Το δέντρο που φυτέψαμε

Πριν από εκατό χρόνια περίπου, στη γειτονιά Ρικάρντο Μπρουγάδα της πρωτεύουσας της Παραγουάης Ασουνσιόν γεννήθηκε ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος. Το όνομά του Ρεσιστένσια Σπορτ Κλουμπ (Αντίσταση με λίγα λόγια). Ήταν εργάτες από το λιμάνι, το σιδηροδρομικό σταθμό και τον σταθμό λεωφορείων που την ίδρυσαν, θέλοντας να μεταφέρουν την επαναστατικότητα των συνδικάτων της εποχής στο ποδόσφαιρο, να φτιάξουν μια ομάδα ποδοσφαίρου που θα ένωνε ανθρώπους της εργατιάς που ζούσαν σε ένα από τα φτωχά barrio της πόλης.

Ο σύλλογος από το 1917 που ιδρύθηκε δεν είχε πολλές επιτυχίες. Κατάφερε τέσσερις φορές να κερδίσει την άνοδό του στην Α’ εθνική με τελευταία αυτή το 1999. Η πρώτη ήταν το 1966 με τον πρόεδρο δον Τομάς Μπέγκαν Κορέα, αλλά τελικά δεν πήρε άδεια συμμετοχής γιατί δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας για το γήπεδό της. Βλέπετε ο χώρος στον οποίο έπαιζε η ομάδα ήταν δημόσιος και δεν ήταν δικός της. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι του συλλόγου δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν να συντηρούν την ομάδα, δίνοντας έτσι διέξοδο για πολλά παιδιά που ζούσαν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή με υψηλή εγκληματικότητα.

Πόσων αστέρων ΟΥΕΦΑ θα ήταν λέτε;

Η ιστορία δεν θα είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, αν δεν παρουσίαζε μια μεγάλη ιδιαιτερότητα. Ο σύλλογος αγωνίζεται σε ένα μικρό γηπεδάκι, το Εστάδιο Τομάς Μπέγκαν Κορέα (αφιερωμένο στον πρόεδρο με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα Β’ εθνικής, αλλά όπως είπαμε δεν ανέβηκε) και πρόσφατα ξεκίνησε εργασίες ώστε να χτιστεί μια ακόμα εξέδρα που θα ανέβαζε το συνολικό αριθμό των θεατών σε 6.500. Μόνο που ο προγραμματισμός δεν είναι στο φόρτε των Παραουγανών. Πριν μερικά χρόνια, όταν έκαναν κάποιες ανακατασκευές στις εγκαταστάσεις αποφάσισαν να φυτέψουν και ορισμένα δέντρα για να ομορφύνει ο περιβάλλοντας χώρος. Ένα από τα δέντρα, που οι ντόπιοι ονομάζουν λαπάτσο και από το οποίο φτιάχνεται κι ένα τσάι που λέγεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, βρίσκεται στην έκταση του γηπέδου που αποφασίστηκε να χτιστεί η βόρεια εξέδρα.

Το δέντρο μεγάλωσε πολύ όλα αυτά τα χρόνια, έχει την ίδια ηλικία με πολλούς από τους μικρούς οπαδούς του συλλόγου και όταν έφτασε η ώρα να χτιστεί η εξέδρα, η διοίκηση δεν το σκέφτηκε καν. «Είχαμε φτιάξει το 50% της εξέδρας και όταν ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο 50% είχαμε μπροστά μας το δέντρο που είχε μεγαλώσει. Σε κανένα σημείο δεν σκεφτήκαμε να καταστρέψουμε αυτό που μας έδωσε η φύση» δηλώνει ο πρόεδρος του συλλόγου. Η διοίκηση της Ρεσιστένσια κάλεσε μηχανικούς και αρχιτέκτονες ώστε να βρεθεί η λύση για μια ασφαλή εξέδρα που παράλληλα θα άφηνε το δέντρο (των περίπου 20 μέτρων) να μεγαλώσει κι άλλο. Η κερκίδα φτιάχτηκε γύρω από το δέντρο που συνεχίζει να δίνει το παρόν σε κάθε ματς της ομάδας.

Όμως η νοτιαμερικάνικη γραφικότητα δεν τελείωσε εκεί. Φέτος ο σύλλογος κλείνει και γιορτάζει τα 100 χρόνια του και μέσα σε όλα ήθελε να περάσει ένα οικολογικό μήνυμα, τιμώντας το δέντρο. Αποφάσισε λοιπόν να το κάνει μέλος του συλλόγου. Ναι, μην το γελάτε. «Είναι πιο πολύ μέλος από οποιονδήποτε άλλον μας. Βρίσκεται εκεί 24 ώρες το 24ωρο.» Η ομάδα έκανε δώρο μια φανέλα της (μην με ρωτάτε αν τη φόρεσε το δέντρο ή τι νούμερο γράφει) και μαζί την κάρτα μέλους Νο. 1000. «Είναι σαν το σύμβολό μας, έχουμε γίνει γνωστοί σε άλλα μέρη εξαιτίας του». Η Ρεσιστένσια συνεργάστηκε με αρμόδιους φορείς και προσπάθησε να κάνει την εκδήλωση γνωστή, για να περάσει ένα μήνυμα για τη διάσωση των δέντρων της Ν. Αμερικής που βρίσκονται σε συνεχή κίνδυνο. Σε μια πολύ όμορφη κάρτα που έβγαλε στο Ίντερνετ, περνάει το μήνυμά της με ένα πολύ συγκινητικό κείμενο.

«Ελάτε να υποστηρίξετε τη μοναδική ομάδα που οι οπαδοί της μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα»

Μέσα στα πολλά όμορφα που αναφέρονται είναι ότι κανείς δεν το έχει δει να έρχεται και ακόμα περισσότερο κανείς να φεύγει, πάντα βρίσκεται εκεί σαν ένας φυσικός μάρτυρας, με θρησκευτική ευλάβεια, πάντα στο ίδιο σημείο χωρίς να επηρεάζεται ακόμα και από τις πιο βαριές ήττες. Για 45 λεπτά φυλάει τα νώτα του τερματοφύλακα (όπως βλέπετε η κερκίδα βρίσκεται πίσω από την μία εστία) και για άλλα 45 κάνει trash talking στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Και γι΄αυτούς τους λόγους οι οπαδοί το έκαναν μέλος, ένα σημείο αναφοράς, καθώς η ομάδα ψάχνει τους νέους οπαδούς της που θα γεννηθούν και θα είναι όπως αυτό. Το δέντρο που κάθε βδομάδα μετατρέπεται σε δάσος.

Η Ρεσιστένσια δεν έχει ανέβει από το 1999 ξανά όπως είπαμε και το δέντρο δεν έχει ανθίσει ποτέ (ένα δέντρο που κάνει πολύ όμορφα μωβ-κίτρινα-μπλε λουλούδια) από τότε που βρίσκεται στο στάδιο. Είναι σαν να περιμένει την κατάλληλη περίσταση για το να κάνει, όπως λέει κι ο πρόεδρος Ρομπέρτο Γκαρσέτε: «Φέτος η ομάδα στα 100 της χρόνια θα ανέβει και το δέντρο θα ανθίσει με το μπλε χρώμα της φανέλας.»