Μπορεί η Ευρώπη να σώσει τον Πότερ;
Στο διήγημα «Οι θαμώνες των καφενείων» ο Ζορίς-Καρλ Υσμάν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος της Παρακμής, κάνει μια αναφορά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που συνωστίζονταν πριν από δεκάδες χρόνια στα καφέ του Παρισιού. Άνθρωποι από διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, έβρισκαν στους τέσσερις τοίχους ενός όμορφου καφέ τον τρόπο για να αποδράσουν, έστω για μερικές στιγμές, από τη δική τους -πολλές φορές- εντελώς πληκτική καθημερινότητα. Το μόνο που τους ένωνε, όπως γράφει ο συγγραφέας, είναι ότι κανείς τους, όταν σήκωνε το χέρι για να ζητήσει τον λογαριασμό ή ένα αψέντι δεν θυμόταν το όνομα του σερβιτόρου. Ειλικρινά το βρήκα πολύ εύστοχο και για έναν περίεργο λόγο μου έφερε στο μυαλό τη φετινή Τσέλσι. Όχι, δεν θέλω να παρομοιάσω τους «μπλε» με κάποιο καφενείο. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και απεχθάνομαι τη λογική του μηδενισμού ακόμα και σε περιπτώσεις που μια ομάδα, ή ένας παίκτης, δεν βρίσκονται και στην καλύτερή τους κατάσταση. Απλώς με σκέφτηκα να μη θυμάμαι όλα τα ονόματα των παικτών της Τσέλσι όταν κάθομαι να παρακολουθήσω κάποιο φετινό της παιχνίδι, κάτι που μου συμβαίνει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Είμαι σίγουρος πως φέτος αυτό συμβαίνει ακόμα και μεταξύ των φανατικών φίλων της. ‘Όλων αυτών που δε χάνουν κανένα παιχνίδι της αγαπημένης τους ομάδας και θυμούνται ακόμα και τους νεαρούς που παίζουν στη δεύτερη ομάδα προσπαθώντας να κερδίσουν έστω και μια συμμετοχή με την πρώτη, την «κανονική». Έχουν γίνει άλλωστε τόσες μετακινήσεις φέτος στους «μπλε« που θυμίζει περισσότερο ομάδα του Λεμπρόν Τζέιμς στο ΝΒΑ την περίοδο των ανταλλαγών. Τότε που ο Βασιλιάς αλλάζει πολλές φορές ακόμα και τη μισή ομάδα όταν κρίνει πως αυτή δεν αποδίδει καλά και -όπως είναι το λογικό- όλοι φταίνε εκτός από αυτόν. Αυτή είναι μια κοντή λογική που δυστυχώς τη συναντάμε συχνά και σε πολλούς φίλους των σπορ. Όταν η ομάδα του αγαπημένου τους παίκτη κερδίζει ευθύνεται αποκλειστικά αυτός και είναι ο καλύτερος. Όταν η ομάδα χάσει αυτός φυσικά και δεν ευθύνεται ποτέ μιας και οι συμπαίκτες του είναι τόσο λίγοι για να του δίνουν τη μπάλα.
Φυσικά και στο πρόσωπο των προπονητών είναι ακόμα πιο εύκολο να βρούμε τους θύτες. Όλοι άλλωστε όσο κι αν μπορεί να μην έχουμε ταλέντο σε κάποιο άθλημα γνωρίζουμε τα πάντα από προπονητική. Η Τσέλσι δαπάνησε μόνο για τις χειμερινές της μεταγραφές ένα ποσό που ξεπέρασε τις 320 εκατομμύρια λίρες και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές βρίσκεται στη 10η θέση της Πρέμιερ Λιγκ έχοντας σε 26 παιχνίδια μόλις 37 βαθμούς. Μεταξύ μας, δεν το λες και επιτυχία. Στη 10η θέση θα έπρεπε να βρίσκεται σύμφωνα και με τους xPoints, ενώ οι προβλέψεις που βγαίνουν μέσα από τους αριθμούς την δίνουν να μην ξεπερνά την 8η θέση την 38η -και τελευταία- αγωνιστική. Προσωπικά δεν περίμενα με τίποτα τόσο κακή χρονιά για τους «μπλε». Δεν το κρύβω. Όπως μπορούμε να καταλάβουμε, για μια ομάδα που ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι με τον Τούχελ και συνεχίζει με τον Πότερ, έχοντας παράλληλα και ένα γεμάτο από ταλέντο ρόστερ (όσο και αν ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος στην Αγγλία) η χρονιά δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη ακόμα και για τον πιο καλοσυνάτο οπαδό της. Ο Τούχελ αν και βελτίωσε αισθητά την Τσέλσι όταν ανέλαβε, μετά την απόλυση Λάμπαρντ, τον Ιανουάριο του 2021, φτάνοντας και στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με 1-0 απέναντι στην Σίτι του Γκουαρδιόλα, δεν κατάφερε ούτε να πλησιάσει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, τερματίζοντας στην πρώτη του σεζόν (χωρίς φυσικά να έχει αυτός το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης) με το ζόρι στην 4η θέση (στο -19 από την κορυφή με τα xStats να τον δίνουν δεύτερο) και τη δεύτερη σεζόν του στην 3η θέση (πάλι στο -19 – με τα xStats να τον δίνουν τρίτο) πολύ πίσω από τις άπιαστες, εκείνη την περίοδο, Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ. Δυστυχώς για τον ίδιο αλλά και για όσους δε θέλουν να βλέπουν απολύσεις (όπως εγώ) κατά τη διάρκεια της σεζόν, απολύθηκε μετά το κακό φετινό ξεκίνημα της Τσέλσι στις 7 Σεπτεμβρίου του 2022, μετά την ήττα από την Δινάμο Ζάγκρεμπ για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γκράχαμ Πότερ ανέλαβε τους «μπλε» και λόγω της εξαιρετικής δουλειάς που είχε κάνει στη Μπράιτον τα τελευταία 3 χρόνια και προσωπικά είχα χαρεί πολύ με αυτή την κίνηση. Προσωπικά λατρεύω τόσο τον Τούχελ όσο και τον Πότερ μιας και οι δύο είναι προπονητές που αρέσκονται σε ένα σύγχρονο και ελκυστικό, στα δικά μου μάτια, στιλ ποδοσφαίρου και έχουν αφήσει σπουδαίο έργο στο ποδόσφαιρο εδώ και αρκετά χρόνια. Ο Πότερ ειδικά σε θεωρητικά «μικρές» ομάδες, κάτι που δίνει περισσότερους πόντους στο έργο του.
Στην Αγγλία η φετινή δουλειά του Πότερ δεν έχει φανεί ακόμα, σε μια ομάδα που δεν είναι δική του, και γι’ αυτό έχει δεχθεί σκληρή κριτική από αρκετούς θαμώνες, όχι των καφενείων αλλά των πληκτρολογίων. Τα καφενεία άλλωστε τα αγαπάμε και εκεί μέσα θα ακούσεις ωραίες συζητήσεις, η μιντιακή κριτική του καφενέ είναι άλλωστε πολύ πιο εύκολη μιας και σε πάρα πολλούς το κινητό έχει εξελιχθεί σε προέκταση των χεριών. Ας επιστρέψουμε όμως στην Τσέλσι. Η ομάδα του Πότερ σκοράρει δύσκολα, 1.07 γκολ ανά παιχνίδι, και δέχεται 0.97, έχοντας μ/ο 1.48 πόντους για κάθε 90 λεπτά. Στο Τσάμπιονς Λιγκ απ’ την άλλη, με τον Πότερ στο τιμόνι, έχει σε 7 παιχνίδια, 5 νίκες, 1 ήττα και 1 ισοπαλία, με την ομάδα να βρίσκεται στους προημιτελικούς μετά την πρόκρισή της, με ανατροπή μάλιστα, επί της εξαιρετικής Μπορούσια Ντόρτμουντ. Το περίεργο με αυτή την ομάδα είναι πως όλες τις φορές που έκανε κάτι πραγματικά σπουδαίο στο Τσάμπιονς Λιγκ, το έκανε ενώ έχει αλλάξει προπονητή κατά τη διάρκεια της σεζόν. Στον πρώτο της τελικό το 2008, με την ήττα από την Γιουνάιτεντ στα πέναλτι, ξεκίνησε με τον Μουρίνιο, έχοντας δύο σερί πρωταθλήματα Αγγλίας το 2005 και το 2006, και έφτασε στον τελικό με τον Άβρααμ Γκραντ. Το 2012, στην πρώτη της κατάκτηση, ξεκίνησε με τον Βίλας Μπόας και κατάφερε να πανηγυρίσει την κούπα με τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των τελευταίων ετών και φυσικά το 2021 ο Φρανκ Λάμπαρντ απολύθηκε για να έρθει ο Τούχελ και να γράψει τη δική του ιστορία. Ακόμα και στο Γιουρόπα Λιγκ του 2013 ο Ντι Ματέο είχε δώσει τη θέση του στον Ράφα Μπενίτεθ. Υπάρχει και η σεζόν του Μαουρίτσιο Σάρι, το 2018-2019, ως η εξαίρεση στον κανόνα. Ευρωπαϊκή κούπα δηλαδή για κάποιον που ξεκίνησε και τελείωσε τη σεζόν. Δεν ψάχνω άλλωστε για κάτι μεταφυσικό. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια διοργάνωση Κυπέλλου και όλα μπορούν να συμβούν σε 3-4 παιχνίδια για μια ομάδα που θα φτάσει μέχρι (κοντά) στο τέλος ακόμα κι αν δεν είναι φαβορί.
Στην Αγγλία έχει ήδη αρχίσει η συζήτηση για το αν μπορεί ο Πότερ να σώσει τη χρονιά (και φυσικά τον εαυτό του) μέσω της διάκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ μιας και δεν έχει μείνει και τίποτα άλλο για τους «μπλε» όπως και τι θα πρέπει να κάνει ο ιδιοκτήτης σε μια τέτοια περίπτωση. Προσωπικά, σε τέτοιες διοργανώσεις δεν ξεγράφω καμία ομάδα που θα φτάσει στην οχτάδα ειδικά αν έχει παίκτες με σπουδαία ποιότητα και μεγάλη πείρα όπως η Τσέλσι. Απ’ την άλλη, ανεξάρτητα του τι θα κάνει η Τσέλσι στην Ευρώπη, θα ήθελα να δω τον Άγγλο προπονητή να παραμένει στην ομάδα και να την φτιάχνει αυτός, δουλεύοντας με τους παίκτες του από την προετοιμασία, πάνω στη δική του φιλοσοφία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και κάτι άλλο, αρκετά σημαντικό. Με τις αλλαγές που έκανε η UEFA από πέρσι για τους δανεισμούς των παικτών, με το νέο νόμο να μπαίνει στον δεύτερο, και πιο σκληρό χρόνο του, συν το FFP, η Τσέλσι θα βρεθεί μπροστά σε ακόμα μεγαλύτερο ξεσκαρτάρισμα μιας και το ρόστερ της είναι ήδη αρκετά μεγάλο. Για να το κλείσω: O Γκράχαμ Πότερ μας έχει απασχολήσει για τους σωστούς, ποδοσφαιρικούς λόγους από τα χρόνια του στην Όστερσουντ, δουλεύοντας σε ένα ελκυστικό και σύγχρονο μοντέλο που το απογείωσε στην Μπράιτον στρέφοντας πάνω του τα βλέμματα πολλών φίλων του ποδοσφαίρου που μπορεί να μην είναι καν φανατικοί με την Πρέμιερ Λιγκ. Η κακή σεζόν της Τσέλσι δεν τον κάνει κακό προπονητή, ούτε φυσικά αν -λέμε τώρα- η Τσέλσι κάνει το «θαύμα» και φτάσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ θα γίνει ο Πότερ ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ και για να πετύχει κάποιος κάτι πραγματικά σπουδαίο, κάτι μεγάλο, χρειάζεται εκτός του ταλέντου και της σκληρής δουλειάς και μπόλικες δόσεις τύχης, όσο σπουδαίος κι αν είναι.
