Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ένα Fair Play που Παραλίγο να Στοιχίσει μια Κατηγορία

Βρισκόμαστε στις 2 Νοεμβρίου του 1969 στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Η παντοδύναμη τότε Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετωπίζει την καταλανική Σαμπαδέλ. Είναι η εποχή της «Μαδρίδ γιε-γιε», λόγω της δημοφιλίας της ομάδας που έμοιαζε με εκείνη των Μπιτλς. Το ματς είναι άνευρο και έχει μείνει στο 0-0. Η Σαμπαδέλ αμύνεται μαζικά και προσπαθεί να βγει στις αντεπιθέσεις κυρίως με το αστέρι της, τον Περού Θαμπάγια.

Στο 56’ η Σαμπαδέλ είχε κερδίσει ένα φάουλ ακριβώς έξω απ την περιοχή. Ο Θαμπάγια το εκτελεί, η μπάλα χτυπάει στο τείχος, επιστρέφει στο Θαμπάγια που με όλους τους αντιπάλους ακινητοποιημένους μπαίνει στην περιοχή και τσιμπάει τη μπάλα προς το συμπαίκτη του, Παλάου. Ο αμυντικός της Ρεάλ Μαδρίτης Εσπίλδορα πάει να του κάνει τάκλιν, ενώ παράλληλα ο τερματοφύλακας, ο θηριώδης Χουνκέρας, κάνει έξοδο. Οι τρεις παίχτες συγκρούονται και μένουν αναίσθητοι στο χορτάρι του Μπερναμπέου, ενώ ο Θαμπάγια βρίσκεται με τη μπάλα στα πόδια του σε κενή εστία στα τρία μέτρα από τη γραμμή. Εκείνη τη στιγμή κοιτάει τους δύο αντιπάλους και τον συμπαίχτη του και αποφασίζει να πετάξει την μπάλα πλάγιο άουτ. Το Μπερναμπέου σηκώνεται όρθιο να τον χειροκροτήσει, ενώ αυτός έχει πάει πάνω από τους τρεις τραυματίες και ζητάει να μπει το φορείο. Ο Παλάου σηκώνεται αλλά οι Εσπίλδορα και Χουνκέρας φεύγουν με φορείο. Στη θέση τους μπαίνουν Μπετανκόρτ και Θουθουνέγκι ενώ όλη αυτή η ιστορία διαρκεί ένα πεντάλεπτο στο οποίο το γήπεδο δεν έχει σταματήσει να χειροκροτεί το Θαμπάγια. Μετά το πεντάλεπτο στάντινγκ οβέισον, κάθε φορά που ακούμπαγε την μπάλα στο υπόλοιπο ματς ο Θαμπάγια χειροκροτούνταν από το κοινό του Μπερναμπέου. Πράγμα που πριν το ματς φάνταζε αδύνατο.

Ο Περού Θαμπάγια καταγόταν από την Καντάμπρια, από ένα χωριό που λέγεται Κάστρο Ουρδιάλες. Ξεκίνησε να παίζει στην τοπική ομάδα από πολύ μικρός και στα 18 του τον εντόπισε η Ράσιγκ Σαντανδέρ, καθώς ήταν ένας εξτρέμ γρήγορος με ντρίπλα και καλό μακρινό σουτ. Εκεί αγωνίστηκε ως το 1961 οπότε και πήρε μεταγραφή για την Μπαρσελόνα. Ήταν στην εξάδα των παιχτών που ήρθαν στο Καμπ Νόου για να ανανεώσουν τη γερασμένη ομάδα του Ελένιο Ερέρα, μαζί με τους Σαδουρνί, Ελάδιο, Περέδα, Φουστέ, Ριφέ και Θαλδούα.

Στην Μπάρσα έπαιξε 6 σεζόν και είχε 209 εμφανίσεις και 56 γκολ. Η Μπαρσελόνα τότε βρισκόταν στη σκιά της Ρεάλ Μαδρίτης και κέρδισε μόλις ένα κύπελλο αυτά τα έξι χρόνια. Κλήθηκε αρκετές φορές στην εθνική, αλλά καθώς έπαιζε στην ίδια θέση με τον τεράστιο Χέντο και μετά ακολουθούσε στην επετηρίδα ο Λαπέρτα, έπαιξε μόλις δύο παιχνίδια. Κατάφερε όμως να σκοράρει δύο γκολ στο Γιούρο του 1964 κόντρα στην Ιρλανδία, σ’ένα Γιούρο που τελικά κατέκτησε η Ισπανία.

Το 1967 αποχώρησε από την Μπαρσελόνα και πήρε μεταγραφή στη Σαμπαδέλ, αφού δεν ήθελε να αφήσει την Καταλωνία. Τη σεζόν 1969-1970, ήταν πια 32, που για εκείνη την εποχή ήταν υπερβολικά μεγάλος, ειδικά για εξτρέμ. Η Σαμπαδέλ αγωνιζόταν για τη σωτηρία της. Το ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου, όπου έκανε εκείνο το φερ πλέι, τελικά η Σαμπαδέλ το έχασε με ένα γκολ του Πίρι στο 89ο λεπτό. Μετά το ματς σε δηλώσεις του απάντησε για τη φάση «Αυτό είναι ποδόσφαιρο, δεν είναι πόλεμος». Ο δημοσιογράφος της ‘Μάρκα’ τον ρώτησε πώς νιώθει ως πρώην παίχτης της Μπαρσελόνα που έλαβε το πιο δυνατό χειροκρότημα που έχει πάρει αντίπαλος στο Μπερναμπέου. Ο Θαμπάγια, ντροπαλός καθώς ήταν, χαμογέλασε και αποχώρησε.

Εδώ με την εθνική στο ματς κόντρα στην Ιρλανδία για το Γιούρο του 1964.

Εκείνο το γκολ στο τέλος της χρονιάς παραλίγο να κοστίσει την κατηγορία στη Σαμπαδέλ, η οποία τερμάτισε μετά από ένα τραγικό δεύτερο γύρο, τρίτη από το τέλος. Έπεφταν τρεις τότε και την έσωσε η διαφορά γκολ με την ισόβαθμη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Η Σαμπαδέλ είχε για ένα γκολ καλύτερη διαφορά από την Ντέπορ. Ο Θαμπάγια αποχώρησε στο τέλος αυτής της σεζόν από τη Σαμπαδέλ, πηγαίνοντας στην Οβιέδο, επιστρέφοντας έτσι στη γενέτειρα του, την Καντάμπρια.

Εκείνο το καλοκαίρι όμως, η Ουνέσκο τον κάλεσε στο Παρίσι για να του παραδώσει το διεθνές βραβείο φερ πλέι για την κίνησή του στο Μπερναμπέου. Τα έξοδα του ταξιδιού τα πλήρωσε η Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ ο ίδιος ο Θαμπάγια είπε μετά ότι η παραλαβή αυτού του βραβείου ήταν η πιο άβολη στιγμή της ζωής του. Ο Θαμπάγια μπορεί να μη μνημονεύεται ως παίχτης στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, όμως εκείνο το φερ πλέι ήταν τόσο σπουδαίο που η Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου έχει ονομάζει το δικό της ετήσιο βραβείο Φερ Πλέι «Βραβείο Περού Θαμπάγια», προς τιμήν του. Και προς τιμήν μιας ενέργειας που παραλίγο να στοιχίσει μια κατηγορία.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ισπανικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο ηγέτης Χαβιέρ Μαστσεράνο

Το πρωί της 16ης Ιουλίου 1950, λίγες ώρες πριν την διεξαγωγή του τελευταίου παιχνιδιού εκείνου του Μουντιάλ της Βραζιλίας το οποίο θα έκρινε και τον τίτλο, ο μέσος και αρχηγός της Ουρουγουάης Ομπντούλιο Βαρέλα βγήκε από το ξενοδοχείο και είδε τα πρωτοσέλιδα των βραζιλιάνικων εφημερίδων που ανακοίνωναν πως η Βραζιλία ήταν ήδη παγκόσμια πρωταθλήτρια. Σύμφωνα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τσάμπι Αλόνσο: Το πιθανό αντίο ενός cool τύπου

Η είδηση κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες. Ο Τσάμπι Αλόνσο αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Το ανακοίνωσε σεμνά και ταπεινά στη διοίκηση της Μπάγερν, χωρίς όμως να έχει επιβεβαιωθεί επίσημα ακόμα. Αμέσως έψαξα την ηλικία του. Θα ορκιζόμουν ότι ήταν ακόμα 32, άντε 33, τελικά όμως έχει κλείσει τα 35 του και οδεύει στα 36. Αφού […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

2 σχόλια σχετικά με το “Ένα Fair Play που Παραλίγο να Στοιχίσει μια Κατηγορία”

  1. Ο/Η Γιώργος Κεντρωτής λέει:

    Εξαιρετικό κείμενο. Ζήτω το ποδόσφαιρο!

  2. Ο/Η balkou λέει:

    το Οβιέδο είναι στις Αστούριες, όχι στην Καντάμπρια, αν θυμάμαι καλά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *