Το καταραμένο νησί της Τενερίφης

Ένα από τα Κανάρια νησιά είναι κι η Τενερίφη. Για την ακρίβεια, είναι το μεγαλύτερο κι αυτό με τον περισσότερο πληθυσμό. Και μπορεί τα τελευταία χρόνια η Λας Πάλμας να είναι αυτή που εκπροσωπεί καλύτερα τους νησιώτες στο ισπανικό ποδόσφαιρο, τη δεκαετία του 90′ όμως ήταν η Τενερίφη αυτή που έκανε διάσημα τα νησιά και κυρίως γινόταν ο κακός δαίμονας της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε ένα απίστευτο παιχνίδι της μοίρας (που θα λεγε κι η Αγγελική Νικολούλη), οι Μαδριλένοι δεν έχασαν ένα, αλλά δύο πρωταθλήματα την τελευταία αγωνιστική στο νησί που είναι περισσότερο γνωστό για τον τουρισμό του. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Η πρώτη σεζόν ήταν το 1991-92, μια χρονιά που η Ρεάλ Μαδρίτης έδινε μάχη με την Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικο Μαδρίτης για την κατάκτηση του τίτλου. Η ομάδα του Ράντομιρ Άντιτς ήταν για μεγάλο διάστημα στην πρώτη θέση. Με παίκτες θρύλους όπως ο Γκεόργκι Χάτζι, ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο Ούγκο Σάντσες κι ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι η Ρεάλ βρισκόταν πρώτη, όταν ο πρόεδρος Ραμόν Μεντόθα απέλυσε τον Άντιτς. H Ρεάλ είχε ξεκινήσει με πέντε σερί νίκες μέχρι μια ισοπαλία με τους Καταλανούς και στη συνέχεια έκανε ακόμα 7 νίκες μέχρι την ισοπαλία με τη Ρεάλ Σαραγόσα (για τους φίλους Θαραγόθα). Ο νεαρός Ιέρο ήταν συγκλονιστικός, αλλά η ομάδα προς τα μέσα της σεζόν έκανε μια κοιλιά με αρκετές ισοπαλίες. Ο Άντιτς προσπάθησε να αλλάξει την κατάσταση, αλλά η νίκη απέναντι στην Τενερίφη (σημαδιακό) στο τέλος του πρώτου γύρου στο Μπερναμπέου, δεν ήταν αρκετή. Ο Μεντόθα τον απέλυσε.

Ο Λίο Μπενάκερ ήταν αυτός που ανέλαβε την ομάδα και την έφτασε τελευταία αγωνιστική με ένα βαθμό διαφορά από την Μπαρτσελόνα, καθώς τα στραβοπατήματα με Οβιέδο και Οσασούνα δεν χάρισαν τον τίτλο νωρίτερα. Η Ρεάλ ταξίδεψε στην Τενερίφη κι η Μπάρτσα έπαιζε με την Αθλέτικ Μπιλμπάο εντός έδρας. Με δύο γκολ του Χρίστο Στόιτσκοφ, οι Καταλανοί καθάρισαν το ματς και το ενδιαφέρον μεταφέρθηκε στο νησί. Μια σέντρα του Χάτζι και μια κεφαλιά του Ιέρο στο 8′ άνοιξαν το σκορ απέναντι στην ομάδα που είχε προπονητή τον Χόρχε Βαλντάνο και παίκτη τον Φερνάντο Ρεδόνδο. Το 0-2 έγινε με φάουλ από… το σπίτι του Χάτζι και στη Μαδρίτη ήδη κάποιοι είχαν βγει στους δρόμους να πανηγυρίσουν (όπως το 2000 που ο Καραμανλής χαιρετούσε τον κόσμο και βγήκε ο Σημίτης). Λίγο πριν φύγει το ημίχρονο, η Τενερίφη μείωσε σε 1-2.

Η Ρεάλ είχε τον απόλυτο έλεγχο και στις αρχές του 2ου ημιχρόνου, έχασε και ευκαιρία για το 1-3 αλλά στη συνέχεια έμεινε με 10 καθώς αποβλήθηκε ο Βιγιαρόγια. Το παιχνίδι φαινόταν ότι θα πάει σβηστά στο 1-2, μέχρι που ήρθε ένα εφιαλτικό δίλεπτο. Πρώτα με το αυτογκόλ του Ρότσα και στη συνέχεια με ένα εγκληματικό γύρισμα του Μανουέλ Σαντσίς, που περίπου από το κέντρο παραλίγο να κρεμάσει τον Μπούγιο και ουσιαστικά χάρισε το γκολ, δίνοντας ασίστ για το 3-2 της Τενερίφης. Στο Καμπ Νου κανείς δεν κοιτούσε το παιχνίδι κι όλοι περίμεναν το τέλος στο νησί. Η Ρεάλ είχε καταρρακωθεί ψυχολογικά, δεν μπόρεσε να αντιδράσει κι έχασε με αυτόν τον απίστευτο τρόπο το πρωτάθλημα. Οι φήμες για “πριμ” της Μπαρτσελόνα στους παίκτες της Τενερίφης ήταν πολλές. Το σίγουρο είναι ότι στη Βαρκελώνη πανηγύρισαν έξαλλα την κούπα.

Θα ήταν μια απλή ιστορία από τις πολλές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε και την επόμενη σεζόν η τελευταία αγωνιστική θα είχε πάλι Τενερίφη-Ρεάλ. Η Ρεάλ του Μπενίτο Φλόρο έμπαινε ξανά με το βαθμολογικό πλεονέκτημα στην τελευταία αγωνιστική και κρατούσε την τύχη στα χέρια της. Η Μπαρτσελόνα είχε και πάλι εντός έδρας ματς με Βάσκους, αυτή τη φορά με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Ο πρόεδρος Ραμόν Μεντόθα είπε να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, μόνο που τα έκανε χειρότερα. Ο Μανουέλ Σαντσίς μιλώντας πριν λίγα χρόνια για εκείνο το δεύτερο ματς έκανε τη δήλωση: «Χάσαμε εκείνο το πρωτάθλημα στο αεροπλάνο». Ο Μεντόθα για να μην ταλαιπωρηθεί η ομάδα παίρνοντας το… αεροπλάνο της γραμμής, αποφάσισε να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερη την κατάσταση και έκλεισε δύο πτήσεις τσάρτερ με μικρά αεροπλάνα για να ταξιδέψει η ομάδα στα Κανάρια. Το ένα αεροπλάνο έφτασε κανονικά. Το άλλο, στο οποίο ήταν ο Σαντσίς, είχε κάποια… προβληματάκια.

Η εικόνα του καταβεβλημένου Μίτσελ που αποχωρεί από το γήπεδο της Τενερίφης

Η θερμοκρασία ανέβηκε πολύ στην καμπίνα του αεροπλάνου. Όταν λέμε πολύ, εννοούμε πάρα πολύ. Μέσα σε 15′ είχε φτάσει στους 60 βαθμούς σύμφωνα με τον Σαντσίς κι ακόμα κι αν υπερβάλλει, η κατάσταση ήταν αποπνικτική. Το αεροπλάνο έπρεπε να επιστρέψει στο αεροδρόμιο Μπαράχας της Μαδρίτης, οι επιβάτες δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν, αλλά η επιστροφή δεν ήταν εφικτή για αρκετή ώρα. Το αεροσκάφος έκοβε βόλτες σαν εναέριο χαμάμ για περίπου 30-40 λεπτά. Όλοι έβγαλαν τα ρούχα τους, εκτός από τον γκολκίπερ Μπούγιο που, φοβισμένος ότι κάτι κακό θα συμβεί, έμεινε για όλη αυτή την ώρα φορώντας πουκάμισο και σακάκι και χάνοντας λίτρα ιδρώτα. Η αποστολή έφτασε τελικά με νέο αεροπλάνο και μετά από μία οδύσσεια 14 ωρών στο ξενοδοχείο της Τενερίφης, τα μεσάνυχτα της προηγούμενης του αγώνα. Οι παίκτες του δεύτερου αεροπλάνο ήταν αφυδατωμένοι και είχαν χάσει αρκετά κιλά σε υγρά.

Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος στις 5 το καταμεσήμερο, σε ένα νησί γεμάτο υγρασία και ζέστη. Οι παίκτες της Ρεάλ μπήκαν σαν υπνωτισμένοι. Την ίδια στιγμή, οι παίκτες της Τενερίφης είχαν το κίνητρο της εξόδου στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ και έπαιζαν σαν δαιμονισμένοι. Το ματς δεν είχε συγκινήσεις. Η Τενερίφη κέρδισε δίκαια και άνετα με 2-0, μάλιστα το 1-0 έγινε τη στιγμή που ξανά ο Χρίστο Στόιτσκοφ σκόραρε χαρίζοντας τη νίκη στην Μπαρτσελόνα. Η Ρεάλ που λίγο πολύ είχε την ίδια ομάδα, με την προσθήκη του Ζαμοράνο, δεν τα κατάφερνε και πάλι. Για 2η συνεχόμενη σεζόν, οι Καταλανοί έκλεβαν μέσω Καναρίων Νήσων το πρωτάθλημα από τους Μαδριλένους. Η κατάρα της Τενερίφης έμεινε για χρόνια και εκείνοι οι δύο Ιούνιοι του 1992 και του 1993 πέρασαν σαν μαύρες σελίδες στην ιστορία της Ρεάλ.