Η προδοσία του Ούγκο Σάντσες
Στις 30 Ιουνίου του 1985 ο Ούγκο Σάντσες βγήκε στο χόρτο του κατάμεστου Μπερναμπέου, φορώντας τη φανέλα της Ατλέτικο, για να παίξει έναν τελικό κυπέλλου Ισπανίας. Με δυο δικά του γκολ η Ατλέτικο κέρδισε την Αθλέτικ Μπιλμπάο με 2-1, κατέκτησε το πρώτο της τρόπαιο μετά από 8 χρόνια και έβγαλε τους φίλους της στους δρόμους της Μαδρίτης για να πανηγυρίσουν. Δεκαεννιά μέρες αργότερα, περπάτησε ξανά στον αγωνιστικό χώρο του ίδιου γηπέδου. Αυτή τη φορά όμως φορούσε τη φανέλα της Ρεάλ και στις κερκίδες 50.000 οπαδοί της τον αποθέωναν!
Από τις 20 περιπτώσεις που ένας ποδοσφαιριστής έφυγε από τη μια μεγάλη ομάδα της Μαδρίτης για να ενταχθεί στην άλλη, χωρίς να μεσολαβήσουν κάποιο πέρασμα από τρίτο σύλλογο, αυτή του Ούγκο Σάντσες ξεχωρίζει από όλες τις απόψεις. Λόγω της ποιότητας του παίκτη, λόγω του ονόματος που είχε φτιάξει την εποχή της μεταγραφής και λόγω του τρόπου με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η μετακίνηση αυτή.
Τέσσερα χρόνια πριν από το καλοκαίρι της μεγάλης μεταγραφής, ο Μεξικανός έφτανε στην Ισπανία ως ένας ελπιδοφόρος επιθετικός που έκανε το πρώτο του βήμα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Στα 23 του είχε να επιδείξει μερικές δεκάδες γκολ στο, αμφιβόλου ποιότητας εκείνη την εποχή, μεξικάνικο πρωτάθλημα, κάποια γκολ με την εθνική, με αντιπάλους όμως του επιπέδου του Ελ Σαλβαδόρ και του Καναδά, και ένα πτυχίο οδοντιατρικής, που τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Η προσαρμογή στο ισπανικό πρωτάθλημα δεν ήταν απλή υπόθεση και η πρώτη του σεζόν εκεί ολοκληρώθηκε με τον ίδιο να σκοράρει μόλις 8 φορές στη Λίγκα.
Η επιστροφή στον πάγκο της Ατλέτικο του Λουίς Αραγονές εκείνο το καλοκαίρι αποδείχτηκε κομβική στο να πάρει τα πάνω του και ο Σάντσες και η ομάδα. Ο Αραγονές βρήκε γρήγορα το κουμπί του Μεξικανού και τα γκολ δεν άργησαν να φτάσουν. 22 σε όλες τις διοργανώσεις τη δεύτερη σεζόν του στην Ισπανία και 3η θέση η Ατλέτικο, 19 την τρίτη σεζόν και 4η θέση η ομάδα της Μαδρίτης. Δίπλα σε ένα ρόστερ που δεν είχε να επιδείξει κάποιον άλλο πολύ ταλαντούχο παίκτη ο “Ουγκόλ” ξεχώριζε εύκολα και γι’αυτό το καλοκαίρι εκείνο η Μπαρτσελόνα έκανε την πρώτη κίνηση της. Με τον Μαραντόνα να αποχωρεί για την Ιταλία, οι μπλαουγκράνα ήθελαν κάποιον παίκτη εγνωσμένης αξίας για το χώρο της επίθεσης.
Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα συναντήθηκε με τον Βιθέντε Καλντερόν (τον πρόεδρο, όχι το γήπεδο) και η συμφωνία έκλεισε γρήγορα, αφού η πρόταση των Καταλανών ήταν αρκετά ελκυστική. Την ώρα όμως που όλα είχαν ρυθμιστεί και ο Σάντσες είχε αποδεχτεί τον νέο του μισθό, ο προπονητής της Μπαρτσελόνα, Τέρι Βενάμπλς, που είχε προσληφθεί λίγες εβδομάδες πριν, ενημέρωσε τη διοίκηση ότι τελικά προτιμάει για την επίθεση τον Σκωτσέζο Στιβ Άρτσιμπαλντ, τον οποίο γνώριζε καλά από το αγγλικό πρωτάθλημα. Η μεταγραφή του Σάντσες ακυρώθηκε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, κάτι που ενόχλησε πολύ τον Μεξικανό που τα επόμενα χρόνια θα απέρριπτε τουλάχιστον δυο φορές τους Καταλανούς με την ατάκα “τώρα είναι πολύ αργά, το τρένο πέρασε”.
Το ξενέρωμα για την ακύρωση της μεταγραφής δεν επηρέασε πάντως την αγωνιστική του φόρμα. Με 19 γκολ στο πρωτάθλημα και άλλα 10 στις υπόλοιπες διοργανώσεις κέρδισε το πρώτο του βραβείο ‘Πιτσίτσι’ και οδήγησε την Ατλέτικο στη 2η θέση στην Πριμέρα και στην κατάκτηση του κυπέλλου. Ο Καλντερόν τον αγαπούσε, ο Αραγονές στηριζόταν πάνω του και ο κόσμος της Ατλέτικο τον λάτρευε. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο δικηγόρος και επιχειρηματίας Ραμόν Μεντόζα.
Λίγο πριν το τέλος εκείνης της σεζόν και μερικές εβδομάδες πριν από τον τελικό του κυπέλλου στο Μπερναμπέου, ο Μεντόζα εκλέχθηκε νέος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης και για να μην εμφανιστεί στα νέα του γραφεία με άδεια χέρια, προσέγγισε την Ατλέτικο με στόχο τον πρώτο της σκόρερ. Ο Καλντερόν δεν ήθελε ούτε καν να το συζητήσει αλλά τα δεδομένα της υπόθεσης δεν ήταν ευνοϊκά γι’αυτόν. Το συμβόλαιο του Σάντσες τελείωνε το επόμενο καλοκαίρι, που σημαίνει ότι η Ατλέτικο θα έχανε τον καλύτερο της παίκτη τζάμπα, ενώ και ο ίδιος ο παίκτης πίεζε με όποιον τρόπο μπορούσε για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή.
Όταν ο Καλντερόν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, αποδέχθηκε την πρόταση με έναν όρο: Να γίνει η μεταγραφή με τέτοιο τρόπο που δεν θα έστρεφε την οργή του κόσμου της Ατλέτικο προς το μέρος του. Σάντσες και Ρεάλ έστυψαν το μυαλό τους και η λύση βρέθηκε μέσω της πατρίδας του. Η Ατλέτικο θα πουλούσε τον Σάντσες στην προηγούμενη ομάδα του, την Πούμας, κι αυτή μετά από λίγο καιρό θα τον πουλούσε στην ίδια τιμή στη Ρεάλ! Το σατανικό μεταγραφικό τρίγωνο επισημοποιήθηκε κάτω από απόλυτη μυστικότητα στις 10 Μαΐου σε ένα εστιατόριο στο κέντρο της Μαδρίτης, εκεί που οι τρεις πλευρές συμφώνησαν τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Για το τυπικό της υπόθεσης, ακολούθησε μια ολόκληρη θεατρική παράσταση. Στις 4 Ιουλίου, λίγα 24ωρα δηλαδή μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, ο Σάντσες πωλείται στην Πούμας για 200 εκατομμύρια πεσέτες. Στις 12 Ιουλίου ταξιδεύει στο Μεξικό και υπογράφει το νέο του συμβόλαιο με την Πούμας. Μια μόλις μέρα μετά, η Ρεάλ καταθέτει επίσημη πρόταση στους Μεξικανούς και στις 19 του μήνα ο παίκτης παρουσιάζεται επίσημα στο Μπερναμπέου. Μέσα σε μερικές ημέρες θα γίνει από ήρωας, ο μεγαλύτερος προδότης της Ατλέτικο. “Ξέρω πως δεν θα με συγχωρήσουν ποτέ που πήγα στη Ρεάλ γιατί τη βλέπουν σαν τη ζηλιάρα πλούσια ξαδέρφη. Πρέπει όμως να καταλάβουν ότι όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι κι εγώ είχα κάποιες προσδοκίες στη ζωή μου. Από παιδί ήθελα να γίνω ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Στην Ατλέτικο πέρασα πολύ όμορφα αλλά πάνω απ’όλα ήθελα να κερδίσω τίτλους και να γίνω ο καλύτερος και στην Ατλέτικο εκείνης της περιόδου αυτό δεν θα μπορούσα να το πετύχω.”
Στο Μπερναμπέου και με ποιοτικότερους πλέον συμπαίκτες δίπλα του ο Σάντσες θα μετατραπεί από ένας καλός επιθετικός σε έναν σκόρερ παγκόσμιας κλάσης. Στα 7 χρόνια που θα κάτσει εκεί θα προσθέσει στους τίτλους του 5 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα ΟΥΕΦΑ, θα σκοράρει 164 γκολ σε 207 παιχνίδια πρωταθλήματος, θα αναδειχθεί άλλες 4 φορές πρώτος σκόρερ στη Λίγκα, θα κερδίσει και το Χρυσό Παπούτσι το 1990 και θα σώσει χωρίς να το ξέρει κάτι συμπατριώτες του δημοσιογράφους. Εκείνη τη σεζόν θα σπάσει κάθε ρεκόρ σκοραρίσματος στην Ισπανία βάζοντας 38 γκολ σε ένα πρωτάθλημα, ένα ρεκόρ που κράτησε για πολλά χρόνια, μέχρι να το ξεπεράσει ο Ρονάλντο και λίγο μετά να το… διαλύσει ο Μέσσι με τα 50 που έβαλε το 2012. Το απίστευτο είναι ότι πέτυχε και τα 38 εκείνα γκολ με μια επαφή με τη μπάλα!
Αυτή η επαφή δεν ήταν πάντα μια κλασική σεντερφορίσια προβολή από κοντά ή ένα τυπικό πλασέ. Ένα από τα πράγματα που δεν θα ξεχάσει κανείς απ’όσους τον πρόλαβαν να παίζει είναι τα ακροβατικά του. Ο Σάντσες φημιζόταν για τα εντυπωσιακά του γκολ, με ψαλιδάκια, θεαματικά γυριστά ή περίεργες κεφαλιές, και τους ακροβατικούς πανηγυρισμούς του, που ήταν μια άτυπη μορφή αφιέρωσης προς την αδερφή του που ήταν γυμνάστρια.
Το πιο διάσημο ίσως γκολ του το πέτυχε με έναν τέτοιο τρόπο τον Απρίλιο του 1988 απέναντι στη Λογκρονιές. Όπως δήλωσε και ο προπονητής του τότε, ο Ολλανδός Λέο Μπενάκερ: “Όταν κάποιος βάζει ένα τέτοιο γκολ ο αγώνας θα πρέπει να σταματάει και κάποιος πρέπει να δίνει στους 80.000 θεατές που το απόλαυσαν ένα ποτήρι σαμπάνια.”
“Ήταν μάλλον το γκολ της ζωής μου. Ένα τέτοιο γκολ, σε ένα γεμάτο Μπερναμπέου σε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας μου. Ο πατέρας μου ήταν η έμπνευση μου σε όλα αυτά τα ψαλιδάκια που έκανα, γιατί έπαιζε κι αυτός μπάλα και ακόμα και στα 40 του προσπαθούσε να κάνει τέτοια ακροβατικά. Οπότε έκανα εξάσκηση σ’αυτά για να τον τιμήσω.”
Η θητεία του στη Ρεάλ θα ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 1992 μετά από μια προβληματική σεζόν γεμάτη κόντρες και διαφωνίες με τον Μπενάκερ, που τον χρησιμοποιεί όλο και λιγότερο. Αν και πλησιάζει τα 34 του, προσελκύει για άλλη μια φορά το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων, ανάμεσα τους και η Μπαρτσελόνα. Το περίεργο είναι πως μια από αυτές είναι και η Ατλέτικο. Ο Λουίς Αραγονές έχει επιστρέψει για 3η φορά στον πάγκο των ροχιμπλάνκος και απτόητος από τις πιθανές αντιδράσεις του κόσμου, θέλει πίσω τον επιθετικό που οδήγησε την ομάδα στο μοναδικό τρόπαιο της τη δεκαετία του 80.
Ο Χεσούς Χιλ όμως, που έχει διαδεχθεί στην προεδρία τον Καλντερόν, δεν θέλει ούτε να ακούει για τον Μεξικανό. Τρία χρόνια πριν είχε ζητήσει δημόσια την απέλαση του από την Ισπανία μετά από ένα ύπουλο χτύπημα του σε ένα ντέρμπι Ατλέτικο-Ρεάλ για το κύπελλο ενώ μερικούς μήνες πριν του αποκαλύψει ο Αραγονές ότι τον γλυκοκοιτάζει, είχε δηλώσει με απόλυτη σιγουριά ότι όσο είναι αυτός πρόεδρος ο Σάντσες δεν θα φορέσει τη φανέλα της Ατλέτικο: “Είναι ένας τελειωμένος μισθοφόρος που ποτέ του δεν ήταν σωστός στις συνεργασίες του”. Ο γνωστός για την πειθώ του Αραγονές θα καταφέρει να μεταπείσει τον Χιλ, η Ατλέτικο θα κάνει τελικά κίνηση για να υπογράψει τον Μεξικανό αλλά η μεγάλη επιστροφή δεν θα γίνει ποτέ, αφού αυτός θα προτιμήσει να μην πάρει το ρίσκο να αντιμετωπίσει από κοντά τους παλιούς οπαδούς του και θα επιστρέψει στην ησυχία της πατρίδας του.
Λίγα χρόνια μετά θα ψηφιστεί ως ο 26ος καλύτερος παίκτης του 20ου αιώνα και θα ανακηρυχθεί ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Μέχρι και σήμερα παραμένει 4ος στη λίστα των σκόρερς του ισπανικού πρωταθλήματος, 7ος στην αντίστοιχη λίστα της Ρεάλ και 90ς σε αυτή της Ατλέτικο. Έξω από το νέο Μετροπολιτάνο και δίπλα στις πλάκες όσων έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα τουλάχιστον 100 φορές υπάρχει μια πλάκα με το όνομα του, για να υπενθυμίζει σε όλους ότι κάποτε πέρασε από την ομάδα κι αυτός ο σπουδαίος σκόρερ. Αρκετές φορές, και πάντα πριν από κάποιο ντέρμπι Ατλέτικο-Ρεάλ, οι οπαδοί των ροχιμπλάνκος αφήνουν πάνω της σκουπίδια, λάσπες και φλέγματα, για να μην ξεχάσει κανείς ότι κάποτε ο επιθετικός που αγάπησαν τους πρόδωσε για χάρη της μισητής αντιπάλου.