Μια αδικία, μια σφαλιάρα και ένα χαμένο Μουντιάλ

Το 2010 ο τελικός κυπέλλου Αγγλίας έκρυβε μια μεγάλη ιδιαιτερότητα. Μπορεί η Τσέλσι -που ήταν και το ακλόνητο φαβορί- να μην είχε να χωρίσει πολλά με την Πόρτσμουθ (εκτός της κούπας που κατέκτησαν τελικά οι μπλε), στο μυαλό του Κέβινς-Πρινς Μπόατενγκ όμως υπήρχαν πολλά ερωτηματικά και μαζί τους αρκετά άσχημα συναισθήματα. Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από πράγματα που βασανίζουν -αδίκως- το μυαλό του καθενός μας. Είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς, όταν γνωρίζεις κιόλας, πως είσαι ο αδικημένος της υπόθεσης. Αν βέβαια υπάρχει κάπου στην ιστορία αδικημένος και ευνοημένος. Στη δική μας ιστορία υπάρχουν και οι δυο.

O Πρινς γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1987 και από μικρός λάτρεψε το ποδόσφαιρο και το χορό. Το 1994 βρέθηκε στη Χέρτα ως μεγάλο ταλέντο και μάλιστα πολύ γρήγορα άρχισε να δικαιώνει την ομάδα για την επιλογή της. Απ’ το 2004 μέχρι και το 2009 ήταν πάντα στις κλήσεις των μικρών εθνικών της χώρας και όλοι οι ποδοσφαιράνθρωποι της χώρας δήλωναν βέβαιοι πως και η κλήση στην εθνική ανδρών δεν θα αργούσε να έρθει. Ο παίκτης απ’ την άλλη δεν έκρυβε πως αυτό αποτελούσε “παιδικό όνειρο” και “πρωτεύον στόχο” στην καριέρα του, που -πλέον- είχε γίνει επαγγελματική. Για να είμαστε δίκαιοι. Σε εκείνη τη Γερμανία ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ έπρεπε να έχει κληθεί. Άξιζε να έχει κληθεί. Τελικά αυτό δεν συνέβη ποτέ και κάπως έτσι η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γκάνας βρήκε το πάτημα -που ζητούσε- για να πιέσει και να αλλάξει την κατάσταση υπέρ της. Έδωσε την ευκαιρία στον Μπόατενγκ να αγωνιστεί με τα χρώματά της στο Μουντιάλ του ’10 και κάπως έτσι ο Πρινς πήρε τη μεγάλη απόφαση.

Η εθνική της Γερμανίας αποτελούσε πλέον παρελθόν και αυτή της Γκάνας αποκτούσε ένα ποδοσφαιρικό υπερόπλο στο χώρο της μεσαίας γραμμής αλλά και της επίθεσης. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ο Μίκαελ Μπάλακ ήταν αυτός που είχε εναντιωθεί στην κλήση του Μπόατενγκ επειδή δεν πίστευε πως ήταν έτοιμος για να σηκώσει το βάρος της φανέλας. Οι ακόμα πιο κακές γλώσσες έλεγαν πως αν ο Πρινς είχε γίνει μέλος εκείνης της  Γερμανίας, ο Μπάλακ θα έχανε τη θέση του βασικού. Την αλήθεια -απ’ την άλλη- δε τη μάθαμε ποτέ. Στις 7 Μαΐου του 2010, μία βδομάδα πριν τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας, η Γκάνα έδινε στον παίκτη το διαβατήριό του και αυτόματα τον έκανε μέλος της ομάδας που θα βρίσκονταν στο Μουντιάλ. Στον ίδιο όμιλο μάλιστα με τη Γερμανία. Η ατμόσφαιρα είχε “ομορφύνει” επικίνδυνα. Δεν το νομίζετε;

Στον τελικό του Γουέμπλεϊ όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το 30′ της αναμέτρησης. Το παιχνίδι ήταν αρκετά σκληρό αλλά δεν είχε συμβεί κάποιο αντιαθλητικό μαρκάρισμα για να ανάψει τα αίματα. Μέχρι εκείνη τη διεκδίκηση του Μπάλακ (της Τσέλσι) με τον Ντιντάν (της Πόρτσμουθ). Με τη μπάλα διεκδικήσιμη ο Γερμανός άπλωσε τα χέρια και χτύπησε τον Ιβοριανό στο πρόσωπο, με τον ρέφερι να σφυρίζει αμέσως το φάουλ. Εκεί έγινε και η μανούρα που έδωσε την αφορμή για να γραφτεί αυτό το κείμενο. Ο Πρινς προσπαθεί να ζητήσει το λόγο απ’ το Μπάλακ με τον δεύτερο να τον σπρώχνει και να τον χαστουκίζει -ελαφρά είναι η αλήθεια- στο πρόσωπο. Ο Γκανέζος θα θιχτεί, θα νευριάσει και με τον δείκτη του δεξιού του χεριού θα δώσει στο Γερμανό να καταλάβει τι θα ακολουθούσε. Γιατί μπορεί ο Θεός να συγχωρεί, ο Κέβιν-Πρινς Μπόατεγκ ποτέ. Οι παίκτες της Πόρτσμουθ άρχισαν να πρεσάρουν σαν δαιμονισμένοι και μόλις η μπάλα έφτασε μετά από λίγο στον Μπάλακ, ο Πρινς με ένα τάκλιν που θα ζήλευε και ο Νόρμαν “Bites Yer Legs” Χάντερ θα δώσει στον Μιχαλάκη να καταλάβει πως “δεν πρέπει να προκαλείς εκεί που δεν σε παίρνει”. Αποτέλεσμα; O Μπάλακ αποχώρισε λίγο πριν τη λήξη του α’ ημιχρόνου και δεν επέστρεψε ποτέ. Μάλιστα το μαρκάρισμα ήταν τόσο σκληρό που ο αρχηγός των Γερμανών έχασε και το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Εννοείται πως ο Πρινς έγινε σε μία μέρα το κόκκινο πανί για ολόκληρο το έθνος της Γερμανίας. Κάτι που προσωπικά δεν θεωρώ πως πρέπει να τον πείραξε και ιδιαίτερα.

Στο Μουντιάλ η Γερμανία πήρε την εκδίκησή της απ’ τον Μπόατενγκ (και τη Γκάνα) επικρατώντας με 1-0 για την 3η αγωνιστική του Δ’ ομίλου, με τις δύο ομάδες να παίρνουν την πρόκριση για τα νοκ-άουτ. Σε εκείνη την αναμέτρηση είχαμε και ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός μιας και βρέθηκαν -για πρώτη φορά- αντίπαλοι σε Μουντιάλ δύο αδέρφια (από διαφορετική μητέρα). Ο Ζερόμ με τη φανέλα της Γερμανίας και ο Πρινς με τη φανέλα της Γκάνας. Ενάμιση χρόνο αργότερα ο Κέβιν-Πρινς θα ανακοινώσει την απόσυρσή του απ’ την εθνική ομάδα της Γκάνας. Στα 24 του χρόνια. O Μπάλακ δεν κλήθηκε ποτέ ξανά στην εθνική μετά το -χαμένο για τον ίδιο- Μουντιάλ του 2010 μιας και οι νεαροί που είχαν καλύψει το κενό του (όπως ο Κεντίρα και ο Τόνι Κρόος) τα είχαν πάει εξαιρετικά.