Φαντάσματα, γάτες, χωράφια και χαμένα γκολ
Πρωτομαγιά του 2005. Στο στάδιο Σιουτάτ ντε Βαλένσια, την έδρα της πιο παλιάς ομάδας στη Βαλένθια, η Λεβάντε υποδέχεται τη Μάλαγα σε μια μάχη για την παραμονή. Οι γηπεδούχοι κάνουν ένα blooper με τον αμυντικό να την αφήνει στον τερματοφύλακα και τελικά κανείς να μην κινείται προς την μπάλα. Ο Σέρζιο Πάουλο Μπαρμπόσα Βαλέντε, η πιο γνωστός ως Ντούντα κλέβει την μπάλα. Ο παίκτης της Μάλαγα (που είχε περάσει ως δανεικός από τη Λεβάντε για μια σεζόν παλιότερα) ξεπερνάει και τον τερματοφύλακα και είναι μεν λίγο πλάγια, αλλά έχει όλη την εστία κενή μπροστά του. Το γκολ σχεδόν σίγουρο. Κι όμως. Ο Ντούντα αντί να σκοράρει, φαίνεται σαν να κολλάει για λίγο και τελικά αντί να σπρώξει απλά την μπάλα στα δίχτυα δοκιμάζει να κάνει πάσα σε έναν συμπαίκτη του που έρχεται από πίσω. Οι αμυντικοί της Λεβάντε προλαβαίνουν και κόβουν το σουτ του Μιγκέλ Άνχελ κι έτσι η Μάλαγα χάνει μια τεράστια ευκαιρία για να κάνει το 0-2.
Duda falló una clara ocasión contra el Levante porque, según sus propias palabras, "vio un fantasma" #CuartoMilenio pic.twitter.com/GMedd5vZ4S
— Iker Jiménez (@navedelmisterio) June 19, 2016
Φάσεις σαν κι αυτή μπορεί να έχουμε δει αρκετές φορές, ίσως κι ακόμα χειρότερες. Αυτό όμως που δεν είχαμε ξαναδεί ήταν η δικαιολογία του Πορτογάλου ποδοσφαιριστή μετά το τέλος του αγώνα για την ακατανόητη ενέργειά του. Ο Ντούντα δηλώνει με κάθε σοβαρότητα ότι “κάτι” πέρασε από μπροστά του και τον εμπόδισε, ότι είναι σίγουρος ότι είδε ένα φάντασμα και γι’ αυτό έκοψε την μπάλα προς το κέντρο. Καιρό αργότερα, ο κηπουρός του γηπέδου εμφανίστηκε να δηλώνει ότι ένας υπάλληλος του συλλόγου είδε ένα βράδυ κάποιον να κινείται μπροστά από την ίδια εστία και φώναξε την αστυνομία. Όταν η αστυνομία ήρθε αργότερα, δεν βρήκε κανέναν στο γήπεδο. Ο κηπουρός αργότερα διέψευσε ότι έκανε τις δηλώσεις αυτές, ο δε Ντούντα αργότερα εμφανίστηκε να υποστηρίζει ότι το είπε για πλάκα. Αλλά όπως είναι γνωστό, δεν πρέπει να αφήνουμε την αλήθεια να μας χαλάει μια όμορφη ιστορία και ο μύθος δημιουργήθηκε αμέσως.
Έτσι λοιπόν, οι υποτιθέμενες δηλώσεις του κηπουρού και η ατάκα του Ντούντα έφεραν… ghostbusters από όλη την Ισπανία στη Βαλένθια, ώστε να μπορέσουν να ελευθερώσουν το πνεύμα από τα δεσμά του. Και μπορεί ο κηπουρός να διέψευσε τις δηλώσεις του, παραδέχτηκε όμως ότι μερικά χρόνια πριν στην ίδια εστία, οι άνθρωποι του συλλόγου πέταξαν τις στάχτες τεσσάρων μελών της Λεβάντε που έχασαν τη ζωή τους σε ένα τραγικό τροχαίο. Σκεπτικιστές 0 – Συνωμοσιολόγοι/Μεταφυσικοί 1. Σύμφωνα με τους… ειδικούς λοιπόν, ήταν τα πνεύματα των τεσσάρων οπαδών του συλλόγου που προστάτευσαν τη Λεβάντε από το γκολ του Ντούντα. Ακόμα κι από τον άλλον κόσμο τους ένοιαζε η παραμονή της ομάδας στην Πριμέρα.
Η είσοδος του θρυλικού Βαγιέχο. Στα δεξιά ο φοίνικας της ιστορίας μας.
Η ιστορία της Λεβάντε και των γηπέδων της όμως δεν είχε μόνο αυτή την μεταφυσική στιγμή. Ο σύλλογος γεννήθηκε το 1909 και τριάντα χρόνια αργότερα εξαιτίας του εμφυλίου στην Ισπανία συγχωνεύτηκε με την τοπική Χιμνάστικο, κρατώντας το όνομά της, παίρνοντας όμως τα μπλε-κόκκινα της Χιμνάστικο και το γήπεδό της, το ιστορικό Εστάδιο Βαγιέχο. Ο σύλλογος δεν κατάφερε ποτέ να ανέβει στην Α’ εθνική και ένα πρωινό του 1963, οι άνθρωποι της Λεβάντε βρήκαν ένα νεκρό γάτο δίπλα σε έναν φοίνικα που υπήρχε στην είσοδο του σταδίου. Δίπλα στον γάτο υπήρχε αφημένο και ένα μήνυμα: “Όταν ο γάτος ανέβει στον φοίνικα, τότε κι η Λεβάντε θα ανέβει κατηγορία“. Η Λεβάντε έκανε σούπερ σεζόν και τελικά μερικούς μήνες αργότερα κέρδισε για πρώτη φορά την άνοδό της στα σαλόνια της Ισπανίας. Άγνωστο αν ο φαρσέρ είχε αυτόν τον σκοπό ή απλά ήταν κάποιος οπαδός της Βαλένθια που ήθελε να κοροϊδέψει τη Λεβάντε. Μια μέρα του Ιουνίου πάντως, οι άνθρωποι του συλλόγου είδαν έναν (ευτυχώς ψεύτικο αυτή τη φορά) γάτο ανεβασμένο στο δέντρο και ένα μήνυμα: “Ο γάτος ανέβηκε στον φοίνικα κι η Λεβάντε στην Α’ εθνική”.
Το πλημμυρισμένο στάδιο
Μερικά χρόνια αργότερα, η Λεβάντε θα εγκατέλειπε το γήπεδο που υπέστη σοβαρές ζημιές από πλημμύρες, εν μέσω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων και υποβιβασμού στις χαμηλές κατηγορίες. Ο σύλλογος πούλησε το γήπεδο και έψαξε να βρει κάποιο φτηνότερο οικόπεδο. Το βρήκε στην περιοχή Οριόλς, πολύ μακριά από τις παραθαλάσσιες περιοχές που οι οπαδοί της βρίσκονταν κατά κύριο λόγο και εκεί έχτισε το νέο γήπεδο για το οποίο μιλήσαμε προηγουμένως και στο οποίο την θεμέλια λίθο έβαλε η τότε… Μις Ισπανία. Πολύ πριν το χαμένο γκολ του Ντούντα όμως, είχαμε μια ακόμα περίεργη ιστορία. Το γήπεδο ήταν σχετικά εκτός πόλης, ανάμεσα σε αγρούς και εκεί προέκυψε ένα ακόμα πρόβλημα. Κάποιος από τους ιδιοκτήτες γης αρνήθηκε να πουλήσει ένα μικρό κομμάτι που χρειαζόταν η Λεβάντε. Οι άνθρωποί της προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον πείσουν, αλλά αυτός ήταν αμετάπειστος. Ζητούσε ο σύλλογος να αγοράσει όλα τα χωράφια του, ενώ η Λεβάντε ήθελε μόνο το μικρό κομμάτι γης που χρειαζόταν. Ο κυριούλης έλεγε όλα ή τίποτα και η συμφωνία δεν έγινε ποτέ.
Κάποιος δάγκωσε το γήπεδο
Το αποτέλεσμα ήταν όπως βλέπετε και παραπάνω να προσπαθήσουν οι μηχανικοί να το βολέψουν στο χώρο όπως μπορούσαν, με αποτέλεσμα η μια γωνία του να εξέχει λίγο και να υπάρχει ένα… κενό στην μια εξέδρα, που έμεινε στην ιστορία ως η… “μπουκίτσα του θείου”. Μπουκίτσα γιατί είναι σαν κάποιος να το δάγκωσε και θείος, ο ιδιοκτήτης του χωραφιού. Οι άνθρωποι της Λεβάντε πίστεψαν ότι κάποτε ο θείος θα πέθαινε, κάποιος πιο λογικός θα έπαιρνε τη γη και θα έκαναν μια προσθήκη. Αρκετά χρόνια αργότερα, η μπουκίτσα υπάρχει ακόμα:
Εκτός από την μπουκίτσα, η μια γωνία βγαίνει μες τον δρόμο, αλλά δε βαριέσαι…
Το 2015 η Λεβάντε ξεκίνησε τη σεζόν και στα πρώτα επτά παιχνίδια της εντός έδρας δεν είχε σκοράρει στην καταραμένη εστία του Ντούντα. Οι φαν των μεταφυσικών θυμήθηκαν την δεκαετή επέτειο εκείνης της φάσης. Η Λεβάντε όχι απλά δεν σκόραρε, αλλά κι όταν σκόραρε κάτι συνέβαινε. Όπως όταν ένα γκολ του Ντέιβερσον ακυρώθηκε εντελώς άδικα για ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ. Το αποκορύφωμα όμως ήταν η απίστευτη χαμένη φάση στο παιχνίδι με τη Ρεάλ Μπέτις με το διπλό δοκάρι, το δεύτερο σε κενή εστία:
Αυτή τη φορά το πρόβλημα ήταν για τη Λεβάντε, οπότε το κακό αποδόθηκε στην… κατάρα του θείου. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα για τη Λεβάντε κάποιοι μιλούν για την κατάρα του “θείου”, όταν γίνεται κάτι καλό θυμούνται τα φαντάσματα, ανάλογα με το τι βολεύει την κάθε ιστορία. Η Λεβάντε τελικά κατάφερε εκείνη τη χρονιά να σωθεί παρά τα όσα συνέβαιναν. Συνεχίζει ως ένας σύλλογος που κινείται μεταξύ των κατηγοριών και κυρίως συνεχίζει να παίζει στο γήπεδο που οι κατάρες και τα φαντάσματα συνυπάρχουν για να μας δίνουν γραφικότητα, που συχνά χρειάζεται και θα μας λείψει αν κάποτε όλες οι ομάδες αποκτήσουν γήπεδα φασόν σαν κουτιά, χωρίς προσωπικότητα και χωρίς ιστορία.
