Ο χοντρός που τα κατάφερε
Κέμπες, Κανίγια, Μπατιστούτα, Μπάλμπο, Κρέσπο, Ιγκουαΐν, Αγκουέρο. Μερικά από τα ονόματα που έχουν αναλάβει το ρόλο του επιθετικού στην εθνική Αργεντινής από το παρελθόν μέχρι και σήμερα. Παίκτες με ποιότητα, ονόματα που πουλάν φανέλες, που τα παίρνεις στις ομάδες σου στο Μάνατζερ, παίκτες που έγραψαν ιστορία στους συλλόγους τους. Κι απόψε κοιτάς τις εντεκάδες στο υπερ-κρίσιμο Αργεντινή-Κολομβία και βλέπεις ένα όνομα που ίσως να σου είναι άγνωστο. Λούκας Πράτο. Αν δεν παρακολουθείς συχνά ποδόσφαιρο Ν. Αμερικής μπορεί να φανταστείς ότι είναι ένα νέο υπερ-ταλέντο, κάτι σαν τον Ντιμπάλα που σου διέφυγε.
Κι όμως, ο Λούκας Πράτο είναι 28 χρονών και δεν θυμίζει σε τίποτα τους παραπάνω ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Το σουλούπι του βγαλμένο από μέρες μπασκετικών πίβοτ δεινοσαύρων στιλ Λάζαρου Παπαδόπουλου. Ένα αργό φορ, βαρύ, μοιάζει επιθετικός βγαλμένος από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Πολύ δύσκολα να σε εντυπωσιάσει με την πρώτη ματιά. Οι περισσότεροι θα πουν ότι είναι κατάντια να παίζει η Αργεντινή με ένα τέτοιο φορ, ίσως και να έχουν δίκιο. Από την άλλη, είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία μόχθου.
“Δεν είχα λεφτά για παπούτσια, η μάνα μου τα έφτιαξε σε έναν τσαγκάρη της γειτονιάς πολύ φτηνά. 25 πέσος τα μαύρα ή 30 αν ήθελες και χρώμα. Τα έκανα άσπρα σαν την Καμπεσέρες και μου έφτιαξε και ένα σήμα της Nike”
Από μικρός έβλεπε μπάλα. Ο πατέρας του τον πήγαινε να δει το είδωλό του, τον αδερφό του που έπαιζε τέρμα στην τοπική ομάδα. Τερματοφύλακας θα έπαιζε κι ο ίδιος, του άρεσε και του είχαν πει άλλωστε ότι αυτό του ταιριάζει. Ήταν χοντρός, γι’ αυτό η θέση του ήταν εξ ορισμού εκεί. Υπέμενε το μπούλινγκ των πιτσιρικάδων που τον φώναζαν “χοντρομπαλά” και “καμπούρη” και ξεκίνησε στο τέρμα. Είδε όμως ότι δεν του άρεσε, δοκίμασε στο κέντρο, έπαιζε καλά και τελικά κατέληξε στην επίθεση που σκόραρε. Οι γονείς του χώρισαν, η μητέρα του καθάριζε τα σπίτια των γειτόνων για να ταΐζει τα παιδιά της. Πολύ συχνά τα χρήματα δεν έφταναν, το δείπνο τους το αποτελούσε ένα μπρίκι από το ρόφημα της Ν. Αμερικής, το μάτε κι αν ήταν τυχεροί το συνόδευαν με ψωμί. Ο Πράτο χτυπούσε πόρτες γειτόνων για να φάει, όταν μεγάλωσε λίγο μοίραζε διαφημιστκά στο δρόμο, αργότερα έκανε και τον πορτιέρη σε πάρτι. Ήταν ψηλός για την ηλικία του (εκτός από… εύσωμος). Ο “χοντρός” όμως λάτρευε την μπάλα και έπαιζε σε μια μικρή ομάδα έξω από την Λα Πλάτα, ήταν η διέξοδός του. Το πρωί πήγαινε με το ποδήλατο στο σχολείο και το μεσημέρι περπατούσε μια ώρα για να πάει στην προπόνηση και άλλη μία για να γυρίσει. Μέχρι που τον πήρε η Μπόκα μετά από εισήγηση του Μαρτίν Παλέρμο που είχε μάθει γι’ αυτόν.
https://www.youtube.com/watch?v=23U_mWTcMss
Η πορεία του Πράτο φαινόταν να είναι ανοδική, καθώς στα 15 του σκόραρε ακατάπαυστα στις μικρές ομάδες της Μπόκα και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Όταν όμως έφτασε η ώρα να μπει στην πρώτη ομάδα δεν τα κατάφερε. Δεν έπεισε κανέναν, στις ελάχιστες φορές που πήρε ευκαιρία δεν έλαμψε και σε ένα εργασιακό περιβάλλον τόσο ανταγωνιστικό όπως αυτό του Μπομπονέρα δεν έχεις πολλές στιγμές διαθέσιμες. Γκαΐτάν, Μόουτσε, Βιάτρι, Παλέρμο, δύσκολα να σταθεί. Στάλθηκε πακέτο στην Τίγκρε που κι εκεί όμως δεν ικανοποίησε και κυρίως δεν σκόραρε. Ο επόμενος δανεισμός του ήταν στην Λιν της Νορβηγίας, χωρίς να λάμψει ούτε εκεί. Το αγροτικό του τελείωσε, γύρισε στο Μπομπονέρα που και πάλι δεν είχε ευκαιρίες και άρχισαν ξανά οι δανεισμοί. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στη Β’ εθνική με την Ουνιόν Σάντα Φε και στη συνέχεια δανεισμός στην Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα της Χιλής. Παρά την γκρίνια για το βάρος του, ο Πράτο άρχισε να σκοράρει βοηθώντας την ομάδα του Πίτσι τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στο Λιμπερταδόρες, σκοράροντας δις στο Πόρτο Αλέγκρε επί της Γκρέμιο και δίνοντας την πρόκριση για τους 8. Βγήκε καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής στο πρωτάθλημα της Χιλής το 2011.
Η Τζένοα έδωσε πάνω από 2 εκατομμύρια για να τον πάρει, η Μπόκα δεν αρνήθηκε, αλλά το 2ο πέρασμα του Πράτο στην Ευρώπη ήταν εξίσου μέτριο. Ο πρόεδρος της Τζένοα και ο κόουτς Μαλεζάνι τον είδαν σαν το νέο Μιλίτο, τον έβαλαν παρτενέρ του Παλάσιο, αλλά το πείραμα απέτυχε. Η Βέλεζ τον πήρε πίσω στην Αργεντινή δανεικό αρχικά και μετά τον αγόρασε και ο Πράτο κατέκτησε μαζί της ένα πρωτάθλημα και δυο ακόμα κύπελλα. Σκόραρε πολλά και κρίσιμα γκολ, βγήκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 2013, ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της Βέλεζ το 2013 και 2014 και αγαπήθηκε από τον κόσμο της ομάδας. Το καλό συμβόλαιο ήρθε από τη Βραζιλία και ο Πράτο βγάζει τις καϊπιρίνιες του πλέον στην Ατλέτικο Μινέιρο. Κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα σκοράροντας έξι φορές σε δέκα παιχνίδια, ενώ στο πρωτάθλημα Βραζιλίας έβαλε 13 γκολ και η ομάδα του κατέκτησε τη 2η θέση. Ο κόσμος τον αγαπάει και εκεί, τον αγαπάει γιατί δίνει τα πάντα στο χορτάρι. Βάζει το καλό της ομάδας πάνω από τον εαυτό του, μάχεται να καλύψει τις αδυναμίες του.
Ο τωρινός προπονητής της Αργεντινής Εντγκάρντο Μπάουσα τον ήθελε στην Σάο Πάολο, αλλά δεν κατάφερε να τον αγοράσει. Τον πήρε όμως στην εθνική Αργεντινής εν μέσω επικρίσεων. Τόσο ταλέντο, τόσοι παικταράδες και παίρνει τον 28χρονο Πράτο; Ο Λούκας έκανε ντεμπούτο απέναντι στην Ουρουγουάη. Η πρώτη φορά από το 2013 που η Αργεντινή δεν ξεκίνησε με κάποιον εκ των Ιγκουαΐν, Τέβες, Αγκουέρο στην επίθεση. Έδωσε τις μάχες του απέναντι στον Γοδίν και τον Χιμένες της Ατλέτικο. Δεν σκόραρε, έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά όμως. Στο ματς με τη Βραζιλία, ο Μπάουσα δεν τον εμπιστεύτηκε μέσα στο “σπίτι του”, το Μπέλο Οριζόντε. Ο Πράτο έζησε απ’ έξω την ντροπή του 3-0. Σήμερα απέναντι στην Κολομβία, όπως όλα δείχνουν θα ξεκινήσει, σε ένα ματς που υπάρχει μόνο η νίκη. Το παιδάκι που δεν είχε να φάει και του έλεγαν να κάτσει τέρμα, κατάφερε στα 28 του να παίζει σέντερ φορ στην αλμπισελέστε. Κι αν για την Αργεντινή είναι δείγμα της κακής κατάστασης των αστεριών της, για τον Πράτο είναι το θαύμα της επιμονής και η δικαίωση μιας ολόκληρης ζωής. Ακόμα κι αν δεν καταφέρει να σώσει αυτός την παραπαίουσα εθνική του.
2 σχόλια σχετικά με το “Ο χοντρός που τα κατάφερε”
Μεγα λαθος!Πολλοι, παρα πολλοι τον παιρναμε στο μανατζερ!απιστευτος μπομπερ!
Το παστελωσε ο “χοντρος”!! και ναι ποσο μεγαλη αληθεια η 1η παραγραφος.