Ο Μέσι, ο Ρονάλντο και o GOAT
Στις 4 Ιουνίου το περιοδικό PAPER κυκλοφόρησε, έχοντας στο εξώφυλλό του τον Λιονέλ Μέσι, με την λεζάντα GOAT. Greatest Of All Time δηλαδή. Μια λεζάντα που όσοι ασχολούνται με αθλητικά θέματα (και ιστορίες) αρέσκονται, στο να τη χρησιμοποιούν, για να χαρακτηρίσουν παίκτες -τις περισσότερες φορές- της δικής τους εποχής. Εγώ δεν πρόλαβα τον Κρόιφ, ούτε τον Πελέ, ούτε τον Εουσέμπιο, ούτε τον Μπεστ. Πρόλαβα όμως τον Μαραντόνα (δυστυχώς προς το τέλος της καριέρας του), τον Ζιντάν, τον βραζιλιάνο Ρονάλντο, και τώρα χαζεύω, με τον υπόλοιπο κόσμο, τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Όταν βλέπαμε τον Ζιζού -στο απόγειο της καριέρας του- θυμάμαι να λέμε, οι περισσότεροι τουλάχιστον, πως αυτός είναι ο κορυφαίος όλων. Ο Εκλεκτός. Τα ίδια πάνω-κάτω λέγαμε και για τον Ρονάλντο (τον βραζιλιάνο) και τον Ροναλντίνιο, λίγο καιρό αργότερα. Την τελευταία δεκαετία όμως αυτή η μάχη έχει κορυφωθεί ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Τον Αργεντίνο Μέσι, της Μπάρτσα, και φυσικά τον Πορτογάλο Κριστιάνο Ρονάλντο, της Ρεάλ. Είναι όμως κάποιος εξ αυτών των δύο ο GOAT;
Αρχίζω απ’ τα πολύ βασικά για να φτάσουμε και στο κυρίως θέμα: Δεν γίνεται να συγκρίνουμε παίκτες από διαφορετικές εποχές.
Δεν γίνεται να συγκριθεί ο Μαραντόνα με τον Μέσι, βρε αδερφέ, όσο κι αν μοιάζει το αγωνιστικό τους στυλ. Ο πρώτος αγωνίστηκε στα 80s και ο δεύτερος αγωνίζεται από τα middle 00s, και συνεχίζει μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Το ποδόσφαιρο άλλαξε, υπερβολικά πολύ, όλο αυτό το διάστημα. Αν ο Μαραντόνα έπαιζε ποδόσφαιρο σήμερα, λογικά, δεν θα είχε σχέση με τον παίκτη που ήταν τότε. Θα ήταν σίγουρα πιο αθλητικός. Θα ήταν σίγουρα άριστος επαγγελματίας. Θα είχε σίγουρα από πίσω του δεκάδες παχυλά συμβόλαια και δεκάδες συμβούλους για να τον βοηθούν. Αλλιώς δεν θα έπαιζε ποδόσφαιρο στο κορυφαίο επίπεδο όσο μάγος κι αν ήταν. Αν ο Μέσι έπαιζε στα 80s, λογικά, δεν θα είχε όλα αυτά που έχει σήμερα και φυσικά δεν θα ήταν τόσο “διαστημικός” (και με τα προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν στην παιδική -και εφηβική- του ηλικία). Σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει όπως είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό.
Ο Μαραντόνα ήταν κορυφαίος τότε. Ο Μέσι είναι κορυφαίος τώρα. Σε ένα ποδόσφαιρο γεμάτο αλκοόλ, τσιγάρα, ξενύχτια και ένα σωρό άλλες καταχρήσεις (τότε), οι περισσότεροι παίκτες δεν είχαν μεγάλη διάρκεια. Δεν μπορούσαν να έχουν μεγάλη διάρκεια. Πολλοί κορυφαίοι μάλιστα εκείνης της περιόδου έπαιξαν σαν κορυφαίοι το πολύ 6-7 χρόνια. Οι περισσότεροι απ’ τους φιλάθλους επίσης δεν είχαν πρόσβαση στα παιχνίδια των ομάδων, όπως συμβαίνει δηλαδή στις μέρες μας, και περίμεναν να δουν τους σούπερ σταρ στα Μουντιάλ, τα Γιούρο, άντε και σε κανένα Ευρωπαϊκό παιχνίδι συλλόγων. Αν είχαν την τύχη. Μιλάμε για πολύ μικρό όγκο παιχνιδιών και πληροφοριών. Θεωρώ πως ασφαλή συμπεράσματα για κάποιον μέσα από 5-6 παιχνίδια δεν μπορούν να βγουν. Όσο κι αν κόβει το μάτι κάποιου καλύτερα κι από ταξιτζή σε νυχτερινή βάρδια. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Αν έπαιζε ποδόσφαιρο στα 70s και τα 80s δεν θα ήταν ο σούπερ αθλητής του σήμερα. Αυτό το τέρας φυσικών και σωματικών αντοχών. Δεν θα μπορούσε να είναι ο σούπερ αθλητής του σήμερα. Όσοι συμφωνούν μπορούν να συνεχίσουν με την ανάγνωση αυτού εδώ του κειμένου.
Κριστιάνο Ρονάλντο ή Λιονέλ Μέσι;
Δύο κορυφαίοι παίκτες στις δύο κορυφαίες ομάδες της εποχής. Ο Πορτογάλος όμως έχει επιτυχίες και με την εθνική του ομάδα. Σε μια ομάδα που δεν έχει το σπουδαίο ταλέντο για να τον πλαισιώσει. Ο Αργεντίνος, σε μια ομάδα που ζει με τα φαντάσματα του Ντιέγκο, έχοντας αρκετούς ντελικάτους παίκτες δίπλα του (μεσοεπιθετικά τουλάχιστον), δεν μπορεί να κάνει καμία υπέρβαση. Να κατακτήσει δηλαδή κάποιον τίτλο (και να μην χάνει σε τρεις σερί τελικούς). Σε πολλά παιχνίδια- και για να τα λέμε κι όλα- ο σπουδαίος αρτίστας δεν μοιάζει καθόλου με τον παίκτη που έχει το χάρισμα να διαθέτει το σπάνιο DNA του Ροσάριο αλλά με λάτιν δεκάρι που “μαγεύει” στα γήπεδα της δικής μας Β’ εθνικής. Σε κάποιο χωράφι. Λες και είναι ο Μάουρο ο Πόι. Όχι δεν είμαι υπερβολικός. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Εγκλωβισμένος. Κακόκεφος. Ξένο σώμα, πολλές φορές, σε μια ομάδα που δείχνει να μην του ταιριάζει. Λες και βλέπω τον Τάσο τον Μητρόπουλο με τη φανέλα του ΠΑΟ στα 90s. Σα να τον βασανίζει μονίμως η σκέψη: “Τι κάνω εγώ εδώ με όλους αυτούς”. Δυστυχώς μάλλον πρέπει αν έχει δίκιο.
Στο ντοκιμαντέρ “Μέχρι να γίνεις ο βασιλιάς των ηλιθίων” για την εγχώρια πανκ σκηνή, ο Δημήτρης Πουλικάκος κάπου αναφέρει “Στο ροκ δεν χρειάζονται πάνω από τρία ακόρντα…άντε τέσσερα, για να φτιάξεις ένα σπουδαίο τραγούδι”. Με αυτή την φράση προσπαθεί να περιγράψει το μεγαλείο του σκληρού ήχου μέσα απ’ την απλότητά του. Πόσο σύμφωνο με βρίσκει αυτή η φράση. Το ίδιο ισχύει και για τον Μέσι. Για να δείξει το μεγαλείο του δεν αρκούν πάνω από 3-4 “ακόρντα”. Το μεγαλείο της Μπάρτσα στηρίχθηκε άλλωστε πάνω στο πιο απλό πράγμα. Το κοντρόλ και την πάσα με τη μία (αυτά που πολλοί επαγγελματίες δεν γνωρίζουν άριστα). Αυτά τα απλά ακόρντα που βρίσκει στην Μπάρτσα για να φτάσει στα δικά μας αυτιά μια άρτια ποδοσφαιρική “μελωδία”. Ακόρντα που δεν υπάρχουν στην Αργεντινή (ή δεν μπορεί να τα βρει) για να φτάσουμε να “ακούμε” όλοι εμείς μια μελωδία χειρότερη κι από ήχο βουβουζέλας ή ακόμα χειρότερα, εκείνο τον εκνευριστικό ήχο της καραμούζας του Πήτερ Σέλερς στην εναρκτήρια σκηνή της ταινίας “Το πάρτι”.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Μέσι έτσι έμαθε να παίζει. Για την ακρίβεια, μόνο έτσι. Από πολύ μικρή ηλικία μάλιστα, στον οργανισμό της Μπάρτσα και της Μασία. Ο άνθρωπος που στο πρόσωπό του ο Γκουαρδιόλα βρήκε τον παίκτη που πάνω του θα τελειοποιούσε αυτό που είχε στο μυαλό του. Ο παίκτης που συμπλήρωνε άψογα (κι αυτοί αυτών) τους Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς, Άλβες, Πικέ, σε εκείνο το εκνευριστικά τέλειο τίκι-τάκα. Αυτό είναι το ποδόσφαιρό του. Να δίνει την μπάλα σε κάποιον παίκτη που θα μπορεί όμως να την δώσει κι αυτός με την μία και απολύτως σωστά. Όχι στο περίπου. Ακριβώς εκεί που πρέπει. Με παίκτες που έχουν στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο πλάνο και σύστημα. Με παίκτες που διαθέτουν όλοι (ή σχεδόν όλοι) άρτια τεχνική κατάρτιση. Αυτό δεν γίνεται να το βρει στην Αργεντινή. Δεν μπορεί να το βρει στην Αργεντινή. Ο μέτριος άξονας της ομάδας του Σαμπαόλι και φυσικά η μέτρια τεχνική (για να παίξουν με τον Μέσι) των περισσότερων αμυντικών του δεν γίνεται να βοηθήσουν το δεκάρι τους. Να ανασάνει. Να φανεί. Για να μπορέσει κι αυτός να τους κάνει καλύτερους. Ο Μέσι δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε αυτό το ποδοσφαιρικό χάος. Η εικόνα και τα αποτελέσματα της Αργεντινής -δυστυχώς- μιλούν από μόνα τους.
Ο Κριστιάνο αντιθέτως μπορεί να το κάνει αυτό σε μια ομάδα (την Πορτογαλία) που δεν διαθέτει ούτε στο μισό την ποιότητα που έχουν οι Αργεντίνοι ως ο απόλυτος σταρ-αρχηγός. Ο Κριστιάνο είναι εντελώς διαφορετικός παίκτης απ’ τον Μέσι. Ουσιαστικά έγινε ποδοσφαιριστής στο σκληρότερο (και καλύτερο) πρωτάθλημα της Ευρώπης. Το Αγγλικό. Εκεί που τα τάκλιν σφυρίζουν σαν σφαίρες σε ταινία του Σέρτζιο Λεόνε. Βρήκε σε πολύ μικρή ηλικία αντιπάλους σε γήπεδα της Τσάμπιονσιπ και της League One (για τους αγώνες κυπέλλου) και έμαθε να ζει και να επιβιώνει στο σκληρό -και αντιαθλητικό πολλές φορές- βρετανικό παιχνίδι. Έμαθε να κατεβάζει την 50αρα μπαλιά, σε λασπωμένο τερέν, και ενώ τον χτυπά κάποιος σκληρός και άτεχνος αμυντικός. Έμαθε να βρίσκει τον χώρο και εκείνο το νεκρό δευτερόλεπτο για να σουτάρει, ξέροντας πως στο επόμενο θα έχει fatality. Έμαθε να δέχεται το αντιαθλητικό μαρκάρισμα πάνω στη γραμμή. Με χέρια και με πόδια. Με αγκώνες και με γόνατα. Έμαθε να παίζει πιο old school ποδόσφαιρο και να αντέχει στην κλωτσιά. Έμαθε να βλέπει στα αποδυτήρια την σκατόφατσα του Ρόι Κιν στην τρυφερή ηλίκια των 18.
Φυσικά και έμαθε να λειτουργεί κι αυτός έχοντας κορυφαίους συμπαίκτες, από ένα εντελώς διαφορετικό όμως μετερίζι. Επίσης έχει την τύχη να διαθέτει κάτι που ο Μέσι δείχνει σα να μην θέλει να αποκτήσει όταν παίζει για την χώρα του. Το χάρισμα του ηγέτη εντός του αγωνιστικού χώρου. Όταν παίζει η μπάλα. Όταν καίει η μπάλα. Θα βοηθήσει και θα συμβουλεύσει τους μέτριους συμπαίκτες του, ξέροντας πως δεν μπορούν να πλησιάσουν το δικό του ταλέντο. Το δικό του μεγαλείο. Ο Μέσι απ’ την άλλη, σε κάθε λάθος συμπαίκτη (που είναι συνηθισμένο φαινόμενο) θα κατεβάσει το κεφάλι απελπισμένος. Λες και φταίει ο κάθε μέτριος συμπαίκτης του για την κάθε λάθος μπαλιά. Τόσο ξέρει – τόσο παίζει βρε Λίο μου. Ειλικρινά δεν θυμάμαι τον Μέσι να μιλάει σε συμπαίκτη του στην Αργεντινή. Να τον αγκαλιάζει. Να του χαμογελά. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή απ’ όταν φοράει και αγωνίζεται με την φανέλα των Μπλαουγκράνα. Με την ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δηλαδή. Ο Κριστιάνο απ’ την άλλη γκρινιάζει όταν βλέπει το λάθος στην Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί έχει όμως το δικαίωμα, μιας και οι συμπαίκτες του είναι παίκτες που ανήκουν στο ψηλότερο ράφι της ποδοσφαιρικής ελίτ και έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Σωστότερη προσέγγιση κατ’ εμέ.
Μπορώ να φανταστώ τον Κριστιάνο να αγωνίζεται στην Λέστερ, δίπλα στον Βαρντι, και να κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ με 4-4-2, απέναντι σε κάποια κορυφαία ομάδα. Με τον Καντέ και τον Ντρινκγουότερ ως αμυντικούς μέσους και με τον Χουτ και τον Μόργκαν ως κεντρικούς αμυντικούς. Ο Μέσι σε αυτή την ομάδα δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί με τίποτα και για κανένα λόγο. Θα ήθελε να παίξει την μπάλα με τη μία. Να μην τη βλέπει να πέφτει απ’ τα σύννεφα. Να ανεβαίνουν τα πλάγια μπακ και να του δίνουν στηρίγματα στον άξονα. Να κάνουν παιχνίδι τα στόπερ και όλα να κυλούν ρολόι. Τον μειώνει κάτι τέτοιο; Όχι βεβαια. Μπορεί όμως να δώσει μια απάντηση γιατί ο Μέσι δεν είναι ο παίκτης της Μπαρτσελόνα όταν φοράει την φανέλα της χώρας του. Ο Μέσι δεν μπορεί να λειτουργήσει με μέτριους συμπαίκτες -σε θέσεις κλειδιά όπως αυτές του άξονα- γιατί είναι ο μεγαλύτερος αρτίστας των ημερών μας, και ένας εκ των κορυφαίων (λογικά) στην ιστορία του ποδοσφαίρου, και έμαθε να παίζει με ένα συγκεκριμένο στυλ που δεν γίνεται να αλλάξει στα 31, και δεν υπάρχει και λόγος, μιας και ο Μέσι δεν πρόκειται να αφήσει ποτέ την σιγουριά της Βαρκελώνης. Αν το έκανε ποτέ, δεν θα το έκανε για καμία ομάδα του Ευρωπαϊκού χάρτη.
Και για να βάλω μια τελεία. Είναι ο Ρονάλντο καλύτερος του Μέσι; Όχι βέβαια. Είναι ο Μέσι καλύτερος του Ρονάλντο; Και πάλι όχι. Είναι απλά δύο κορυφαίοι παίκτες των τελευταίων 12-13 ετών που το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει βρει στα πρόσωπά τους τα τέλεια “μοντέλα” και γουστάρει -και καλά κάνει- να τρέφει αυτή την κόντρα. Μιλάμε άλλωστε για δύο φαινόμενα της εποχής και δύο παίκτες που σίγουρα βρίσκονται ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών. GOAT πάντως δεν είναι κανένας εκ των δύο. Δεν υπάρχουν GOAT άλλωστε. Δεν ξέρω κιόλας αν είναι και οι κορυφαίοι της εποχής τους απ’ τη στιγμή που για σχεδόν 15 χρόνια έχουμε την τύχη να βλέπουμε -παράλληλα με αυτούς τους δύο- και τον Αντρές τον Ινιέστα. Όπως είναι γνωστό άλλωστε κανένας δεν κατάφερε σπουδαία πράγματα από μόνος του σε ομαδικό σπορ. Ο Κρόιφ είχε τον Νέσκενς. Ο Πελέ τον Γκαρίντσα. Ο Μαραντόνα είχε τον Βαλντάνο. Ο Μέσι τους Τσάβι και Ινιέστα και ο Ρονάλντο κατάφερε στον κορυφαίο τελικό της καριέρας του να βγει νικητής, κάνοντας τον προπονητή, μιας και είχε τραυματιστεί από τα πρώτα λεπτά του αγώνα.
23 σχόλια σχετικά με το “Ο Μέσι, ο Ρονάλντο και o GOAT”
Μεγάλη αλήθεια. Τον Κριστιάνο τον αντιπαθώ σαν περσόνα (σαν άνθρωπο δεν τον γνωρίζω, προφανώς), αλλά σαν ποδοσφαιριστή του βγάζω το καπέλο για τη θέληση και τον εγωισμό που κουβαλάει και που ως ένα βαθμό τραβάνε και τους συμπαίκτες του μπροστά. Ίσως αυτό να εξηγείται ακριβώς από τα βιώματα στην PL.
Ο Μέσι πιο συμπαθής, αλλά μου φαίνεται περισσότερο σαν το πιο φίνο κερασάκι του κόσμου σε μια εξαιρετική τούρτα. Ας αφήσουμε γραφικότητες τύπου να πάει στην Εσπανιόλ να σηκώσει πρωτάθλημα, αλλά ο παίχτης μάλλον δεν…
Δε μου λες αγαπητε αρθρογραφε που δε ξερεις κιολας ποιος ειναι καλυτερος..
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ
Ροναλντο
914 εμφανισεις
650 γκολ
208 ασσιστ
ΛΕΟ ΜΕΣΣΙ
764 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
607 ΓΚΟΛ
250 ΑΣΣΙΣΤ
Αλλα δε μενω μονο στους αριθμους..
Εγραψες οτι βλεπεις το ροναλντο να μπορει να παιξει στη λεστερ διπλα στο βαρντι
ΚΑΙ ΡΩΤΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ
Ο Ροναλντο μπορει να δημιουργησει οπως ο Μεσσι?
Ο Ροναλντο μπορει να οργανωσει οπως ο Μεσσι?
Ο Ροναλντο μπορει να τριπλαρει οπως ο Μεσσι?
Ο Ροναλντο εχει τη μιση (δε θα πω ολοκληρη) τεχνικη καταρτιση του Μεσσι?
Ο Ροναλντο ειναι ενας τεραστιος ΣΚΟΡΕΡ και αυτο ειναι το δυνατοτερο του χαρτι
Ακομα και σε αυτο ο Μεσσι τον προσπερναει εχοντας μεγαλυτερο μεσο ορο γκολ ανα ματς
Στην δημιουργια/οργανωση/τελικη πασα δεν υπαρχει η παραμικρη συγκριση
Παμε παρακατω
Ο Ροναλντο εγραψες πετυχε και σε εθνικο επιπεδο. Μαλιστα, αποχωροντας απο τον τελικο πολυ νωρις με το ματς στο 0-0, δινοντας του το τροπαιο καποιος Εντερ.
Εγραψες οτι η Μεσσι δε τραβαει με την Αργεντινη οσο με τη μπαρτσελονα
Γνωριζεις αγαπητε οτι ο Μεσσι ειναι πρωτος σκορερ στην ιστορια της αλμπισελεστε απο τα 28 του χρονια?
Γνωριζεις οτι μετρα 38 ασσιστ με το εθνοσημο, 10 παραπανω απο τον Ροναλντο εχοντας παιξει 30 ματς λιγοτερα?
Γνωριζεις το πως περασε φετος η Αργεντινη στο Μουντιαλ?και το ποια ηταν η διαφορα στο προκριματικα στα ματς τα οποια επαιξε και στα ματς τα οποια δεν επαιξε?
Δε θα πω παραπανω ενω εχω ακομα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ να αναφερω γιατι το κειμενο μεγαλωνει επικυνδινα και θα παραγινω κουραστικος
Μην αναμασατε μια κοντρα που δεν υφισταται ουτε αγωνιστικα ουτε στατιστικα απλα για τα κλικς, εκτος αν δεν μπορειτε να κατανοησετε ουσιαστικα το ποδοσφαιρο και οντως γραφετε καποια πραγματα στα σοβαρα.Αν ειναι ετσι πραγματικα απορω για το ποιος σας δινει και γιατι σας δινει το βημα για να αρθρογραψετε
http://www.contra.gr/Longread/mesi-ronalnto-muthoi-telos.3891758.html
(η διαφορή ενός σοβαρού τεκμηριωμένου άρθρου όπως του Καίσαρη , με ενός καφενειακού άρθρου να χαμε να λέγαμε όπως αυτό εδώ)
Ο Καίσαρηs από τότε ακόμη να χωνέψει τα 3 Τσου Λου και το Γιούρο σερί.Σοβαρό άρθρο που προσπαθεί να μας πείσει με “νούμερα” ότι ο Μέσσι έχει καλύτερο αδύναμο πόδι από τον Ρονάλντο.
@Νικολας
Με ρωτάς πράγματα που έχω γράψει στο κείμενο. Το κείμενο δεν μπαίνει στην λογική της σύγκρισης με βάση τους αριθμούς. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Προσπαθεί να δώσει απαντήσεις κυρίως για την όχι και τόσο καλή παρουσία του Μέσι στην Αργεντινή. Και φυσικά γιατί ο Ρονάλντο είναι πιο εύκολο να μπει στην λογική μιας πιο μέτριας ομάδας.
Επίσης το κείμενο δεν έχει σκοπό να προκαλέσει, το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Κλείνοντας να πω πως είσαι αρκετά επιθετικός απέναντί μου και δεν καταλαβαίνω το λόγο.
Ποδόσφαιρο είναι. Συμφωνείς ή διαφωνείς με κάτι. No problem φίλε μου και καλή καρδιά!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εξαιρετικό το κείμενο του κ.Καίσαρη, σοβαρά. Δεν το θυμόμουν. Ευχαριστώ που το συμπλήρωσες στην απάντησή σου. Ελπίζω να μπορέσουμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο κι από κοντά καμιά φορά, έστω και σε καφενείο.
Η παραπάνω απάντηση δική μου παιδιά. Είχα κάνει logout καταλάθος!
Να και κατι που δεν περίμενα να δω στο sobrero. Δεν ξέρω τι να σχολιάσω πρώτο.
1- Ο Ροναλντο ειναι αρχηγός-ηγέτης; Ο Κριστιάνο Ρονάλντο; Πόσο χρονών είναι ο συντάκτης; 19; Ο Ρονάλντο πηγαίνει και εμψυχώνει τους συμπαίκτες του όταν κάνουν λάθος επιλογή ή όταν δεν του δίνουν πάσα; Πλάκα μας κάνετε; Βάλτε να δείτε ξανά το Euro και μετρήστε πόσες φορές χοροπήδησε από τα νεύρα του επειδή κάποιος συμπαίκτης έκανε λάθος. Αν βαριέστε να ψάχνετε εδώ είναι πως αντιδράει όταν η ομάδα του τρώει το 3ο γκολ από τους Ούγγρους. https://www.youtube.com/watch?v=ZGoKX-dny10
Mιλάμε για ηγέτη, όχι αστεία. Τέτοιες αντιδράσεις αμετρητες. Προσπαθεί ο καημένος να φτιάξει το ίματζ του ηγέτη γιατί του είπαν πως αυτό μετράει, όπως προσπαθούσε να φανεί πως ήταν σημαντικός στον τελικό με την Ατλέτικο πανηγυρίζοντας όπως πανηγύρισε για τις καμερες, αλλά πίστευα ότι αυτά τα χάφτουν μόνο 15χρονα φανμπόις.
2- Ο Ρονάλντο έχει επιτυχίες με την Πορτογαλία ενώ ο Μεσι είναι αποτυχημένος με την Αργεντινή; Σοβαρά; Δεν περίμενα πως στο sobrero είστε θιασώτες της λογικής δοκάρι και μέσα μάγκας, δοκάρι και έξω άχρηστος. Αλλιώς μας είχατε συνηθίσει. Μάθαμε κάτι και σήμερα. Δηλαδή ο ένας πέτυχε γιατί ο Έντερ βρήκε στοχο οσο αυτος παριστανε τον προπονητη απο τον παγκο για τις καμερες και ο άλλος απέτυχε γιατί πήγε σε 3 σερί τελικούς και τους έχασε στη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας.
3- Ειναι τέτοια η προσπάθεια και η επιθυμία να ξεχωρισετε τον Ρονάλντο που βάλατε στην κουβέντα ακόμα και τα 3, 5, 7 ποσα ηταν, παιχνίδια που επαιξε με ομαδες της League One! Χωρίς να το γράφετε χιουμοριστικά. Αν ειναι ο Ρονάλντο ολντ σκουλ παίκτης, τότε μάλλον εμείς μεγαλώσαμε με άλλο ποδόσφαιρο. Τόσο ολντ σκουλ έμαθε να παίζει στην Αγγλια που με το που νιώσει ότι κάποιος πλησιάζει στα 10 εκατοστά, βουτάει και χοροπηδάει ζητώντας πέναλτι. Μερικες φορες και ανα 5 λεπτα, οπως στον αγωνα με τη Γιουβεντους! Ακριβως το ολντ σκουλ ποδοσφαιρο της League One δηλαδή. Τρομερό το επιχείρημα, μπράβο.
4- Θα έγραφα μερικά ακόμα αλλά νομίζω πως έτσι κι αλλιώς το άρθρο ακυρώνεται σε μεγάλο βαθμό μόνο του στο τέλος. Όχι εκεί που αναφέρεται ο Βαλντάνο σαν μεγάλος παρτενέρ του Μαραντόνα, που είναι και λίγο ύβρις κατά την ταπεινή μου άποψη γιατι ο Ντιεγκο ηταν πραγματικα μονος τοτε, αλλά εκεί που ο συντάκτης βάζει στην κουβέντα τον Ινιέστα, υπονοώντας οτι ισως αυτός είναι ο κορυφαίος της εποχής μας. Ολόκληρη ανάλυση του παιχνιδιού του Μέσι, που δεν μπορεί να παίξει άλλο στυλ από αυτό που έμαθε και πως αυτό τον κάνει να διαφέρει από τον Ρονάλντο, για να μας πετάξεις στο τέλος στη συζήτηση τον Ινιέστα, έναν παίκτη που πετυχε σε 2 ομαδες παιζοντας και στις δυο ακριβως το ιδιο στυλ ποδοσφαιρου! Με τους ιδιους μαλιστα παικτες.
Είχαμε μια κουβέντα μ’ έναν φίλο μου για το ποιος είναι καλύτερος. Ο Μέσι ή ο Κριστιάνο;
Η συζήτηση εξελίχθηκε κάπως έτσι:
https://www.youtube.com/watch?v=2r1s0_e3EvE
Τελικά καταλήξαμε Μαραντόνα. Definitely!
ΥΓ: Παρακαλώ να μην «κοπεί». Δεν συνηθίζω να σπαμάρω τα σχόλια.
@Σπύρος Κοσμόπουλος
Ο συντάκτης (εγώ δλδ) είναι 36. Λογικά απ’ το κείμενο κατάλαβες αυτά που εσύ ήθελες να καταλάβεις. Άλλα πράγματα γράφω, άλλα πράγματα σχολιάζεις εσύ, άλλα πράγματα κατάλαβες.
Και 19 να ήμουν δεν βρίσκω πρόβλημα σε αυτό. Φαντάζομαι εσύ στα 19 σου δεν είχες άποψη έτσι; Εγώ είχα και στα 15, κι απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.
Το κείμενο που διάβασες (και δεν κατάλαβες) είναι η προσωπική μου γνώμη για κάτι. Αυτό δεν σημαίνει πως θα την βρουν όλοι σωστή και θα συμφωνήσουν με αυτή. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο άλλωστε όταν έγραφα αυτες τις γραμμές. Θα ήταν πολύ βαρετό άλλωστε κάτι τέτοιο.
Επίσης δεν πρόκειται να αλλάξει. Ίσως σε δύο χρόνια από τώρα να έχουν αλλάξει πράγματα και τότε διαβάζοντάς το ξανά να βρω δικά μου λάθη. Ίσως ο Μέσι κερδίσει το Μουντιάλ με ηγετικές εμφανίσεις και η Αργεντινή παρουσιάσει μπαλάρα στα νοκ-άουτ και κοιτώντας το κείμενο σε 20 μέρες από τώρα, να γελάμε. Μπορεί. Ποιος ξέρει; θα μου άρεσε να τον δω να σηκώνει το Μουντιάλ. Τον λατρεύω τον Μέσι, αν δεν το κατάλαβες ούτε αυτό.
Συμφωνείς με το κείμενο; Χαίρομαι
Δεν συμφωνείς με το κείμενο; Και πάλι χαίρομαι.
Αρκεί να γίνεται σωστός και πολιτισμένος διάλογος. Αν θες να μιλάμε με ειρωνείες και ύφος επιθετικό, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.
Δεν συμφωνείς με το κείμενό μου. Το σέβομαι στο 100%. Να είσαι καλά και ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις.
@Μπρούνο Κόντι
Ωραίο βίντεο 😛
Δεν κόβουμε σχόλια, το ξέρεις αυτό!
Ta statistika me ta termata tous stin Ispania apo to 2009-10 mexri simera einai ta eksis:
CR7 – 450 se 438 agwnes (M.O 1.03)
Messi – 476 se 472 agwnes (M.O 1.01)
NATIONAL TEAMS:
CR7 – 85 se 153 agwnes (M.O 0.56)
Messi – 65 se 127 agwnes (M.O 0.51)
** O Cristiano exei kalytera statistika se goals stin Ispania, se goals stin Ethniki omada kai se goals + assist stin Ethniki kai o Messi kalytera statistika se assist stin Ispania, se goals + assist stin Ispania kai se assist stin Ethniki omada.
Ekei pou grapsate gia ton terastio Andres Iniesta sigoura eixe thesi kai akoma enas terastios o Pavlos o Skoouls!
@george best
Μιλα μας και για το efficiency του ενος και του αλλου
Ποιο “efficiency” ρε Nικολα,δεν παίζουν μπάσκετ(μπορεί να παίρνει 100 σουτ σε κάθε αγώνα και να βάζει 3 γκολ σε κάθε αγώνα;Σούπερ!).Ο Ρονάλντο από το να δώσει 10-15 παραπάνω ανούσιες πασούλες,προτιμάει,με τα εξαιρετικά πόδια και κεφάλι που έχει να πάρει 3-4 παραπάνω σουτ από όλες τις γωνίες και να βάλει πίεση στην άμυνα,γι’αυτό και οι ομάδες του και ο ίδιος έχουν τις περισσότερες τελικές στην Ευρώπη…ένας από τους πολλούς μύθους(σαν αυτούς που χτίζει στο κειμενό του ο Καίσαρης ) που χτίζει η στατιστική αν δεν ξέρεις να την διαβάσεις.Ο Ρονάλντο από τεχνική άποψη έχει καλύτερα πόδια,κεφάλι,σέντρα,στημένα,πρώτη επαφή,από τον Μέσσι,είναι ο πιο πλήρης εκτελεστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου μαζί με τον Πελέ(αριστερό,δεξί,κεφάλι),πολύ καλό κοντρολ στην κούρσα με την μπάλα και και αρκετά καλός τριπλερ σε σύνολο καριέρας . Και εγώ τον Μέσσι βγάζω,σαν σύνολο,καλύτερο τεχνικά,αλλά αυτά τα “ούτε μισή τεχνική του Μέσσι” ή “ο Μέσσι δημιουργεί ο Ρονάλντο όχι” τα βρίσκω αστεία.
Τι τέλειο άρθρο; Φοβερή προσέγγιση, μπράβο!
Φίλε Γκαργκαντούα, μια μέρα έμεινες χωρίς μουντιάλ και είπες να ξεκινήσεις τον Γ’ΠΠ. Να δω πως θα την παλέψεις όταν μεγαλώσουν τα κενά.
Το θέμα GOAT δε νομίζω ότι έχει απάντηση· τουλάχιστον εύκολη. Πάντως, για να συμπεριλάβει κάποιους, θα πρέπει να έχει λήξει η καριέρα τους, να δούμε όχι απλά τι έχουν πετύχει αλλά και πως επηρέασαν το ποδόσφαιρο, τι αλλαγές επέφερε σε συστήματα, κανονισμούς η παρουσία τους κλπ. Οι Beatles θεωρούνται GOAT από πολλούς, όχι γιατί τα τραγούδια τους είναι καλύτερα πχ από των Zeppelin, αλλά για όλο αυτό που προκάλεσαν στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Και πάλι οι απόψεις διίστανται. Καλά θα ήταν σ’ αυτό το θέμα, ν’ ακούμε περισσότερο τους ειδικούς (παίχτες, προπονητές), ειδικά αυτούς που τους έζησαν όλους και δεν έχουν υποκειμενικό κίνητρο (συμπατριώτες, συμπαίχτες κλπ), παρά wanna be ειδήμονες (δημοσιογράφους, οπαδούς κα). Επίσης, μια κι ανέφερα κανονισμούς, καλά είναι κάποιοι που υποτιμούν τους παλιούς παίχτες, στο στυλ «οι αμυντικοί-μπυροκοιλιές τότε μάρκαραν με τα μάτια», να λάβουν υπόψη ότι κάθε αλλαγή κανονισμού έγινε για να βοηθήσει τους επιθετικούς εις βάρος των αμυντικών. Ενδεικτικά αναφέρω χαλάρωση οφσάιντ, απαγόρευση επιστροφής μπάλας στο τέρμα, πειθαρχικό έλεγχο. Σήμερα, και καλώς έγινε, ο τεχνίτης υπερπροστατεύεται. Κάποτε του έσπαγαν το πόδι κι ο διαιτητής έλεγε «4 παίξε πιο ήρεμα». Τώρα με δυο τραβήγματα φανέλας είσαι έξω.
Τέλος, καλώς ή κακώς, η συζήτηση για τον GOAT, έχω την εντύπωση, ότι αφορά, (από κι εξαιτίας του Πελέ), παίχτες πολυσύνθετους σε προσόντα και παιγνίδι· δηλαδή παίχτες που ηγούνται, οργανώνουν, δημιουργούν και σκοράρουν. Επίσης παίχτες που λειτουργούν και σε οργανωμένο σύστημα (ομάδα) και σε εναλλακτικό (εθνική). Και αυτό είναι σίγουρα το πιο δίκαιο.
Καλησπέρα παιδιά, δεν σας σχολιάζω στο φβ γτ θα μου την πέσουν τα ορκ-λάτρεις των Πελέ, Μαραντόνα Καζαντζίδη, κλπ
Αγαπητό Ελ σομπρέρο, σχετικά με το άρθρο περί GOAT, αλήθεια τώρα μεταξύ μας, δεν θεωρείτε τον Μέσι ανώτερο, καλύτερο, πιο ολοκληρωμένο, πες το όπως θες, του Ρονάλντο; Νομίζω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο ίσως αθλητικό ψευτοδίλημμα της εποχής μας και μου έκανε πραγματικά εντύπωση στο άρθρο σας που, εφόσον γράψατε, δεν πήρατε θέση. Κατανοώ πως δεν θέλετε να ανοίξετε ανούσιες και ανώριμες κόντρες μεταξύ άμπαλων, fanboys και αυθαίρετων ράντομ τύπων σαν εμένα (μιας και αυτή είναι η πλειοψηφία των αναγνωστών) αλλά τότε ποιος ο σκοπός του άρθρου αυτού;
Το “δίλημμα” Μέσι-Ρονάλντο έχει λυθεί-απαντηθεί εδώ και χρόνια, και όχι από μένα ή λοιπούς ραντομάδες-ξερόλες, αλλά από ανθρώπους που η δουλειά τους είναι η καταγραφή όλων των στατιστικών. Η ΜΌΝΗ στατιστική κατηγορία που ο Πορτογάλος είναι καλύτερος είναι οι εναέριες μονομαχίες/γκολ με κεφάλι.
Σε όλα τα άλλα ο Μέσι υπερτερεί καθαρά, ακόμα και στο σκοράρισμα είναι ελαφρώς πιο αποτελεσματικός (ίδια γκολ με λιγότερα σουτ, περισσότερα γκολ από ατομικές προσπάθειες σε σχέση με τον Ρονάλντο, περισσότερα γκολ απέναντι στις καλές ομάδες της Laliga).
Για να το θέσω αλλιώς θα σας πω πως αν ήμουν στις ομάδες του FIFA και του Pro evolution για να φτιάξω τα βασικά στατιστικά των δύο παιχτών, θα δυσκολευόμουν πολύ να βάλω στον Ρονάλντο κάπου μεγαλύτερο αριθμό εκτός από το “jump”/”header”. Πώς έχουμε δίλημμα λοιπόν όταν οι δύο παίχτες ουσιαστικά κοντράρονται μόνο στο σκοράρισμα; Πόσο διαφορετικά τελικά αντιλαμβανόμαστε τον απλό όρο “καλύτερος” για να μην αρκεί το παραπάνω;
Α ναι οι τίτλοι!!
Πώς γίνεται όταν συγκρίνοντας ατομικά παίχτες, να έχουμε ως σοβαρό κριτήριο τους ομαδικούς τίτλους; Ποδόσφαιρο είναι, όχι τένις. Οι τίτλοι είναι για να συγκρίνουμε (αν πρέπει να συγκρίνουμε) ομάδες, όχι παίχτες. Στο ποδόσφαιρο οι τίτλοι εμπεριέχουν αμέτρητες συγκυρίες (ειδικά όταν μιλάμε για τουρνουά με νοκάουτ γύρους προφανώς) και εσείς καλύτερα από τον καθένα μπορείτε να αραδιάσετε αμέτρητες λίστες μέτριων παιχτών που πήραν κούπες (είτε με συλλόγους είτε με εθνικές) και αντίστοιχες λίστες με παιχταράδες που δεν έφτασαν ούτε τελικό, μηδενίζοντας επιχειρήματα τύπου “ο τάδε πήρε με την εθνική του, ο άλλος όχι, άρα είναι καλύτερος” ?
Τυχαίο παράδειγμα: Αν ο Ζιντάν είναι καλύτερος από τον Μέσι ακριβώς γτ πήρε Μουντιάλ, να βάλουμε ανώτερους και τους Τζορκαέφ, Γκιβάρς, Ντουγκαρί και μετά να τους βάλουμε και πάνω από τους Κρόιφ, Πλατινί και Μπεστ… ??? Καταλαβαίνετε το μπάχαλο που δημιουργείται έτσι;
Τώρα τελευταία βέβαια διαβάζω συχνά και την άλλη καραμέλα ότι ο Ρονάλντο είναι περισσότερο ηγέτης. Αυτό το ξεκίνησε κάποιος σαν αστείο και διαδόθηκε να υποθέσω; Την τρομερή ικανότητα του Πορτογάλου στο σκοράρισμα κανείς δεν την αρνείται όπως και την αδιανόητη συνέπεια που δείχνει στα μεγάλα παιχνίδια. Από την άλλη ο Μέσι φέτος σε μια “αθόρυβη κάποιοι θα πουν” χρόνια του ήταν MVP σε 29/60 αγώνες που έπαιξε!! Ειλικρινά σας προκαλώ να μου βρείτε άλλον παίχτη που παίζει σε τόσο τοπ επίπεδο, για τόσο μεγάλο διάστημα και με τόσο σταθερά καλή απόδοση. Έχει βάλει τόσο ψηλά τον πήχη που μόλις κάνει ένα κακό ματς στα δέκα όλοι βρίσκουν αφορμή να τον κατακρίνουν, απαιτώντας ακόμα πιο εξωγήινα νούμερα 🙂 (τα στατιστικά που αναφέρω είναι από το whoscored.com ).
Κατανοώ ότι η έννοια ηγέτης ερμηνεύεται διαφορετικά από τον καθένα μας αλλά δεν γίνεται να μην βλέπει κάποιος το πόσο καλύτερους κάνει ο Μέσι τους συμπαίκτες του με την απόδοση του. Παρόλα αυτά θα θυμόμαστε για φέτος έναν μέτριο(;) Μέσι και τον αποκλεισμό από την Ρόμα γιατί ο Σεμέδο είχε την φαεινή ιδέα να μην μαρκάρει τον Μανωλά στη φάση του 3-0 και μάλλον έναν αποκλεισμό στο Μουντιάλ επειδή ο Αργεντίνος δεν ήταν πάλι ο MVP του αγώνα.
Ξέρετε πόσες φορές (Ρητορικό είναι αυτό δεν τις μέτραγα ?) έχω δει έναν αγώνα της Ρεάλ όπου ο Ρονάλντο κάνει λάθος πάσες, χάνει κοντρόλ, χαλάει επιθέσεις, σπάει ρεκόρ σε οφσάιντ, γκρινιάζει σε συμπαίχτες του, δεν πανηγυρίζει γκολ τους μαζί, είναι γενικά αρνητικός και επειδή κάνει ένα πέναλτι και μια κεφαλιά διαβάζω μετά στο σπορτ24 άρθρο με τίτλο “3-0 η Ρεάλ, καθάρισε πάλι ο Ρονάλντο!” Ειλικρινά ονειρεύομαι ένα παράλληλο σύμπαν που θα μπορούσα να κάνω μήνυση στον συγκεκριμένο δημοσιογράφο μόνο και μόνο για την παραπληροφόρηση και την αμπαλοσύνη του. Είναι κάπου στα παραπάνω κρυμμένος ο ορισμός του ηγέτη και δεν τον βλέπω; (Αυτό δεν είναι ρητορικό, παρακαλώ διαφωτίστε με)
Από την άλλη ναι, ο Μέσι είναι ξεκάθαρα κατώτερος των περιστάσεων στα ματς με την Αργεντινή, όχι τόσο όσο νομίζουμε αν δούμε πάλι τα στατιστικά του, και ναι οι συμπαίχτες του δεν τραβάνε (δεν είναι κακοί, απλά κανείς δεν εμφανίζεται στα μεγάλα ραντεβού βλέπε Μουντιάλ). Στην εθνική Αργεντινής έχεις την απαίτηση από τους λοιπούς παιχταράδες να βγουν μπροστά, να παίξουν μπαλάρα (δεν το κάνουν άρα κακός Μέσι), στην εθνική Πορτογαλίας έχεις την απαίτηση από τους μέτριους παίχτες απλά να μείνουν στο αμυντικό τους πλάνο (1-0 με κατενάτσιο άρα ηγέτης Ρονάλντο) #seems_logical #not
Στο φινάλε αυτό που θέλω να πω είναι πως ο κόσμος θεωρεί τον Ρονάλντο πιο ηγέτη γιατί; Επειδή έκανε χατ τρικ με την Ισπανία ή με την Γιουβέντους; Τρομερές επιδόσεις αλλά δεν είναι δυνατόν να επηρεαζόμαστε τόσο εύκολα από μεμονωμένα περιστατικά (και ας έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα) όταν έχουμε ένα δείγμα 400 αγώνων από Laliga πολύ πιο αξιόπιστο και αξιοκρατικό προς ανάλυση.
Ναι ξέρω Ελσομπρέρο μου θα μου πεις είσαι ο Μέσι και σε θέλω να μου κερδίζεις την Μπάγιερν και την Παρί, όχι την Λεβάντε αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό που κάνει ο Ρονάλντο τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη (να σκοράρει δλδ περισσότερο από ότι ο Μέσι στα κρίσιμα σημαντικά ματς), το κάνει και ο Μέσι στην Ισπανία σκοράροντας με τις δυνατές ομάδες και όχι κάνοντας χατ τρικ με τις πεσμένες. Απλά στο μυαλό του κόσμου, μένει πιο εύκολα μια πρόκριση ή ένας αποκλεισμός. Άλλωστε προβάλονται και περισσότερο όπως είναι λογικό.
Στη σούμα το θέμα είναι ο πως ο Μέσι κάνει πολλά και πολύ καλύτερα παιχνίδια άσχετα από τα γκολ για να χαρακτηρίζεται ο Ρονάλντο πιο ηγέτης επειδή ξερωγώ γκρινιάζει στους συμπαίχτες αντί να σκύβει το κεφάλι όπως κάπου ανέφερες στο άρθρο. Εκτός αν υποστηρίξετε ότι η Πορτογαλία και η Ρεάλ που πήρε 3/3 ευρωπαϊκά, τα πήραν κυρίως λόγω Ρονάλντο, εκεί θα πάω πάσο, θα αρχίσω να έχω ενδοιασμούς για λίγο, μετά θα γελάσω και θα αλλάξω θέμα.
(Γιατί πέρα από την πλάκα πόσο τις κουβάλησε τελικά ο Ρονάλντο σε σχέση με αυτό που έκανε ο Μέσι στα προκριματικά της Αργεντινής; Ουπς)
Τα περισσότερα από όσα έχω γράψει παραπάνω έχουν “κλαπεί” από σάιτ στατιστικών και βασίζονται σε αριθμούς και γεγονότα και όχι σε προσωπικές υποκειμενικές απόψεις. Είμαι 32 χρονών, επαγγελματίας παίχτης ονλάιν πόκερ και όπως βλέπετε αρέσκομαι στα να αναλύω τα πράγματα με στατιστικά και αριθμούς. Επίσης δεν είμαι κάποιο online geek που βλέπει μόνο τους αριθμούς, έχω παίξει και λίγο ποδόσφαιρο στη ζωή μου και θέλω να ελπίζω πως κατανοώ έστω και λίγο τα βασικά για να έχω μια στοιχειώδη άποψη. Δεν είμαι φανμπόι κάποιου παίχτη (οκ ίσως του Ρόνι και του Ζιζού στα νιάτα μου), αλλά δε γίνεται να μην αναγνωρίζω τον Μέσι ως τον κορυφαίο παίχτη όλων των εποχών με διαφορά. (Όσο και αφελείς να είναι οι οποιεσδήποτε συγκρίσεις με άλλες εποχές-άλλη κουβέντα ). Τέλος να πω πως ούτε hater του Ρονάλντο είμαι. Ο Πορτογάλος σταρ της Ρεάλ για μένα αποτελεί έναν από τους κορυφαίους αθλητές, όχι μόνο ποδοσφαιριστές, όλων των εποχών και ένα λαμπρό παράδειγμα του πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος συνδιάζοντας το ταλέντο με την δουλειά και την προπόνηση. Απλά, οποιαδήποτε σύγκριση με τον Μέσι είναι εκνευριστικά αβάσιμη και άστοχη (δεν το λέω εγώ, το λένε οι αριθμοί) και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει γιατί κουράζει.
Υποκειμενικό είναι να υποστηρίξω ότι η πραγματική διαφορά των δύο παιχτών είναι αρκετά μεγαλύτερη από αυτή που ήδη προκύπτει από τα υπάρχοντα στατιστικά αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα για άλλη βραδιά, με μπύρες κλπ..
Οφείλω να απολογηθώ για το τεράστιο αυτό κατεβατό-πρήξιμο κυρίως για το ότι δεν έχω γράψει κάτι ανάλογο για να σας επαινέσω προηγουμένως, παρά μόνο τώρα για να δηλώσω ότι διαφωνώ, και αυτό είναι λίγο άδικο. Το παράπονό μου είναι ότι μπροστά στην ευκαιρία μιας δήλωσης “δεν υπάρχει καν δίλημμα”, εσείς προτιμήσατε την ασφαλή-ρομαντική οδό του “χαρείτε-απολαύστε μπάλα ρε παιδιά”. Είναι όμορφο να ενημερώνετε-μορφώνετε τον κόσμο με ιστορίες από το παρελθόν. Γιατί να μην το κάνετε και με ιστορίες από το παρόν; ?
Υγ: Πάτησα έλεος για πρώτη φορά στη ζωή μου στο φβ, όχι μόνο σε δικό σας άρθρο αλλά γενικά, παρακαλώ συγχωρέστε με 🙂
Υγ2: Ναι είχα πολύ ελεύθερο χρόνο σήμερα
Υγ3: Δεν αναμένω απάντηση, ήθελα απλά να τα πω κάπου να ξεσκάσω..
Καλή συνέχεια
@Καραφλόστ
Στο κείμενο δεν κάνω συγκρίσεις. Κανένας δεν είναι καλύτερος απ΄τον άλλο και το γράφω αυτό.
Προσπαθώ να εξηγήσω και ίσως να καταλάβω και γω ο ίδιος (και να το μοιραστώ μαζί σας) για ποιο λόγο ο Μέσι δεν είναι ο σούπερ παίκτης της Μπάρτσα όταν φοράει την φανέλα της Αργεντινής, και γιατί ο Ρονάλντο έχει μεγαλύτερη επιρροή στην Πορτογαλία.
Είναι κάποιες σκέψεις. Δεν το παίζω αναλυτής του ποδοσφαίρου, ούτε “Πάπας” που έχει το αλάθητο.
Περίμενα πως θα γίνει αυτό, να τσακώνονται δηλαδή για το ποιος την έχει μεγαλύτερη (την αξία) και ήμουν 50-50 να ανεβάσω ή όχι το κείμενο. Τελικά το ανέβασα, γιατί αυτό κάνουμε σε αυτό εδώ το μπλογκ. Συζητάμε για ποδόσφαιρο…
ΤΟΝΙΖΩ για ακόμα μία φορά πως είμαι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ φαν του Μέσι και στο κείμενο κάνω αναφορά για το “σπάνιο DNA του Ροσάριο” και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ κλάση του.
Να είσαι καλά!
Εγω σαν προεδρος της αυτοδημιουργητης φραξιας που δε ζητησε κανεις “οχι καφροι στο σομπρερο μου” μπαινω να κανω την παρεμβαση που δε ζητησε κανεις για να πω να φυγετε να πατε αλλου. Εδω ειναι χωρος στοχασμου και δεησις στα στοιχεια της μπαλας μη πατατε το χαλι και μη μας κανετε χαλιγκαλι τη καρδια.
Η συζητηση για τον εκαστοτε καλυτερο στο οτιδηποτε ειναι οντολογικοι μυθοι που πλαθουμε μεταξυ μας για να επικοινωνουμε δεν αφορα κανενα μεσι και κανενα ροναλντο. Ξεκολληστε.
Σομπρερο σε ψεγω και γω για να μη με πουνε αγαπουλη το GOAT δε γραφεται ετσι γραφεται OBDULIO VARELA.
Χαλαρώστε κι απολαύστε το ποδόσφαιρο, όπως κι αν παίζεται, όσο κι αν έχει αλλάξει, όποια εποχή κι αν έχετε γεννηθεί και “ξες τι έχω δει εγώ, ναπουμεξερωγώ”. Πενήντα χρονών θα γίνουμε και δεν τραβάμε τέτοιο ζόρι.
Η μπαλίτσα είναι το ζητούμενο και το σημείο αναφοράς, που παραμένει σταθερό. Οι GOAT έρχονται και παρέρχονται. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα εκεί.
Τα κείμενα δεν γράφονται μετά από Γενική Συνέλευση. Δεν συμφωνούμε μεταξύ μας στα πάντα. Δεν συμφωνούμε σχεδόν σε τίποτα μεταξύ μας. Υποστηρίζουμε άλλες ομάδες, άλλες εθνικές, μας αρέσουν άλλοι παίκτες. Συνεπώς οι εκκλήσεις “Ρε Σομπρέρο τι μαλακίες γράφεις”, “Ρε Σομπρέρο καλά τα λες” στα άρθρα δεν έχουν νόημα.
Για παράδειγμα το 2016 προσωπικά έγραφα ότι καλό είναι να σταματήσει από την Αργεντινή ο Μέσσι
http://www.sombrero.gr/2016/06/messi-argentina/
Υπάρχει άλλο άρθρο που κάνει σύγκριση Ντιέγκο-Μέσι στην εθνική που δεν έχω γράψει και με το οποίο διαφωνώ. Έτσι είναι. Γνώμες έχουμε, κουβέντα κάνουμε.
Από εκεί και πέρα προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο το GOAT γιατί δεν γίνεται να επιλέξεις κανέναν. Γιατί δεν έχουμε δει οι περισσότεροί μας τον Ντι Στέφανο, πολλοί τον Πελέ, αρκετοί τον Μαραντόνα και σε κάποια χρόνια τον Μέσσι. Γιατί οι εποχές άλλαξαν και το ποδόσφαιρο άλλαξε και πρέπει να κάνουμε αρκετές συμβάσεις ώστε να συγκρίνουμε όμοια πράγματα. Τι κουβέντα να γίνει; Και γιατί να να πρέπει με το ζόρι να βγει κάποιος ο καλύτερος στο κάτω κάτω.
Όσον αφορά στη σύγκριση Μέσι-Κριστιάνο πολλά μπορούν να ειπωθούν. Το πιο αστείο όμως είναι η παράθεση αριθμών, ειδικά όταν γίνεται με επιχείρημα του στυλ “κουνάω το δάχτυλό μου στους άμπαλους”.
Απολαύστε μπαλίτσα και μην γίνεστε φανμπόιζ, ούτε χέιτερς.
Η γνώμη μου είναι ότι μπορείς να συγκρίνεις δημιουργούς διαφορετικών εποχών καθορίζοντας κάποιες ποσοτικές και ποιοτικές μεταβλητές. Αν μείνεις μόνο στις ποσοτικές μεταβλητές δηλαδή στατιστικές και διεθνείς τίτλους, κινδυνευεις πχ. να κατατάξεις την Εθνική Αγγλίας στην ίδια κατηγορία με την εθνικές Δανίας και Ελλάδας. Για ένα ποδοσφαιριστή δε μετράνε μόνο οι τίτλοι αλλά πρώτα το ταλέντο, δηλαδή η ικανότητα να χειρίζεται όμορφα την μπάλα, και η «ψυχή», το πόσο μπορεί να πολεμήσει όταν φαίνεται μάταιο, να ανατρέψει, να κάνει το αδύνατο. Το τελευταίο μπορεί και να μένει πιο ανεξίτηλα στη μνήμη. Ο Μέσι έχει σίγουρα ταλέντο και το ότι δεν μπορεί να το εκφράσει στην εθνική είναι το αντίστοιχο μιας μαθηματικής ιδιοφυΐας που δεν μπορεί να φτιάξει λογιστικά βιβλία. Δεν μπορεί να « πέσει» εκεί και καλά κάνει. Το θέμα είναι ότι δεν έχει δείξει ψυχή. Για αυτό νομίζω ότι το πιο πιθανό είναι να νικήσει το χρόνο ως ένα υπέροχο ταλέντο αλλά όχι ως μύθος…. Ο Ροναλντο είναι ένας άρτιος παίχτης, μέχρι εκεί. Μπαίνει απέναντι στον Μέσι επειδή πάντα μας αρέσει να φανταζόμαστε αντιπαλότητες και μονομαχίες…
Συγχαρητήρια στον αρθρογράφο όχι μόνο για το ωραίο του άρθρο αλλά και για την ψυχραιμία που απαντάει στα τοξικά σχόλια ανθρώπων που δεν αγαπάνε τις σομπροροϊστορίες για το τζάκι αλλά τους αρέσει να φαντασιώνονται ποιος αθλητής την έχει μεγαλύτερη. Πολλά Συγχαρητήρια και στον κύριο @Jose Maria Bakero που θέτει πολύ σωστά το πως γράφεται το GOAT!
Πολλοί κοιτάνε το παρελθόν. Η FIFA το μέλλον.
Μου έκανε εντύπωση η «επιστημονική» διαιτησία στο Βραζιλία-Μεξικό.
Με όρους μάρκετινγκ, Μέσι και Κριστιάνο είναι ήδη yesterday’s news.
Μήπως ήρθε η ώρα να καλωσορίσουμε ακόμα ένα κατσικάκι;
ΥΓ: Man of the match ο Νεϊμάρ κι όχι ο Ουίλιαν, ρε αλήτες;