Η μέρα που ένας ταμίας με γυαλιά χάρισε στη Φέγενορντ το Διηπειρωτικό
Σεπτέμβριος 2021. Η Φέγενορντ ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη Σλάβια Πράγας στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της για τους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ. Μετά από τρεις συνεχόμενες σεζόν κατά τις οποίες δεν κατάφεραν να περάσουν ούτε τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, οι Ολλανδοί έχουν ξεπέσει φέτος στην καινούργια και αισθητά υποβαθμισμένη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, μένοντας για άλλη μια χρονιά μακριά από τα μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οπαδοί της σίγουρα θα νοσταλγούν τις εποχές που η ομάδα τους είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη και έφτανε να την εκπροσωπεί στον τελικό του Διηπειρωτικού, μετά την κατάκτηση του Πρωταθλητριών το 1970.
Σεπτέμβριος 1970. Η Φέγενορντ ετοιμάζεται να υποδεχτεί την Εστουντιάντες, του Μπιλάρδο (ως παίκτη ακόμα) και του Βερόν (του μπαμπά), στη ρεβάνς του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Λίγες εβδομάδες πριν οι δυο ομάδες είχαν έρθει ισόπαλες με 2-2 στο πρώτο παιχνίδι στην Αργεντινή, ένα παιχνίδι που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που συναντούσες στις αναμετρήσεις των νικητών των δυο ηπείρων εκείνα τα χρόνια και τα οποία συνοψίζονται με μια λέξη: Ξύλο. Οι οπαδοί της Εστουντιάντες υποδέχτηκαν την αποστολή των Ολλανδών στο Μπομπονέρα με μια βροχή από κέρματα και οι παίκτες ολοκλήρωσαν το πακέτο της σωστής φιλοξενίας με πολλά σκληρά τάκλιν και αρκετές αγκωνιές. Οι ψιλιασμένοι από τα όσα είχαν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια (και ειδικότερα από το κάζο της Μίλαν ένα χρόνο πριν) Ολλανδοί δεν μάσησαν και κατάφεραν να φύγουν με την ισοπαλία, παρ’ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 2-0 μόλις στο 12′. Μετά το τέλος του αγώνα ο θρυλικός Ερνστ Χάπελ, που μετρούσε ένα χρόνο στον πάγκο της Φέγενορντ, χαρακτήρισε τους Αργεντινούς ως “μια ομάδα γεμάτη με γκάνγκστερ”.
Στον επαναληπτικό το κλίμα είναι διαφορετικό. Το Ντε Κάιπ σφύζει από κόσμο αλλά η κατάσταση στις κερκίδες δεν ξεφεύγει σε κανένα σημείο. Περισσότεροι από 63.000 θεατές έχουν στοιβαχτεί με την ελπίδα να δούνε την ομάδα τους να κερδίζει τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της. Το σκληρό παιχνίδι δεν επιτρέπει σε καμία από τις δυο ομάδες να βρει ρυθμό και όλα δείχνουν πως ο αγώνας δύσκολα θα έχει γκολ. Στο 61ο λεπτό όμως ο Χάπελ έχει μια περίεργη έμπνευση. Βγάζει από το παιχνίδι τον διεθνή και έμπειρο αριστερό εξτρέμ του, Κόεν Μουλέιν, και βάζει στη θέση του ένα νεαρό, άβγαλτο αμυντικό, τον Γιοπ φαν Ντάλε.
Ο φαν Ντάλε υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Αν και γέννημα θρέμμα του Ρότερνταμ και μέλος για χρόνια των παιδικών ομάδων της Φέγενορντ, ο υψηλόσωμος αμυντικός αποτελούσε πάντα την τελευταία επιλογή των προπονητών του. Ένας παίκτης γεννημένος για να κάθεται μόνιμα στον πάγκο και να συμπληρώνει το οικογενειακό διπλό στην προπόνηση. Λίγα χρόνια πριν από αυτόν τον τελικό είχε ζητήσει να φύγει, ελπίζοντας ότι μπορεί να βρει κάπου αλλού μια ευκαιρία να παίζει πιο συχνά. Παρ’ότι η Φέγενορντ ζητούσε λίγα λεφτά, καμία ομάδα δεν ενδιαφέρθηκε να τον αγοράσει κι έτσι ξέμεινε ως μια σταθερή καβάτζα.
Ο ερχομός του Χάπελ στην ομάδα άλλαξε λίγο τα δεδομένα. Ο Αυστριακός, που όπως αποδείχτηκε το ποδοσφαιρικό του μάτι έκοβε λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο, στήριξε τον νεαρό παίκτη του, του έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής και του χάρισε και το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και λίγο πριν τους τελικούς του Διηπειρωτικού. Στα 23 του και ενώ ήταν ήδη πρωταθλητής Ευρώπης ο φαν Ντάλε μπορούσε επιτέλους να παραιτηθεί από την κανονική του δουλειά και να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο. Ποια ήταν αυτή; Ταμίας σε ένα υποκατάστημα του ολλανδικού ταχυδρομείου στο Ρότερνταμ. Όπως θυμάται ο ίδιος: “Για να πάω στο Μιλάνο για τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών έπρεπε να ζητήσω 3 μέρες άδεια άνευ αποδοχών”.
Η μεγάλη στιγμή του ήρθε τελικά στο σπουδαιότερο παιχνίδι στην ιστορία του συλλόγου. Αυτό στον οποίο κρινόταν ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή. Δυο μόλις λεπτά μετά την είσοδο του στον αγώνα, η Φέγενορντ έκανε μια επίθεση από τα αριστερά, έγινε μια συρτή σέντρα, η μπάλα κόντραρε σε έναν αμυντικό και στρώθηκε ιδανικά μπροστά στον φαν Ντάλε στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Αυτός δεν έχασε την ευκαιρία και με ένα δυνατό, συρτό σουτ την έστειλε στα δίχτυα. Το Ντε Κάιπ σείστηκε. Η Φέγενορντ ήταν αγκαλιά με τον τίτλο και το όφειλε σε έναν ψηλό, αδύνατο νεαρό που μέχρι πριν από λίγο καιρό εξυπηρετούσε πελάτες από ένα ταμείο στο ταχυδρομείο. Έναν αμυντικό που έπαιζε σε τελικό φορώντας κανονικά γυαλιά μυωπίας (για την ιστορία, να πούμε ότι δεν ήταν ο μόνος καθώς εκείνη την εποχή υπήρχαν μερικοί ακόμα που έπαιζαν με γυαλιά)! Όπως αποδείχτηκε τελικά, αυτά τα γυαλιά έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο στο να αποκτήσει μια θέση στην Ιστορία ακόμα και από το γκολ του. Και σ’αυτό έβαλαν το χεράκι τους και οι Αργεντινοί.
Όταν οι πανηγυρισμοί κόπασαν και το παιχνίδι ξεκίνησε ξανά o αρχηγός της Εστουντιάντες, Όσκαρ Μαλμπερνάτ, τον πλησίασε και του τράβηξε τα γυαλιά. Ο φαν Ντάλε προσπάθησε να αντιδράσει αλλά όταν δοκίμασε να του τα πάρει πίσω, ο Αργεντινός τα πέταξε προς τον συμπαίκτη του, Κάρλος Πατσαμέ, σε μια στιγμή που περισσότερο έμοιαζε με σκηνικό από κόντρα παιδιών σε αυλή σχολείου παρά με τελικό που κρίνει έναν τέτοιο τίτλο. Σε μια από τις αμέτρητες φορές που του ζητήθηκε στο μέλλον να περιγράψει το όλο σκηνικό ο Ολλανδός δήλωσε: “Ήταν μια τρελή σκηνή. Ο αγώνας παιζόταν κανονικά κι εγώ τους κυνηγούσα για να πάρω πίσω τα γυαλιά μου”. Ο Πατσαμέ όμως δεν είχε καμία διάθεση να τα δώσει πίσω. Με τον διαιτητή να έχει στραμμένη την προσοχή του στη μπάλα, ο Αργεντινός πέταξε τα γυαλιά στο χόρτο και τα πάτησε με δύναμη.
Τα επόμενα χρόνια οι δικαιολογίες που ακούστηκαν ήταν αρκετές. Ο Πατσαμέ ισχυρίζεται πως τα γυαλιά ήταν παράβαση του κανονισμού καθώς στη Ν. Αμερική δεν επιτρεπόταν να αγωνίζεσαι με γυαλιά. “Αυτό το παλικάρι έπαιζε φορώντας γυαλιά. Όταν έκαναν επίθεση τα φορούσε κανονικά, όταν όμως έκαναν άμυνα τα έβγαζε. Ο διαιτητής δεν έπρεπε να το επιτρέψει αυτό, γι’αυτό και του τα πήραμε.” Ο μπαμπάς Βερόν βέβαια έχει μια άλλη θεωρία, από αυτές που ακούς συνήθως στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ μετά από κάποια επεισόδια σε ελληνικό γήπεδο: “Δεν θυμάμαι να του τα πήρε κάποιος από εμάς. Νομίζω ότι απλά έπεσαν στο έδαφος και κάποιος τα πάτησε κατά λάθος.”
Ένας φροντιστής από τον πάγκο προσπάθησε να κολλήσει με μονωτική ταινία ό,τι είχε απομείνει αλλά η προσπάθεια του στέφτηκε από αποτυχία. Ο φαν Ντάλε αναγκάστηκε να παίξει για μερικά λεπτά διακρίνοντας ελάχιστα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι που κάποιος του έφερε ένα δεύτερο ζευγάρι. Το σκορ δεν άλλαξε ως το τέλος, η Φέγενορντ πανηγύρισε το πρώτο και μοναδικό της Διηπειρωτικό Κύπελλο και ο φαν Ντάλε απέκτησε μια γωνιά στο μουσείο της ομάδας, εκεί που είναι τοποθετημένα τα γυαλιά που του επέτρεψαν να πετύχει εκείνο το ιστορικό γκολ. Ή ό,τι έχει απομείνει από αυτά, τέλος πάντων.
Σε μια συνέντευξη του λίγο καιρό μετά τον νικηφόρο τελικό, δήλωσε χιουμοριστικά ότι πλέον έχει ξεμείνει χωρίς δεύτερο ζευγάρι γυαλιών. Μέσα στις επόμενες ημέρες στο σπίτι του κατέφτασαν αρκετές προτάσεις για διαφήμιση από καταστήματα και εταιρείες οπτικών και 167 νέα ζευγάρια, για να μη χρειαστεί ποτέ στο μέλλον να κυνηγάει Αργεντινούς τραμπούκους εν ώρα αγώνα για να τα πάρει πίσω.
