Ο βοσκός από το Ιράν που έφτασε μέχρι το Μουντιάλ
Όπως γνωρίζουν σχεδόν όλοι, το Μουντιάλ είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη. Ένα από τα στοιχεία που το κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες διοργανώσεις είναι η παρουσία σε αυτό χωρών και ανθρώπων που δύσκολα θα έβλεπες αλλού. Στη διάρκεια ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανάμεσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις για την κατάσταση του Μέσσι, τη φόρμα του Ρονάλντο και το αν ήρθε επιτέλους η ώρα των Άγγλων, τρυπώνουν αρκετές φορές και μικροί, άγνωστοι ήρωες από χώρες που συνήθως έχουν το ρόλο του κομπάρσου στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπως ο τερματοφύλακας της Ισλανδίας, Χάνες Θορ Χάλντορσον και ο προπονητής της Σενεγάλης, Αλιού Σισέ. Κάπως έτσι μάθαμε φέτος και τον Αλιρεζά Μπεϊρανβάντ.
Ο βασικός τερματοφύλακας του Ιράν θα κλείσει σε λίγους μήνες τα 26 του χρόνια αλλά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας είναι η πρώτη ουσιαστικά φορά που το όνομα του ξεπέρασε τα όρια της χώρας του και του ασιατικού ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη επιτυχία της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Όσο για την πρώτη; Το γεγονός ότι κατάφερε και έγινε ποδοσφαιριστής!
Ο πανύψηλος Αλιρεζά γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό στο δυτικό Ιράν. Προέρχεται από νομαδική οικογένεια και έχει κουρδική καταγωγή. Όντας το μεγαλύτερο από τα παιδιά της οικογένειας, το μέλλον του ήταν προδιαγεγραμμένο, τουλάχιστον στο μυαλό του πατέρα του. Η οικογένεια βρισκόταν μόνιμα εν κινήσει, ψάχνοντας κατάλληλο έδαφος για να ταΐσει τα πρόβατα της, και ο μικρός Αλιρεζά πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων σαν βοσκός.
Μπαίνοντας στην εφηβεία, ο Μπεϊρανβάντ θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του στο ποδόσφαιρο. Το πρώτο εμπόδιο ήταν και το πιο δύσκολο. Ο πατέρας του δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο γιος του προτιμούσε να ασχοληθεί με τη μπάλα, αντί να ψάξει για μια κανονική δουλειά. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του για ένα αφιέρωμα της Γκάρντιαν, ο Μπεϊρανβάντ αποκάλυψε πως ο πατέρας του ήταν τόσο ανένδοτος, που έφτασε στο σημείο να του σκίσει τις φανέλες και τα γάντια, αναγκάζοντας τον να παίζει μερικές φορές στους αγώνες της τοπικής ομάδας με γυμνά χέρια.
Κάπου εδώ οι περισσότερες σχετικές ιστορίες θα τελείωναν. Ο Μπεϊρανβάντ όμως αποδείχτηκε πολύ πιο αποφασισμένος από το μέσο παιδί της ηλικίας του που ονειρεύεται να γίνει κάποτε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Μια μέρα, και χωρίς να ενημερώσει κανέναν, δανείστηκε λίγα χρήματα από έναν συγγενή, ανέβηκε σε ένα λεωφορείο και έφυγε για την Τεχεράνη, ψάχνοντας για μια ευκαιρία που θα τον βοηθήσει να κυνηγήσει το όνειρο του και να ζήσει μια καλύτερη ζωή.
Η πραγματικότητα φυσικά δεν έχει συνήθως καμία σχέση με τα σενάρια των ταινιών και κάπως έτσι ο Μπεϊρανβάντ βρέθηκε να περιπλανιέται για μέρες στην πρωτεύουσα χωρίς γνωστούς, δουλειά και μέρος για να μείνει. Τα πρώτα βράδια κοιμήθηκε στο δρόμο, σε μια περιοχή που έβρισκαν καταφύγιο οι άστεγοι μετανάστες. Αργότερα έστρωνε έξω από την πόρτα των γραφείων μιας μικρής ομάδας της Τεχεράνης, η οποία ήλπιζε ότι θα του δώσει μια ευκαιρία.
“Κοιμόμουν δίπλα στην πόρτα του συλλόγου. Ένα από τα πρωινά σηκώθηκα και ανακάλυψα ότι κάποιοι περαστικοί μου είχαν αφήσει κέρματα, νομίζοντας πως είμαι ζητιάνος. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη τη μέρα έφαγα ένα χορταστικό πρωινό μετά από πολύ καιρό” θυμάται ο ίδιος.
Η επιμονή και το πείσμα του επιβραβεύτηκαν. Οι άνθρωποι της ομάδας τον δέχτηκαν και ένας εκ των συμπαικτών του προθυμοποιήθηκε να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του μέχρι να βρει κάποιο εισόδημα. Ο Μπεϊρανβάντ δεν σκόπευε να αφήσει την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Αρχικά δούλεψε σε ένα εργοστάσιο ραπτικής, ακολούθησαν μερικά μεροκάματα σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων (όπου ειδικευόταν, λόγω ύψους, στο πλύσιμο των SUV) και μετά μια θέση σε πιτσαρία. Στο τέλος κατέληξε καθαριστής στους δρόμους, μια δουλειά που όπως λέει ο ίδιος τον έφτανε στα όρια του σωματικά, ειδικά όταν έπρεπε να καθαρίσει ολομόναχος ένα τεράστιο πάρκο μερικές ώρες πριν από κάποιο παιχνίδι.
Μετά από χρόνια σκληρών προπονήσεων, θυσιών και παρακολούθησης των αγώνων από τους πάγκους, το 2013 και σε ηλικία 21 χρόνων η Ναφτ της Τεχεράνης τον έχρισε βασικό της τερματοφύλακα. Οι εμφανίσεις του ήταν τόσο καλές που την επόμενη κιόλας χρονιά κλήθηκε στην εθνική ομάδα. Το όνομα του ακούστηκε για πρώτη φορά εκτός Ιράν στα τέλη του 2014 όταν σ’έναν αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο την Τράκτορ Σάζι έστειλε τη μπάλα με τα χέρια του στο ύψος της αντίπαλης περιοχής, βγάζοντας σχεδόν τετ-α-τετ έναν συμπαίκτη του που τελείωσε σωστά τη φάση.
Το βίντεο με την εκπληκτική ασίστ έκανε το γύρο του κόσμου και χάρη σ’αυτό έγινε ευρέως γνωστό πως οι μακρινές πάσες με τα χέρια (που συχνά στέλνουν τη μπάλα σε απόσταση 60-70 μέτρων!) είναι ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, την ικανότητα αυτή την απέκτησε μικρός παίζοντας στα βουνά με τους φίλους του ‘Νταλ Παράν’, ένα τοπικό παιχνίδι που περιλαμβάνει πέταγμα πετρών.
Το 2016 ενδιαφέρθηκε γι’αυτόν η Περσέπολις, η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, και τα τελευταία δυο χρόνια αγωνίζεται εκεί με ιδιαίτερη επιτυχία. Οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα του Ιράν, στην εθνική αλλά και στο ασιατικό Τσάμπιονς Λιγκ καθώς και η παρουσία του στη λίστα της ΦΙΦΑ με τους καλύτερους τερματοφύλακες του κόσμου για το 2017 (πρώτη φορά που συμπεριλαμβάνεται Ιρανός σε μια τέτοια λίστα) τράβηξαν την προσοχή μεγαλύτερων ομάδων. Πιο κοντά απ’όλους έφτασε η Φενερμπαχτσέ που ενδιαφέρθηκε έντονα για την απόκτηση του το καλοκαίρι. Ο ίδιος πάντως βάζει ακόμα μεγαλύτερους στόχους και ονειρεύεται μια μετακίνηση στην Ευρώπη, με ιδανικό προορισμό, κατά δήλωση του, το Άνφιλντ.
Για να καταφέρει να εκπληρώσει και αυτό το όνειρο, θα πρέπει να αποδείξει την αξία του και στα γήπεδα της Ρωσίας, εκεί που το επίπεδο είναι πολύ ανώτερο από το πρωτάθλημα του Ιράν. Στα δυο πρώτα παιχνίδια του ομίλου η παρουσία του κρίθηκε πολύ θετική. Το Ιράν επικράτησε του Μαρόκου στην πρεμιέρα χωρίς να δεχτεί γκολ και έπεσε μαχόμενο στον αγώνα με την Ισπανία, εκεί που ο Μπεϊρανβάντ νικήθηκε μόνο μια φορά από τα αστέρια των Ισπανών κι αυτή ουσιαστικά κατά λάθος, από μια τυχερή κόντρα στα πόδια του Ντιέγκο Κόστα.
Σήμερα το βράδυ στο Σαράνσκ η ομάδα του Αλιρεζά Μπεϊρανβάντ θα αντιμετωπίσει την Πορτογαλία, σε ένα ματς που μπορεί να αποδειχθεί ιστορικό. Το Ιράν δεν έχει περάσει σε καμία από τις προηγούμενες 4 συμμετοχές του σε Παγκόσμιο Κύπελλο τη φάση των ομίλων. Για να γράψει ιστορία όμως, θα πρέπει να κερδίσει την ομάδα του Φερνάντο Σάντος και για να γίνει αυτό θα πρέπει ο Μπεϊρανβάντ και οι συμπαίκτες του να βρουν τρόπο να εξουδετερώσουν τον φορμαρισμένο Κριστιάνο Ρονάλντο. Η πρόκληση που εμφανίζεται μπροστά του όμως είναι από μόνη της ονειρεμένη, αν αναλογιστεί κανείς την πορεία του μέχρι αυτό το σημείο. Όπως λέει και ο ίδιος: “Πέρασα πάρα πολλές δυσκολίες για να μπορέσω να κάνω πραγματικότητα τα όνειρα μου και δεν έχω καμία πρόθεση να τις ξεχάσω, γιατί αυτές μ’έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα”.
