Τα παραμύθια δεν είν’ αλήθεια

Τον Μάιο του 2017 η γαλλική 2η κατηγορία του ποδοσφαίρου είχε ένα συναρπαστικό φινάλε. Έξι ομάδες βρίσκονταν σε απόσταση τριών βαθμών. Την τελευταία αγωνιστική, η πρωτοπόρος Στρασμπούρ μπορούσε να μείνει εκτός ανόδου και η 6η Νιμ να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ανάλογα με τα αποτελέσματα. Μαζί και άλλες τέσσερις ομάδες: Αμιάν, Τρουά, Λανς και Μπρεστ έδιναν τη δική τους μάχη για την άνοδο στη Λιγκ 1.

Η παρουσία της Αμιάν ήταν μια σχετική έκπληξη. Την προηγούμενη σεζόν βρισκόταν στη Γ’ εθνική της Γαλλίας και μάλιστα, μέχρι τα μέσα της χρονιάς, κινδύνευε με υποβιβασμό στη Δ’ εθνική. Τελικά με ένα ντεμαράζ έντεκα αγώνων χωρίς ήττα, κατάφερε και πήρε το εισιτήριο για τη Λιγκ 2 το καλοκαίρι του 2016. Αυτό δεν άλλαξε τη γνώμη των ειδικών πάντως. Το France Football στο καθιερωμένο αφιέρωμά του πριν την αρχή της σεζόν δεν δήλωνε εντυπωσιασμένο από τους νεοφώτιστους και δεν έδινε πολλές ελπίδες για κάτι καλό. Ο κόουτς της Αμιάν έκοψε το κομμάτι από το κείμενο του γαλλικού περιοδικού και το τοιχοκόλλησε στα αποδυτήρια της ομάδας για να δώσει κίνητρο στους παίκτες του.

Αμιάν, η πρωτεύουσα της Πικαρδίας

Μεταξύ μας, οι προβλέψεις των ειδικών δεν είχαν πολύ άδικο. Η Αμιάν είναι μια πόλη στη βόρεια Γαλλία, περίπου 120 χιλιόμετρα από το Παρίσι, που έχει περάσει πολλά. Στην πλούσια ιστορία της έχει καταστραφεί δύο φορές από τους Νορμανδούς, έχει καταληφθεί από τους Ισπανούς και τους Πρώσους, ενώ πλήρωσε βαρύ τίμημα τόσο στον 1ο, όσο και στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1914 την κατέλαβαν οι Γερμανοί, για να την πάρουν πίσω οι Γάλλοι στη συνέχεια και να γίνει σημαντικό κέντρο των Συμμαχικών δυνάμεων που στρατοπέδευσαν εκεί. Αυτό φυσικά οδήγησε σε πολλά προβλήματα για τους κατοίκους που ζούσαν κάτω από πλήρη ανέχεια, ενώ το 1918 οι Γερμανοί τη βομβάρδισαν με αποτέλεσμα να υποστεί μεγάλες καταστροφές. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τον Αύγουστο του 1918 έγινε και η ομώνυμη μάχη που αποτέλεσε αφετηρία στη συνέχεια για την τελική νίκη των Συμμάχων. Πριν καλά καλά ολοκληρωθεί η διαδικασία αναδόμησης της πόλης από τις καταστροφές του “Μεγάλου Πολέμου”, ξεσπά ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και μαντέψτε ποια πόλη γίνεται ξανά στόχος των γερμανικών βομβαρδισμών. Στις 8 Ιουνίου του 1940 η Αμιάν έπεσε ξανά στα χέρια των Γερμανών που στη συνέχεια προχώρησαν προς το Παρίσι. Η Αμιάν απελευθερώθηκε το 1944 τελικά και από τότε δεν έχει βομβαρδιστεί ή κατακτηθεί. Πάλι καλά.

Παρ’ ότι είναι μια πόλη 130 χιλιάδων περίπου κατοίκων, το ποδόσφαιρό της δεν ήταν ποτέ επιτυχημένο. Κάτι περίεργο σε μια χώρα όπως η Γαλλία που έχει συνήθως εκπροσώπηση από πολλές πόλεις. Και δεν μιλάμε για μια καινούρια ομάδα. Οι “Μονόκεροι”, όπως είναι το παρατσούκλι της Αμιάν, ιδρύθηκαν το 1901 και σε 116 χρόνια ζωής δεν είχαν να καταφέρει να βρεθούν στα σαλόνια του γαλλικού ποδοσφαίρου ούτε μία φορά. Ενισχύοντας την εικόνα μιας πόλης που αν ήταν χαρακτήρας στο Seinfeld θα ήταν σίγουρα ο Τζορτζ Κονστάντζα, η Αμιάν το 2007 έχασε την άνοδο για έναν βαθμό από τη Στρασμπούρ, γράφοντας ιστορία ως η πρώτη ομάδα που με 69 ολόκληρους βαθμούς δεν ανέβηκε στην Α’ Εθνική. Για να συμπληρώσει την γκαντεμιά, δυο χρόνια αργότερα τερμάτισε με 43 βαθμούς και έγινε η πρώτη ομάδα που υποβιβάστηκε στη Γ’ Εθνική με τόσους πολλούς βαθμούς.

Η Αμιάν παράλληλα δεν έχει κατακτήσει κανέναν τίτλο. Κι όμως, άγγιξε κι εκεί το όνειρο. Το 2001 και ενώ αγωνιζόταν στην τρίτη κατηγορία, έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας. Αντίπαλος, ο κακός της δαίμονας, η Στρασμπούρ που εκείνη τη σεζόν τερμάτισε τελευταία στη Λιγκ 1. Η Αμιάν του μουστάκια προπονητή Ντενίς Τρος άντεξε για 120 λεπτά και πήγε το παιχνίδι στα πέναλτι. Εκεί ευστόχησε στα τέσσερα από τα πέντε. Ο μοναδικός που αστόχησε ήταν ο Ζαν Πολ Αμπαλό (που πέρασε από ΑΠΟΕΛ και Εθνικό Πειραιά αργότερα). Όλα κρίθηκαν στο τελευταίο πέναλτι, όταν την μπάλα για τη Στρασμπούρ πήρε ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ. Ναι, αυτός ο Τσιλαβέρτ. Ο Παραγουανός είχε ήδη αποκρούσει το πέναλτι του Αμπαλό και δεν αστόχησε στο δικό του. Ο τίτλος πήγε στο Στρασβούργο και η Αμιάν παρέμεινε ως ο σύλλογος που δεν είχε καταφέρει τίποτα, ενώ άγγιζε την επιτυχία.

Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στον Μάιο του 2017. Στις 7 του μήνα, ο Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Οπαδός της Μαρσέιγ μεν, αλλά ποδοσφαιρόφιλος και γέννημα-θρέμμα Αμιανιώτης. Σημάδι; Έτσι πίστευαν κι οι άνθρωποι του συλλόγου που τον προσκάλεσαν στο ματσάκι με τη Ρενς στις 17 Μαΐου και μάλιστα τύπωσαν και φανέλα της Αμιάν με το όνομά του. Η Αμιάν ήθελε τη νίκη μέσα στη Ρενς για να διατηρήσει τη 2η θέση και παράλληλα, την Τρουά να μην κερδίσει με πολλά γκολ ώστε να την περάσει στην ισοβαθμία. Η πρωτοπόρος Στρασμπούρ κατέκτησε εύκολα τη νίκη (και μαζί την 1η θέση) και το ίδιο έκαναν Λανς και Μπρεστ. Η Αμιάν προηγήθηκε νωρίς, αλλά ισοφαρίστηκε στο 62′. Με την Τρουά να χάνει από τη Σοσό, ήταν η Λανς που θα έπαιρνε τη 2η θέση και την άνοδο. Η παράλληλη μετάδοση στη γαλλική τηλεόραση έκοβε την ανάσα. Η Λανς κρατούσε το εισιτήριο μέχρι το 88′, όταν η Τρουά ολοκλήρωσε την ανατροπή και έγραψε το τελικό 2-3 στη Σοσό. Τα παιχνίδια έληξαν παντού, όλες οι ομάδες της πρώτης εξάδας που διεκδικούσαν την άνοδο κέρδισαν. Η μόνη που δεν το είχε καταφέρει ήταν η καημένη η Αμιάν που βρισκόταν πλέον στην 6η θέση. Στο 95′ κέρδισε ένα φάουλ και ανέβηκε μέχρι κι ο τερματοφύλακάς της για μια τελευταία προσπάθεια. Η συνέχεια ήταν αυτή:

Αγωνία και ανατροπή, χαρές και δάκρυα μέσα σε ένα λεπτό

Το γκολ έστειλε την Αμιάν για πρώτη φορά στην ιστορία της στη Λιγκ 1 (και ταυτόχρονα την Τρουά στα μπαράζ και τη Λανς για μια ακόμα σεζόν στη Β’ εθνική) και μια ολόκληρη πόλη πανηγύρισε για πρώτη φορά επιτυχία του συλλόγου της (που για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχει και τεράστια στήριξη από το τοπικό κοινό). Την επόμενη χρονιά η Αμιάν ήταν για πολλούς από τις υποψήφιες για υποβιβασμό, μπόρεσε όμως να φτάσει μέχρι και την 9η θέση περίπου στα μισά του πρωταθλήματος, αλλά την 26η αγωνιστική βρέθηκε κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού. Τα κατάφερε όμως χάρη στον θαυματοποιό προπονητής της Κριστόφ Πελισιέ και τελικά σώθηκε. Τη σεζόν 2018-19 επανέλαβε το θαύμα της. Βρέθηκε προτελευταία την 23η αγωνιστική, αλλά και πάλι κατάφερε να σωθεί. Φέτος, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Ο κόουτς έφυγε για την Λοριάν και η ομάδα είχε πολύ άσχημη πορεία. Πριν την διακοπή εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19, η Αμιάν βρισκόταν προτελευταία στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Η οριστική διακοπή της σεζόν έφερε αντιδράσεις από πολλές ομάδες. Και ίσως ο πολύς Ζαν-Μισέλ Ολάς της Λιόν να ακούστηκε παραπάνω, μια που η ομάδα του έχασε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά είναι κι η Αμιάν που διαμαρτύρεται έντονα. Με 10 παιχνίδια να απομένουν στο πρωτάθλημα, οι άνθρωποι του συλλόγου θεωρούν ότι οι 4 βαθμοί που χώριζαν την Αμιάν από τη σωτηρία δεν δικαιολογούν τον υποβιβασμό της. Ένα ψυχρό και σκληρό υποβιβασμό, ένα άδοξο τέλος στο παραμύθι που ζούσε εδώ και τρία χρόνια. Ο ιδιοκτήτης από το 2009 και αναμορφωτής του συλλόγου Μπερνάν Ζοανίν σε συνέντευξή του στο Get French Football News ήταν ξεκάθαρος. Η ομάδα του θα έπαιζε με τρεις ομάδες που ήταν ακριβώς από πάνω της στα επόμενα παιχνίδια, είχε βγάλει ένα ζόρικο πρόγραμμα και επειδή έκανε μεταγραφές μέχρι την τελευταία στιγμή, έκανε κακό ξεκίνημα, αλλά τώρα είχε αρχίσει να ρολάρει. Ο Ζοανίν φάνηκε πεπεισμένος ότι η ομάδα θα σωζόταν, αναφέρθηκε στα όσα έχει καταφέρει η Αμιάν τα τελευταία χρόνια. Την επική άνοδο και τις δυο σωτηρίες. «Είμαστε μαχητές στην περιοχή. Έχουν περάσει πολύ εχθροί από εδώ, δίνουμε μάχη με το κρύο, την ανεργία [σ.Σ. στην περιοχή έκλεισαν πολλά εργοστάσια τις τελευταίες δεκαετίες και πολύς κόσμος έμεινε χωρίς δουλεια], απέναντι σε κάθε δυσκολία.»

Η άνοδος της Αμιάν συνοδεύτηκε από καλά αποτελέσματα με τους μεγάλους, όπως το 4-4 με την ΠΣΖ

Το σίγουρο είναι ότι ο πιθανότατος υποβιβασμός της Αμιάν (μια που η προσπάθεια για αναδιοργάνωση της κατηγορίας απορρίφθηκε και η Αμιάν θα κινηθεί πλέον νομικά) δεν είναι απλά πλήγμα για έναν σύλλογο. Είναι ένα οικονομικό πλήγμα για την περιοχή, τους εργαζόμενους τόσο στην ομάδα, αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις που έβλεπαν κέρδη από τη συμμετοχή του τοπικού συλλόγου στη μεγάλη κατηγορία. Κι η αλήθεια είναι ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις (τουλάχιστον για τη γενιά μας) και δεν νομίζω προσωπικά ότι μπορεί να υπάρξει δίκαια και σωστή λύση για κανένα πρωτάθλημα σε κανένα άθλημα. Σίγουρα κάποιος θα ευνοηθεί και κάποιος θα αδικηθεί. Αλλά είναι στενάχωρο για μια ομάδα όπως η Αμιάν που πάλεψε μέχρι τέλους για να φτάσει τόσο ψηλά και συνέχισε να παλεύει για να διατηρηθεί εκεί, να πρέπει να αποχωρήσει (και πιθανώς να μην επιστρέψει σύντομα) χωρίς να έχει τη δυνατότητα για να δώσει τη μάχη της. Κι αν οι 4 βαθμοί της Αμιάν από τη σωτηρία είναι δικαιολογία, τι να πει κι η Πάρτικ Θιστλ στη Β’ Σκωτίας που υποβιβάστηκε ως 10η και τελευταία έχοντας τον χαμηλότερο Μ.Ο. πόντων ανά αγώνα. Μικρή λεπτομέρεια: είχε και έναν αγώνα λιγότερο, στον οποίο με νίκη θα μπορούσε να είχε σωθεί ανεβάζοντας τον Μ.Ο. της.