Γκράβεσεν. Τόμας Γκράβεσεν.

Δεν γνωρίζουμε αν το ποδόσφαιρο θα γίνει πιο φτωχό ή πιο πλούσιο από σήμερα αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μας λείψει ο Δανός με την τρομακτική φιγούρα, τη στεντόρεια φωνή και το ξυρισμένο κεφάλι, που αν δεν γινόταν ποδοσφαιριστής το πιθανότερο είναι να δούλευε ‘πόρτα’ σε κάποιο κακόφημο κλαμπ. Με τα κατορθώματα του, το δυναμικό στυλ του, την αγαρμποσύνη του και το τρομακτικό βλέμμα του ο Γκράβεσεν αποτέλεσε και θα αποτελεί πάντα την ιδανική προσωποποίηση του αντίθετου της λέξης “ντελικάτος” και παραδείγματα σαν αυτό χρειάζονται σε ανθρώπους σαν κι εμάς που σχολιάζουμε το ποδόσφαιρο.

Παρά την απουσία ταλέντου πάντως ο Γκράβεσεν μπορεί να καυχιέται ότι έπαιξε σε τρία από τα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου, ότι φόρεσε τη φανέλα της μεγάλης Ρεάλ και ότι αγωνίστηκε 66 φορές με τη φανέλα της εθνικής Δανίας. Το τελευταίο μάλιστα αποτελεί τρομερό κατόρθωμα αν αναλογιστούμε ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός Μπο Γιόχανσον είχε πει γι’αυτόν πριν το Euro 2000 ότι δεν είναι και πολύ ισορροπημένος ψυχολογικά, μια ατάκα που με πιο απλά λογάκια μεταφράζεται ως “τον έχω ικανό να μαλώσει μέσα σε άδειο ασανσέρ που έχει καθρέφτη”.

Αν έχετε αρκετό καιρό για χάσιμο και κακή διάθεση, στο ίντερνετ κυκλοφορούν πολλά βιντεάκια του οξύθυμου Δανού από την εποχή που βρισκόταν στην καλύτερη φάση της καριέρας του, τότε δηλαδή που φορούσε τη φανέλα της Ρεάλ. Μπορεί στη Μαδρίτη να έμεινε μόλις 1,5 χρόνο, συλλέγοντας 18 κίτρινες και μια μόνο κόκκινη, αλλά το σίγουρο είναι – και το επιβεβαιώνει το γεγονός ότι σε πολλά ματς είχε μια κάμερα στραμμένη πάνω του – πως δύσκολα θα ξεχαστεί.

Εδώ σε μια από τις τελευταίες του προπονήσεις πριν φύγει για την Σέλτικ πλακώνεται με τον Ρομπίνιο. Εδώ τον βλέπουμε σε τοπικό ντέρμπι με την Ατλέτικο να κοροϊδεύει τα αντίπαλα παιδάκια γιατί είναι… ψηλά. Εδώ τον απολαμβάνουμε σε ένα ματς με τη Σεβίλλη στο οποίο μεταξύ άλλων καταφέρνει να ματώσει το γόνατο του. Εδώ πρωταγωνιστεί, έμμεσα, σε μια παρωδία του Φόρεστ Γκαμπ με το όνομα ‘Γκράβεσεν Γκαμπ’. Τέλος στο παρακάτω βίντεο, που είναι από κάποιο παιχνίδι στο Μπιλμπάο, καταφέρνει κάτι απίστευτο: Να δεχτεί κίτρινη κάρτα δυο (2) δευτερόλεπτα αφού έχει τελειώσει προσωπική κουβέντα, που μοιάζει λίγο δυσνόητη, με τον προπονητή του!