Μαρξιστική ομάδα ανταρτών της χώρας απήγαγε τον αντιπρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Έτσι, δέκα μέρες πριν το πρώτο παιχνίδι και μετά από αμέτρητες φήμες που κυκλοφορούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα μπερδεύοντας τον κόσμο, οι ομάδες ενημερώθηκαν πως μπορούν να στείλουν τους παίκτες τους για διακοπές. Κάπου εδώ κανονικά η ιστορία θα τελείωνε και αυτό θα αποτελούσε απλά τον πρόλογο από ένα κείμενο αφιερωμένο στο Κόπα Αμέρικα του 2004. Αλλά εδώ μιλάμε για τη Λατινική Αμερική, ένα μέρος που μπορείς άνετα να αποκαλέσεις “το Βατερλώ της λογικής”.

ca2011

Πέντε μέρες μετά την ανακοίνωση της ακύρωσης και πέντε μέρες πριν το πρώτο προγραμματισμένο ματς (και αφού ακολούθησαν εκκλήσεις για αλλαγή της απόφασης από τον πρόεδρο της Κολομβίας αλλά και μια πρόταση από τη Βενεζουέλα να διοργανώσει αυτή το τουρνουά) η CONMEBOL κάνει επική κωλοτούμπα και παίρνει πίσω την απόφαση. Ακολουθεί ένα μικρό χάος. Ο Καναδάς (που μαζί με το Μεξικό ήταν οι ομάδες εκτός Ν. Αμερικής που είχαν προσκληθεί να πάρουν μέρος στη διοργάνωση) ανακοινώνει πως οι παίκτες του έχουν ήδη επιστρέψει στις ομάδες τους και είναι αδύνατον να συγκεντρωθούν ξανά. Θυμίζοντας λίγο παρέα που έχει κλείσει 5Χ5 και τελευταία στιγμή κάποιος ασυνείδητος ακυρώνει, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να ξεπέσουν σε παρακαλετά προς οποιονδήποτε γνωστό έχει δυο υγιή πόδια, οι υπεύθυνοι της Κολομβίας αρχίζουν τα τηλέφωνα απελπισίας και στέκονται τυχεροί καθώς η Κόστα Ρίκα, του γνωστού μας από τον ΟΦΗ Ρόναλντ Γκόμεζ, είναι πρόθυμη να καλύψει άμεσα το κενό. Τότε σκάει το δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η πιο δυνατή ομάδα της ηπείρου εκείνη τη χρονιά, η Αργεντινή του Μαρσέλο Μπιέλσα, αρνείται να ταξιδέψει στην Κολομβία, επικαλούμενη θέματα ασφαλείας και πιο συγκεκριμένα απειλές θανάτου προς τους παίκτες της από τρομοκρατικές οργανώσεις της Κολομβίας. Οι Κολομβιανοί κάνουν ό,τι μπορούν για να τους μεταπείσουν, προτείνοντας εξτρά μέτρα ασφαλείας για τους Αργεντινούς, και όταν αντιλαμβάνονται πως η απόφαση είναι οριστική ανοίγουν πάλι την ατζέντα με τα τηλέφωνα, ψάχνοντας νέο διαθέσιμο αντικαταστατή. Όλα αυτά ελάχιστες μέρες πριν την πρώτη σέντρα!

Κάποιες φορές η σωτηρία έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Κάτι τέτοιο συνέβη και το 2001. Το Κόπα Αμέρικα της Κολομβίας πραγματοποιήθηκε γιατί η αδιάφορη και αντιεμπορική Ονδούρα σκέφτηκε “δεν γαμείς, δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ σε Κόπα Αμέρικα, ευκαιρία είναι, τι έχω να χάσω;” και έκανε το αδιανόητο: μέσα σε μια μέρα συγκέντρωσε όσους παίκτες μπορούσε, τους έχωσε σε ένα αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας της Κολομβίας και τους μετέφερε άρον-άρον στο, φημισμένο, Μεντεγίν.

Η επιλογή της αποστολής ήταν φυσικά εναρμονισμένη με τον “ό,τι να’ναι” χαρακτήρα της διοργάνωσης. Οι περισσότεροι καλοί παίκτες της χώρας έμειναν πίσω καθώς εκείνη την περίοδο κρινόταν ο τίτλος του εγχώριου πρωταθλήματος. Όσο για το επίπεδο του σασπένς, αυτό είχε ήδη πιάσει ταβάνι, αφού το αεροπλάνο που μετέφερε την ομάδα προσγειώθηκε στην Κολομβία μερικές ώρες αφότου είχε ξεκινήσει η διοργάνωση και, ταυτόχρονα, μερικές ώρες πριν το εναρκτήριο παιχνίδι της Ονδούρας! Ποιος ήταν ο αντίπαλος; Η ομάδα που επίσης έμαθε ότι θα λάβει μέρος στο τουρνουά λίγες μέρες πριν, η Κόστα Ρίκα.

Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, με το που κύλησε η μπάλα στο χορτάρι όλα τα προβλήματα ξεχάστηκαν και η προσοχή στράφηκε στο αγωνιστικό σκέλος. Εκεί το τουρνουά συνέχισε να επιβεβαιώνει τη διαφορετικότητα του, ενισχύοντας το… υφάκι “εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα τουρνουά που έχεις γνωρίσει”. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν καν προετοιμαστεί για να παίξουν μπάλα εκείνη την εποχή (θυμίζοντας λίγο από Δανία του Euro 1992), Κόστα Ρίκα και Ονδούρα τερμάτισαν πάνω από την Ουρουγουάη και τη Βολιβία και προκρίθηκαν στα νοκ άουτ μαζί με όλα τα υποτιθέμενα φαβορί. Και εκεί ήρθε το μεγαλύτερο σοκ απ’όλα.

Η αποδεκατισμένη, απροετοίμαστη και χαμηλής δυναμικότητας “εκ γενετής” Ονδούρα των άγνωστων παικτών πέταξε εκτός διοργάνωσης με 2-0 την μεγάλη και τρανή Βραζιλία, που μπορεί να μην ταξίδεψε στην Κολομβία με όλα της τα αστέρια αλλά ακόμα κι έτσι είχε στο ρόστερ της παίκτες του επιπέδου του Ζουνίνιο, του Έμερσον, του Ντενίλσον, του Ντίντα, του Ρόκε Ζούνιορ, παίκτες δηλαδή που ένα χρόνο μετά συμμετείχαν στην ομάδα που κέρδισε το Μουντιάλ. “Εγώ, ο Μπιγκ Φιλ, θα μείνω στην ιστορία ως ο Βραζιλιάνος προπονητής που έχασε από την Ονδούρα. Είναι τραγικό αλλά η Ονδούρα έπαιξε καλύτερα από εμάς και άξιζε τη νίκη” κατάφερε να ψελλίσει μετά το τέλος ο, μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής, Φελίπε Σκολάρι, που όντας τιμωρημένος από το προηγούμενο ματς με την Παραγουάη, είδε το παιχνίδι από την κερκίδα.

Η ηρωική Ονδούρα δεν κατάφερε να πάει πιο μακριά, καθώς στον ημιτελικό οι διοργανωτές, υποψιασμένοι μετά το κάζο των Βραζιλιάνων, δεν τους άφησαν περιθώρια για μεγαλύτερα όνειρα, ανοίγοντας το σκορ μόλις στο 6′. Το τελευταίο σφύριγμα έστειλε την Κολομβία για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό και άφησε την Ονδούρα με τη γλυκιά ανάμνηση του θριάμβου επί των Βραζιλιάνων, μια νίκη που ακόμα και σήμερα θεωρείται, δικαιωματικά, η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του θεσμού.

ca2001c

Αντίπαλος της Κολομβίας στον μεγάλο τελικό ήταν άλλη μια ομάδα που δεν είχε σηκώσει ποτέ Κόπα Αμέρικα, το Μεξικό. Η δίψα των Κολομβιανών για έναν τίτλο ήταν τεράστια, ειδικά σε μια εποχή κατά την οποία η χώρα υπέφερε από αμέτρητα εσωτερικά προβλήματα. Το μεγαλύτερο στάδιο της Μπογκοτά ήταν κατάμεστο από 47.000 ανθρώπους αλλά μια τέτοια κωμικοτραγική διοργάνωση δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς μερικά ακόμα ευτράπελα.

Λίγα λεπτά μετά τη σέντρα του αγώνα ο διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει προσωρινά το παιχνίδι όταν ξαφνικά έπεσαν στο γήπεδο δυο αλεξιπτωτιστές! Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η εμφάνιση τους ήταν μέρος του μικρού τελετουργικού που είχε οργανωθεί για το pre-game show, όμως για λόγους που κανένας ποτέ δεν έμαθε, οι δύσμοιροι αλεξιπτωτιστές κάπου καθυστέρησαν στη… διαδρομή, με αποτέλεσμα να προσγειωθούν στο γήπεδο κατόπιν εορτής.

ca2001

Όπως θα περίμενε κανείς από έναν τελικό Κόπα Αμέρικα, τα τάκλιν – κάθε είδους – είχαν την τιμητική τους, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το Μεξικό να τελειώσει το παιχνίδι με 9 παίκτες! Με ένα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο του Ιβάν Κόρντομπα, της Ίντερ, η Κολομβία κέρδισε με 1-0, πανηγύρισε τον πρώτο σπουδαίο τίτλο της και πέρασε στην Ιστορία ως η νικήτρια της πιο κουλής μεγάλης διοργάνωσης που έχει υπάρξει ποτέ, μια διοργάνωση που πέντε μέρες πριν την έναρξη της οι παίκτες των ομάδων ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους, είτε για να επιστρέψουν στους συλλόγους τους, είτε για να πάνε διακοπές.

ca2001b

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μπερντ Σούστερ: Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω

7 Μαίου 1986. Ημέρα του τελικού του κυπέλλου πρωταθλητριών μεταξύ Μπαρτσελόνα και Στεάουα. Ένας Ισπανός οδηγός ταξί είναι αραχτός στο πάρκινγκ έξω από το γήπεδο της Σεβίλλης, ακούει στο ραδιόφωνο την εξέλιξη του αγώνα και περιμένει να ολοκληρωθεί η παράταση για να υποδεχτεί τους υποψήφιους πελάτες που θα θέλουν να γυρίσουν σπίτι τους. Ξαφνικά στο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Κορινθιακή δημοκρατία του Σώκρατες οπτικοποιημένη

Το ‘Football Rebels‘ είναι μια σειρά από πέντε 25λεπτα ντοκιμαντέρ του Al Jazeera τα οποία παρουσιάζει ο Ερικ Καντονά και τα οποία ασχολούνται με πρόσωπα και ιστορίες που ξεκινάνε από το ποδόσφαιρο και προεκτείνονται προς άλλους χώρους και δραστηριότητες, δείχνοντας το πως στο παρελθόν κάποιοι ήρωες του παιχνιδιού έχουν προκαλέσει αλλαγές στην κοινωνία εκμεταλλευόμενοι τη δυναμική του. […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

10 σχόλια σχετικά με το “Κόπα Αμέρικα 2001: Το πιο ό,τι να’ναι τουρνουά της ιστορίας”

  1. Ο/Η ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ ΡΕΑΛ λέει:

    ΟΚ ΑΛΛΑ ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚ ΔΕ ΤΟΥΣ ΛΕΣ… ΤΗ ΔΙΑΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΒΟΥ ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-11 ΔΕΝ ΤΗ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΝ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ.

  2. Ο/Η Χιντεγκούτι λέει:

    29 μελετητές ποδοσφαιρικών μύθων συνιστούν, Κόπα Αμέρικα.

  3. Ο/Η Αντώνιος Κασκαρίνος λέει:

    Ποδόσφαιρο / Λατινική Αμερική / Οργάνωση

    ή αλλιώς..

    άρτζι μπούρτζι και λουλάς

  4. Ο/Η Damiyio λέει:

    Βασικά Φελίππε για αλλο λογο θα έμενες στην ιστορία. Ούτε που πηγαινε το μυαλό σου τότε…

  5. Ο/Η balkou λέει:

    Είπε όντως “εγώ ο μπιγκ Φιλ” ;

  6. Ο/Η Silver_spidey λέει:

    Ας μεταφερθούμε στις 29 Ιουλιου 2001.
    Λιγες στιγμές απομένουν για τον τελικό και στους αιθέρες ψηλά απο την Μπογκοτά, ένα μικρό τσεσνα πλησιαζει στο γήπεδο.
    Μεσα, ο Πέδρο και ο Κίκο, δυο ερασιτέχνες αλεξιπτωτιστές, είναι έτοιμοι για το άλμα που θα τους κάνει κομμάτι της ιστορίας.
    Γελάνε καθώς σκέφτονται πως μεχρι πριν 5 ώρες ειχαν οργανώσει τουρ στην Καραϊβική και ξαφνικά ενα τηλεφώνημα απο την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας τους έκανε να τα μαζεψουν αρον αρον για να λαβουν μερος στην τελετή έναρξης του τελικου.
    Το μικρό τσέσνα βαμμένο στα χρωματα εταιριας εμφιαλωσεως τεκιλας ήταν το μονο διαθέσιμο που βρηκαν.
    Ψιλοζαλισμενοι απο τις αναθυμιασεις στο χωρο των επιβατων που συνηθως συμπεριλαμβανε κιβώτια τεκιλας, οι δυο νεοι κοιτουν το ρολόι.
    Ηρθε η ωρα. Οι οδηγιες των διοργανωτων ήταν σαφείς. 8 ακριβως πρεπει να βρίσκονται στο κέντρο του γηπεδου.
    Πηδουν.
    Το γηπεδο αρχίζει σιγα σιγα να διακρινεται καθως πλησιαζουν το έδαφος. Οι δυο φιλοι μενουν αναυδοι απο τα χρωματα στις εξέδρες. Βεγγαλικα, πανό και οπαδοι σε ενα τρελό χορό πανηγυριου.
    Και πλησιάζουν. Σχεδον μυριζουν το χορταρι. Θα ειναι οι μονοι που θα το αγγιξουν εκτος από παίκτες και διαιτητες.
    Και πλησιαζουν… Οι παικτες φαινονται σαν μικρες τελειες που κινουνται αρμονικα γύρω απο την μπαλα…
    Και πλησιαζ…εεεε… Ποια μπαλα; Ποιοι παικτες; Γιατι παιζουν; Ξεκινησε το ματς; Οχι ρε γαμωτη. Τραβουν ανεξιπτωτα. Κοιτουν ο ένας τον αλλο. Πρεπει να ακυρώσουν. Πρεπει να προσγειωθουν εκτος γηπεδου. Πρεπει…
    Κοιταζονται με ύφος σιγουριας. Και μοιραζονται ενα κοινό νευμα καταφασης.
    Θα προσγειωθούν κανονικα; Γιατι; Τι γιατι; Γιατι Γιολο ρε μουνια.

  7. Ο/Η duendes λέει:

    Εσύ κοροϊδεύεις αλλά εγώ ξέρω ότι στο σαλόνι τους ο Πέδρο και ο Κίκο έχουν ένα τεράστιο καδράκι με τη φωτογραφία και λένε σε όλους τους καλεσμένους τους ότι έχουν παίξει σε τελικό Κόπα Αμέρικα.

  8. Ο/Η Fenomeno λέει:

    Πολύ ωραίο το άρθρο αλλά η φωτογραφία στο τέλος δημιουργεί αναπάντητα ερωτήματα:
    Α. Τι είναι αυτό το κύπελλο που κρατάει ο Κόρντομπα στο κέντρο της φωτογραφίας; Γιατί αυτό και όχι το γνωστό με την πενταοροφη βάση που θυμίζει γαμήλια τούρτα?
    Β. Σε πρώτο πλάνο ανεμίζει σημαία του Μεξικού? Στόλεν ή μετά το ρεσιτάλ κλωτσιας οι αντίπαλοι αντάλλαξαν σημαίες αντί για φανέλες σε ένδειξη ποδοσφαιρικού σαβουάρ βιβρ?

  9. Ο/Η duendes λέει:

    Για τη σημαία δεν έχω ιδέα.
    Το κύπελλο πάντως ήταν το κλασικό θηρίο, αυτό που ζυγίζει 200 κιλά και θέλεις γερανό για να το σηκώσεις. Αυτό που κρατάει ο Κόρντομπα λογικά θα ήταν κάποιο ατομικό βραβείο, MVP του τελικού ίσως λόγω του νικητήριου γκολ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *