Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Με Όνομα Βαρύ σαν Ιστορία

Υπάρχουν μερικά μέρη στον κόσμο που το όνομά τους είναι από μόνο του σήμα, φίρμα, μπραντ, πείτε το όπως θέλετε. Από μνημεία, μέρη, πάρκα, μέχρι γήπεδα ή ακόμα και δρόμους μια αλλαγή ονόματος μπορεί να περάσει από τελείως απαρατήρητη ή να προκαλέσει τόσες αντιδράσεις που να μην εφαρμοστεί ποτέ. Στο μοντέρνο κόσμο της σόου μπιζ του αθλητισμού, όλο και περισσότεροι σύλλογοι προσπαθούν να ανεβάσουν τα έσοδά τους πουλώντας την ονομασία των γηπέδων τους σε χορηγούς. Έτσι θα μπορέσουν να αγοράσουν τον υπερτιμημένο παίχτη στο 300% της αξίας του, ταΐζοντας τον πληθωρισμό των μεταγραφών.

Το όλο σύστημα της ονοματοδοσίας γηπέδων δεν είναι και κανένας μεταμοντερνισμός. Στις ΗΠΑ γίνεται δεκαετίας τώρα, αλλά και στη (γουαναμπί ΗΠΑ) Ιαπωνία είναι ο κανόνας εδώ και χρόνια. Στην Ευρώπη η μόδα ξεκίνησε λίγο παραπάνω από μια δεκαετία πριν, με τη Σάλκε και την Άρσεναλ να είναι οι πρώτες που το εφήρμοσαν στα νέα τους γήπεδα. Από τότε σχεδόν κάθε σύλλογος που έφτιαχνε νέο γήπεδο είχε χορηγό στο όνομα. Αλιάντζ Αρίνα, Σίγκναλ Ιντόυνα, Γουάντα Μετροπολιτάνο, Αλιάντζ Στάντιουμ και πάει λέγοντας. Προσοχή εδώ: ΝΕΟ γήπεδο. Όσες ενστάσεις υπάρχουν για το γήπεδο της Ντόρτμουντ που πρακτικά είναι ανακαίνιση, το όνομα του χορηγού αναφέρεται σε όλο το συγκρότημα και το γήπεδο Βεστφάλεν το μάθαμε εμείς.

Με τις ανακαινίσεις όμως τι γίνεται; Τα γαλλικά γήπεδα πέρασαν ένα γενικότερο ρετουσάρισμα λόγω του Γιούρο. Το Ζερλάν, το Βελοντρόμ, το Παρκ ντε Πρενς, αλήθεια τώρα, τα ξέρει κάποιος με άλλο όνομα; Είναι αδιάφορο τελείως αν υπάρχει χορηγός ή όχι, διότι κανένας δεν το θυμάται. Σε ένα τέτοιο δίλημμα είχε μπει η Τσέλσι που ήθελε να πάρει έκταση στο Βόξχωλ για να κάνει καινούριο γήπεδο και να μην ανακαινίσει το Στάμφορντ Μπριζ ώστε να μπορεί να βάλει χορηγό. Η ΑΕΚ πάει να γίνει μια μοναδική περίπτωση με γήπεδο που θα έχει χορηγό ονόματος ενώ βρίσκεται στο χώρο του παλιού γηπέδου. Σημείωση εδώ βέβαια ότι το παλιό κατεδαφίστηκε και χτίζεται καινούριο. Στον ίδιο χώρο, αλλά καινούριο.

Και αν η Τσέλσι είχε σοβαρότατο πρόβλημα, σκεφτείτε τώρα τι γίνεται με γήπεδα που είναι σύμβολα από μόνα τους. Το Γουέμπλεϊ μια που το ανακαινίσανε, μια που το λέμε «νέο Γουέμπλεϊ». Όπως και το Μαρακανά που ανακαινίστηκε για το Μουντιάλ του 2014. Όποιος κερατάς και να θέλει να το χορηγήσει, είναι το Μαρακανά. Για τους ποδοσφαιρόφιλους μερικά γήπεδα είναι από μόνο τους ενεργειακά σημεία. Τόποι λατρείας και μυσταγωγίας. Εντάξει αγορά, σόου μπιζ, το ποδόσφαιρο ως εμπόρευμα, αλλά αυτά δεν ακουμπάνε στην ψυχοσύνθεση του οπαδού. Η Γιουβέντους και η Μπάγερν το ήξεραν και έχτισαν νέα γήπεδα. Η Άρσεναλ το ίδιο. Η Λίβερπουλ πάλι κάνει νέο κτίσμα (και ας έχει παγώσει). Δηλαδή τώρα υπάρχει περίπτωση να έλεγε κάποιος το Άνφιλντ «Πάντυ Πάουερ Αρίνα»; Μα σοβαρά τώρα; Το Ολντ Τράφορντ, το Σαν Σίρο/Μεάτσα, το Καμπ Νόου, το Μπερναμπέου είναι αυτά που είναι. Το όνομά τους από μόνο είναι ένα ισχυρό μπραντ. Δεμένο με το σύλλογο που παίζει εκεί, αλλά και πέρα από αυτόν. Τα γήπεδα είναι φίρμες από μόνα τους.

Στην Ισπανία τώρα, τα γήπεδα είναι παλιά. Ήδη αρκετοί σύλλογοι φτιάχνουν δύσκολα (Βαλένθια για σένα λέω) ή πιο εύκολα (Εσπανιόλ, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Ατλέτικο Μαδρίτης) νέα γήπεδα. Μόνο η Μπιλμπάο και η Βαλένθια έχουν βάλει το «Νέο» μπροστά από το όνομα του κλασικού γηπέδου. H Ρεάλ Σοθιεδάδ έκανε ανακαίνιση και δεν πιάνεται. Οι δύο μεγάλοι λοιπόν δεν μπορούσαν να μείνουν στην απέξω, πόσο μάλλον όταν έχουν γήπεδα κοντά 70 ετών κατασκευές, με τελευταία ανακαίνιση να έχει γίνει για το Μουντιάλ του 1982. Η Μπαρσελόνα έχει εκπονήσει το σχέδιο «Εσπάι Μπάρσα», ένα γιγάντιο έργο ανακαίνισης όλων των γηπέδων του κόμπλεξ στο Λας Κορτς. Περιλαμβάνει ανακαίνιση του Καμπ Νόου, του Παλάου, του γηπέδου του Χόκεϋ στον πάγο, του Μινιεστάδι (όπου γίνονται οι αγώνες των ελπίδων και της γυναικείας ομάδας) και όλων των περιβαλλόντων χώρων και δημιουργία ενός ακόμα κλειστού. Το έργο έχει προϋπολογισμό €640Μ και πιθανότατα, καθώς έγινε μια προσφυγή ξανά την περασμένη βδομάδα, θα ξεκινήσει σύντομα.

Η διοίκηση της Μπαρσελόνα έχει ξεκαθαρίσει ότι θα μπει χορηγός. Επειδή όμως ξέρει ότι το Καμπ Νόου δεν μπορεί ξαφνικά σε μια νύχτα να γίνει «Μεδιαπρό Αρίνα» (έχει γίνει προσφορά €300Μ για την ονοματοδοσία από τη Μεδιαπρό, δηλαδή τη συνδρομητική ισπανική τηλεόραση), ψάχνει χορηγό για όλο το χώρο. Είναι καλή και πολύ εφικτή ντρίπλα. Διότι μπορεί από το καταστατικό της ομάδας ή το αγωνιστικό σκέλος η συγκεκριμένη διοίκηση της Μπάρσα να μη σκαμπάζει και πολλά, αλλά σε θέματα μάρκετινγκ και χορηγών είναι φοβερά δικτυωμένη. Αρκετά ώστε ο Ρουσέλ να είναι στη φυλακή.

Στη Μαδρίτη τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο Φλορεντίνο πέρασε από τη γενική συνέλευση του συλλόγου την πρόταση για δάνειο €575Μ για την ανακαίνιση του Μπερναμπέου. Υπήρχαν κάτι περίεργοι εκεί μέσα που ρώταγαν «Συγγνώμη κύριε Ανώτερο Ον, αλλά η Μπάρσα κάνει ανακαίνιση 5 γηπέδων με 640, η Ατλέτικο έφτιαξε καινούριο γήπεδο από το μηδέν με 340, η Μπιλμπάο με 187, εμείς γιατί θέμε κοντά 600 για ν’ ανακαινίσουμε το Μπερναμπέου;». Ο Φλο απάντησε: 1) Σας παρακαλώ πολύ που με αμφισβητείτε και 2) Θα τα πάρουμε πίσω, σε αυτό σας έχω φέρει πρώτους. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμία εταιρία που να θέλει να σπονσοράρει το Μπερναμπέου, καθώς κρίνουν ότι δε θα κερδίσουν καμία διαφήμιση, αφού όλοι θα συνεχίσουν να το λένε Μπερναμπέου. Το όνομα του γηπέδου είναι τόσο βαρύ όσο το ‘Ρεάλ Μαδρίτης’. Τελευταία αποχώρησε από την όλη διαδικασία η εταιρία καυσίμων Θέπσα.

Ο Φλορεντίνο το ξέρει και έφερε ένα γκουρού από τον Καναδά για να του βρει χορηγό. Ο Ντέιβ Χόπκινσον είναι ο άνθρωπος πίσω από όλες τις χορηγίες των συλλόγων του Τορόντο. Ανήκει στην εταιρία Μαπλ Λιφς Σπορτ Εντερτέινμεντ και κλείνει όλες τις χορηγίες για τις ομάδες του Τορόντο σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χόκεϋ στον πάγο και μπέιζμπολ. Ακόμα και αυτός από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα παίρνει την ίδια απάντηση «Για νέο γήπεδο το συζητούσαμε αλλά δεν βλέπουμε πως θα προωθηθεί το όνομα της εταιρίας μας αν το συνδέσουμε με ένα γήπεδο με τόσο βαρύ όνομα που αυτό της εταιρίας μας δε θα ακούγεται ποτέ». Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει ένα χρέος που υπολογίζεται στα €602Μ χωρίς να υπολογίζεται το δάνειο του γηπέδου (της Μπαρσελόνα έχει πέσει στα €214 με τον τελευταίο ισολογισμό). Έτσι όπως είναι η ομάδα μετά την αποχώρηση Κριστιάνο και δυο χρόνια μακρυά από μεταγραφές γκαλάκτικος θα χρειαστεί ενίσχυση με αστέρια. Το να διπλασιαστεί σχεδόν το χρέος, να περάσει το €1 δις, χωρίς εγγύηση ότι θα έρθουν πάνω από τα μισά πίσω από το χορηγό του ονόματος είναι ανέφικτο σενάριο και μπορεί να παγώσει το πρότζεκτ.

Διότι το Μπερναμπέου, το Καμπ Νόου, το Άνφιλντ, το Ολτ Τράφορντ, το Γουέμπλεϊ, το Σαν Σίρο/Μεάτσα, το Μαρακανά, το Μπομπονέρα, το Μονουμεντάλ είναι ναοί ζωντανής ιστορίας. Έχουν δική τους ιστορία, μέσα και πέρα από τους συλλόγους που τα χρησιμοποιούν. Είναι τα ίδια κομμάτι της ιστορίας του αθλήματος. Έχουν δικές τους μνήμες και ιστορίες να διηγηθούν. Πρέπει να φύγουν με αξιοπρέπεια και να πάρουν τις ιστορίες μαζί τους, όπως έκανε το Ντέλε Αλπι και το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Δε γίνεται ξαφνικά να το πεις Κόκα Κόλα Αρίνα. Στον Κινέζο που θα το ακούσει πρώτη φορά ίσως μπορείς. Στον οπαδό όμως, όχι.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Γήπεδα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο φίλος

Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για αρκετούς ανθρώπους στη Στοκχόλμη. Η διοίκηση της Χάμαρμπι ΙΦ Φούτμπολσφερενινγκ, που για ευνόητους λόγους από αυτό το σημείο και μέχρι το τέλους του κειμένου θα αποκαλείται απλά Χάμαρμπι, κάλεσε τους οπαδούς της ομάδας να επισκεφτούν για μια τελευταία φορά το γήπεδο Σέντερσταντιον και να […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το νέο Μαρακανά: μια ιστορία νοσταλγίας, αντιδράσεων και ανακαίνισης

Αν ρωτήσεις κάποιον να σου πει για τα σημαντικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου του κόσμου και δεν γεννήθηκε χθες σίγουρα θα αναφέρει μέσα σε αυτά το Μαρακανά. Το ιστορικό στάδιο του Ρίο έκλεισε αρχικά το 2010, ώστε να γίνουν τα απαραίτητα έργα για να είναι έτοιμο για το Μουντιάλ (αλλά και τους Ολυμπιακούς του 2016). Ένα έργο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

8 σχόλια σχετικά με το “Με Όνομα Βαρύ σαν Ιστορία”

  1. Ο/Η balkou λέει:

    Το Μπερναμπέου έχει ανακαινιστεί πολύ πιο πρόσφατα, μέσα στα 90’s. Αν θυμάμαι καλά δύο φορές κιόλας. Την πρώτη, κάπου στο 92 έγινε το ενδιάμεσο διάζωμα, καταργήθηκαν οι θέσεις όρθιων ώστε να μειωθεί λίγο και όχι πάρα πολύ, η συνολική χωρητικότητα.
    Τώρα, για το αν θα λέμε το όνομα του χορηγού ή όχι, για συγκεκριμένα γήπεδα μνημεία, είναι θέμα πως θα το επιβάλλει η κάθε ομάδα. Κι επειδή είναι μακροχρόνιες οι συμβάσεις, δεν είναι τόσο δύσκολο.

  2. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Όλα τα γήπεδα που συμμετείχαν στη διοργάνωση (χρησιμοποιήθηκαν δηλαδή) των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης το 1992 πέρασαν ένα φρεσκάρισμα. Σε αυτό το πλαίσιο ανακαινίστηκε & το Bernabéu. Απλώς μιλάμε για δουλειά σε καθίσματα, δημοσιογραφικά & αποδυτήρια & όχι στα δομικά συστατικά του κτηρίου.

    Όσο για το όνομα τώρα. Είναι τζόγος, στο νέο οπαδό δε θα κάνει διαφορά θα το συνηθίσει. Ο παλιός θα το λέει Μπερναμπέο, όπως το έμαθε.

  3. Ο/Η Γιώργης λέει:

    μια υπόθεση τέτοιου είδους, που θα μπορούσε να γίνει case study είναι αυτή του Stadio Friuli, το οποίο για τους Φριουλάνους έχει πολύ βαρύ όνομα (έχουν πολύ ισχυρη τοπικιστική συνείδηση) και το τόξο του είναι ένα σήμα κατατεθέν της πόλης του Udine. Ο Pozzo (το αφεντικό της Udinese)κατα την διάρκεια της πρόσφατης ανακαίνισης του γηπέδου έκλεισε χορηγία με τη Dacia για την μετονομασία του γηπέδου σε Dacia Arena. Το θέμα δεν ήταν μόνο οτι μόνο οι τηλεοπτικοί σχολιαστές και ο ίδιος ο Πότσο το αποκαλούν με αυτό το όνομα, αλλά και οτι ο δήμος του έκανε ασφαλιστικά μέτρα απαιτώντας να ξηλώσει την πρόσοψη που έγραφε Dacia Arena (το γήπεδο είναι ιδιοκτησία της πόλης του Ούντινε που το παραχωρεί βάσει σύμβασης στην Ομάδα, όπως τα περισσότερα γήπεδα στην Ιταλία) και δηλώνοντας ξεκάθαρα οτι το όνομα δεν αλλάζει που να χτυπάει τον κώλο του κάτω. Ο δήμος κέρδισε την αγωγή, εν μέσω μιας καμπάνιας στην οποία συμμετείχαν και οι οργανωμένοι οπαδοί, με βασικό σύνθημα “Sempre e Solo Stadio Friuli” (“Πάντα και Μόνο Στάντιο Φριούλι”). Περιττό να σημειώσω οτι όποιος στο Φριούλι αποκαλεί το γήπεδο Dacia Arena υπόκειται σε πόστα και απερίγραπτη καζούρα από τους γύρω του.

  4. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    Εδώ βέβαια Γιώργη μιλάμε για δημοτικό στάδιο που χρησιμοποιεί 1 σύλλογος. Αλλά ναι αυτή είναι η λογική. Στα παραδείγματα που έχει το κείμενο γράφω για στάδια που είναι ιδιοκτησία των συλλόγων. Έχουν γίνει κάποιες μόντες, πχ η Atlético έδωσε το Calderón στο δήμο ώστε να γίνουν εκεί διαμερίσματα & από εκεί θα πάρει €170Μ (υπάρχουν κάτι δικαστικές διαμάχες για αυτό, αλλά δεν είναι της ώρας να τις πούμε. Θα κουράσουν). Είναι όμως μια σωστή παρατήρηση.

  5. Ο/Η balkou λέει:

    Άμεση απάντηση. Όχι δε μιλώ για εξωραϊσμό για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά το 92 και ως το 94 η Ρεάλ έκανε ριζική αλλαγή στο γήπεδο.
    https://www.realmadrid.com/en/history/santiago-bernabeu-stadium
    Αν προσέξεις στο λινκ τη φωτογραφία του 80 και τη συγκρίνεις με σημερινές, θα δεις ότι πχ η δυτική κερκίδα (χωρίς σκεπή στα 80’s) είναι πιο ψηλά από την οροφή. Πλέον είναι όλο το γήπεδο σκεπαστό αλλά και στο ίδιο ύψος. Κι αυτό γιατί τα υπόλοιπα 3/4 σηκώθηκαν με γρύλους, το 2ο διάζωμα έγινε το 3ο και ενδιάμεσα μπήκε το νέο 2ο διάζωμα. Επίσης, οι κυκλικοί πύργοι εξωτερικά του γηπέδου, έγιναν τότε για να διευκολύνουν την πρόσβαση, δεν υπήρχαν πιο πριν. Δεν τη λες και μικρή αλλαγή αυτή.

  6. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    @balkou
    Για κάποιο λόγο ήμουν αρκετά σίγουρος ότι αυτές οι αλλαγές έγιναν το 1992 & όχι το 1994. Αλλά εντάξει, προφανώς & έχεις δίκιο. Απλώς σε αυτήν τη περίπτωση μιλάμε για ριζική ανακατασκευή. Τμηματική μεν, αλλά θα βγει άλλο πράγμα. Προσπαθούν τόσο η Real Madrid, όσο & η Barça να πηδήξουν μία γενιά & να πάνε από γήπεδα 2ης γενιάς σε γήπεδα 4ης γενιάς.

    Η εμπειρία υπάρχει. Για το Euro 2016 έγιναν αρκετές τέτοιες αλλαγές στα γαλλικά γήπεδα, με το Vélodrome να είναι η πιο χαρακτηριστική. Το θέμα είναι ότι τα οικονομικά αρχίζουν να ξεφεύγουν τραγικά. Και υπάρχουν απτά προβλήματα στην εύρεση χορηγών τώρα.

  7. Ο/Η Brazilakis λέει:

    Ωραία ανάλυση για ένα θέμα άγνωστο σε μας. Οι δύσκολοι καιροί για τους ρομαντικούς, βέβαια, είναι η χαρά των τεχνοκρατών. Όντως, κανένας δεν αποκαλεί το Μαρακανά Μάριο Φίλιο, όμως ο λεγάμενος δεν ήταν εταιρεία. Ο (παλιός) οπαδός δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τη νέα ονομασία, αλλά ο οπαδός δεν πουλά διαφήμιση· αυτοί που το κάνουν, πιστεύω ότι μάλλον θα βρουν τον τρόπο για να τη γράψουν στο υποσυνείδητο του πελάτη-στόχου.

    Από κει και πέρα, μια άλλη διάσταση του θέματος είναι το πως αλλάζεις κάτι που είναι θεσμός, χωρίς αντιδράσεις. Στη Βαρκελώνη δε νομίζω ότι θα ‘χουν ιδιαίτερο πρόβλημα. Έβαλαν ένα όνομα ντροπή στη φανέλα και δεν έγινε τίποτα. Η νέα «χάρτα» οπαδών, κακομαθημένη, εθισμένη σε τίτλους, με μια συγκεχυμένη ιδέα για το τι ήταν το Més que un club, δε θα έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με μια αλλαγή στο Καμπ Νου (που δεν είναι πια νέο). Θα βρίσει τη διοίκηση, όπως κάναμε και οι παλιοί για τα πάντα… και πάμε παρακάτω. Η πρόσφατη ιστορία με το δημοψήφισμα έδειξε ότι και οι παίχτες δεν έχουν μεταφυσικές αναστολές, με τον μόνο πολιτικοποιημένο της παρέας να δείχνει σαν τον Βασίλη Λεβέντη. Εκεί που θα έχουν ζόρια, είναι στη Μαδρίτη, όπου δεν είναι ένα απλό όνομα αλλά όλη η ιστορία της ομάδας. Με έναν αδίσταχτο πρόεδρο σαν τον Πέρεθ, βέβαια, δε θα με παραξένευε αν βρισκόταν ένας «εχθρός» δημοσιογράφος -σε μια εποχή που ο αντιναζισμός είναι μόδα- για να γράψει, αποδομώντας τον, ποιος ήταν σαν άνθρωπος ο δον Σαντιάγο και τι έκανε με τους φίλους του στον πόλεμο. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν ωρολογιακή βόμβα στη μεταφυσική της ομάδας. Οπότε αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις.

  8. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    @Brazilakis

    Τώρα και αν έχω γράψει για τις διοικήσεις της Μπάρσα στη μετά Λαπόρτα εποχή και τα αίσχη τους. Θα επανέλθω κάποια στιγμή σίγουρα, αλλά αφήνω κενό για να πέσει ο δείκτης γραφικότητας.

    Τώρα στη Μαδρίτη το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Όχι θεωρητικό. Το “ανώτερο ον” Πέρεθ έχει φροντίσει να κάνει πατσαβούρι το καταστατικό του συλλόγου, πρακτικά σκοτώνοντας κάθε πιθανότητα να χάσει εκλογές από την αντιπολίτευση. Πάντως το ιστορικό του Δον Σαντιάγο δύσκολα θα κάνει το επικοινωνιακό μπαμ που λες διότι ο Φλο ελέγχει σε μεγάλο το Μαδριλένικο τύπο και ο Καταλανικός μπορεί κάλλιστα να πάρει την ταμπέλα του κομπλεξικού και φυσικά δεν τον διαβάζει κανείς έξω από την Καταλωνία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *