Όταν η Λυών έφτασε μια ανάσα από έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ
Καλοκαίρι 2009. Στην πόλη της Λυών, οι ποδοσφαιρόφιλοι δεν είναι χαρούμενοι. Έχοντας καλομάθει από μια αυτοκρατορία που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί το γαλλικό ποδόσφαιρο, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το πρωτάθλημα χάθηκε για πρώτη φορά μετά από επτά συνεχόμενες κατακτήσεις. Άλλωστε και μετά την αποχώρηση του Λε Γκεν, οι τίτλοι δεν σταμάτησαν. Μέχρι που τη σεζόν 2008-09 έρχεται η Μπορντώ του Λοράν Μπλαν να κατακτήσει την πρώτη θέση κι η Λυών να μείνει τρίτη. Το σοκ για τον κόσμο είναι ακόμα μεγαλύτερο, όταν μια από τις μορφές εκείνης της εποχής, ο Βραζιλιάνος Ζουνίνιο αποχωρεί από την ομάδα. Παρ’ ότι έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο, ζητάει να φύγει και πηγαίνει με ηγεμονικό συμβόλαιο στην Αλ Γκαράφα του Κατάρ. Ο Ζαν Μισέλ Ολάς το ανακοινώνει κι ο Ζουνίνιο βουρκωμένος δίπλα του δεν βγάζει μιλιά.
Το κλίμα δεν είναι το καλύτερο για τον Κλοντ Πιελ που χάνει και το γυμναστή του, ο οποίος αποχωρεί για την εθνική. Γίνεται ακόμα πιο βαρύ όταν την 1η Ιουλίου η Λυών ανακοινώνει την πώληση του Καρίμ Μπενζεμά στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μπενζεμά έχει σκοράρει 20 και 17 γκολ στο πρωτάθλημα τις δύο τελευταίες σεζόν. Μαζί έρχονται κι άλλες αποχωρήσεις όπως αυτές των Γκρόσο και Κεϊτά. Φτάνουμε σχεδόν στα μέσα του Ιουλίου για να αρχίσουν οι μεταγραφές και το κλίμα να αναστραφεί. Πρώτος έρχεται ο Λισάντρο Λόπες από την Πόρτο, ένας παίκτης που τελικά κάλυψε το κενό του Μπενζεμά με τον καλύτερο τρόπο. Ο “Λίτσα” (ναι, το ξέρω δεν ακούγεται τόσο ωραίο στα ελληνικά) είναι η πιο ακριβή μεταγραφή, αλλά ο Ολάς δεν σταματά να μοιράζει χρήμα. Ο Μπάστος έρχεται από τη Λιλ με περίπου 18 εκατομμύρια, ο Αλί Σισοκό [αφού η Μίλαν κάνει πίσω στην απόκτησή του και τα ΜΜΕ γράφουν ότι ένας λόγος είναι και η σύγκλειση των δοντιών του (!!) που πιστεύουν ότι δείχνει και άλλα σκελετικά προβλήματα ] με 13 από την Πόρτο και το κερασάκι στην τούρτα είναι ηδονικό για τους οπαδούς της Λυών, αφού παίρνουν από τους μισητούς αντιπάλους της Σεντ Ετιέν τον ταλαντούχο Γκομίς.
Το γκολ-φάουλ του Πιάνιτς που σηματοδότησε την αρχή εκείνης της τρελής πορείας (ο τίτλος All goalz παραπλανεί)
Ήταν όμως όλα αυτά αρκετά για να επιστρέψει ξανά στην κορυφή; Η ιστορία έδειξε πως όχι. Η Μαρσέιγ κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα με έξι βαθμούς διαφορά, με τη Λυών να έχει πολλά σκαμπανεβάσματα εκείνη τη χρονιά. Αλλά εκείνη η σεζόν έφερε μια ανέλπιστα καλή πορεία στην Ευρώπη και έγραψε ιστορία, χάρη σε κάποια αστέρια που την οδήγησαν ψηλά. Ο 19χρονος Μίραλεμ Πιάνιτς είχε έρθει πριν από ένα καλοκαίρι από τη Μετς ως το παιδί θαύμα. Η παρουσία του Ζουνίνιο, η απειρία του και ένας τραυματισμός μετά από τάκλιν του Στεφάν Νταλμά έκαναν την πρώτη του σεζόν να ξεχαστεί εύκολα. Με τη φυγή όμως του Βραζιλιάνου, ο Βόσνιος σε μια κίνηση με θράσος παίρνει το νούμερο 8 και μαζί παίρνει και τη θέση του στο χορτάρι. Στις 19 Αυγούστου, η Λυών ζει μια… πρωτόγνωρη εμπειρία. Τα προκριματικά για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Κάτι που είχε ξεχάσει στα χρόνια της παντοκρατορίας της, όταν και εξασφάλιζε την απευθείας πρόκριση. Στο 10′ μόλις, ο Πιάνιτς στήνει την μπάλα για ένα φάουλ φορώντας το 8 και τη στέλνει συστημένη στην εστία του Σίλβιο Προτό.
Το τελικό 5-1 καθαρίζει την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι, αλλά η Λυών δεν σταματά ούτε στο δεύτερο παιχνίδι και κερδίζει με 1-3 χάρη στο χατ τρικ του Λισάντρο Λόπες. Η κλήρωση φέρνει τη Λυών στους ομίλους με Λίβερπουλ, Φιορεντίνα και Ντέμπρετσεν. Η πορεία είναι εντυπωσιακή. Η Λυών κάνει μόλις μια ήττα, στη Φλωρεντία με 1-0, ενώ κερδίζει τους Ιταλούς στην έδρα της. Δυο φορές βρίσκεται να χάνει από τη Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ και καταφέρνει στο Άνφιλντ να γυρίσει το ματς σε 1-2 στο 90′ με γκολ του Ντελγκάδο, ενώ στο Ζερλάν πάλι στο 90′ ισοφαρίζει με το γκολ του Λισάντρο Λόπες. Κατακτά τη 2η θέση πανηγυρικά και προκρίνεται αφήνοντας τους Άγγλους εκτός.
Η κλήρωση για τους 16 την φέρνει απέναντι σε μια Ρεάλ που ήταν εξωπραγματική. Ήταν η σεζόν του Μανουέλ Πελεγκρίνι, όταν κι οι Μαδριλένοι σκόραραν 101 γκολ στο πρωτάθλημα, μάζεψαν 96 βαθμούς κι όμως όλα αυτά δεν αρκούσαν για να ξεπεράσουν την εξίσου διαστημική Μπαρσελόνα. Η Ρεάλ ήταν σε λειτουργία “Γκαλάκτικος”, αγοράζοντας Κριστιάνο Ρονάλντο, Τσάμπι Αλόνσο, Κακά και όπως είδαμε και τον Καρίμ Μπενζεμά. Η Λυών βρισκόταν μεταξύ 4ης και 5ης θέσης εκείνο το διάστημα στη Γαλλία και προσπαθούσε να ανέβει. Δεν υπήρχε συζήτηση για το ποιος ήταν το φαβορί για την πρόκριση. Αλλά οι Γάλλοι με ένα γκολ του Μακούν και τον Τουλαλάν να γράφει ακόμα μια εξαιρετική εμφάνιση εκείνη την περίοδο, κερδίζουν εντός έδρας με 1-0.
Στη Μαδρίτη η αισιοδοξία παρά την ήττα ήταν πολύ μεγάλη, αγγίζοντας την αλαζονεία. Οι δηλώσεις των ανθρώπων της Ρεάλ πείσμωσαν τους παίκτες της Λυών. Ο Ρεβεγιέρ είχε δηλώσει: “Δεν μας σεβάστηκαν με τις δηλώσεις τους, εμείς δεν μιλάμε ποτέ για τους αντιπάλους μας έτσι. Τους κερδίζουμε πάντα στη Γαλλία και δεν έχουμε χάσει εκεί“, είπε θυμίζοντας την προϊστορία. Η Λυών με τη νίκη στο πρώτο ματς είχε κάνει το απίστευτο 3/3 στα εντός απέναντι στη Ρεάλ, ενώ είχε και δύο ισοπαλίες στο Μπερναμπέου. Αλλά αυτό δεν απασχολούσε πολλούς. Το να κατέβεις στο Μπερναμπέου απέναντι σε εκείνη τη Ρεάλ, με αμυντικούς όπως ο Μπουμσόνγκ δεν χάριζε πολλές ελπίδες. Και πράγματι, μόλις στο 5ο λεπτό ο Κριστιάνο Ρονάλντο άνοιξε το σκορ. Χαρούμενοι παίκτες στοιχήματος σε όλο τον κόσμο πανηγύριζαν για τα σίγουρα λεφτά τους κι ο κόσμος στο γήπεδο απλά περίμενε τον καταιγισμό που θα ακολουθούσε. Ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν γίνεται ο μοιραίος, όταν χάνει μοναδική ευκαιρία στέλνοντας την μπάλα στο δοκάρι, αφού έχει ξεπεράσει και τον τερματοφύλακα. Στο 2ο ημίχρονο οι αλλαγές της Λυών τη κάνουν να πατάει καλύτερα στο γήπεδο, να κερδίζει μέτρα και να παίζει πιο σωστά. Μέχρι το 75′, όταν ο Μίραλεμ Πιάνιτς παίρνει την μπάλα στο αριστερό του και τη στέλνει στην εστία του Κασίγιας, γράφοντας το τελικό 1-1 και παγώνοντας το Μπερναμπέου.
Κι ο Πιάνιτς παγώνει το Μπερναμπέου…
Η πρόκριση στους 8 άνοιξε την όρεξη, καθώς αντίπαλος ήταν η Μπορντώ σε έναν γαλλικό εμφύλιο και μια ευκαιρία για ρεβάνς για το χαμένο πρωτάθλημα. Η Μπορντώ που είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό στην προηγούμενη φάση ήταν μια αρκετά καλή ομάδα, αλλά ο ευρωπαϊκός αέρας της Λυών ήταν μεγάλος. Τρεις φορές τα προηγούμενα χρόνια είχε φτάσει ξανά στους 8, αλλά είχε αποκλειστεί όλες. Με τους Γιρονδίνους, η ευκαιρία ήταν πλέον τεράστια. Στο πρώτο ματς στο Ζερλάν και παρά την προσωρινή ισοφάριση, η Λυών πήρε τη νίκη με 3-1 χάρη στα δύο γκολ του Λισάντρο Λόπες (ο Αργεντινός σκόραρε συνολικά 24 φορές σε 49 παιχνίδια εκείνη τη σεζόν). Η ρεβάνς αποδείχτηκε πολύ δύσκολη, η Μπορντώ σκόραρε μια φορά, αλλά δεν κατάφερε να βάλει και το χρυσό γκολ της πρόκρισης παρά τις ευκαιρίες που είχε. Η Λυών ήταν στα ημιτελικά για πρώτη φορά και με αντίπαλό της την Μπάγερν του Λουίς φαν Χάαλ.
Το πρώτο παιχνίδι στο Μόναχο δεν ήταν όσο συναρπαστικό θα περίμενε κάποιος. Η Λυών δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά βρέθηκε στο 37′ να παίζει με παίκτη παραπάνω όταν ο Φρανκ Ριμπερί αποχαιρέτισε τον αγώνα με απευθείας κόκκινη για ένα φάουλ στον Λισάντρο Λόπες. Οι Γάλλοι όμως φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Παίζοντας ιδιαίτερα αμυντικά και φοβισμένα δεν κατάφεραν να απειλήσουν και γρήγορα έχασαν το πλεονέκτημα, όταν ο Τουλαλάν είδε τη δεύτερη (αυστηρή) κίτρινη κάρτα. Η απόφαση του Ιταλού διαιτητή ήταν μάλλον το σφύριγμα υπέρ του δυνατού ή της έδρας, αλλά “κλείδωσε” επί της ουσίας τη μορφή του αγώνα σε ένα μονόλογο των Γερμανών. Η Μπάγερν τα κατάφερε στο 69′ όταν ο ΧΧΧ πήρε την μπάλα στον κεντρικό άξονα και λίγο δεξιά, έκοψε αριστερά και με ένα υπέροχο σουτ έγραψε το 1-0. Τώρα αν έχετε παρακολουθήσει ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια και δεν ξέρετε ποιος παίκτης Μπάγερν ήταν ο ΧΧΧ, μάλλον βρεθήκατε από σπόντα εδώ. Για να καταλάβετε, διαβάστε καλύτερα εδώ.
Η Μπάγερν είχε κι άλλες ευκαιρίες, αλλά η Λυών έφυγε με το τιμητικό 1-0. Το Ζερλάν κόχλαζε στη ρεβάνς, οι άνθρωποι της Λυών πίστευαν ότι μπορούσε να γίνει η ανατροπή, αλλά οι Γερμανοί δεν αστειεύονταν. Μπήκαν και πάλι πιο δυνατά στο δεύτερο παιχνίδι κι ο Λισάντρο Λόπες ήταν απελπιστικά μόνος, με τους Πιάνιτς και Κάλστρομ να βρίσκονται στον πάγκο. Ο Ίβιτσα Όλιτς άνοιξε το σκορ στο 26′ και κάπου εκεί και με βάση την εικόνα του παιχνιδιού, όλοι κατάλαβαν ότι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Η αλήθεια είναι ότι η Λυών βελτιώθηκε στο 2ο ημίχρονο, έγινε πιο επιθετική, αλλά όλα κρίθηκαν οριστικά στο 65′ όταν ο Κρις πήρε στην ίδια φάση δύο κίτρινες κάρτες και αποβλήθηκε. Η Μπάγερν στη συνέχεια σκόραρε άλλες δύο φορές με τον Ίβιτσα Όλιτς, και πήρε το δρόμο για τον τελικό.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν λίγο άδικο το αντίο της Λυών στη διοργάνωση. Χάρισε σπουδαίες στιγμές. Νίκησε Λίβερπουλ, Φιορεντίνα και Ρεάλ Μαδρίτης, έπαιξε σε ορισμένα παιχνίδια εξαιρετικό ποδόσφαιρο, είχε ορισμένους παίκτες που έγραψαν και γράφουν ιστορία ακόμα στο ποδόσφαιρο, όπως κυρίως οι Λισάντρο Λόπες και Πιάνιτς και άγγιξε το όνειρο μιας συμμετοχής σε έναν τελικό. Η Λυών δεν ήταν τόσο δουλεμένη όσο τις προηγούμενες χρονιές, δεν είναι τυχαίο ότι έχασε το πρωτάθλημα και δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα στη Γαλλία από τότε (αν και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην είσοδο πολλών χρημάτων σε Μονακό και ΠΣΖ).
