Μια φορά κι έναν καιρό στο Μεξικό
Κάποιοι θα σταθούν στον Juan Carlos Rojas, έναν μέτριο μέσο που για τις ανάγκες της δύσκολης στιγμής ντύνεται καλός τερματοφύλακας.
Κάποιοι άλλοι θα σταθούν στον Miguel Sabah, έναν διεθνή Μεξικανό επιθετικό που αδυνατεί να σκοράρει από τα 11 βήματα παρά την απουσία τερματοφύλακα (“μας τρελάναν στα πέναλτι και δεν έχουμε τέρμα” του Τζιπάκου, το ηχητικό background της φάσης).
Όμως εμείς θα δώσουμε τα εύσημα σ’ αυτούς τους λίγους παρατηρητικούς που θα σταθούν στον στυλάτο διαιτητή και το εξαίσιο συνολάκι του.
12 σχόλια σχετικά με το “Μια φορά κι έναν καιρό στο Μεξικό”
Αδιανοητο!!! Που ειναι η αστυνομια της μοδας να τον συλλαβει?
Απο τις λιγες φορες που ο τερματοφυλακας δεν αγχωνεται αν θα χασει την θεση του!! χαχαχα
Ασχετο. Μπορω να κανω μια ερωτηση? Αυτος ο EXARCHIOTIS που ειναι χαμενος να γραψει για την παναθα? Αν τον δειτε πειτε του οτι επειδη δεν γραφει μας ωθει εμας τους Παναθηναικους να διαβαζουμε Γκοτζο.Ελπιζω το δελεαρ να ειναι καλο! 😀
Υ.Γ Το ξερω δεν ειναι το σωστο μερος για να κανω ερωτησεις αλλα δεν ηξερα που αν την κανω 😀
Εξαιρετική σύνθεση, ποντικί με πρασινο, με τη ζωνη στη μέση (της σειράς “Ναϊάδες”) ώστε να δειξουν καλύτερα οι σφιχτοι μυς σε κοιλιά και οπίσθια. Τέλεια επιλογή.
Και σε μένα λείπει ο μπαναθας της παρέας αλλά σέβομαι την απόφασή του.
Ποια αποφαση?
χαχαχα Ναι το σορτσακι ποιάνει αφαλο-κρηπιδα να ουμε!
Ε,το να μη γραφει εννοαω. Προφανως εχει αποφασισει να … αποτοξινωθει για δικους του λογους.
Παντως αν γυρισει του υποσχομαι οτι θα γινω καυγατζης μαζι του για να μη βαριεται και δεν θα κανω το καλο παιδι πια 🙂
χαχα Περιμενω μαχες 😉
ο ΕΧΑRCHIOTIS επέλεξε την (προσωρινή ελπίζω) απομάκρυνση απο το site λόγω ασυμφωνίας απόψεων…
Μου θυμίζει Λάμπρο Κωνσταντάρα σε ταινία με Ρίκα Διαλυνά, πριν κάνει βουτιά στην πισίνα. Απλά θα έπρεπε το φανελάκι να είναι τέρμα ανοιχτό μπροστά στο στήθος.
Εννοείται ότι το μάτι μας πήγε κατ’ευθείαν στον ρέφερυ και το σορτσάκι του… Τι απορίες, Θεέ μου… 🙂
Πείτε την αλήθεια..
Όλοι σκεφτήκατε κατ’ ευθείαν τον Τάσο τον Κάκο μόλις τον είδατε, ε; 😀
Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ.
Κάκο? Μπα, κάτι από Τσιλαβέρτ και Τσουπέτε Σουάζο σε μερικά χρόνια από τώρα 🙂