Ο Αλεσάντρο Λουκαρέλι είναι η Πάρμα

Το μακρύ ταξίδι της Πάρμα από τα κάτεργα της Δ’ εθνικής με προορισμό ξανά τη Serie A ξεκίνησε πέρσι. Μετά τη δεύτερη πτώχευση σε μια δεκαετία και τη διάλυσή της ουσιαστικά, η Πάρμα του προέδρου Νέβιο Σκάλα με όνομα πλέον S.S.D. Parma Calcio 1923 τερμάτισε 1η στον όμιλό της, αήττητη και με 94 βαθμούς. Η άνοδος στη Lega Pro (τη Γ’ εθνική της Ιταλίας) ήταν άμεση και στόχος πλέον η Serie B, μια δύσκολη υπόθεση καθώς 60 ομάδες συνολικά αγωνίζονται στη Lega Pro.

Στο Γκρουπ Β΄ συνάντησε μια ακόμα γνωστή ομάδα της Ιταλίας που χρεοκόπησε και ήταν κι αυτή πέρσι μαζί της. Η Βενέτσια αποδείχτηκε καλύτερη, τερμάτισε 1η με δέκα βαθμούς διαφορά και η Πάρμα μπήκε σε μια περίεργη διαδικασία πλέι οφ όπου αγωνίστηκαν 28 ομάδες για ένα μόλις εισιτήριο ανόδου. Παρ’ ότι τερμάτισε με 70 βαθμούς δεν είχε κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με ομάδες που είχαν τελειώσει με πάνω από 20 βαθμούς διαφορά, εκτός από ότι γλίτωσε έναν γύρο και μπήκε απευθείας στους 16. Φτάνοντας στους 4, αντιμετώπισε σε μονό αγώνα την άσημη Πορντενόνε, προηγήθηκε, ισοφαρίστηκε λίγο πριν το τέλος και το ματς πήγε στα πέναλτι. Εκεί, με το σκορ στο 5-5 και τον ντε Αγκοστίνι της Πορντενόνε να αστοχεί, την μπάλα πήρε ο 39χρονος αρχηγός Αλεσάντρο Λουκαρέλι.

Το πιο ωραίο γκολ του Αλεσάντρο, όπως λέει κι ο ίδιος:
“Πολλοί ακόμα νομίζουν ότι το έχει βάλει ο αδερφός μου”

Αν το όνομα σας θυμίζει κάτι, είναι ο μικρότερος αδερφός του Κριστιάνο Λουκαρέλι, αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για να θυμάται κανείς. Τα δυο αδέρφια από το Λιβόρνο που μεγάλωσαν παίζοντας μπάλα στις αλάνες της πόλης, αγωνίστηκαν σε αρκετές ομάδες. Το καλοκαίρι του 2008 βρέθηκαν κι οι δύο στην Πάρμα, αλλά ο Αλεσάντρο δεν έφυγε ξανά. Αγωνίζεται από τότε εκεί. Κανείς δεν περίμενε πόσο θα δενόταν με τον σύλλογο και ότι θα γινόταν αρχηγός του. Το αγαπημένο παιδί των οπαδών, ένας άνθρωπος που στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν δεν φοβήθηκε ποτέ να μιλήσει.

Ο Λουκαρέλι βγήκε μπροστά, διαμαρτυρήθηκε όταν οι συμπαίκτες του έμειναν απλήρωτοι για μήνες, τους κάλεσε σε απεργία και έκανε εκκλήσεις στις αρχές για τα όσα συνέβαιναν στην Πάρμα, αφού φαινόταν ότι οι επενδυτές ήταν απατεώνες. Το 2015, λίγο πριν το τέλος της Πάρμα μάζευε με συμπαίκτες του χρήματα για να μπορέσουν να πάνε οι παίκτες με ιδιωτικά αυτοκίνητα στη Γένοβα για το ματς με την Τζένοα, έστω κι αν η σωτηρία ήταν τελειωμένη υπόθεση. Ο Λουκαρέλι ήθελε μέχρι το τέλος οι απλήρωτοι ποδοσφαιριστές να δώσουν τη μάχη στο χορτάρι και όχι σε κάποιο δικαστήριο. “Μετά από επτά χρόνια στην ομάδα νιώθω τη φανέλα δικιά μου και είμαι έτοιμος να παίξω σε οποιοδήποτε επίπεδο για τον σύλλογο” είχε πει τότε σε ερώτημα αν θα ακολουθούσε την ομάδα στη Δ’ εθνική.

Το πέναλτι του αρχηγού

Τα λόγια έγιναν πράξη, ο Λουκαρέλι είναι ο μοναδικός που έμεινε και έπαιξε στη Δ’ και φέτος στη Γ’. Και στα 39 του πήρε την μπάλα στα χέρια, στο κρίσιμο πέναλτι για την πρόκριση στον τελικό. Η ερασιτεχνική κάμερα ήταν στημένη στο κατάλληλο σημείο, δεν θα μπορούσε κάποιος επαγγελματίας σκηνοθέτης να προβλέψει όλη τη σκηνή, το βίντεο μοιάζει απίστευτα αληθινό, σαν να είσαι μέσα. Ο αρχηγός με ψυχραιμία σουτάρει, σκοράρει, φεύγει προς το πέταλο του Αρτέμιο Φράνκι περνώντας μπροστά από την κάμερα. Δεν είναι τόσο μια έκρηξη χαράς, όσο ότι η Πάρμα είναι ακόμα ζωντανή. Αποθεώνεται από τους εκδρομείς που έκαναν το ταξίδι Πάρμα-Φλωρεντία για έναν αγώνα Γ’ εθνικής και φωνάζουν: “υπάρχει μόνο ένας αρχηγός”. Ξέρει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα, ότι έχει μείνει ακόμα ένα βήμα. Ακολουθούν κι οι συμπαίκτες του, ένας από αυτούς παίρνει το καπνογόνο και σαν οπαδός πανηγυρίζει. Η Πάρμα φτάνει στον τελικό και για όλους όσους ζήσαμε αυτό το σύλλογο παλιότερα, αλλά βλέπουμε και το μεγαλείο του Αλεσάντρο τώρα, ελπίζουμε να τα καταφέρει για να κρεμάσει ο αρχηγός τα παπούτσια του ως παίκτης τουλάχιστον της Β’ εθνικής.