Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Έκρηξη του Γυναικείου Ποδοσφαίρου στην Ισπανία

Στις 28 Απριλίου η Μπαρσελόνα παίζει ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπάγερν. Όχι, δεν κάνω κάποιο λάθος ούτε στις ημερομηνίες, ούτε στους συλλόγους. Απλώς δε θα παίξουν ο Μέσι, ο Σουάρες, ο Κοουτίνιο ή ο Πικέ, αλλά η Αλέξια, η Λέια, η Μάρτενς και η Ντάγκαν. Η Μπαρσελόνα, μαζί με την Ατλέτικο, τη Λεβάντε και την Αθλέτικ Μπιλμπάο ηγούνται της ανάπτυξης του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ισπανία, που τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκεται σε έκρηξη.

Αντίθετα με τα αντρικά τμήματα όπου οι Ισπανοί κυριαρχούν τα τελευταία 10 χρόνια στην Ευρώπη, τα γυναικεία τμήματα ήταν πολύ πίσω από τα αντίστοιχα της Γερμανίας (πρώτη Λίγκα που ασχολήθηκε σοβαρά με το γυναικείο ποδόσφαιρο), της Γαλλίας και της Αγγλίας. Τα γυναικεία τμήματα των Βόλφσμπουργκ, Μπάγερν, Λυών, Άρσεναλ και Τσέλσι έχουν καταφέρει να γίνουν παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου. Οι Ισπανοί δεν μπορούσαν να μείνουν στην απέξω και έτσι προσπάθησαν με σχέδιο και δομές να αναπτύξουν τα γυναικεία τμήματα. Και αντίθετα με τις μαρκετίστικες ηλιθιότητες, όπως τα παιχνίδια στις ΗΠΑ, που θέλουν να κάνουν στην αντρική Λα Λίγα, το γυναικείο ποδόσφαιρο πήρε το εγχειρίδιο των τμημάτων υποδομής.

Ο Πρόεδρος της Λίγα Φεμινίνα με τις αρχηγούς των ομάδων. (Φώτο από την el periodico.)

Μία βασική αρχή ήταν να είναι ένα προϊόν αυτόνομο, να μην εξαρτάται δηλαδή από την επαιτεία των αντρικών τμημάτων. Μέχρι το 2016, οι παίκτριες δεν ήταν επαγγελματίες και φυσικά αυτό σήμαινε ότι δεν είχαν συμβόλαια που να τους θεμελιώνουν εργασιακά δικαιώματα όπως ασφάλιση. Η Μελάνια Σερράνο, αμυντικός της Μπαρσελόνα, δήλωσε στην Ελ Παίς πριν τρεις μήνες «Μέχρι το 2015 δούλευα σε ένα σχολείο ως παρατηρήτρια εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Ήταν πολύ δύσκολο να τα ισορροπήσω με το ποδόσφαιρο. Μετά ήρθε η Ιμπερόλα». Η Ιμπερόλα, μια εταιρία ενέργειας, είναι ο κεντρικός χορηγός της γυναικείας Λα Λίγα. Η είσοδός της έδωσε τη δυνατότητα να γίνει η 1η κατηγορία επαγγελματική, να δοθούν συμβόλαια, να γίνουν συμβάσεις, να υπάρξει ασφάλιση για τις παίκτριες.

Η Ιμπερόλα μόνη της δεν μπορούσε να δώσει τα πάντα. Έτσι, η Λα Λίγα αποφάσισε να ακολουθήσει το σωστό μοντέλο αύξησης κερδών. Στα αντρικά τμήματα τα έσοδα προέρχονται πρωτίστως από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, δεύτερον από τους χορηγούς και τρίτα στη λίστα είναι τα εισιτήρια. Το να βρεθεί χορηγός αποδείχθηκε εύκολο. Η συνδρομητική τηλεόραση επίσης το 2016 αποφάσισε να επενδύσει στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Η Μέδιαπρο και το συνδρομητικό κανάλι «Γκολ» πήραν τα τηλεοπτικά δικαιώματα του γυναικείου ποδοσφαίρου και πέρα από τα έσοδα, έβαλαν κανόνες που βοήθησαν στην ανάπτυξή του. Τα παιχνίδια διεξάγονται πρωί ή μεσημέρι, ώστε να μην πέφτουν πάνω στα αντρικά, και κάπως έτσι ο κόσμος άρχισε να τα βλέπει και να πηγαίνει. Εκτός αυτού, μπήκαν διαφημίσεις των γυναικείων ματς πριν ή στα ημίχρονα των αντρικών παιχνιδιών και τροποποιήθηκαν τα γήπεδα ώστε να γίνονται καλύτερα οι μεταδόσεις.

Το τρίτο στοιχείο ήταν κάτι που οι Ισπανοί ξέρουν να κάνουν καλά. Το ποδόσφαιρο βάσης. Το 2015 η εθνική ομάδα γυναικών έπαιξε για πρώτη φορά σε Μουντιάλ. Για να συμβεί αυτό ξεκίνησαν από τις ηλικίες των 12 να εκπαιδεύουν τα κορίτσια, ακριβώς στις ίδιες συνθήκες και με τα ίδια προγράμματα εκγύμνασης και τακτικής εκμάθησης που έκαναν τα αγόρια. Έτσι πήραν ένα Μουντιάλ κάτω των 17 και πήγαν σε τελικό Μουντιάλ κάτω των 21. Προ 2014 οι Ισπανίδες παίκτριες στη Λα Λίγα ήταν το 1,5% του συνόλου των ποδοσφαιριστών. Σήμερα είναι το 5,8%, αύξηση 41% σε μόλις 5 χρόνια (στοιχεία από το σάιτ της Λα Λίγα). Προφανώς η απόσταση είναι ακόμα τεράστια, όπως όμως και η δυναμική ενός κλάδου που πρακτικά υπάρχει ελάχιστα χρόνια.

Τέλος, το θέμα των εισιτηρίων. Εδώ υπάρχουν ακόμα τεράστιες αποστάσεις. Υπάρχουν σύλλογοι όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου η προσέλευση είναι τόσο μεγάλη που πλέον η γυναικεία ομάδα αγωνίζεται στο ίδιο γήπεδο με την αντρική. Το φετινό ματς, ντέρμπι κορυφής με την Μπάρσα, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ εισιτηρίων στο γυναικείο ποδόσφαιρο με 60.739 θεατές. Η Ατλέτικο, κάτοχος του πρωταθλήματος, έχασε από τη δεύτερη Μπαρσελόνα 0-2 και το πρωτάθλημα πλέον παίζεται κάθε αγωνιστική στον πόντο. Η Μπάρσα παίζει ακόμα στο Μινιεστάδι με μ.ο. εισιτηρίων κοντά στα 5.500, γι’αυτό είναι ακόμα πολύ μακρυά η σκέψη να ανοίξει κάποτε το Καμπ Νόου για το γυναικείο τμήμα. Η Λεβάντε παίζει στο ίδιο γήπεδο με την αντρική ομάδα, ενώ η Αθλέτικ Μπιλμπάο αγωνίζεται στο δεύτερο γήπεδο της και όχι στο Σαν Μαμές. Τα εισιτήρια κοστίζουν πάνω-κάτω όσο μία μπύρα για να μπορεί να πηγαίνει εύκολα ο κόσμος και ενώ τα νούμερα είναι ακόμα χαμηλά, η προσέλευση τα 3 τελευταία χρόνια έχει πενταπλασιαστεί.

Δυο γυναικείες ομάδες της δεύτερης κατηγορίας σε καθιστική διαμαρτυρία στο κέντρο του γηπέδου μετά από σεξιστικά συνθήματα που άκουγαν από τις εξέδρες. Στην Τεράσα της Καταλωνίας. (Φώτο από el diario).

Με όλα τα παραπάνω είναι εμφανές ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει καταφέρει να χτίσει ένα δικό του αυτόνομο οικονομικό πλαίσιο για να αναπτυχθεί, που είναι και το σωστό. Ο τρόπος είναι σταθερός και παρότι ξεκίνησε το εγχείρημα 100 χρόνια μετά από τα αντρικά τμήματα, η άνοδος είναι τρομακτική. Επίσης, όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι, πλην Ρεάλ Μαδρίτης, έχουν επενδύσει στα γυναικεία τμήματα. Πρωτίστως η Ατλέτικο, που πια έχει και μια οπαδική βάση για τις γυναίκες, και μετά η Μπαρσελόνα που έχει κάνει τα τελευταία 2 χρόνια τη μεγαλύτερη επένδυση σε μεταγραφές και συμβόλαια σε γυναίκες παίκτριες. Πέρυσι, η Ατλέτικο έκανε κοινό γύρο του θριάμβου για τις πρωταθλήτριες της Λα Λίγα και τους νικητές του Γιουρόπα άντρες, βάζοντας μπροστά το πούλμαν των γυναικών, καθώς αξιολόγησαν το πρωτάθλημα πάνω από το Γιουρόπα. Η Μπαρσελόνα κάνει προμόσιον με παίχτες από την αντρική και παίκτριες από τη γυναικεία ομάδα μαζί. Το ίδιο και η Λεβάντε και η Μπιλμπάο.

Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα. Η μισθολογική απόσταση, όπως καταλαβαίνετε από τα οικονομικά δεδομένα χορηγών, τηλεοπτικών και εισιτηρίων, είναι γιγάντια. Η πιο ακριβοπληρωμένη παίχτρια της Λα Λίγα (Ντάγκαν, Μπαρσελόνα) παίρνει το χρόνο όσα ο Μέσσι τη μισή βδομάδα. Επίσης, υπάρχουν ακόμα τα σεξιστικά στερεότυπα όταν ένα κορίτσι θέλει να γραφτεί σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου, με τα κλασικά «πήγαινε να πλύνεις κανένα πιάτο», έως πανό μέσα στα γήπεδα που να γράφουν «το χορτάρι δεν είναι μέρος για γυναίκες». Και φυσικά υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα γυναικείου προσωπικού πέρα από τις παίκτριες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόλις δυο γυναίκες προπονητές στη γυναικεία Λα Λίγα. Ήταν τρεις, αλλά η Σεβίλλη απέλυσε την προπονήτρια της λόγω κακής πορείας της ομάδας και την αντικατέστησε με άντρα.

H Μαρία Πρι της Μπέτις. Μακροβιότερη γυναίκα προπονήτρια στη Λίγα Φεμινίνα. (Φώτο από el Mundo).

Η Μαρία Πρι της Μπέτις είναι η μακροβιότερη γυναίκα σε πάγκο ομάδας. Βρίσκεται από το 2012 στο Βιγιαμαρίν. Μαζί με την Ιρένε Φαρέρας της Ράγιο Βαγιεκάνο είναι οι δύο γυναίκες προπονήτριες της Λίγα Φεμινίνα. Σε συνέντευξη που έδωσαν στην Ελ Μούνδο τον περασμένο Οκτώβριο είπαν ότι ενώ όλο και περισσότερος κόσμος αγκαλιάζει το γυναικείο ποδόσφαιρο, η έλλειψη προπονητριών σχετίζεται και με άλλες κοινωνικές συνθήκες. Η Φαρέρας δήλωσε «Στη χρονιά μου στη γυμναστική ακαδημία στα 89 άτομα που είχαμε επιλέξει το ποδόσφαιρο ως κατεύθυνση μόλις 3 ήμασταν γυναίκες. Ένας βασικός λόγος που δεν υπάρχουν γυναίκες προπονήτριες είναι ότι βγαίνουν ελάχιστες από τις ακαδημίες, ακόμα». Η Πρι συμπλήρωσε «Φυσικά και υπάρχει έλλειψη ευκαιριών όταν όλες τις αποφάσεις στις διοικήσεις τις παίρνουν άντρες. Ενώ η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο ανοιχτή, οι διοικήσεις δεν έχουν την τόλμη να τοποθετήσουν γυναίκες στους πάγκους». Και οι 2 στο τέλος συμφώνησαν ότι η επαγγελματικοποίηση του γυναικείου ποδοσφαίρου θα ανεβάσει σε βάθος χρόνου το ποσοστό των γυναικών στους πάγκους, καθώς σύμφωνα με τη Φαρέρας: «Μια παίκτρια μπορεί πλέον να ζήσει από το ποδόσφαιρο ως επάγγελμα. Δε χρειάζεται να γυρνάει σπίτι της 2 τα ξημερώματα μετά από ένα εκτός έδρας ματς στη Βαρκελώνη και να πρέπει να σηκωθεί στις 6 το πρωί για να πάει στη δουλειά».

 

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Γυναικείο ποδόσφαιρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το κορίτσι που τόλμησε να παίξει μπάλα

Είναι δύσκολο να γράφεις για το ποδόσφαιρο αυτή την εποχή. Πέρασε πολύ γρήγορα και αθόρυβα χαμηλότερα στις προτεραιότητές μας. Όχι στην αγάπη μας, όχι στο πόσο μας λείπει, γιατί το ποδόσφαιρο για πολλούς και πολλές από μας είναι η κανονικότητα, τρόπος ζωής. Αλλά εν μέσω της κρίσης του κορωνοϊού δεν έχεις και πολλά να πεις […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τζένη, Τζένη

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι κομβικές. Στον αθλητισμό γενικά, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αυτό είναι ένα μεγάλο κλισέ. Το αν μπήκε ή αν δεν μπήκε ένα γκολ, αν δόθηκε ή όχι ένα πέναλτι ή μια κάρτα, το τι έγινε ή τι θα μπορούσε να γίνει σε μια φάση. Πολλές φορές το ποδόσφαιρο έχει χρησιμοποιηθεί ως […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Η Έκρηξη του Γυναικείου Ποδοσφαίρου στην Ισπανία”

  1. Ο/Η Ross λέει:

    Το σημαντικό είναι ότι το παίρνουν στα σοβαρά όσον αφορά την ανάπτυξη και την εύρεση εσόδων. Το ότι έγινε επαγγελματικό είναι μεγάλη υπόθεση. Όσοη δουλειά είναι επικεντρωμένη στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για το παιχνίδι και την στήριξη νέων παιχτριών, το μέλλον προβλέπεται ευοίωνο.

  2. Ο/Η Kwstas λέει:

    Χριστος Ανεστη κ χρονια πολλα.

    Χαζουλα ερωτηση αλλα για να το σιγουρεψω. Η Μπιλμπαο παιζει μονο με βασκες παικτριες;

  3. Ο/Η Ramón Llul λέει:

    @Kwstas
    Ναι έχει ίδιο καθεστώς με την αντρική ομάδα. Είναι η πολιτική του συλλόγου για όλα τα τμήματα. Παίχτριες που είτε είναι Βάσκες στην καταγωγή είτε έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Βασκωνία.

    @Ross
    Το πιο σημαντικό είναι ότι το στήνουν ως αυτόνομο προϊόν και με δικά του οικονομικά. Με την απήχηση να ανεβαίνει συνεχώς τα περιθώρια ανάπτυξης είναι τεράστια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *