Ένας νόμος που ίσως αλλάξει πολλά

Η αίθουσα ήταν κακοφωτισμένη και με διάσπαρτες, παλιές, ξύλινες καρέκλες. Είχε αρχίσει να γεμίζει εδώ και ώρα με κάθε λογής ανθρώπους. Στα πρόσωπά τους ήταν έντονα διακριτό πως κάτι τους βασάνιζε. Κάτι τους έτρωγε. Ήθελαν να μιλήσουν, να το βγάλουν από μέσα τους και γι’ αυτό βρίσκονταν εκεί. Μπροστά από τις διάσπαρτες καρέκλες υπήρχε ένα μικρόφωνο πάνω σε ένα ξεβαμμένο έδρανο, μόνο που δεν ήταν εκεί για κάποιο μέτριο stand-up. Ο νεαρός που είχε φτάσει στο κτίριο με ένα ακριβό, σπορ, αυτοκίνητο πριν λίγη ώρα ανέβηκε πρώτος στο έδρανο. Είχε πυκνά ξανθιά μαλλιά, σαν ροκ σταρ των 70s, και φορούσε ένα στιλάτο και λαμπερό σακάκι. Ήταν όμορφος και γυμνασμένος και το ρολόι που φορούσε στο αριστερό του χέρι, λογικά, κόστιζε αρκετές χιλιάδες ευρώ. Τι να τον «τρώει», σκέφτηκαν οι περισσότεροι, δείχνει να τα έχει όλα. Ο νεαρός έτριψε κάπως νευρικά τα χέρια του και αφού κατάπιε με εμφανή δυσκολία, έριξε μια ματιά προς το κοινό και είπε. «Καλησπέρα. Ονομάζομαι Ρίτσαρντ, είμαι 23 ετών και είμαι δανεικός».

Το ποδόσφαιρο αλλάζει όπως τα πάντα στους καιρούς που ζούμε. Φυσικά και η κάθε αλλαγή γίνεται πάντα με γνώμονα τη βελτίωση. Το VAR, για παράδειγμα, έκανε το άθλημα πιο δίκαιο μιας και έχουμε γλιτώσει από τα μεγάλα λάθη που έκριναν σπουδαίες αναμετρήσεις. Οι πέντε αλλαγές ξένισαν πολλούς στην αρχή αλλά σιγά-σιγά οι περισσότεροι κατάλαβαν πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι μηχανές και η ένταση που παίζεται πλέον ένας αγώνας ποδοσφαίρου είναι εξαντλητικός. Όσο γυμνασμένος κι αν είναι κάποιος. Άσε που δεν είναι ωραία εικόνα να βλέπεις κάποιον να σέρνεται, τραυματίας, στα τελευταία λεπτά ενός σπουδαίου αγώνα επειδή δεν μπορεί να γίνει αλλαγή. Το «προϊόν» άλλωστε πρέπει να είναι όμορφο. Και δίκαιο. Γι’ αυτό χάρηκα και με την κατάργηση του κανονισμού του εκτός έδρας γκολ. «Θες να προκριθείς; Σκόραρε περισσότερα τέρματα από τον αντίπαλό σου». Είναι τόσο απλό. Η FIFA -επιτέλους- βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό της και για την καταπολέμηση της ποδοσφαιρικής μάστιγας που ακούει στο όνομα «δανεισμοί». Γι’ αυτό και η φανταστική εισαγωγή με τον δανεικό ποδοσφαιριστή Ρίτσαρντ.

Το 2017 η FIFA είχε ρίξει για πρώτη φορά στο τραπέζι ένα σχέδιο για να περιορίσει τους πολλούς δανεισμούς παικτών μιας και έβλεπε πως αρκετές ομάδες, μεγάλες ή όχι και τόσο μεγάλες όπως θα δούμε παρακάτω, είχαν (και έχουν) φτάσει να έχουν δεκάδες δανεικούς, όλων των ηλικιών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Όπου κυλά μια μπάλα. Αυτό φυσικά και μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετική επιλογή για κάποιον νεαρό και ελπιδοφόρο ποδοσφαιριστή, μεγάλης ομάδας, που θα βρει χώρο για να λάμψει αλλά δεν είναι καθόλου εξαιρετική επιλογή, λειτουργώντας πολλές φορές και αρνητικά, για παίκτες, όλων των ηλικιών, που φεύγουν δανεικοί σε ομάδες που δεν έχουν τίποτα να τους προσφέρουν (και αυτοί σε αυτές). Με την πανδημία να έχει πάει πίσω αρκετά το πρότζεκτ της FIFA, η εφαρμογή του θα ξεκινήσει, κλιμακωτά, τον Ιούλιο του 2022 και θα μπει σε πλήρη εφαρμογή, αν δεν αλλάξει κάτι, το 2025. Αυτό που θέλει η FIFA είναι να υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό όριο, ημερολογιακού έτους ή στο διάστημα ανάμεσα στα δύο μεταγραφικά παράθυρα της σεζόν, για τον δανεισμό του παίκτη, τερματίζοντας έτσι τους δανεισμούς δύο και περισσότερων ετών.

Επιπλέον, κάθε ομάδα θα μπορεί να δανειστεί και να δανείσει μέχρι τρεις ποδοσφαιριστές σε κάποια άλλη και αναμένεται να υπάρχει μεγάλο πρόστιμο σε περίπτωση νέου δανεισμού. Κανένας παίκτης δε θα μπορεί να φεύγει δανεικός από την ομάδα Α για να πάει στην ομάδα Β και από εκεί δανεικός -και πάλι- για την ομάδα Γ. Το όριο των δανεικών που θέλει να φτάσει η FIFA, για κάθε ομάδα, για τη σεζόν 2024-2025 είναι οι έξι (6). Όπως έγραψα και πιο πάνω, αυτό θα γίνει κλιμακωτά μιας και υπάρχουν ομάδες με τεράστιο αριθμό δανεικών και πρέπει να γίνει ολόκληρος σχεδιασμός για βρεθούν κερδισμένες και αυτές αλλά και οι παίκτες. Το καλοκαίρι του ’23 οι παίκτες θα είναι οχτώ (8), το καλοκαίρι του ’24 εφτά (7) και το καλοκαίρι του ’25 έξι (6). Το αρχικό πλάνο είναι το νέο σχέδιο να μπει σε ισχύ για τους διεθνείς δανεισμούς αλλά σύμφωνα με τη FIFA αυτό θα γίνει, εντός της τριετίας, και από όλες τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για τους, εντός των τειχών, δανεισμούς.

Το κίνητρο πίσω από όλο αυτό αποσκοπεί στο να μετριάσει την συσσώρευση παικτών σε ένα κλαμπ βελτιώνοντας παράλληλα τις συνθήκες ανάπτυξης των παικτών. Βλέπουμε ομάδες με δεκάδες δανεικούς, που βάσει του ταλέντου τους δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν στην πρώτη ομάδα, να δίνονται δανεικοί δεξιά κι αριστερά σε μια κατάσταση που δεν κάνει καλό σε κανέναν. Πολλά υποσχόμενες καριέρες παικτών, σε ομάδες μεσαίας δυναμικότητας, καταστρέφονται επειδή πολύ απλά πολλοί νεαροί παίκτες δεν μπορούν να στεριώσουν πουθενά επειδή δίνονται για πολλά σερί χρόνια δανεικοί. Κάπως έτσι, η νομοθεσία θα αυξήσει το κόστος να έχει κάποιος παίκτες με κανονικά συμβόλαια στα τμήματα υποδομής, αναγκάζοντας ουσιαστικά τα κλαμπ να βγάλουν αυτούς τους παίκτες στο μεταγραφικό παζάρι, αν φυσικά βλέπουν πως δεν έχουν το ταλέντο για να βρεθούν στην κανονική ομάδα.

Φυσικά και θα υπάρξουν εξαιρέσεις για να μπορέσει να λειτουργήσει όλο αυτό άμεσα. Αν είσαι κάτω των 21 ετών, και έχεις συμπληρώσει, από τα 15 σου έτη, τουλάχιστον 36 μήνες στο κλαμπ που ανήκεις, μπορείς να φύγεις δανεικός. Όπως και για τους μέχρι τα 25, που προέρχονται όμως από τα τμήματα υποδομής της ομάδας. Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Η Τσέλσι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει 21 δανεικούς ποδοσφαιριστές. Από αυτούς, ο Γκάλαχερ, ο Ντουόν Στερλινγκ και ο Μπρόγια μπορούν να εξαιρεθούν μιας και προέρχονται από τα τμήματα υποδομής και είναι κάτω από 25 ετών. Ο Μπακαγιόκο, ο Ντρινκγουότερ και ο Έμερσον όμως όχι. Θα πρέπει λοιπόν να αγωνιστούν με την πρώτη ομάδα της Τσέλσι ή να φύγουν για άλλη ομάδα, με κανονική όμως μεταγραφή. Το ίδιο ισχύει και για αρκετούς ακόμα νεαρούς και άσημους ποδοσφαιριστές της ομάδας βάζοντας μια μεγάλη σπαζοκεφαλιά στη διοίκηση της ομάδας. Το πρόβλημα εννοείται πως δεν είναι μόνο για τους Άγγλους. Στην Ιταλία για παράδειγμα η Αταλάντα μετρά 64 δανεικούς ποδοσφαιριστές και μπορεί να εξαιρέσει μέχρι 39, η Ίντερ 48, η Σασουόλο 45 και η Τζένοα 38 ποδοσφαιριστές. Καταλαβαίνετε τι βουνό έχουν μπροστά τους από το επόμενο καλοκαίρι αν θέλουν να συμβαδίσουν με τους νέους κανόνες, χωρίς πρόστιμα.

Αυτό που μένει να δούμε είναι πως θα λειτουργήσει όλο αυτό και αν τελικά θα βγουν κερδισμένοι αυτοί που πρέπει και να βγουν κερδισμένοι που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές. Κυρίως τους νεαρούς ποδοσφαιριστές που γλιτώνοντας από πολλούς δανεισμούς, κάποιοι από αυτούς, ίσως βρουν το περιβάλλον που αυτοί θέλουν για να χαρούν το ποδόσφαιρο ξέροντας πως η ομάδα που ανήκουν τους πιστεύει πραγματικά και δεν τους βλέπει ως κομμάτι διάφορων συμφωνιών που -πολλές φορές- ίσως να μην έχουν και καμία σχέση με το παιχνίδι.