Ένα κακό καλοκαίρι και ένας βαρύς χειμώνας

Δεν θυμάμαι πόσο καιρό έχω να γράψω για την ΑΕΚ. Πιθανότατα πριν από τα πλέι-οφς ή κάπου εκεί της περασμένης σεζόν. Λίγο η γενικότερη κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου, λίγο τα χάλια της ομάδας και αρκετά η έλλειψη χρόνου είχαν ως αποτέλεσμα να μην ασχοληθώ για αρκετούς μήνες. Και ενώ στο χάος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο φτάσαμε στα μέσα Σεπτέμβρη και η ομάδα δεν έχει δώσει επίσημο αγώνα, έρχονται οι αγώνες των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ για να ξεκινήσει η σεζόν (μετά την ψυχοβγαλτική πρόκριση στην παράταση με τους Γεωργιανούς). Μόνο που τα αγωνιστικά περνάνε σε 2η και 3η μοίρα κρυμμένα κάτω από την τραγική διοικητική κατάσταση.

Ο μεν Παππάς έχει αποχωρήσει περισσότερες φορές και από τον Ζαγοράκη, αλλά είναι ακόμα εδώ (μια που έγινε γνωστό ότι οι μετοχές του δεν έχουν πάει στους Supporters ακόμα) για να γκρινιάζει κάθε τρεις και λίγο σαν drama queen για το κακό που τον βρήκε να ασχοληθεί με την ΑΕΚ. Από την άλλη ο συμπαθής Νοτιάς έχει βαλθεί να πείσει τον κόσμο ότι δεν είναι και τόσο αμερικανάκι και έχει σταματήσει να πληρώνει, ενώ δεν έχει πάρει πίσω χρήματα από το προπονητικό. Με τους δυο αυτούς ανθρώπους, τελευταίους των Μοϊκανών του πλάνου που ξεκίνησε το 2004, να μην έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους και να μετράνε και το κάθε σεντ που δίνουν η ΑΕΚ αγωνιά πλέον όχι για το πώς θα βγει η χρονιά, αλλά ο κάθε μήνας. Ο Αδαμίδης ενώ αρχικά είχε φανεί να προσπαθεί και να συμμαζεύει τα πράγματα, εδώ και αρκετούς μήνες κάνει το ένα μετά το άλλο τα λάθη τόσο επικοινωνιακά (με ατυχείς δηλώσεις και βερμπαλισμούς), όσο και διοικητικά. Φυσικά μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι απλά εκτελεστικό όργανο και όχι ιδιοκτήτης και καλό είναι αυτό να το θυμόμαστε και να μην του ρίχνουμε ευθύνες άλλων εκτός από τις πραγματικά δικές του. Γιατί εγώ δέχομαι ότι ο Χ και ο Υ μέτοχος αποφάσισε να φύγει και να μην επενδύσει, αλλά είναι ακόμα ιδιοκτήτης και είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τους εργαζόμενους και όλα τα λοιπά έξοδα της δικής του εταιρείας και όχι να βγαίνει στη ζητιανιά και να ψάχνει από τον κόσμο λαϊκές βάσεις για να μαζευτεί κανένα εκατομμύριο. Γιατί η όλη ιστορία με τους Supporters δεν θύμιζε οργανωμένη προσπάθεια λαϊκής βάσης, αλλά επαιτεία ώστε να πάρει η ομάδα το πιστοποιητικό. Σε μια τέτοια εποχή για τη χώρα το να βγαίνεις και να εγκαλείς τον κόσμο που δεν δίνει μερικά κατοστάρικα για να γίνει Supporter και να πάρει διαρκείας το βρίσκω προσβλητικό. Ας φροντίσουν λοιπόν οι δυο μεγαλομέτοχοι να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους γιατί έχουμε φτάσει στο απίστευτο σημείο ως οπαδοί-πελάτες να μην απαιτούμε “μεταγραφές αεροδρομίου”, γήπεδα κ.ο.κ. αλλά αυτονόητα πράγματα όπως το να πληρώνονται οι παίκτες.

Η σεναριολογία που έχει επικρατήσει τον τελευταίο καιρό είναι μεγάλη, αλλά όταν σε καλύτερες εποχές δεν είχαμε ενδιαφέρον για το ιδιοκτησιακό δεν έχω καμία αυταπάτη για το τι θα γίνει τώρα. Το χειρότερο όλων είναι ότι τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκαν επενδυτές που θυμίζουν άλλες εποχές. Ιταλικές εταιρείες με ρωσικά κεφάλαια σε ελβετικές τράπεζες (!!) και η υπόθεση βρωμάει από παντού. Ούτε ονόματα, ούτε τίποτα, μόνο σενάρια για όμιλο εταιρειών και άλλες τέτοιες ιστορίες που πείθουν μόνο όσους θέλουν να πειστούν. Οι άνθρωποι που άφησαν την ομάδα να περιέλθει σε αυτή την κατάσταση, θα πρέπει τουλάχιστον να μην της δώσουν το τελειωτικό χτύπημα παραδίδοντας την ΠΑΕ στα χέρια ανύπαρκτων επενδυτών μόνο και μόνο για να την κάνουνε με ελαφριά πηδηματάκια. Δυστυχώς η μπασκετοποίηση της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ μοιάζει αρκετή πιθανή, σε μια χώρα που σχεδόν όλες οι μεγάλες ομάδες είναι διαλυμένες, εκτός φυσικά από τον Ολυμπιακό που πέρασε αβρόχοις ποσί το σκάνδαλο των στημένων λες και δεν συνέβη τίποτα.

Δυστυχώς μέσα σε όλα αυτά συνυπάρχει και η γενικότερα δύσκολη οικονομική κατάσταση με τα έσοδα να είναι μειωμένα σε μεγάλο βαθμό. Έτσι, το ψαλίδι που έπεσε στο μπάτζετ της ομάδας φαίνεται να μην έχει κανένα αποτέλεσμα πέρα από την πλήρη διάλυση της ομάδας. Όταν λοιπόν η περσινή ομάδα που σε γενικές γραμμές ήταν μέτρια έχει χάσει παίκτες επιπέδου Σάχα-Τζεμπούρ-Σκόκκο-Μπλάνκο-Ντιόπ-Μίτσελ δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Η ενίσχυση με παίκτες επιπέδου Γ’ Εθνικής Αγγλίας όπως ο Κωνσταντόπουλος ή δανεικούς από τη Β’ ομάδα της Σεβίλλης δεν μπορεί να αναπληρώσει τις απώλειες.  Το ρόστερ είναι φτωχό, φτωχότερο από κάθε άλλη φορά. Δεν θέλω να χαλάσω τα όνειρα σε αυτούς που ελπίζουν σε μια πορεία-έκπληξη ανάλογη του 2004, αλλά τότε η ομάδα είχε σε κάθε γραμμή και έναν παίκτη που έκανε τη διαφορά. Είτε λεγόταν Μπρούνο Άλβες, είτε Ασουνσάο-Κατσουράνης στα χαφ, είτε ο κατά 7 (!!) χρόνια πιο νέος Λυμπερόπουλος. Σήμερα η ομάδα αγωνίζεται με τον υπερτιμημένο Μανωλά, τον φιλότιμο Καράμπελα, το παντοτινό ταλέντο Γκέντσογλου, τον γεννημένο βετεράνο Καφέ και πάει λέγοντας. Ο Λύμπε δεν φαίνεται να μπορεί πλέον, ο Γκουντγιόνσεν είναι πολύ μόνος, ο Κάρλος δεν είναι Νάτσο και η ομάδα πολύ απλά δεν είναι ΑΕΚ. Τα θαύματα που καλείται να κάνει ο Χιμένεθ δεν μπορούν να γίνουν. Όσο για τον Ισπανό προπονητή, σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος του κόσμου και κάνει τα λάθη του, αλλά βλέπω έναν “περίεργο” πόλεμο που έχει αρχίσει να του γίνεται με πρωτεργάτες διάφορους μπαγεβιτσικούς δημοσιογράφους, αλλά και ξερόλες ραδιοφωνατζήδες που από μεταμεσονύχτιες συζητήσεις με ταρίφες ξαφνικά έγιναν σημαίνουσες πένες σε “ανεξάρτητες” αθλητικές εφημερίδες.Όταν γυρίζεις στον πάγκο και βλέπεις τον Κλωναρίδη σαν λύση ή αν η κριτική που σου γίνεται είναι επειδή δεν έβαλες τον Λεονάρντο βασικό (ναι, αυτόν που οι ίδιοι δημοσιογράφοι πριν λίγο καιρό τον είχαν ξεχασμένο), τα χέρια σου είναι δεμένα.

Βλέποντας την κατάσταση στην ομάδα προετοιμάζομαι για πολλές και ηχηρές αγωνιστικές σφαλιάρες (πιθανόν η αρχή να γίνει με την Άντερλεχτ) που κατά πάσα πιθανότητα θα φέρουν και τον Χιμένεθ εκτός ομάδας μέσα στο 2011 μια που η καρέκλα του έχει αρχίσει να ροκανίζεται (είναι και ακριβός). Προσωπικά δεν θα μου έκανε εντύπωση η ΑΕΚ να δώσει μάχη για να μπει στα πλέι-οφ, αν και είναι τόσο τραγικό το επίπεδο και των υπολοίπων ομάδων που ποτέ δεν ξέρεις. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι έξω από τις γραμμές του γηπέδου. Ένα πρόβλημα που για να λυθεί θα πρέπει να αποφασίσουν οι  μέτοχοι να βάλουν το χέρι στο τσέπη και να κοιτάξουν σοβαρά και χωρίς εγωϊσμούς να βρουν μια λύση καλή και για τους ίδιους, αλλά κυρίως για την ίδια την ομάδα. Μακάρι να κάνω λάθος και τα πράγματα να πάνε πολύ καλύτερα, αλλά η φετινή σεζόν φαίνεται να είναι η δυσκολότερη των τελευταίων ετών…