Το Μουντιάλ του 1934, η Ιταλία και τα νέα γραφεία της ΕΠΟ
Το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο το 1930 δεν είχε τόσες συμμετοχές. Το δύσκολο ταξίδι προς την Ουρουγουάη απέτρεψε πολλές χώρες να συμμετέχουν. Οι ημέρες περνούσαν και καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν δήλωνε συμμετοχή. Οι δε Άγγλοι, που όπως και τώρα, νόμιζαν ότι ήταν πολύ καλοί για τα μούτρα των υπολοίπων και δεν ήταν μέλη της ΦΙΦΑ, αρνήθηκαν την ειδική πρόσκληση που τους έγινε. Τελικά μέσω και πολιτικών πιέσεων το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία (για τη συμμετοχή της οποίας υπάρχει και η πολύ καλή ταινία Μοντεβιδέο) έκαναν το μακρινό ταξίδι.
Τέσσερα χρόνια μετά, τα πράγματα είχαν αλλάξει αρκετά. Οι ενδιαφερόμενοι αυτή τη φορά αυξήθηκαν, αλλά και πάλι όμως υπήρχαν προβλήματα. Η Ουρουγουάη (που τελικά κατέκτησε στο σπίτι της το πρώτο Μουντιάλ) ως διαμαρτυρία για τους Ευρωπαίους που δεν έκαναν το ταξίδι, αποφάσισε με τη σειρά της να μην κατέβει. Το ίδιο έκαναν κι οι Άγγλοι γιατί είναι Άγγλοι και η ΦΙΦΑ τους μύριζε. Μάλιστα, το μέλος της Αγγλικής Ομοσπονδίας Τσαλς Σάτκλιφ είχε πει το εξαιρετικό: “Η Αγγλία, η Σκωτία, η Ουαλία και η Ιρλανδία έχουν το δικό τους Διεθνές Πρωτάθλημα που προσωπικά μου φαίνεται πολύ καλύτερο παγκόσμιο πρωτάθλημα από αυτό που θα γίνει”. Τελικά 36 χώρες δήλωσαν συμμετοχή για μια διοργάνωση που θα γινόταν στην Ιταλία μία χώρα που είχε τον Μουσολίνι να κάνει κουμάντο. Στη ΦΙΦΑ τότε προφανώς δεν ήταν τόσο πονηροί όπως τώρα που θέλουν να κάνουν Μουντιάλ με 150 χώρες και αποφάσισαν να κάνουν για πρώτη φορά προκριματικά, ώστε να μείνουν τελικά 16 ομάδες.
Τα προκριματικά του 1934 έδιναν 12 θέσεις στην Ευρώπη, 3 στη Ν. Αμερική και 1 σε Ασία και Αφρική. Μια ιδιαιτερότητα όμως ήταν ότι για πρώτη και μοναδική φορά, ο διοργανωτής έπρεπε να παίξει προκριματικά. Οι Ιταλοί που είχαν επενδύσει πολλά πάνω στο Μουντιάλ της χώρας τους (και οικονομικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά για το φασιστικό τους καθεστώς) δεν ήθελαν να χάσουν την ευκαιρία. Το σύστημα ήταν απλό και συνάμα παρανοϊκό. Έγιναν διάφορα γκρουπ με 2 και 3 ομάδες. Γιατί δεν έγιναν απευθείας διπλοί αγώνες παντού ή γιατί δεν μάζεψαν παραπάνω τα γκρουπ ώστε να είναι όλα με τον ίδιο αριθμό κανείς δεν ξέρει. Το γεγονός πάντως είναι ότι στο 3ο… γκρουπ η διοργανώτρια Ιταλία κληρώθηκε με την καημένη την Ελλαδίτσα μας. Αν κρίνουμε από τα χρήματα που είχε διαθέσει η Ιταλία για να αναλάβει τη διοργάνωση (και την απόσυρση της Σουηδίας ως υποψήφιας), οι φήμες που λένε ότι η κλήρωση ήταν κατά παραγγελία για την Ιταλία, μπορεί να μην έχουν άδικο.
Έτσι λοιπόν, την 25η Μαρτίου του 1934 η εθνική Ελλάδος κατέβηκε στο Σαν Σίρο του Μιλάνου για το δύσκολο έργο απέναντι στην Ιταλία. Η ανωτερότητα των Ιταλών ήταν καταφανέστατη στο χορτάρι και οι ελληνικές εφημερίδες της εποχής μιλούσαν (ως συνήθως) για πίστη χάρη στην ελληνική δύναμη της ψυχής, την κλεφτουριά, το φιλότιμο (που μαζί με το κέφι όπως όλοι ξέρουμε τα βρίσκεις μόνο στην Ελλάδα). Κανείς δεν φανταζόταν βέβαια ότι όλα αυτά θα ίσχυαν σε μεγάλο βαθμό σε έναν πόλεμο μερικά χρόνια αργότερα. Εκείνη την ημέρα πάντως, οι παίκτες του προπονητή Απόστολου Νικολαΐδη δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τους Ιταλούς. Η 11αδα που κατέβηκε είχε ονόματα όπως ο Γραμματικόπουλος, ο Νικηφόρος Βικελίδης, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος και ο αρχηγός Κουράντης.
Σαν να βλέπεις παλιά ταινία…
Η εθνική άντεξε περίπου 40′, αλλά τελικά υπέκυψε με 4-0 (με τον Μεάτσα που αργότερα θα έδινε το όνομά του στο γήπεδο) να σκοράρει δύο φορές. Το σκορ φυσικά ήταν καταδικαστικό για τη ρεβάνς, αλλά μη νομίζετε ότι ήταν καμία απίστευτη ξεφτίλα, με βάση τα τότε δεδομένα. Η Ισπανία έβαλε 9 στην Πορτογαλία, η Αυστρία 6 στη Βουλγαρία, η Σουηδία 6 στην Εσθονία και πάει λέγοντας. Αυτό που όμως ήταν η πραγματική ντροπή, ήταν όσα ακολούθησαν για το 2ο αγώνα. Ο επαναληπτικός αγώνας της Αθήνας δεν έγινε ποτέ. Η ΕΠΟ πιστή από τότε στις παραδόσεις της, δέχτηκε μία… επιχορήγηση από τους Ιταλούς της τάξεως των 50.000 λιρετών και με αυτά τα χρήματα έφτιαξε τα γραφεία της, ως αντάλλαγμα να μη γίνει ο αγώνας. Οι Ιταλοί δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα μετά το 4-0, αλλά η συμφωνία είχε γίνει ήδη από τις συζητήσεις μεταξύ των δύο Ομοσπονδιών για τη διοργάνωση των αγώνων, πριν την 25η Μαρτίου. Γιατί των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Ο επαναληπτικός δεν έγινε, η Ιταλία κατέκτησε στη συνέχεια το πρώτο της Μουντιάλ και η Ελλάδα μαζί με την Πολωνία ήταν οι μόνες ομάδες (των ομίλων των 2) που δεν κατέβηκαν για ρεβάνς. Εμείς τουλάχιστον κάναμε γραφεία όμως…
Το ρεπορτάζ για τα κόλπα της ΕΠΟ θα μπορούσε να είναι άνετα του 2017
(Πηγή φωτογραφίας: fractalart.gr)
4 σχόλια σχετικά με το “Το Μουντιάλ του 1934, η Ιταλία και τα νέα γραφεία της ΕΠΟ”
Μπορώ να φανταστώ κάποια άλλη χώρα που θα έπαιρνε τα λεφτά για γραφεία και αυτά θα κατέληγαν σε κάποιον αριθμημένο τραπεζικό λογαριασμό, ένα τσιγάρο δρόμο από τα κεντρικά της Φίφα.
Άραγε τα γραφεία της ΕΠΟ που φτιάχτηκαν με την ευγενική χορηγία των Ιταλών καταστράφηκαν από καμιά βόμβα στον Πόλεμο ή λεηλατήθηκαν στην Κατοχή;
Αν ήθελαν να είναι δίκαιοι με τον εαυτό τους στη Φίφα, έπρεπε να είχαν δώσει όχι απλώς τη διοργάνωση αλλά το ίδιο το τρόπαιο με απευθείας ανάθεση στην Ιταλία.
Έτσι δεν θα είχε χρειαστεί η σκουάντρα ατζούρα να κάνει μεταγραφές από άλλες εθνικές ομάδες ή να σακατευτούν ο Ρικάρδο Θαμόρα, άλλοι πεντέξι Ισπανοί και ο Ματίας Ζίντελαρ.
Ποιος Βίνι Τζόουνς; Λουίς Μόντι, γατάκια…
http://www.worldsport.ge/img/articles/c_e65a44cccbd60957bf22a8f6212156f3_1421302936655328_0.jpg
——————————
Πολύ ωραίο άρθρο για μια αδίκως ξεχασμένη ιστορία, Elaith! Σπουδαίο εύρημα το πρωτοσέλιδο της εποχής!
Χρόνια Πολλά σε όλους σας, μέρα που είναι.
Και Καλή Λευτεριά!
Update:
———-
Υποτίθεται ότι η ελληνική ομάδα αποθαρρύνθηκε από τη βαριά ήττα στον πρώτο αγώνα και γι’ αυτό αρνήθηκε να δώσει τον επαναληπτικό. Εξήντα χρόνια αργότερα, μία έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) φαίνεται να έφερε στο φως μία διαφορετική εικόνα.
Σύμφωνα μ’ αυτήν την έκθεση, η ΕΠΟ δέχθηκε πιέσεις από τους Ιταλούς να αποσύρει την ελληνική ομάδα από τη διοργάνωση. Η ΕΠΟ αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, τα οποία είχαν επιδεινωθεί από το κόστος του ταξιδιού στο Μιλάνο για τον πρώτο αγώνα. Η απώλεια των προβλεπόμενων εσόδων από τις εισπράξεις του επαναληπτικού θα ήταν ακόμα ένα πλήγμα.
Για τον λόγο αυτόν, σύμφωνα πάντα με την παραπάνω έκθεση, οι Ιταλοί αγόρασαν ένα «κομψό και αντάξιο» κτίριο στην… Οδό Φυλής (!), το οποίο στη συνέχεια δώρισαν στην ΕΠΟ για να στεγάσει τα γραφεία της. Καταβάλλοντας ένα ποσό που σε σημερινά λεφτά ανέρχεται σε 400 000 δολάρια, οι Ιταλοί απέφυγαν ένα μακρύ και άβολο ταξίδι μόλις έναν μήνα πριν την έναρξη της τελικής φάσης της διοργάνωσης και η ΕΠΟ απέκτησε σταθερά γραφεία για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Σε συνέντευξή του το 1995 στην ιταλική εφημερίδα Ρεπούμπλικα, ο τότε πρόεδρος της IFFHS Αλφρέντο Πέγκε επικαλέστηκε τις σχετικές μαρτυρίες του θρυλικού Αντώνη Μηγιάκη και άλλων τριών μελών εκείνης της ελληνικής ομάδας. Σύμφωνα μάλιστα με τις μαρτυρίες αυτές, εκτός από τα χρήματα για την αγορά του κτιρίου, δόθηκε ένα επιπλέον ποσό σε παίχτες και άλλα πρόσωπα-κλειδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου της εποχής. Σκοπός ήταν να εξασφαλιστεί η σιωπή τους.
Πηγή: http://talksport.com/football/world-cup-1934-did-italy-fix-world-cup-qualifier-14030482049
Τι ωραία ιστορία! Σαν να ειναι μυθοπλασία. Ημερομηνία, εξέλιξη, ηθικό δίδαγμα 🙂
Και το 1938 ποιους “τσεκουρώσαν” ή δωροδόκησαν οι Ιταλοί; Περίεργες εποχές σίγουρα, αλλά δεν πήραν τυχαία 2 μουντιάλ συνεχόμενα, είχαν πολύ καλούς παίκτες και πρωτάθλημα.