Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Τρώω, πίνω, κοιμάμαι, κόβω προς τα μέσα: Η απλή ζωή του Άριεν Ρόμπεν

Τυχαίο λεπτό, ενός τυχαίου αγώνα της Μπάγερν Μονάχου. Ένας μέσος των Γερμανών δέχεται τη μπάλα στο χώρο του κέντρο και αμέσως την προωθεί προς τη δεξιά πλευρά της επίθεσης. Ο Άριεν Ρόμπεν την υποδέχεται με ένα γλυκό στοπάρισμα και με γρήγορα βήματα κατευθύνεται προς την αντίπαλη περιοχή ενώ ο αμυντικός με μικρά βηματάκια προς τα πίσω του δίνει διστακτικά λίγο χώρο.

Στον πάγκο ο προπονητής των αντιπάλων φωνάζει “πρόσεχε, θα κόψει προς τα μέσα”. Στην κερκίδα ένας φίλαθλος μονολογεί ασυναίσθητα “σίγουρα θα κόψει προς τα μέσα”. Σε ένα μπαρ κάπου στον κόσμο ένας τηλεθεατής σχολιάζει στον διπλανό του “να δεις, θα κόψει προς τα μέσα”. Στο σαλόνι του σπιτιού του ένας ηλικιωμένος παππούς με πρώιμα συμπτώματα Αλτσχάιμερ και έντονη μυωπία φωνάζει προς την τηλεόραση “προς τα μέσα, προς τα μέσα”. Ο ίδιος ο εγκέφαλος του αμυντικού βαράει κόκκινο συναγερμό και υπενθυμίζει στον κάτοχο του “έχε το νου σου, θα κόψει προς τα μέσα”. Ο αμυντικός παίρνει άμεσα το σήμα αλλά μέχρι να στρέψει το σώμα του προς τα δεξιά για να είναι έτοιμο για την κίνηση του Ρόμπεν, ο Ολλανδός έχει ήδη κάνει προσπέραση και με ένα γλυκό πλασέ με το εσωτερικό του αριστερού ποδιού τη στέλνει στην απέναντι γωνία της εστίας.

“Φυσικά και είναι όπλο. Όταν κάτι λειτουργεί καλά, απλά συνεχίζεις να το δοκιμάζεις. Πάντως δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος άνθρωπος για να εξηγήσω γιατί λειτουργεί τόσο καλά” είχε απαντήσει ο ίδιος ο Ρόμπεν σε μια ερώτηση που του είχε τεθεί σχετικά με την τόσο κλασική, πλέον, κίνηση αυτή. “Όλοι τον ξέρουν. Όλοι ξέρουν ακριβώς τι κάνει. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στο πότε. Πότε θα κόψει προς τα μέσα; Έτσι, το δευτερόλεπτο που συνειδητοποιείς ότι τελικά κόβει, η μπάλα βρίσκεται ήδη στα δίχτυα σου” σχολίαζε πριν μερικούς μήνες ο Κρίστιαν Φουκς της Λέστερ.

Για όποιον παρακολουθεί ποδόσφαιρο συστηματικά τα τελευταία χρόνια η “κίνηση Ρόμπεν” είναι μια παγκόσμια σταθερά, κάτι δεδομένο όπως ο θάνατος, οι φόροι και το μπανταρισμένο κεφάλι του Κιελίνι. Το ότι θα τη δοκιμάσει κάποια στιγμή μέσα στο ματς είναι πιο σίγουρο κι απ’το ότι ο Σέρχιο Ράμος θα δει κίτρινη κάρτα. Το γιατί συνεχίζει να πιάνει σε τόσο μεγάλο βαθμό όμως είναι αυτό που προκαλεί εντύπωση. Ο Σάντι Γκανές, ειδικός στη γνωστική νευροεπιστήμη στο Πανεπιστήμιο του Ναιμέγκεν που προσπάθησε να αναλύσει παλιότερα την κίνηση του Ρόμπεν, συμφωνεί με τον Φουκς και εστιάζει στο χρονικό σημείο που γίνεται η αλλαγή πορείας του Ολλανδού: “Η ασυνείδητη κίνηση του σώματος που κάνει ο Ρόμπεν είναι πάντα γρηγορότερη από αυτή του αμυνόμενου που χρειάζεται διαταγή από τον εγκέφαλο”.

Αυτό σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή επιτάχυνση του Ρόμπεν αλλά και το γεγονός ότι για τον αριστερό μπακ είναι πάντα πιο εύκολο να κάνει τάκλιν με το αριστερό, σε κάποιον που κάνει κίνηση προς τα έξω, παρά σε κάποιον εξτρέμ με “ανάποδο πόδι” που συγκλίνει προς τα μέσα, δίνουν στον Ολλανδό ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα στις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες σε εκείνο το κομμάτι του γηπέδου.

Φυσικά ο Ρόμπεν δεν είναι αφελής. Τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει τους ρυθμούς εκτέλεσης της συγκεκριμένης κίνησης. Έτσι, κάποιες φορές θα πασάρει στον δεξιό μπακ που ανεβαίνει από πίσω και κάποιες άλλες θα ντριπλάρει τον αμυντικό έχοντας πορεία ελαφρά προς τα έξω και στη συνέχεια θα σεντράρει με το δεξί. “Πρέπει να αιφνιδιάζεις τους αντιπάλους. Αν κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε φορά χωρίς καμία ποικιλία, θα σταματήσει να πιάνει στο τέλος. Γι’αυτό προσπαθούμε συνεχώς να βρούμε νέες λύσεις με διαφορετικές θέσεις ή κινήσεις”.

Ψάχνοντας κάποιος το πότε γεννήθηκε η κίνηση αυτή φτάνει στις αρχές του 2009, όταν ο Ρόμπεν διένυε τη δεύτερη σεζόν του στη Ρεάλ. Υπεύθυνος για την αλλαγή πλευράς που γέννησε και το ‘κόψιμο προς τα μέσα’ ήταν ο Χουάντε Ράμος, που έψαχνε μάταια λύσεις για να χτυπήσει την ανίκητη εκείνη τη σεζόν Μπαρτσελόνα. Μπορεί τα υπόλοιπα τρικ να μην έπιασαν αλλά η μεταφορά του Ολλανδού στη δεξιά πλευρά για να συγκλίνει προς τα μέσα είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα: Ο Ρόμπεν τέλειωσε τη σεζόν με 7 γκολ, παρ’ όλο που μέχρι τα μισά της και όσο έπαιζε στα αριστερά είχε πετύχει μόνο ένα.

Το καλοκαίρι εκείνο μπορεί να άλλαξε ομάδα, αφού η Ρεάλ του έδειξε την πόρτα της εξόδου (ο ίδιος ακόμα και σήμερα τονίζει ότι δεν ήθελε να φύγει), αλλά όχι και συνήθειες. Ο Φαν Χάαλ διατήρησε τον Ρόμπεν στη νέα του θέση και έτσι με τον δεξιοπόδαρο Ριμπερί στα αριστερά και τον αριστεροπόδαρο Ρόμπεν στα δεξιά η Μπάγερν ‘κλείδωσε’ τις πτέρυγες της για αρκετά χρόνια. Ακολούθησαν 6 πρωταθλήματα Γερμανίας, 4 κύπελλα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και αρκετές ατομικές διακρίσεις. Αν σ’όλα αυτά προσθέσουμε και έναν χαμένο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (η χειρότερη στιγμή της καριέρας του Ολλανδού, καθώς αστόχησε και σε πέναλτι στην παράταση) και έναν χαμένο τελικό Μουντιάλ, καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα πως ο Ρόμπεν ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της τελευταίας δεκαετίας.

Τίποτα απ’όλα αυτά δεν ήρθε τυχαία και εύκολα όμως. Ούτε καν αυτή η απλή και τόσο γνώριμη πλέον κίνηση προς τα μέσα. Η Μπάγερν έχει ανεβάσει αρκετές φορές στα social media της βίντεο από τις προπονήσεις στις οποίες φαίνεται ο 34χρονος πλέον Ρόμπεν να δοκιμάζει ξανά και ξανά και ξανά την προσποίηση και στη συνέχεια το φαλτσαριστό σουτ. “Είναι απλά συναρπαστικό να παρακολουθείς τον Ρόμπεν στην προπόνηση. Μετά από όλη αυτή την καριέρα που έχει κάνει, προπονείται λες και είναι ένας 18χρονος που μόλις προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα” σχολίαζε πριν λίγες μέρες με θαυμασμό ο 22χρονος Νίκλας Ζίλε.

“Είναι πάρα πολύ σημαντικό να είσαι επικριτικός με τον εαυτό σου. Αυτό είναι κάτι που νομίζω λείπει λίγο από τη νέα γενιά. Βλέπεις πιτσιρικάδες 19-20 χρονών που παίζουν ένα ματς και νομίζουν ότι πλέον τα κατάφεραν. Δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να δουλεύεις συνέχεια και πάντα να προσπαθείς να βελτιώνεσαι, ανεξαρτήτως ηλικίας” δηλώνει ο Ρόμπεν και το επιβεβαιώνει με τη ζωή του. Σπίτι, γήπεδο, γήπεδο, σπίτι. “Είμαι άνθρωπος της οικογένειας. Μου αρέσει να περνάω το χρόνο μου με τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου”. Σπάνια θα τον δεις να διασκεδάζει σε μπαρ και κλαμπ, σπάνια θα διαβάσεις κουτσομπολίστικο ρεπορτάζ γι’αυτόν. Μια ζωή απλή και ίσως ρουτινιάρικη, όπως και η περίφημη κίνηση του προς τα μέσα.

Εδώ και λίγο καιρό στις τάξεις των Βαυαρών κυριαρχεί η κουβέντα για το αν αυτή είναι η τελευταία σεζόν του διδύμου Ρόμπεν-Ριμπερί με τη φανέλα της ομάδας. Όπως όλα δείχνουν η τελική απόφαση και για τους δυο θα παρθεί τον Απρίλιο. Πριν λίγες εβδομάδες ο Ολλανδός έκλεισε τα 34 ενώ τον Απρίλη ο Γάλλος θα κλείσει τα 35. Το καλοκαίρι θα συμπληρώσουν 9 χρόνια κοινής παρουσίας στις πτέρυγες της ομάδας. Η σχέση τους πέρασε από διάφορα στάδια, με σημείο ναδίρ τον ημιτελικό με τη Ρεάλ, όταν μάλωσαν για την εκτέλεση ενός φάουλ. Η διαμάχη συνεχίστηκε στα αποδυτήρια και τελικά ο Ολλανδός αποχώρησε με ένα σημάδι κάτω από το μάτι, στο σημείο ακριβώς που είχε προσγειωθεί η γροθιά του Ριμπερί. “Είναι κρίμα αλλά αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Έχουμε περάσει πολλά μαζί και εκείνο το σκηνικό μας έκανε δυνατότερους. Δεν είμαστε και κολλητοί αλλά σεβόμαστε ο ένας τον άλλον” είχε δηλώσει ο Ρόμπεν λίγο καιρό μετά.

Σήμερα το απόγευμα η Μπάγερν, που προέρχεται από 9 σερί νίκες, φιλοξενείται στην έδρα της Βόλφσμπουργκ. Ο Άριεν Ρόμπεν θα πάρει κανονικά τη θέση του στα δεξιά της επίθεσης και θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να κόψει προς τα μέσα, να στείλει τη μπάλα στην απέναντι γωνία της εστίας και να αναγκάσει όλους τους παρευρισκόμενους να αναρωτηθούν για πολλοστή φορά “μα αφού όλοι ξέρουν τι θα κάνει, γιατί δεν τον κόβουν;”.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Γερμανικό ποδόσφαιρο, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο απολαυστικός Νίκος Αναστόπουλος

Σύμφωνα με μια ιστορία, από αυτές τις λίγο ποδοσφαιρικές και λίγο καφενειακές που συνήθως ξεκινάνε από κάποιον ρεπόρτερ ομάδας και στη συνέχεια κυκλοφορούν στα γήπεδα για χρόνια χωρίς ποτέ κανένας να είναι σίγουρος για την εγκυρότητα τους, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Νίκου Αναστόπουλου στον πάγκο του Άρη ένας μάνατζερ προσπαθούσε να του σπρώξει έναν παίκτη, τονίζοντας […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η χώρα που δεν ήθελε να υπάρχει

Μια σημαία με λευκό σταυρό στη μέση, μισή κόκκινη, μισή μπλε σκούρα, η οποία κάπως προϊδεάζει για το περίεργο πεπρωμένο της περιοχής. Ένα διπλό όνομα, ανάλογα από τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε: Σαρ στη Γαλλία, Ζάαρλαντ στη Γερμανία. Και μια ιστορία με πολλά πήγαινε-έλα ανάμεσα στα δύο. Γαλλικό έδαφος μετά τη Γαλλική Επανάσταση και […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *