Πρέμιερ Λιγκ: τρεις ομάδες για μια θέση στα λαμπερά φώτα
Οι περισσότεροι άνθρωποι θαμπωνόμαστε από τα δυνατά, και λαμπερά, φώτα που βρίσκονται -συνήθως- ψηλά. Σηκώνουμε το βλέμμα και τα χαζεύουμε λες και δεν έχουμε δει ποτέ κάτι λαμπερό. Την ίδια ώρα, αν και τα πόδια μας, βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο υπόγειο του κτιρίου με τα λαμπερά φώτα εμείς δεν χαμηλώνουμε το κεφάλι, ούτε τα μάτια. Έστω για μια ματιά. Μια φευγαλέα ματιά. Μια στιγμή σύνδεσης με τους «κάτω». Τους ξεχασμένους. Αυτούς που, πολλές φορές, δεν τους θέλουμε εκεί που φτάνουν τα φώτα, λες και θα κλέψουν κάτι από τη δική μας λάμψη. Που δεν είναι και δική μας, για να τα λέμε κι όλα. Αν το ποδόσφαιρο ήταν μια πόλη από ουρανοξύστες και όμορφα κτίρια, η Πρέμιερ Λιγκ θα ήταν ο πιο λαμπερός ουρανοξύστης της περιοχής, και στο ρετιρέ της θα βρισκόταν η Μάντσεστερ Σίτι, η Λίβερπουλ και η Τσέλσι. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την άλλη θα είχε σκαλώσει μεταξύ δύο ορόφων, προς το ρετιρέ, σαν το δωματιάκι στην ταινία των Σπάικ Τζονζ και Τσάρλι Κάουφμαν «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς». Ας είναι. Κάτι μου λέει πως -επιτέλους- με τον τεν Χααγκ θα τον βρει το δρόμο της και θα δυναμώσει με τη σειρά της κι άλλο τα φώτα στον ουρανοξύστη. Σήμερα όμως δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το ρετιρέ. Θα ασχοληθώ με το υπόγειο. Εκεί που δεν φτάνουν όλα τα φώτα και για να δεις πολλές φορές όμορφο ποδόσφαιρο δεν στέκεσαι μπροστά από μια τεράστια βιτρίνα αλλά πίσω από έναν παλιό τοίχο που -ευτυχώς- υπάρχουν μερικές ρωγμές που οδηγούν το βλέμμα προς τα φώτα. Έστω αυτά που τρεμοπαίζουν και δεν είναι σταθερά. Σαν λάμπα που ζει τις τελευταίες της στιγμές σε μια σκονισμένη αποθήκη Ποδόσφαιρο άλλωστε υπάρχει και εκεί. Στα χαμήλά. Κι ας μην έχει την λάμψη και την ποιότητα του ρετιρέ. Έχει τις δικές του ομάδες, με τον δικό τους, περήφανο, κόσμο, και τη δική τους ιστορία που -πολλές φορές- είναι και πιο μεγάλη από κάποιους που βρίσκονται τώρα στο, νοικιασμένο, ρετιρέ.
Η μάχη της παραμονής στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ μας έχει χαρίσει μεγάλες συγκινήσεις. Κι ας ξέρουμε εδώ και καιρό τις δύο από τις τρεις ομάδες (Νόριτς και Γουότφορντ) που θα μας αφήσουν. Την ώρα μάλιστα που γράφονται αυτές οι γραμμές η τρίτη ομάδα που βρίσκεται στην τελευταία τριάδα, και συγκεκριμένα στην 18η θέση, μετά από 36 παιχνίδια, είναι η Λιντς. Μια Λιντς που έχει 34 βαθμούς, έχει τρεις σερί ήττες, από Σίτι, Άρσεναλ και Τσέλσι, και παίζει την Κυριακή, εντός έδρας, με την Μπράιτον. Σε ένα παιχνίδι που αν το χάσει, τότε πολύ δύσκολα θα καταφέρει να αποφύγει τον υποβιβασμό. Είναι άλλωστε γεγονός πως μετά την απόλυση του ανθρώπου που δημιούργησε την ομάδα της Λιντς που ανέβηκε το καλοκαίρι του ’20 στη μεγάλη κατηγορία, στα τέλη του Φεβρουαρίου, του Μπιέλσα, η έλευση του Αμερικάνου Τζέσε Μαρτς, δεν έχει αλλάξει καθόλου την πορεία της ομάδας, προς το καλύτερο. Σε 10 παιχνίδια, με τον Μαρτς στον πάγκο, η Λιντς έχει κερδίσει μόλις 11 βαθμούς, μετρώντας 3 νίκες, 5 ήττες και 2 ισοπαλίες. Φυσικά και αυτή η φτωχή συγκομιδή δεν μπορεί να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία. Με τον Μαρτς στον πάγκο η Λιντς παίρνει 1.10 βαθμούς σε κάθε παιχνίδι και αν συνεχίσει έτσι, με απλά μαθηματικά, δεν γίνεται να σωθεί στα δύο παιχνίδια που έχει να δώσει. Το πρώτο με την Μπράιτον και το δεύτερο με την Μπρέντφορντ, εκτός έδρας, για την τελευταία αγωνιστική. Ο τραγικά απίστευτος αριθμός των 0.88 βαθμών ανά παιχνίδι του Μπιέλσα μπορεί να βελτιώθηκε, ελάχιστα, αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτός που περίμεναν στη Λιντς. Φυσικά και για το φετινό αγωνιστικό χάλι ευθύνονται και οι πολλοί τραυματισμοί σημαντικών, και βασικών, παικτών αλλά, και πάλι, αν με ρωτούσε κάποιος στη μέση της σεζόν αν θα πέσει η Λιντς, η απάντησή μου θα ήταν σίγουρα αρνητική. Στα καλά νέα, σύμφωνα με τα αγγλικά μέσα, είναι πως ο κορυφαίος επιθετικός της ομάδας, ο διεθνής Πάτρικ Μπάμφορντ, θα είναι διαθέσιμος για τα δύο τελευταία παιχνίδια της σεζόν μετά τον σοβαρό τραυματισμό του.
Η ομάδα που έδειχνε καταδικασμένη και μετά την απόλυση-σοκ του προπονητή της φαντάζει αρκετά δύσκολο να πέσει στην Τσάμπιονσιπ, είναι η Μπέρνλι. Ο Σον Ντάις δεν βρίσκεται στο Τερφ Μουρ μετά από 10 χρόνια και η έλευση του Μάικ Τζάκσον έχει φέρει σπουδαία αποτελέσματα σε μόλις ένα μήνα παρουσίας στον πάγκο της ομάδας. Την ώρα μάλιστα που ξεκίνησα να γράφω το κείμενο ανακοινώθηκε πως ο προπονητής της Μπέρνλι κέρδισε το βραβείο του καλύτερου προπονητή για τον μήνα Απρίλιο. Ο Τζάκσον έχει σε 5 παιχνίδια, 3 νίκες, 1 ήττα και 1 ισοπαλία, έχοντας μαζέψει 10 βαθμούς, 2 βαθμούς δηλαδή για κάθε 90λέπτο. Αυτό που όμως είναι τρομερό, και δείχνει πόσο έχει βελτιωθεί η Μπέρνλι στο δικό του σύντομο διάστημα είναι πως έχει εκτοξεύσει τα xG της ομάδας, για κάθε παιχνίδι, από το 1.05 στο 1.97, κρατώντας μάλιστα το ίδιο σύστημα, το λατρεμένο 4-4-2, κάνοντάς το όμως πιο ελκυστικό και πιο μοντέρνο. Περισσότερη κατοχή, περισσότερες κοντινές πάσες και λιγότερα γεμίσματα, και καλύτερος έλεγχος του ρυθμού. Όλα αυτά σε διάστημα -σχεδόν- ενός μήνα και με μια ομάδα που είχε μάθει σε ένα εντελώς διαφορετικό στιλ παιχνιδιού, περισσότερο κοντά στο βρετανικό στιλ περασμένων δεκαετιών. Η Μπέρνλι έχει 34 βαθμούς, όσους και η Λιντς, σε 35 όμως παιχνίδια. Τα τρία παιχνίδια που έχει να δώσει δεν είναι καθόλου εύκολα. Με Τότεναμ εκτός, Άστον Βίλα εκτός και Νιούκαστλ εντός. Οι αριθμοί της με τον Τζάκσον στο τιμόνι δείχνουν πάντως παραμονή και αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα την οδηγήσουν εκεί.
Για το τέλος άφησα την Έβερτον. Μια ομάδα που βάσει του ρόστερ και της ιστορίας της δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή την τραγική βαθμολογική θέση.16η θέση και 36 βαθμοί, και αυτή, όπως η Μπέρνλι, σε 35 παιχνίδια. Η έλευση του Λάμπαρντ, μετά την απόλυση Μπενίτεθ, δεν έκανε την ομάδα αισθητά καλύτερη. Αυτό το βλέπουμε μόλις τις τελευταίες 6 αγωνιστικές, με την Έβερτον να έχει 3 νίκες (με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι και Λέστερ), 2 ισοπαλίες (Λέστερ και Γουότφορντ) και μια ήττα στο ντέρμπι της πόλης απέναντι στην Λίβερπουλ. Η Έβερτον είναι ένα εντελώς ασύνδετο σύνολο με αρκετούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και αρκετούς έμπειρους που όμως δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του φετινού πρωταθλήματος να γίνει «κανονική» ομάδα. Αυτό δείχνει να αλλάζει τις τελευταίες αγωνιστικές. Όχι πως η Έβερτον βγάζει μάτια με το ποδόσφαιρο που παίζει απλά έχει μια σταθερή εντεκάδα, έχει βρει ρυθμό και ισορροπία στις γραμμές της, βγάζει υπέρμετρο πάθος, και εγωισμό, από παίκτες που τον διαθέτουν, και έχει την τύχη να βλέπει τον βασικό της τερματοφύλακα να έχει εξελιχθεί σε αυτό που πρέπει να είναι ένας παίκτης της δικής του κλάσης. Ηγέτης. Αν η Έβερτον μείνει στην Πρέμιερ Λιγκ ο Τζόρνταν Πίκφορντ θα έχει τεράστιο ποσοστό αυτής της επιτυχίας. Οι 17 βαθμοί σε 15 παιχνίδια πάντως είναι ένας κάκιστος αριθμός για τον Λάμπαρντ, αν και η ομάδα του δείχνει να έχει βρει τον τρόπο να σώσει την κατηγορία έστω την ύστατη στιγμή. Η Έβερτον έχει δύο σερί εντός με Μπρέντφορντ και Κρίσταλ Πάλας πριν κλείσει τη σεζόν στο Λονδίνο και την έδρα της Άρσεναλ. Εκεί που όλοι στην ομάδα θα ήθελαν να πάνε χωρίς κανένα άγχος.
