Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μαζί στην κορυφή, μαζί και στον πάτο

Απρίλιος του 1909. Τα τρία αδέρφια Λεάο, με επικεφαλής τον 28χρονο δημοσιογράφο Ενρίκε, οργανώνουν μια συνάντηση σε μια περιοχή του Πόρτο Αλέγκρε στην οποία μένουν κυρίως φοιτητές και μετανάστες. Σκοπός της συγκέντρωσης είναι η δημιουργία μιας νέας ποδοσφαιρικής ομάδας. Στην πόλη υπάρχει ήδη μια ομάδα, η Γκρέμιο, αλλά ελάχιστοι μπορούν να παίξουν εκεί καθώς, άτυπα, πρόκειται για κλειστό κλαμπ που δέχεται μόνο όσους έχουν γερμανική καταγωγή (κάτι που εκείνα τα χρόνια ήταν αρκετά συνηθισμένο στη Βραζιλία, με αντίστοιχα παραδείγματα την Σάο Πάολο των Ιταλών και τη Βάσκο των Πορτογάλων).

Περισσότεροι από 40 άνθρωποι παρευρίσκονται στη συνάντηση και συμφωνούν πως σε αντίθεση με τη Γκρέμιο, την ομάδα της μεσαίας και ανώτερης τάξης της πόλης, ο δικός τους σύλλογος θα ήταν ανοιχτός σε όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και κοινωνικής τάξης. Γι’αυτό και την ονομάζουν Αθλητικός Σύλλογος Ιντερνασιονάλ.

Λίγους μόλις μήνες μετά, οι άνθρωποι της ομάδας προσκαλούν σε φιλικό τη “γειτόνισσα”. Περισσότεροι από 2000 άνθρωποι μαζεύονται για να δούνε το πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δυο ομάδων, μια κόντρα που αργότερα θα γίνει γνωστή ως “Gre-Nal”. Η Γκρέμιο, ως πιο οργανωμένη και δυνατή, ζητάει να παίξει με τους αναπληρωματικούς της αλλά η Ιντερνασιονάλ είναι ανένδοτη: να παίξουν οι βασικοί. Το παιχνίδι λήγει 0-10 και παραμένει μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη νίκη της Γκρέμιο στα Gre-Nal.

Με τα χρόνια η Ιντερνασιονάλ μεγαλώνει και κερδίζει σχεδόν τα πάντα: εγχώριους τίτλους (μέχρι και σήμερα είναι η μοναδική που έχει πάρει πρωτάθλημα Βραζιλίας αήττητη), Λιμπερταδόρες, Σουνταμερικάνα και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (νικώντας τη Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο). Τα μέλη της που πληρώνουν ετήσια συνδρομή ξεπερνάνε τις 100.000, ένα νούμερο που την φέρνει στην 6η θέση παγκοσμίως και στην κορυφή της ηπείρου.


Πανηγυρισμοί για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, το 2006

Δεκέμβριος του 2016. Η Ιντερνασιονάλ βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού εδώ και καιρό και την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος φιλοξενείται στην έδρα της Φλουμινένσε. Παρ’ ότι οι ελπίδες σωτηρίας της είναι απειροελάχιστες μερικές εκατοντάδες οπαδοί της δίνουν το παρών στο ένα πέταλο, εμψυχώνουν τους παίκτες και τραγουδάνε ακατάπαυστα. Ο τερματοφύλακας Ντανίλο αποκρούει ακόμα και πέναλτι αλλά το παιχνίδι λήγει τελικά 1-1. Η Ιντερνασιονάλ υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη κατηγορία και οι οπαδοί της ξεσπούν αμέσως σε κλάματα.

Ακόμα και τότε όμως, στη χειρότερη στιγμή στα 107 χρόνια ιστορίας της ομάδας, μια δεκαετία μετά από τη μέρα που έφτανε στην κορυφή της Λατινικής Αμερικής αλλά και του κόσμου, ακόμα και με δάκρυα στα μάτια, 1500 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη τους (στους δρόμους της οποίας οι οπαδοί της Γκρέμιο έστηναν κανονικό πάρτι), οι οπαδοί βρίσκουν το κουράγιο και συνεχίζουν να τραγουδάνε. Και κάπως έτσι, με αυτόν τον τρόπο (τον πιο απλό για κάποιους και τον πιο δύσκολο για κάποιους άλλους), κερδίζουν μια θέση στην καρδιά μας, δίπλα ακριβώς στους συντετριμμένους οπαδούς της Ιντεπεντιέντε, που τρία χρόνια πριν, βλέποντας την ομάδα τους να υποβιβάζεται για πρώτη φορά, έκλαιγαν και τραγουδούσαν ταυτόχρονα.

Γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται όλη η ομορφιά και η αξία του οπαδισμού. Στις πίκρες.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο αλκοολικός που έφτασε στην Πριμέρα

Κάπου στα 1.700 περίπου μέτρα υψόμετρο, κοντά σχετικά στην πρωτεύουσα της Κολομβίας Μπογκοτά, αλλά αποκλεισμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, βρίσκεται το χωριουδάκι Κάκεσα. Εκεί έζησε τα πρώτα του χρόνια ο Ντανιέλ Αλεχάντρο Τόρες, μέχρι που αποφάσισε να ακολουθήσει την καριέρα του ποδοσφαιριστή. Ένα παιδί από το χωριό ταξίδεψε στην μεγάλη πόλη, έμενε σε έναν ξενώνα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ομάδα που Έχει Επίσημο Μπαλοναυαγοσώστη

Κι εσείς, όπως κι εκείνοι, ξέρετε πως η ζωή μας, με τον τρόπο που τη ζούμε, είναι μια φάρσα, όλοι είναι ικανοί να το παραδεχτούν, μα κανείς δεν το κάνει, γιατί ο καθένας έχει ανάγκη, επιπλέον, να προστατεύει μια προσωπική φάρσα. Κι εγώ το ίδιο φυσικά. Χουάν Κάρλος Ονέτι, Το Ναυπηγείο Η Ουρουγουάη με το […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

2 σχόλια σχετικά με το “Μαζί στην κορυφή, μαζί και στον πάτο”

  1. Ο/Η KwstasArsenal λέει:

    Λογο χρονου, αλλα και μεγαλυτερης αγαπης για την Αργεντινη, δεν εχω παρακολουθηση σχεδον καθολου Βραζιλια φετος.
    Οι λογοι του υποβιβασμου ; Χρεη ; Αμπαλη ομαδα ; Κατι αλλο ;
    Η Ιντερνασιοναλ ειναι μεγαλη ομαδα και οι μεγαλες ομαδες δεν χανονται. Σιγουρα θα ειναι μια μαυρη πινελια στην ιστορια της, αλλα θα γυρισει και παλι στης καλες μερες. Η Παλμειρας, πηρε το πρωταθλημα, ενω κ αυτη πριν μερικα χρονια, λογο χρεων, ειχε πεσει κατηγορια. Καμια ομαδα δεν χανεται.

  2. Ο/Η ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ ΡΕΑΛ λέει:

    ΜΑΓΚΕΣ Η ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΘΛΗΜΑ… ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ!! ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΧΕΙ ΦΘΑΡΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΑΠΟ ΜΑΝΑΤΖΑΡΑΙΟΥΣ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΤΛ ΚΤΛ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΑΤΟΠΙΠΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ… ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ… ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΛΗΝ ΜΠΑΛΑΣ ΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ Η ΡΟΥΣΛΑΝΑ Η ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΨΕ ΣΧΕΔΟΝ ΜΑΧΑΙΡΙ.. ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑΚΙ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *