Αποχαιρετώντας το σπίτι σου

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη μετακόμιση στο τσεπάκι. Μπορούν σε λίγες ώρες να έχουν μαζέψει τα πράγματα, λες και τους το έχει πει ο Ρόμπερτ ντε Νίρο στο “Heat”, να βρίσκονται αλλού με ευκολία. Χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Άνθρωποι που λόγω δουλειάς, σπουδών, αναγκάζονται να μετακομίζουν συχνά, να αλλάζουν περιοχές, πόλεις και χώρες. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο ίδιο μέρος, δεν θέλουν να φύγουν, το αγαπούν. Ακόμα κι αν η πόρτα του μπάνιου βρίσκει λίγο στο πλυντήριο και δεν ανοίγει τελείως, αν δεν υπάρχει ασανσέρ και το ταβάνι έχει πάρει υγρασία από τους από πάνω. Σε αυτή την δεύτερη κατηγορία ανήκει κι η Φράιμπουργκ. Ή τουλάχιστον το έκανε μέχρι το περασμένο σαββατοκύριακο.

Για τον περισσότερο κόσμο, το Φράιμπουργκ-Άουγκσμπουρκ 3-0 ήταν απλά ένα αποτέλεσμα που θα σκρολάρεις στο κινητό, βλέποντας τι έγινε στην Μπουντεσλίγκα. Για τον κόσμο του συλλόγου ήταν κάτι πολύ πολύ παραπάνω. Το 3-0 που έγινε γρήγορα γρήγορα στο 1ο ημίχρονο, έδωσε την ευκαιρία για ένα πάρτι. Όχι τόσο γιατί η αγαπημένη τους ομάδα βρίσκεται 5η στο πρωτάθλημα, αήττητη μέχρι στιγμής. Ούτε γιατί τα γκολ που μπήκαν ήταν τα Νο 997, 998 και 999 στο ιστορικό Ντράιζαμστάντιον. Αλλά γιατί, σε αντίθεση με τη συμβουλή του ντε Νίρo, η Φράιμπουργκ δεν μπόρεσε να τα παρατήσει όλα σε 30” και να φύγει, χρειάστηκε να περάσει πάνω από μισός αιώνας για να εγκαταλείψει ένα από τα πιο kult, που λένε κι οι Γερμανοί, γήπεδα στη χώρα.

Το τελευταίο ιστορικό ματς

Εκεί, στα νοτιοδυτικά της Γερμανίας, δίπλα στα σύνορα με τη Γαλλία και την Ελβετία, το Ντράιζαμστάντιον αποτέλεσε το σπίτι της Φράιμπουργκ από το 1954, σε όλες τις παρουσίες του συλλόγου στην Μπουντεσλίγκα. Ένα γήπεδο ξεχωριστό από τα άλλα. Δίπλα στον Μέλανα Δρυμό (ή Black Forest για τους φίλους της ζαχαροπλαστικής) και στον παραπόταμο του Ρήνου με όνομα Ντράιζαμ, το στάδιο της Φράιμπουργκ συνδυάζει τη μοναδική φυσική ομορφιά με το ποδόσφαιρο. Τον χειμώνα το κρύο ξυρίζει λιγουλάκι, αλλά τουλάχιστον το καλοκαίρι, χάρη στο δάσος, υπάρχει δροσιά. Δεν είναι όμως μόνο η τοποθεσία που κάνει το γήπεδο της Φράιμπουργκ να διαφέρει. Είναι και οι ιδιαιτερότητες που έχει. Από τους 24.000 θεατές, ένα μεγάλο μέρος αφορά σε θέσεις ορθίων. Όπου και να βρίσκεσαι όμως, νιώθεις ακριβώς δίπλα στον αγωνιστικό χώρο, μυρίζεις γκαζόν, νιώθεις την μπαλίτσα να παίζεται. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι το γήπεδο της Φράιμπουργκ είναι 4,5 μέτρα κοντύτερο από τις προδιαγραφές της ΟΥΕΦΑ. Η ομάδα μπορεί να παίξει προκριματικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αλλά οι αυστηρότεροι όροι στη φάση των ομίλων δεν επιτρέπουν να γίνουν αγώνες εκεί. Όταν το 2013 η Φράιμπουργκ έζησε τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές της στιγμής, σε μια από τις μόλις τέσσερις φορές που κατάφερε να προκριθεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, χρειάστηκε η ειδική άδεια της ΟΥΕΦΑ για να παίξει εκεί τους αγώνες της στους ομίλους του Europa League. Παρά την ειδική άδεια, δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα από τα παιχνίδια με Σεβίλλη, Εστορίλ και Σλόβαν Λίμπερετς.

Μια από τις πιο δύσκολες έδρες στη Γερμανία

Μη γελιέστε όμως. Το Ντράιζαμστάντιον αποτελεί φρούριο για τη Φράιμπουργκ. Η Μπάγερν έχει υποστεί μια αξέχαστη 5άρα εκεί πέρα, ενώ κερδίζει μόλις τις μισές φορές που ταξιδεύει δίπλα στο δάσος. Το ίδιο ζόρι συναντάει κι η Ντόρτμουντ, ενώ η Γκλάντμπαχ τα έχει καταφέρει μόλις μια φορά. Κι αν για τους παίκτες τα πράγματα είναι δύσκολα, για τους εκδρομείς οπαδούς είναι δυσκολότερα. Η εξέδρα των φιλοξενούμενων δεν είναι η καλύτερη, λίγο καλύτερη από αυτή του Εδεσσαϊκού (για όσους έχουν ταξιδέψει εκεί τα παλιά καλά χρόνια που η ομάδα της Έδεσσας έπαιζε στην Α’ εθνική). Δεν είναι μόνο ότι είναι κοντή η εξέδρα, είναι το γεγονός ότι από το ένα γκολπόστ στο άλλο υπάρχει υψομετρική διαφορά 98 ολόκληρων εκατοστών. Ο ορισμός του “γηπέδου που γέρνει”. Αν και η κλίση σε τέτοια απόσταση δεν είναι τρομερά μεγάλη, είναι κάτι πέρα από τους κανόνες. Όπως και να ΄χει όμως, αυτό είναι το σπίτι της Φράιμπουργκ κι ο κόσμος της το λατρεύει. Είτε γέρνει, είτε είναι μικρό, είτε είναι κρύο.

Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας τέθηκε το θέμα βελτιωτικών έργων στο γήπεδο. Όλα αυτά τα χρόνια το γήπεδο μεγάλωνε, αποκτούσε περισσότερες θέσεις, φωτοβολταϊκά, σκέπαστρα και πάει λέγοντας. Αλλά φαινόταν ότι είχε φτάσει στα όρια του. Χάρη στην προσφυγή ορισμένων κατοίκων της περιοχής, το γήπεδο βρίσκεται από την μία στο δάσος και από την άλλη σε κατοικημένη περιοχή, μπορούσε να το πλαφόν της χωρητικότητας ήταν οι 25.000. Μόλις χίλιες θέσεις παραπάνω από τώρα. Με τους μικρότερους συλλόγους στην Μπουντεσλίγκα να έχουν όλο και μεγαλύτερα γήπεδα και το γήπεδο της Φράιμπουργκ να μην μπορεί να προσφέρει πολλές “καλές” θέσεις, τέθηκε θέμα βιωσιμότητας του συλλόγου. Ενός πραγματικά νοικοκυρεμένου συλλόγου που προσπαθεί να επιβιώσει με τα μέσα που διαθέτει. Ο δήμος και ο σύλλογος συζήτησαν και τελικά, το 2012, αποφασίστηκε να χτιστεί ένα νέο γήπεδο. Ο κόσμος ψήφισε υπέρ της λύσης μερικά χρόνια αργότερα, έγινε η αναζήτηση του οικοπέδου και το νέο γήπεδο είναι πλέον έτοιμο για να μετακομίσει η ομάδα.

Το νέο γήπεδο της Φράιμπουργκ

Το SC-Stadion ή αλλιώς Europa Park, χωράει 34.700 θεατές (με περίπου το 1/3 να είναι όρθιους) και βρίσκεται προς το αεροδρόμιο της πόλης. Το γήπεδο αντιμετώπισε το δικό του δράμα, καθώς έγιναν προσφυγές από ορισμένους κατοίκους, αλλά και αιωροπτεριστές που τους εμπόδιζε να προσγειωθούν. Η πιο σημαντική προσφυγή όμως έγινε για… τις ώρες κοινής ησυχίας. Το τοπικό δικαστήριο αποφάσισε ότι τα ματς πρέπει να τελειώνουν πριν τις 8 το βράδυ, προφανώς στη Γερμανία κοιμούνται νωρίς, ενώ τις Κυριακές το μεσημεράκι παίζει σιέστα και δεν μπορεί να γίνεται αγώνας μεταξύ 1 και 3. Μετά από πιέσεις, οι κανονισμοί άλλαξαν από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τα παιχνίδια της Μπουντεσλίγκα θεωρούνται “ειδικές περιστάσεις” για τις οποίες ισχύουν ειδικοί κανόνες. Το θέμα δεν έχει κριθεί οριστικά, αλλά από όσο φαίνεται, το πρόβλημα θα λυθεί για ομάδες όπως η Φράιμπουργκ και η Πάντερμπορν που επηρεάζονταν από τα αυστηρά γερμανικά μέτρα για τον θόρυβο.

Freiburg manager Christian Streich was in tears after the club played its final game at the iconic Black Forest stadium and the fans sang his name.

This has been his home for the last 30 years 🥺 pic.twitter.com/mooKmdUjT4

— ESPN FC (@ESPNFC) September 26, 2021

Όπως και να ‘χει, η Φράιμπουργκ μετακομίζει και το τελευταίο παιχνίδι ήταν ένα γλυκόπικρο αντίο. Ο κόσμος τραγούδησε για το γήπεδο, οι παίκτες έμειναν στο χορτάρι, ενώ ο κόουτς Κρίστιαν Στράιχ (για τον οποίο θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά στο προσεχές μέλλον, καθώς είναι μια αξιόλογη προσωπικότητα) δάκρυσε, ακούγοντας τους οπαδούς να φωνάζουν το όνομά του. «Δεν ανήκω στην εξέδρα, υπάρχουν κάποιοι παίκτες που προέρχονται από εκεί. Δεν γινόταν όμως να μην ανέβω», δήλωσε για το γεγονός ότι με μια ντουντούκα σκαρφάλωσε στις κερκίδες του γηπέδου. Μπορεί το 1000ο γκολ να μην ήρθε, αλλά αυτό δεν ενόχλησε κανέναν. To “You’ll never walk alone” ακούστηκε, οι παίκτες απόλαυσαν τη γιορτή και η Φράιμπουργκ ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα. Ευτυχώς για όλους τους groundhoppers πάντως, το γήπεδο που γέρνει δεν θα γκρεμιστεί. Θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται από τη 2η ομάδα του συλλόγου, καθώς και από τη γυναικεία ομάδα.