Το Συμβόλαιο
Υπάρχουν κάποιες παραδόσεις στον μάταιο τούτο κόσμο. Ο Ρόμπεν που θα κάνει κίνηση προς τα μέσα, ο Κιελίνι που θα ματώσει στο κεφάλι, ο Κριστιάνο που θα βρει μια αφορμή για να γδυθεί. Και υπάρχει και η εθνική Αργεντινής. Που θα μας απογοητεύσει κάθε φορά με έναν διαφορετικό τρόπο, θα μας στενοχωρήσει και θα μας εκνευρίσει. Εμάς δηλαδή που την υποστηρίζουμε. Ο κόουτς ανακοίνωσε την αποστολή για το Μουντιάλ της Ρωσίας και εκτός από τον Μέσι, έχουμε αρκετές συνηθισμένες κινήσεις. Τους ντι Μαρία και Αγκουέρο που λογικά θα έχουν κάποιο μυϊκό τραυματισμό και θα χάσουν τη μισή διοργάνωση, τον “Πιπίτα” για να χάσει κάποιο κρίσιμο τετ-α-τετ, τον Λούκας τον Μπίλια που θα μας κάνει να αναρωτηθούμε τι βλέπουν οι προπονητές του σε αυτόν και τον αειθαλή Χαβιέρ Μαστσεράνο από την Κίνα. Κόπηκαν παίκτες όπως ο Ικάρντι, ο Σεντουριόν κι ο Λαουτάρο Μαρτίνες, ενώ τελικά κλήθηκε ο Ντιμπάλα. Οι παίκτες που τελικά πήρε μαζί του ο Σαμπαόλι (που ως παλιοροκάς, δέχτηκε και δώρο ένα μπλουζάκι με αφορμή τη συμπλήρωση 32 ετών κυκλοφορίας του δίσκου των Redondos με τίτλο Oktubre, τη χρονιά του τελευταίου Μουντιάλ της χώρας) είναι οι εξής:
Πέρα όμως από όλες αυτές τις παραδόσεις, υπάρχει ακόμα μία. Οι πατροπαράδοτες διαφημίσεις για την εθνική Αργεντινής πριν τις μεγάλες διοργανώσεις που κερδίζουν πάντα τις εντυπώσεις. Το 2014 για παράδειγμα είχαμε πρωταγωνιστή τον Πάπα, αλλά και ότι η ζωή είναι σαν ένα ματς της Αργεντινής. Ανάμεσα σε αυτούς που βγάζουν εξαιρετικές διαφημίσεις είναι και η κλασσική μπύρα της Αργεντινής, η Κίλμες, με μερικά από τα καλύτερα και πιο συγκινητικά ποδοσφαιρικά σποτάκια για την αλμπισελέστε. Με κορυφαίο μάλλον αυτό του 2006. Φέτος, με την Αργεντινή να πηγαίνει με χαμηλότερα τον πήχη από κάθε άλλη φορά, τις προσδοκίες να είναι λίγες και την απαισιοδοξία να είναι μεγάλη, η Κίλμες έφτιαξε μια διαφήμιση που ονομάζεται “Το Συμβόλαιο”. Το Συμβόλαιο είναι αυτή η ρημάδα η σχέση μεταξύ παικτών και οπαδών. Η άγραφη ή στη συγκεκριμένη περίπτωση γραπτή συμφωνία που έχουν. Και που στην Αργεντινή του Μέσι και των υπολοίπων περνάει κρίση. Έτσι λοιπόν, ο απογοητευμένος κόσμος συναντά την πλευρά της εθνικής, που εκπροσωπεί ο παλαίμαχος Όσκαρ Ρουτζέρι, (μέλος της εθνικής Αργεντινής το 1986 και το 1990) και βάζουν κάτω τα πράγματα, με τα παράπονα του κόσμου να εκφράζονται. Η μετάφραση είναι δική μας:
Μεταξύ των παικτών και των οπαδών υπάρχει ένα παλιό συμβόλαιο που λέει τα εξής:
Εμείς θα τα δώσουμε όλα και αυτοί θα μας υποστηρίζουν χωρίς να σταματούν.
Αλλά όταν υπάρχουν αμφιβολίες, πρέπει να τις συζητάς.
– Τι γίνεται παιδιά; (Όσκαρ Ρουτζέρι)
– Κάποιες φορές είναι σαν να μη θέλουν να έρχονται.
– Βάζουν 30 γκολ με τις ομάδες τους και εδώ τίποτα.
– Πάμε, τι άλλο; (Όσκαρ Ρουτζέρι)
– Πήγα στο Ρίο με το Ρενώ Φουέγκο μου για τους υποστηρίξω, μου πήρε 4 μέρες…
– Ναι, αλλά πήγες γιατί φτάσαμε στον τελικό, έτσι δεν είναι; (Όσκαρ Ρουτζέρι)
– Τρεις τελικούς χάσαμε!! (εν μέσω σφυριγμάτων)
– Αλήθεια είναι. Φτάνει όμως με τα memes, σας παρακαλώ.
– Είναι αστεία.
– Είναι επιθετικά και άδικα.
– Θέλουμε να δείξουν ότι έχουν “αυγά”.
– Μερικές φορές τους ζητάμε πολλά παραπάνω. Να μας γεμίσουν με χαρά τη ζωή, να μας γιατρέψουν τη γρίπη. Ζητάμε λιγότερα από το Θεό.
Σπάσαμε πολλά συμβόλαια. Ας μη σπάσουμε κι αυτό. Ας το διαβάσουμε μαζί:
Κύριοι, τα αφήνω όλα πίσω. Πάω να δω την Αργεντινή. Γιατί οι παίκτες θα μου δείξουν, ότι θα βγουν για να κερδίσουν. Ότι θέλουν να γίνουν πρωταθλητές. Ότι το έχουν μέσα τους, όπως το έχω κι εγώ.
11 σχόλια σχετικά με το “Το Συμβόλαιο”
Το 2014 την ώρα του ημιτελικού έφτασα στην Μεντόζα.Εχασα το πρώτο ημίχρονο αλλά είδα όλο το υπόλοιπο αγκαλιά με “αδερφούς” που μόλις γνώρισα! Μετά από 3 μέρες ήμουν στο Μπουένος Άιρες και έβλεπα ένα σποτ μιας εφημερίδας όπου τραγουδούσαν όλοι το γνωστό σύνθημα που έλεγε και ο Θεός το 86 στα αποδυτήρια και όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς ήταν φοβερά πορωτικο! Έχω φάει αρκετές ώρες χωρίς να μπορέσω να το βρω……
Ψαχτο στο YouTube ως vamos vamos Argentina
https://www.youtube.com/watch?v=A5eUbexLvn4
https://en.wikipedia.org/wiki/Vamos,_vamos,_Argentina
Το θυμάμαι από τότε που είδα την επίσημη ταινία της FIFA για το Μουντιάλ του Μεξικού, το “Hero” με την αφήγηση του Μάικλ Κέιν και τη μουσική του Ρικ Γουέικμαν.
Οι διαφημιστικές τους είναι καταπληκτικές.
Παύλο πρέπει να δώσεις παραπάνω στοιχεία, εγώ αυτή θυμάμαι με τις κόρνες:
https://www.youtube.com/watch?v=YzI_W4BS85U
Από τις πολύ αγαπημένες μου είναι κι αυτή:
https://www.youtube.com/watch?v=Z5TKYTGaix4
Γυρίσματα που έχει ο καιρός… Από το ‘82 που άρχισα να παρακολουθώ Μουντιάλ, μέχρι και το ‘98, δεν ήθελα ούτε να τους βλέπω. Από το 2002 και μετά, είναι η μόνη “ξένη” ομάδα (εθνική ή σύλλογος) για την οποία έχω ξελαρυγγιαστεί (στα γκολ της) και κλοτσήσει ό,τι βρισκόταν μπροστά μου (στις χαμένες ευκαιρίες τού Ιγουαΐν, για παράδειγμα). Παραμένω αθεράπευτα αισιόδοξος. Εδώ και τέσσερις μήνες μένω σε ένα χόστελ στην Ασουνσιόν (Παραγουάη), και κάθε φορά που μιλάμε με Αργεντίνους που περνάνε μερικές ημέρες εδώ, καταλαβαίνω ότι εγώ είμαι πολύ πιο αισιόδοξος (ίσως βλακωδώς) από εκείνους. Θα δω τη φάση των ομίλων εδώ, και τα νοκ-άουτ παιχνίδια στο Ρίο, τέσσερα χρόνια μετά την απογοήτευση εκεί (ήμουν στο Μαρακανά, 14ο παιχνίδι που είδα στη Βραζιλία τότε). Αισιόδοξος. Παραμένω. Αθεράπευτα.
Άφησε έξω τον Μαουρίτο…επειδή έκλεψε την γυναίκα του Μάξι Λόπες…και πήρε πάλι τον χοντρό… και έναν Μέζα…Αλλά ιτσοκέι, με αυτή την μπλούζα ξεχρεώνει στο 10% του χρέους
@To Madeira ο Μέσα είναι παικτούρα, όπως και τα άλλα πιτσιρίκια της Ιντεπεντιέντε, αλλά δεν έχει εμπειρία.
Καλησπέρα,
Απλό, υπέροχο, μοναδικό το σποτ.
Τώρα όσο αφορά την αργεντινή, θεωρώ οτι σε κάθε μουντιαλ, ακόμα και η ομάδα του ’02, θέληση και πάθος έχει. Αυτό που την γονατίζει είναι το πρέπει.. Ένας λαός ολόκληρος να περιμένει το κύπελλο.. Και δεν ειναι οτι δεν εχει παίχτες που να αντεχουν στην πίεση, απλά καθε φόρα που ειναι έτοιμη η ομάδα να το σηκώσει κατι θα παει στραβά, ε θέλει και τύχη η μπάλα, και απο αυτο δυστυχώς δεν.. Οι αποτυχίες δεν προστίθενται απλά στην ψυχολογία τούς, το βάρος πολλαπλασιάζεται.. Δες την Ισπανία, μια γενιά – φουρνιά παιχτών πως ξεκλειδώθηκαν μετα το γιούρο του 08 και έγραψαν ιστορία..
Όπως και να έχει, είτε το πάρουν είτε οχι, αν παίξουν η οχι μπάλα, Μέσι, Μασεράνο, θα έχουμε να τους συζητάμε ένα μηνα ολόκληρο..
Αλλά αλήθεια θα ήθελα να τους συζητάμε για χρόνια..
Δεν αμφιβάλω, πολύ καλός όπως και ο Παβόν, ακόμη καλύτερος και συντομα θα πάνε Ευρώπη…Bέβαια πιτσιρικάς ο Μέζα δεν είναι, 26 ετών φέτος, έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον ήδη killer Μαουρίτο…Αλλά, πραγματικά, υπάρχει πιο άξιος για να παίξει βσικός και να κάνει γκολ τις άπειρες δημιουργίες του Μέσι από τον Ικάρντι των 30 γκολ;
Έχεις δίκιο για την ηλικία, είχα την εντύπωση ότι είναι μικρότερος και λίγο μεγαλύτερος του Μπάρκο. Ο Παβόν πάντως δεν με ενθουσιάζει. Για τον Ικάρντι υπάρχει το γνωστό θέμα που τον κυνηγάει όπως φαίνεται.
ποσο ζηλευω που δεν εχουμε παιδεια αντιστοιχη στην ελλαδα για να δεθουμε και μεις με την εθνικη μας οπως οι αργεντινοι (αλλα και τοσοι αλλοι λαοι)…
νομιζω πως δειχνει πολλα για ενα λαο η σχεση του με την εθνικη του ομαδα…