H απίστευτη περίπτωση του Εντουάρντο Βάργκας
Μια μελλοντική σκηνή: Μια μεγάλη παρέα είναι συγκεντρωμένη σε ένα σαλόνι και παίζει κάποιο από τα κλασικά παιχνίδια γνώσεων. Όταν η κατηγορία είναι ‘Αθλητικά’, μια ποδοσφαιρική ερώτηση εμφανίζεται: “Ποιος είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Χιλής”. Με το άκουσμα της χώρας οι αποδέκτες της ερώτησης χαμογελάνε. Γνωστή χώρα, φημισμένη ομάδα, διάσημοι επιθετικοί. Κάποιος πετάει αμέσως το όνομα του Μαρσέλο Σάλας. Ένας δεύτερος προσθέτει αυτό του Αλέξις Σάντσεθ. Ένας τρίτος προτείνει τον Ιβάν Ζαμοράνο. Μετά από λίγα λεπτά διαβούλευσης η ομάδα επιλέγει έναν εκ των τριών. “Δυστυχώς χάσατε, εδώ λέει ότι η σωστή απάντηση είναι Εντουάρντο Βάργκας”. Σοκ!
Όλη η παρέα κοιτιέται. “Ποιος ήταν αυτός ο Βάργκας, δεν νομίζω να τον έχω ξανακούσει” αναρωτιέται ο πρώτος. “Τον θυμάμαι αμυδρά αλλά που διάολο έπαιζε;” προσθέτει ένας δεύτερος. “Νομίζω είχε περάσει από Ιταλία κάποια στιγμή αλλά μπορεί να κάνω και λάθος” σχολιάζει ένας τρίτος. Ο προβληματισμός είναι έντονος και η απορία κοινή: “Σίγουρα δεν είναι λάθος η απάντηση; Είναι δυνατόν;”
Μελετώντας κανείς ιστορίες ποδοσφαιριστών ανά την υφήλιο μπορεί να πέσει σε δεκάδες περίεργες περιπτώσεις. Ποδοσφαιριστές που έκαναν απίστευτη σεζόν σε μια ομάδα και εξαφανίστηκαν μετά. Παίκτες που μπορούσαν να αποδώσουν μόνο σε ένα πρωτάθλημα ή μια συγκεκριμένη διοργάνωση. Παίκτες που έπαιζαν καλά μόνο εντός έδρας, μόνο με συγκεκριμένα συστήματα ή που ήταν σκιά του εαυτού τους συγκεκριμένες χρονικές περιόδους (πχ. κάποιοι Λατινοαμερικάνοι τον χειμώνα). Ο Εντουάρντο Βάργκας είναι μια δικιά του, ξεχωριστή, εντελώς κουλή, κατηγορία.
Ακόμα και το ξεκίνημα της καριέρας του ήταν περίεργο. Μέχρι τα 16 του δεν έβρισκε ομάδα να παίξει, καθώς το σπίτι του βρισκόταν πολύ μακριά απ’όλες τις πιθανές επιλογές της περιοχής και ο πιτσιρικάς Εντουάρντο δεν είχε τρόπο να μετακινείται για τις προπονήσεις. Η πόρτα προς μια ποδοσφαιρική καριέρα όμως άνοιξε με τον πλέον απροσδόκητο τρόπο. Το 2005 το κανάλι Fox Sports σε συνεργασία με την Adidas έκαναν ένα μικρό τηλεοπτικό ριάλιτι με πρωταγωνιστές 7 νέους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και ο Βάργκας ήταν ένας εξ αυτών.
Η εμφάνιση του στο συγκεκριμένο πρόγραμμα προσέλκυσε το ενδιαφέρον ομάδων και κάπως έτσι, μετά από ένα πέρασμα από τις μικρές κατηγορίες της Χιλής, βρέθηκε στην Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε. Εκεί συνάντησε τον μέντορα του, τον Χόρχε Σαμπαόλι, που τον πίστεψε και τον εξέλιξε σαν παίκτη όσο κανείς άλλος. Μαζί πανηγύρισαν δυο πρωταθλήματα και ένα Κόπα Σουνταμερικάνα (με τον Βάργκας να βγαίνει με διαφορά πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης), το οποίο ήταν και το πρώτο και μοναδικό λατινοαμερικάνικο τρόπαιο που κατέκτησε η Ουνιβερσιδάδ.
Τον Δεκέμβρη του 2011 έκανε το μεγάλο βήμα για την Ευρώπη, υπογράφοντας στη Νάπολι. Στο μεταξύ είχε ήδη κάνει το ντεμπούτο του με την εθνική Χιλής, μετρώντας λίγες συμμετοχές και μόλις 2 γκολ. Η προσαρμογή στο ιταλικό ποδόσφαιρο όμως δεν πήγε καθόλου καλά και ένα μόλις χρόνο μετά (με 3 γκολ σε 28 ματς όλα κι όλα) δόθηκε δανεικός στη Βραζιλιάνικη Γκρέμιο. Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο την εθνική Χιλής ανέλαβε ο Σαμπαόλι, που όπως είναι λογικό ξέρει τον Βάργκας καλύτερα απ’όλους. Και κάπου εδώ σταματάει η όποια λογική υπήρχε στην καριέρα του Χιλιανού “Turbo-man”, όπως είναι το παρατσούκλι του.
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από τότε και η καριέρα του στο ενδιάμεσο μπορεί ως ένα βαθμό να συνοψιστεί με τον τίτλο: “Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ”. Η πορεία του στους συλλόγους πηγαίνει από αποτυχία σε αποτυχία. Μετά τη Βραζιλία, πηγαίνει στην Ισπανία και τη Βαλένθια. Τίποτα και εκεί. Ακολουθεί ένας δανεισμός στην ΚΠΡ. Τα ίδια. Επόμενος προορισμός η Γερμανία και η Χόφενχαιμ, όπου και γίνεται ο πρώτος λατινοαμερικάνος ποδοσφαιριστής που έχει παίξει και στα 4 μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα; Το ίδιο: Αποτυχία. Στις αρχές του 2017 αναγκάζεται να περάσει ξανά τον Ατλαντικό για να δοκιμάσει την τύχη του στο Μεξικό και την Τίγρες. Καμία βελτίωση.
Κοιτάζοντας κανείς τα στατιστικά του τα τελευταία αυτά 4 χρόνια, στα οποία μετατράπηκε σε κανονικό γυρολόγο των γηπέδων, το συμπέρασμα που βγάζει είναι ένα, απλό και… καφενειακό: “Το παλικάρι απλά δεν κάνει”. 5 διαφορετικές ομάδες, 6 γκολ στη Βραζιλία, 3 γκολ στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, 3 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, 2 γκολ στη Μπουντεσλίγκα και άλλο ένα στο Μεξικό πριν λίγο καιρό. Ο δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής της Λατινικής Αμερικής το 2011 (πίσω από τον Νειμάρ) μοιάζει σαν να έκλεισε τον διακόπτη του σκοραρίσματος μετά το τέλος εκείνης της μαγικής σεζόν της Ουνιβερσιδάδ.
Την ίδια ακριβώς περίοδο όμως, σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Εντουάρντο Βάργκας της εθνικής Χιλής ‘ματώνει’ τα δίχτυα με ρυθμούς που συναντάει κανείς μόνο στους καλύτερους ποδοσφαιριστές αυτού του πλανήτη. 9 γκολ το 2013, 7 γκολ για τρεις συνεχόμενες χρονιές μετά και 2 γκολ φέτος μέχρι τώρα. Όπως είπαμε και πιο πάνω, στο ποδόσφαιρο έχουμε δει πολλά αλλά παίκτη να πετυχαίνει για 5 σερί χρονιές περισσότερα γκολ με την εθνική απ’ότι στις ομάδες του, δεν πρέπει να έχουμε ξαναδεί.
Κάπως έτσι, ο 27χρονος επιθετικός αυτής της “χρυσής γενιάς” της Χιλής που έφερε στη χώρα δυο συνεχόμενα Κόπα Αμέρικα έχει ήδη σκαρφαλώσει, με 34 γκολ, στην 3η θέση των σκόρερ, μια θέση που μοιράζεται με τον θρύλο Ιβάν Ζαμοράνο. Μια θέση πάνω του και τρία μόλις γκολ μακριά βρίσκεται το μεγάλο ίνδαλμα του, ο Μαρσέλο Σάλας, και στην κορυφή της λίστας εδώ και λίγες μέρες ‘κάθεται’ ο Αλέξις Σάντσεθ. Τα 4 γκολ που τους χωρίζουν όμως δεν είναι πολλά, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Βάργκας είναι ένα χρόνο μικρότερος και ότι οι ρυθμοί σκοραρίσματος του με την εθνική είναι πολύ πιο εντυπωσιακοί απ’του πανάκριβου σούπερ σταρ φίλου του: Για να βάλει 4 γκολ περισσότερα, ο Αλέξις χρειάστηκε 38 ματς παραπάνω!
Τα στατιστικά του Βάργκας με τη Χιλή είναι τόσο εντυπωσιακά που συγκρίνονται μόνο με αυτά των κορυφαίων σκόρερ στον κόσμο. Τα 34 γκολ σε 75 ματς είναι σχεδόν ένα γκολ ανά δυο παιχνίδια (0.45), ένα νούμερο που ξεπερνάνε για λίγο ο Μέσσι με την Αργεντινή (0.49) και ο Ρονάλντο με την Πορτογαλία (0.53). Με τα 10 γκολ που σημείωσε στα δυο συνεχόμενα Κόπα Αμέρικα (πρώτος σκόρερ και στις δυο διοργανώσεις!) έχει βάλει πλώρη ακόμα και για την κορυφή της λίστας των πρώτων σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης.
Όταν τον ρωτάνε πως γίνεται να παρουσιάζει τόσο διαφορετικό πρόσωπο όταν παίζει με τη φανέλα της εθνικής, ακόμα και ο ίδιος φαίνεται προβληματισμένος: “Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή επικοινωνώ καλύτερα με τους συμπαίκτες μου εκεί και επειδή γνωριζόμαστε προσωπικά. Ίσως είναι και απλά κακή τύχη. Στη Γερμανία είχα 5 δοκάρια μέσα σε μια σεζόν. Πραγματικά δεν ξέρω όμως. Κι εγώ αναρωτιέμαι και απλά δουλεύω συνεχώς για να βελτιωθώ”.
Σήμερα το βράδυ στη Ρωσία, η Χιλή αντιμετωπίζει την Πορτογαλία στον πρώτο ημιτελικό του Confederations Cup, μια διοργάνωση στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει παίξει ως τώρα o “video assistant referee”. Ο Εντουάρντο Βάργκας έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που στο ίδιο παιχνίδι (στην πρεμιέρα με το Καμερούν) πέτυχε ένα κανονικό γκολ και του ακυρώθηκε άλλο ένα, εξαιτίας του video replay. Με ένα ακόμα γκολ απόψε θα αφήσει πίσω του τον “Ιβάν τον Τρομερό” και θα μειώσει τη διαφορά του από τον Αλέξις, κάνοντας ένα ακόμα βήμα ώστε σε μερικά χρόνια όταν στα παιχνίδια γνώσεων θα εμφανίζεται ερώτηση για τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Χιλής, η απάντηση να προκαλεί έκπληξη στους πάντες.
